Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie przebaczamy ze względu na innych. Przebaczamy ze względu na siebie. (str. 302).

Tutaj alkoholik oznaczał tożsamość a współuzależnienie zawód. (str, 227).

Nie mogłam się związać z tykającą bombą. Byłam sobie winna normalne życie.

Nie umiem tak odparł. Nie jestem taki.
Jaki znowu.
Nie jestem opowiadaczem.

Staliśmy obok siebie i rozmawialiśmy językiem milczących. (str. 28).

Jedliśmy w milczeniu. Nie była to nieprzyjemna cisza bo słyszałam co myśli. (str. 29).

W przebaczeniu nie chodzi o to żeby na wszystko się godzić i udawać że nic się nie dzieje. Chodzi o to żeby wyzbyć się tego przez co stajemy się zgorzkniali i zajadli. Przebaczyć to znaczy iść dalej. (str. 302).

W jej stopach nie było ani jednej komórki która nie stałaby twardo na ziemi całkiem inaczej niż bror który niemal unosił się nad podłożem. (str. 315).

Archetyp mężczyzny z wioski pomyślałam. Silny i wytrzymały. Znosi cięgi i alkohol ale kiedy kobieta stawia mu opór zaczyna od razu kipieć wściekłością.