Zew Cthulhu

Fajne zapoznanie się z autorem, chociaż nie wszystkie opowiadania trzymają tak samo mocno. "Zgroza..." wbiła mnie w fotel i zostanie ze mną na długo, ale reszta albo jest raczej luźnym pod względem napięcia wprowadzeniem, tak jak "Zew..." albo jakoś nie czuje się w nich wagi wydarzeń, bo opowiadane są z perspektywy czasu, jak "Widmo..." czy "Kolor...", gdzie o niebezpieczeństwie dowiadujemy się już jak zostało zażegnane. I to nie do końca tak, że już go nie ma, ale te opowiadania kończą się raczej uspokajającą nutą. Było to przyjemne spotkania i chętnie będę kontynuować znajomość z autorem, ale jeśli ktoś szuka czegoś namacalnie przerażającego, to tutaj raczej tego nie znajdzie. Co nie znaczy, że na początek zbiór nie jest dobry, bo jeśli ktoś dopiero zaczyna z niepokojącą fikcją, to zdecydowanie bardzo dobra pozycja.

Fajne zapoznanie się z autorem, chociaż nie wszystkie opowiadania trzymają tak samo mocno. "Zgroza..." wbiła mnie w fotel i zostanie ze mną na długo, ale reszta albo jest raczej luźnym pod względem napięcia wprowadzeniem, tak jak "Zew..." albo jakoś nie czuje się w nich wagi wydarzeń, bo opowiadane są z perspektywy czasu, jak "Widmo..." czy "Kolor...", gdzie o...

Ciężko oceniać opowieści, które powstały niemal 100 lat temu, gdy ludzie żyli w zupełnie innych warunkach, mieli zupełnie inne pojęcie o nauce i wszechświecie, gdzie popkultura nie byla jeszcze rozwinięta, a telewizja została dopiero co wynaleziona. W takich okolicznościach opowiadania Lovencrafta mogły robić piorunujace wrażenie i ocena ich mogłaby być zupełnie inna. Dzisiaj opowieści te straciły już wiele ze swojego uroku i czytało mi się je czasami dość ciężko, choć przyznać muszę, że uniwersum stworzone przez Lovencrafta jest naprawdę imponujące, opisy potworów realistyczne, a całość opowiedziana jest niemal z kronikarską precyzją. Tak więc nie mam wiekszych zastrzeżeń co do treści. Jest szczegółowo, mrocznie i całkiem niepokojąco.

To czym szczególnie wyrożnia się to wydanie, to świetne tłumaczenie oryginału. Nie raz byłem pod wrażeniem słownictwa, jak i stylu opowiadania autora. Jeśli więc zabierać się za Lovencrafta, to polecam zdecydowanie to właśnie wydanie od Vasper.

Czy natomiast warto?
Pewnie tak, ale tylko po to, żeby zapoznać się z twórczością autora i wyrobić sobie wlasne zdanie na jego temat. Dla mnie książka była raczej średnio interesująca i cieszę się, że udało mi się dobrnąć do jej końca.
Tradycyjnie podnoszę jednak ocenę oczko w górę za "wiekowość" dzieła, bo ząb czasu dotyka każde dzieło po równo i niewiele tytułów potrafi poradzić sobie z upływem czasu.
Ze wszystkich opowieści wyróżniłbym "Widmo nad Innsmouth", ale to akurat sprawa drugorzędna, bo opowiadania są w miarę podobne jakościowo i wybór najlepszego z nich jest rzeczą dyskysyjną. Na wiecej jednak nie mam ochoty i świat Locencrafta zostawiam już za sobą.

Ciężko oceniać opowieści, które powstały niemal 100 lat temu, gdy ludzie żyli w zupełnie innych warunkach, mieli zupełnie inne pojęcie o nauce i wszechświecie, gdzie popkultura nie byla jeszcze rozwinięta, a telewizja została dopiero co wynaleziona. W takich okolicznościach opowiadania Lovencrafta mogły robić piorunujace wrażenie i ocena ich mogłaby być zupełnie inna....

Ciężko pisać o takim tytule jak Zew Cthulhu, ponieważ tytuł jest powszechnie znany i ceniony wśród fanów fantastyki, sci-fi oraz horrorów i czuję, że nic nowego nie będę w stanie dodać do tego co już sami przeczytaliście. Podejmę się jednak próby przybliżenia tego niesamowitego uniwersum, tym którzy o dziwo nigdy nie mieli styczności z twórczością Howarda Phillipsa Lovecrafta.

Zacząć należy od od tego czym Zew Cthulhu jest? Otóż książka wydana w Polsce przez @wydawnictwo_vesper zawiera pięć najbardziej znanych opowiadań oprawionych ilustracjami Krzysztofa Wrońskiego:
„Zew Cthulhu”
„Widmo nad Innsmouth”
„Szepczący w ciemności”
„Zgroza w Dunwich”
„Kolor z innego wszechświata”

Każde z opowiadań to połączenie trzech gatunków literackich, które łącznie dają nam obraz mrocznego świata wczesno dwudziestowiecznej ameryki, w której cienie zamieszkują plugawe istoty, wymykające się ludzkiemu pojmowaniu. Świat przedstawiony w zbiorze opowiadań jest ledwo naparstkiem uniwersum tworzonego przez wielu autorów, których dzieła wpisane zostały do kanonu. Dodać należy, że prastarzy bogowie wywarli tak ogromny wpływ na popkulturę, że ich macki sięgać zaczęły dalej i szerzej trafiając do wielu gier wideo oraz odciskając swoje piętno na rzesze fanów gier fabularnych.

Nie chciałbym, żeby ten post był opracowaniem tego świata, gdyż pisać o nim można dużo zahaczając tak wiele wątków, że nasza skromna gildia stałaby się Gildią mistrza Cthulhu 😆. Więc do rzeczy.
Polecam i już. Warto. Dla mnie bomba 😀.
Pamiętajcie tylko, że gdy raz Wasz wzrok padnie na plugastwa z zimnego kosmosu, wówczas i Wy zostaniecie dostrzeżeni przez prastare byty.

Ciężko pisać o takim tytule jak Zew Cthulhu, ponieważ tytuł jest powszechnie znany i ceniony wśród fanów fantastyki, sci-fi oraz horrorów i czuję, że nic nowego nie będę w stanie dodać do tego co już sami przeczytaliście. Podejmę się jednak próby przybliżenia tego niesamowitego uniwersum, tym którzy o dziwo nigdy nie mieli styczności z twórczością Howarda Phillipsa...

Spodziewałem się czegoś znanego, czegoś co doświadczyłem dzięki pokoleniom następców - dostałem nową, odświeżającą, acz budzącą niepokój przygodę!

Polecam!

Spodziewałem się czegoś znanego, czegoś co doświadczyłem dzięki pokoleniom następców - dostałem nową, odświeżającą, acz budzącą niepokój przygodę!

Polecam!

O Lovecrafcie każdy fan grozy gdzieś kiedyś słyszał i myślę, że ten zbiór opowiadań jest najlepszym wyborem na pierwsze spotkanie z twórczością autora. Historie w nim zawarte są tak charakterystyczne dla pisarza, głoszą dobrze znane kanony, które utrwaliły się we współczesnej kulturze. Osobiście żałuję, że to właśnie od tych opowiadań nie zaczęłam przygody ze światami stworzonymi przez Lovecrafta. Podeszłam dość sceptycznie, a zostałam pożarta przez brutalne byty nie z tego świata. Tłumaczenie w tym wydaniu jest rzeczywiście wyróżniające w porównaniu do tych starszych, które wykorzystano w zbiorach nakładem wydawnictwa Zysk. Być może ogromną fanką pisarza nie zostanę, ale nie mogło zabraknąć u mnie podziwu na pionierską naturę tych historii, inne spojrzenie autora na świat i naukowy sznyt. Klimat i groza okazały się jedyne w swoim rodzaju, nie do podrobienia. I mimo, że można zauważyć wyraźną schematyczność w dziełach pisarza to i tak każda z historii na nowo budzi ciekawość i niepokój. Jak najbardziej polecam.

O Lovecrafcie każdy fan grozy gdzieś kiedyś słyszał i myślę, że ten zbiór opowiadań jest najlepszym wyborem na pierwsze spotkanie z twórczością autora. Historie w nim zawarte są tak charakterystyczne dla pisarza, głoszą dobrze znane kanony, które utrwaliły się we współczesnej kulturze. Osobiście żałuję, że to właśnie od tych opowiadań nie zaczęłam przygody ze światami...

Wyobraźnia Lovecrafta jest ogromna, a jego opowiadania czyta się doskonale. Lovecraft jest twórcą tzw. "horroru lovecraftowskiego", ale szczerze mówiąc to nie strach jest dominującym uczuciem podczas czytania kolejnych historii. Lepszym słowem jest tutaj: "niepokój". Autor oferuje nam go dosyć często, co tylko zachęca do czytania i zgłębiania mitologii Cthulhu.

Wyobraźnia Lovecrafta jest ogromna, a jego opowiadania czyta się doskonale. Lovecraft jest twórcą tzw. "horroru lovecraftowskiego", ale szczerze mówiąc to nie strach jest dominującym uczuciem podczas czytania kolejnych historii. Lepszym słowem jest tutaj: "niepokój". Autor oferuje nam go dosyć często, co tylko zachęca do czytania i zgłębiania mitologii...

Tak jak w przypadku niektórych koleżanek i kolegów była to moja pierwsza przygoda z Lovecraft'em. Powieści pisane bardzo charakterystycznie i stylistycznie dla lat 30-tych 20 wieku, starające się niezwykle szczegółowo oddać klimat grozy i wszędobylskiego zagrożenia. Tytułowy Zew okazał się - moim zdaniem - zdecydowanie najsłabszą pozycją z pięciu powieści zawartych w tym zbiorze. Lovecraft próbował dopiero nas wprowadzić w kult Cthulhu, stąd zapewne taki a nie inny odbiór tego utworu literackiego. Natomiast absolutnie wybitnym dziełem jest "Kolor z innego świata". Powieść wręcz wyprzedzająca epokę. Z ręką na sercu powiem, że ta ostatnia (w tym zestawieniu Vespera) pozycja ujęła mnie bardzo mocno, wręcz wywołała głębokie emocje i rozmyślania o zawartych tam zajściach i postaciach.

Tak jak w przypadku niektórych koleżanek i kolegów była to moja pierwsza przygoda z Lovecraft'em. Powieści pisane bardzo charakterystycznie i stylistycznie dla lat 30-tych 20 wieku, starające się niezwykle szczegółowo oddać klimat grozy i wszędobylskiego zagrożenia. Tytułowy Zew okazał się - moim zdaniem - zdecydowanie najsłabszą pozycją z pięciu powieści zawartych w tym...

Była to moja pierwsza książka z twórczości lovecrafta i ogólnie horroru, na pewno niesamowicie wciągająca i działająca na wyobraźnie, polecanko

Była to moja pierwsza książka z twórczości lovecrafta i ogólnie horroru, na pewno niesamowicie wciągająca i działająca na wyobraźnie, polecanko

fenomenalna pozycja dla fanów fantasy i horrorów, chociaż mówiąc szczerze, najbardziej urzekł mnie język, nigdy nie czytałem książki, która byłaby tak dobra pod względem doboru słownictwa, które kształtuje wyobraźnię i wpływa pozytywnie na odbiór książki. "Widmo nad Innsmouth" to prawdziwe arcydzieło.

fenomenalna pozycja dla fanów fantasy i horrorów, chociaż mówiąc szczerze, najbardziej urzekł mnie język, nigdy nie czytałem książki, która byłaby tak dobra pod względem doboru słownictwa, które kształtuje wyobraźnię i wpływa pozytywnie na odbiór książki. "Widmo nad Innsmouth" to prawdziwe arcydzieło.

Kolejny raz utwierdzam się, że Lovecraft nie jest dla mnie. Szanuję stworzony przez niego mit i to jak wiele wniósł do popkultury, ale niestety te historie są wtórne do bólu i źle się zestarzały. Nie trafia do mnie forma sprawozdań, listów i wspomnień pozbawionych niemal dialogów. Rażą rozwlekłe opisy i powtarzające się słowa, które jak echo wracają w każdym opowiadaniu ("groza", "tajemnica", "odór", "przerażenie").

Literacko wypad to wszystko słabo, choć nie przeczę, że miejscami te historie potrafią wywołać niepokój. Nie tak ogromny, jak pewnie 100 lat temu, ale wzbudzający ciekawość. Za najbardziej intrygujące opowiadanie uważam "Grozę w Dunwich". Niezły jest też "Kolor z przestworzy" choć miejscami bardzo podobny fabularnie do w/w ;-). Sam "Zew Cthulhu" to walka z ziewaniem, więc nie polecam czytać przed snem.

Kolejny raz utwierdzam się, że Lovecraft nie jest dla mnie. Szanuję stworzony przez niego mit i to jak wiele wniósł do popkultury, ale niestety te historie są wtórne do bólu i źle się zestarzały. Nie trafia do mnie forma sprawozdań, listów i wspomnień pozbawionych niemal dialogów. Rażą rozwlekłe opisy i powtarzające się słowa, które jak echo wracają w każdym opowiadaniu...