Pożyczony narzeczony

Świetna książka

Świetna książka

Zaciekawił mnie opis tej książki , dlatego zdecydowałam się na jej przeczytanie . Miałam nadzieje że to nie będzie kolejna oklepana historia o pożyczaniu narzeczonego i na szczęście się nie zawiodłam. Główna bohaterka Laura, zostaje porzucona przez swojego dotychczasowego narzeczonego przed ważnym dla niej zjazdem rodzinnym i zwierza się ze swoich problemów swojej przyjaciółce. Jej przyjaciółka Naomi wpada na pewien pomysł i chce pożyczyć jej swojego narzeczonego na ten zjazd. Ten pomysł nie podoba się, ani Laurze, ani jej narzeczonemu Aaronowi. Dziewczyna zamiast odpuścić to namawia ich, żeby wyjechali razem, co jest jeszcze bardziej podejrzane. W końcu oboje się godzą i wyjeżdżają do rodziny Laury, nie wiedzą jeszcze, że Naomi właśnie o to chodziło. Na zjeździe przez ich udawanie szczęśliwego narzeczeństwa rodzi się między nimi uczucie, co jeszcze bardziej komplikuje cała sytuacje. Laura przypadkiem odkrywa całą intrygę Naomi i nie rozumiem czemu wtedy nie wyjawiła prawdy Aaronowi tylko pozwoliła mu odejść i być dalej w fikcyjnym związku z Naomi. Na szczęście los sprawia, że Aaron się o wszystkim dowiaduje i ponownie spotyka Laure. Fabuła książki jest ciekawa, a odkrywanie intryg Naomi jest wciągające. Laura momentami mnie denerwowała swoim zachowaniem, można było poprowadzić jej postać ciekawiej. Mimo wszystko polecam przeczytać tę książkę.

Zaciekawił mnie opis tej książki , dlatego zdecydowałam się na jej przeczytanie . Miałam nadzieje że to nie będzie kolejna oklepana historia o pożyczaniu narzeczonego i na szczęście się nie zawiodłam. Główna bohaterka Laura, zostaje porzucona przez swojego dotychczasowego narzeczonego przed ważnym dla niej zjazdem rodzinnym i zwierza się ze swoich problemów swojej...

Może być.

Książka przy końcówce wzbudziła emocje więc już coś, nawet jak to niskich lotów romansidło.

Może być.

Książka przy końcówce wzbudziła emocje więc już coś, nawet jak to niskich lotów romansidło.

Ciekawa jednotomówka , polecam

Ciekawa jednotomówka , polecam

Uwielbiam. Pokochałam od 20 strony. Różna od reszty książek autorki i jest to obecnie moja ulubiona książka Balickiej

Uwielbiam. Pokochałam od 20 strony. Różna od reszty książek autorki i jest to obecnie moja ulubiona książka Balickiej

„Pożyczony narzeczony” to jedna z tych książek, na których nie da się dobrze nie bawić, bo nie można przestać się na niej uśmiechać, bo dzięki bohaterom i historii, jaką oni tworzą czytelnik nie może przestać się szczerzyć do liter zapisanych na papierze. I chociaż początkowo byłam trochę sceptycznie nastawiona do tej książki, bo nie do końca byłam przekonana do głównego bohatera to Aaron okazał się naprawdę świetnym i słodkim facetem, którego naprawdę bardzo polubiłam i dzięki któremu niesamowicie dobrze i szybko mi się tę historię czytało, chociaż sam koniec już trochę mi się dłużył, ale nie zepsuło mi to dobrej zabawy. I, mimo że ta książka nie zostanie ze mną na dłużej, bo jest to jedna z tych lekkich i przyjemnych historii, o których po czasie w natłoku innych książek się po prostu zapomina, bo wydarzenia z całej lektury oprócz dobrej zabawy nie wywierają większego wrażenia na czytelniku to bardzo polubiłam tę powieść i tych bohaterów i z chęcią bym do nich jeszcze raz wróciła… może za rok? W okresie właśnie takim zimowym, by jeszcze raz poczuć ten klimat i jeszcze raz tak dobrze się przy niej bawić. Zdecydowanie była to genialna lektura na zimowy wieczór pod kocykiem z herbatką.

„Pożyczony narzeczony” to jedna z tych książek, na których nie da się dobrze nie bawić, bo nie można przestać się na niej uśmiechać, bo dzięki bohaterom i historii, jaką oni tworzą czytelnik nie może przestać się szczerzyć do liter zapisanych na papierze. I chociaż początkowo byłam trochę sceptycznie nastawiona do tej książki, bo nie do końca byłam przekonana do głównego...

Fajnie się to czyta, polecam!

Fajnie się to czyta, polecam!

Książka opowiada historię Laury, która posiada dobrą prace.
narzeczonego I mogłoby się wydawać, żze wszystko jest dobrze. Nie do
końca.
Pewnego dnia dzieję się jednak coś co odwraca bieg wydarzeń
Narzeczony zostawia ją z dnia na dzień i to nie jedyny problem Laury.
Kolejnym jest to z kim zjawi się na rodzinnie imprezie, na której nie może
przecież pojawić się sama
Naomi jako dobra przyjaciółka, rzuca propozycje by jej chłopak pojechat
z Laura na rodzinny wyjazd. Pomysł absurdalny, prawda? Oczywiście i
sama byłam zdziwiona ale i zaciekawiona. Tymbardziej, że tym
chtopakiem byt Aaron Colder, który jest wrogiem głównej bohaterki i,
problemem" z przeszłości.
Laura i Aaron z początku uważają, że to zły pomyst i obydwoje stają
okoniem. I kiedy Laura postanawia stawić czoła rodzicom i powiedzieć o całej sytuacji, na miejscu zjawia się Aaron, który zaskakuję każdego
Obydwoje postanawiają odegrać przedstawienie. Można myśleć że
wszytko było ustalone i liczyli na to, że caty plan się uda. Nawet oni nie
zdawali sobie sprawy jak bardzo się mylą. Kiedy w gre wchodzą uczucia wszystko komplikuje się jeszcze bardziej.
Joasia naprawdę świetnie wykreowała postacie. Bardzo lubię styl
pisania autorki.
Ta pozycja urzekła mnie swoją tym że jest przyjemna, czytało się ją lekko i szybko. Powiedziałabym, ze jest to książka na jesienny wieczór pod kocykiemz herbatką.

Książka opowiada historię Laury, która posiada dobrą prace.
narzeczonego I mogłoby się wydawać, żze wszystko jest dobrze. Nie do
końca.
Pewnego dnia dzieję się jednak coś co odwraca bieg wydarzeń
Narzeczony zostawia ją z dnia na dzień i to nie jedyny problem Laury.
Kolejnym jest to z kim zjawi się na rodzinnie imprezie, na której nie może
przecież pojawić się sama
Naomi...

Nie najgorsza, ale jakoś nie oszałamiająca.

Nie najgorsza, ale jakoś nie oszałamiająca.

Mamy kolejną historię, w której główna bohaterka zabiera na spotkanie rodzinne swojego „chłopaka”. Takie historie trochę mi się przejadły, ponieważ można zauważyć ten sam scenariusz: od nienawiści do miłości.

Uwielbiam Joanne Balicką, bardzo pasuje mi jej styl pisania, dlatego też sięgnęłam po ten tytuł. Niestety okładka może odrzucać już na samym początku. Oczywiście nie ocenia się książki po okładce, jednak ta zdradza już sporo.

Książkę czyta się przyjemnie i szybko ale niestety trafia do kategorii „przeczytać i zapomnieć”.

Mamy kolejną historię, w której główna bohaterka zabiera na spotkanie rodzinne swojego „chłopaka”. Takie historie trochę mi się przejadły, ponieważ można zauważyć ten sam scenariusz: od nienawiści do miłości.

Uwielbiam Joanne Balicką, bardzo pasuje mi jej styl pisania, dlatego też sięgnęłam po ten tytuł. Niestety okładka może odrzucać już na samym początku. Oczywiście nie...