Miejsca, w których płakałam

Jedna z lepszych książek, które przeczytałam na temat toksycznej relacji. Polecam!

Jedna z lepszych książek, które przeczytałam na temat toksycznej relacji. Polecam!

Książka porusza ważny temat, jakim jest toksyczna relacja. Autorka prowadzi nas w miejsca, które z różnych powodów są ważne dla bohaterki. Książkę czyta się szybko, jednak czuję pewien niedosyt. Być może dlatego, że książka jest skierowana raczej do młodzieży. Natomiast myślę, że całkiem ciekawie udało się autorce przemycić schemat zachowań toksycznych i niezdrowych relacji. Mimo, że jestem dorosłą kobietą to rozumiem bohaterkę, która będąc nastolatką trafia na niewłaściwą osobę i pada ofiarom jej manipulacji. W końcu kto z nas, będąc nastolatkiem nie popełniał błędów i zawsze słucha rozumu? Podsumowując, czyta się szybko. Są chwilę trochę nudne, jednak ogólnie jest to pozycja całkiem wciągająca. Brakuje mi trochę rozbudowania tematu toksycznych zachowań. Ale dla nastolatków książka nadaje się w sam raz. Myślę, że może wskazać pewne sygnały, które mogą zaniepokoić i skłonić do obiektywniejszego spojrzenia na drugą osobę.

Książka porusza ważny temat, jakim jest toksyczna relacja. Autorka prowadzi nas w miejsca, które z różnych powodów są ważne dla bohaterki. Książkę czyta się szybko, jednak czuję pewien niedosyt. Być może dlatego, że książka jest skierowana raczej do młodzieży. Natomiast myślę, że całkiem ciekawie udało się autorce przemycić schemat zachowań toksycznych i niezdrowych...

Był taki dzień, w którym płakałam na środku radiowej kuchni. Stłukłam kubek. To oczywiście nie był powód mojego płaczu, jedynie kropla, która przelała gromadzącą się we mnie od dawna czarę. Jakbym więc chciała wymienić miejsca, w których płaczą dziewczyny, mogłabym z samej wyliczanki napisać odrębną książkę.

I właśnie taka wyliczanka "płaczą tu, płaczą tam", która brzmiała, jak napisany na kolanie prolog, zabiła mnie już na starcie. Pomyślałam sobie jednak "nie, Kwaśniewska, nie możesz odłożyć książki po jednej stronie" i może dobrze, że jej nie odłożyłam.

Czerwonych chorągiewek (czy jak ja wolę je nazywać - lampek) napotkałam w swoim życiu mnóstwo. W niektórych wypadkach wystarczyło mi, że wyskoczyła jedna, a ja bez zastanowienia mówiłam "nara" i szłam dalej, w kierunku innych biegłam jak ćma do latarni ignorując zagrożenie.

Nasza główna bohaterka, Amelie, pokochała Reese'a za szybko i za mocno. Nie zauważała znaków ostrzegawczych. Reese wciągał ją stopniowo w bagno. Sączył truciznę. Od idealnego, ciepłego, zaangażowanego chłopaka, poprzez dawkowanie siebie, karanie ciszą, wmawianie (i doprowadzanie do) szaleństwa, aż po sztylet wbity w całe jestestwo. Ale czy na pewno nawet początki były takie idealne?

Obserwujemy drogę Amelie do wyleczenia. Przechodzimy z nią całą ścieżkę od poznania do rozpadu. Analizujemy, co i na jakim etapie się stało. Co powinno dawać jej do myślenia już wtedy. W których momentach stłumiła instynkt, który kazał jej uciekać. Mamy podział na "wtedy" i "teraz". Możemy na bieżąco konfrontować wydarzenia.

Uśmiechałam się rozpoznając pewne mechanizmy.

Książka zdecydowanie skierowana jest do młodszych czytelników. Do tych, którzy przeżywają pierwsze rozstania lub trudne relacje. Ale i starszym może dać do myślenia.
Rodzicom nastolatków chciałam przypomnieć, idąc tropem tej książki, jak sami czuli się, kiedy pierwszy raz rozpadało się ich serce. Warto o tym pamiętać zanim powiemy dziecku, że mu przejdzie. Szczególnie, jeśli nie znamy całego obrazu sytuacji. Być może to nie tylko złamane serce. Być może potrzebna jest pomoc.

Z technicznego punktu widzenia, mam problem z tłumaczeniem. W wielu miejscach miałam poczucie niegramatyczności, niezgrabności zapisu lub zwyczajnie braku logiki, co psuło mi odbiór.

Był taki dzień, w którym płakałam na środku radiowej kuchni. Stłukłam kubek. To oczywiście nie był powód mojego płaczu, jedynie kropla, która przelała gromadzącą się we mnie od dawna czarę. Jakbym więc chciała wymienić miejsca, w których płaczą dziewczyny, mogłabym z samej wyliczanki napisać odrębną książkę.

I właśnie taka wyliczanka "płaczą tu, płaczą tam", która...

Książka z kategorii literatura młodzieżowa, która na początku do mnie nie przemawiała, ale za to bardzo irytowała mnie główna bohaterka czyli 16-letnia Amelia.
Jednak później zmieniłam nastawienie co do tej książki oraz bohaterki i uważam, że każda nastolatka powinna ją przeczytać.

Dziewczyna wraz z rodzicami przeprowadza się do innego miasta, ponieważ rodzice tam dostali pracę. Amelia jest zrozpaczona. Musi zostawić miejsce w którym czuję się bezpieczna, swoich przyjaciół i chłopaka Alfiego. Nastolatkowie uważają, że związek na odległość nie ma sensu więc kończą go, ale mają nadzieję, że za dwa lata wrócą do siebie i wyruszą razem na studia.
Dziewczyna od samego początku książki tylko płacze. Ryczy i ma spazmy rozpaczy.
To było irytujące. Z byle powodu dziewczyna płakała.
W nowej szkole poznaje Reese'a chłopaka który ma kapele, jest przystojny, pewny siebie i którego prawie wszyscy uwielbiają. Poznają się podczas konkursu talentów w szkole. Dziewczyna lubi śpiewać. Jednak przez to, że jest nieśmiała i nie wierzy zbytnio w siebie każdy występ wiąże się nerwami, stresem i strachem. Strachem przed publicznością, dziewczyna boi się że zostanie wyśmiana, że ją wybuczą, że się ośmieszy. Przed każdym występem czuję silny ból i przerażenie. Najczęściej towarzyszą temu wymioty. Jednak na scenie, kiedy tylko szarpnie strunę cały jej niepokój ulatuje.
Po jej występie chłopak podchodzi do niej by się przedstawić i zaczyna czarować ją swoim wdziękiem. Na początku dziewczyna ma dystans, ale po tygodniu uganiania się chłopaka za nią zmienia zdanie i postanawia umówić się z nim na randkę. Temu również towarzyszy płacz. Płacze i ma spazmy bo wie że złamie serce swojemu byłemu i to ją boli.
Amelia coraz bardziej jest oczarowana nowym chłopakiem. Zaczyna widzieć tylko jego. Nic innego się dla niej nie liczy tylko on.
Na początku jak to w związkach jest cukierkowo. Później zaczynają się schody.
U Amelie zaczęły się bardzo szybko. Chłopak zniszczył ją psychicznie. Za wszystko co było złe w związku obwiniała siebie, wina zawsze leżała po jej stronie. Chłopak wmówił jej, że jest żałosną świruską. Stała się ona wrakiem człowieka. Opuściła się w nauce, nie uczęszczała na zajęcia.
Dziewczyna postanawia zrobić mapę pamięci. Mapę miejsc w których przez Reese'a płakała. Wie, że będzie to bardzo bolesne, ale wie również, że tylko tak uda jej się wygrzebać z bagna w którym przez niego się znalazła. Chce zrozumieć czemu chłopak zachowywał się tak a nie inaczej wobec niej oraz, że za wszytsko co złe w związku nie tylko ona ponosi winę. Amelia za namową rodziców i nauczycielki zapisuje się do psychologa, tam też zaczyna zauważać, że to co czuła do chłopaka to nie miłość. Reese manipulował dziewczyną, skrzywdził ją i wykorzystał. Wykorzystał ją psychicznie. Dziewczyna musiała obchodzić się z nim jak z jajkiem, poniżał ją i obwiniał za wszystko.
Amelia potrzebowała kilkumiesięcznej terapii żeby zaakceptować ten fakt, fakt że została wykorzystana i skrzywdzona psychicznie.
Pomogła jej również wyprawa do miejsc w których płakała.
Dziewczynie udaje się wyjść z sieci uroku chłopaka.
Książka idealnie pokazuje jak wygląda toksyczny związek i jakie są jego konsekwencje.

Książka z kategorii literatura młodzieżowa, która na początku do mnie nie przemawiała, ale za to bardzo irytowała mnie główna bohaterka czyli 16-letnia Amelia.
Jednak później zmieniłam nastawienie co do tej książki oraz bohaterki i uważam, że każda nastolatka powinna ją przeczytać.

Dziewczyna wraz z rodzicami przeprowadza się do innego miasta, ponieważ rodzice tam dostali...

Mam dość mieszane odczucia do tej książki. Była na prawdę specyficzna, czasami nudna ale porusza ważny temat toksycznego związku, oddaje emocje bohaterki i pokazuje jej próbę uwolnienia się od wpływów chłopaka. Dość często czytało mi się ją po prostu ciężko, nie zachwyciła mnie jakoś bardzo i była na prawdę specyficzna. Napisana jest w sposób z którym spotykam się pierwszy raz, bo większość to po prostu opis wspomnień bohaterki z jej wtrąceniami. Nie jest to książka która zostanie ze mną na zawsze i już kilka dni po przeczytaniu jej niewiele pamiętam.

Mam dość mieszane odczucia do tej książki. Była na prawdę specyficzna, czasami nudna ale porusza ważny temat toksycznego związku, oddaje emocje bohaterki i pokazuje jej próbę uwolnienia się od wpływów chłopaka. Dość często czytało mi się ją po prostu ciężko, nie zachwyciła mnie jakoś bardzo i była na prawdę specyficzna. Napisana jest w sposób z którym spotykam się pierwszy...

Książka niesie ze sobą bardzo ważne przesłanie. Opowiada o toksycznym związku i konsekwencjach związanych z trwaniem w takiej relacji. 😬 Myślę, że przeczytanie jej może pomóc wielu osobom, w ujrzeniu pewnych kwestii i ruszeniu do przodu, a także w zrozumieniu, że warto prosić o pomoc specjalistów. 🥺 Całość czytało mi się dość przyjemnie i mogę przyznać, że historia Amelie mi się spodobała. Mimo wszystko nie związałem się z nią, czy innymi bohaterami na tyle mocno, jak ma to zazwyczaj miejsce. ☹️ Były również momenty, że zaczynałem się nudzić pewnym fragmentem i chciałem jak najszybciej przejść dalej. Dodatkowo zakończenie pozostawia mi niedosyt. Jestem ciekaw, jak sprawy potoczyły się dalej. 😩 Mimo wszystko uważam, że to bardzo wartościowa książka, którą warto przeczytać.

Książka niesie ze sobą bardzo ważne przesłanie. Opowiada o toksycznym związku i konsekwencjach związanych z trwaniem w takiej relacji. 😬 Myślę, że przeczytanie jej może pomóc wielu osobom, w ujrzeniu pewnych kwestii i ruszeniu do przodu, a także w zrozumieniu, że warto prosić o pomoc specjalistów. 🥺 Całość czytało mi się dość przyjemnie i mogę przyznać, że historia Amelie...

Bardzo dobra książka ukazująca jak nie powinien wyglądać związek dwojga ludzi. Studium toksycznej relacji, uzależnienia od drugiej osoby i manipulacji w pełnej krasie. Osobom dorosłym pewne zachowania głównej bohaterki wydadzą się głupie i naiwne, ale trzeba pamiętać, że to książka o nastolatkach i taka jest jej grupa docelowa. Na pewno może być przestrogą.

Bardzo dobra książka ukazująca jak nie powinien wyglądać związek dwojga ludzi. Studium toksycznej relacji, uzależnienia od drugiej osoby i manipulacji w pełnej krasie. Osobom dorosłym pewne zachowania głównej bohaterki wydadzą się głupie i naiwne, ale trzeba pamiętać, że to książka o nastolatkach i taka jest jej grupa docelowa. Na pewno może być przestrogą.

Dokładny i bardzo autentyczny opis wchodzenia w toksyczną relację.

Inteligentna, zdolna, wrażliwa, choć nieśmiała i introwertyczna dziewczyna spotyka na swojej drodze typowego przedstawiciela narcystycznych zaburzeń osobowości.

Reese mógłby posłużyć jako żywy egzemplarz tego wszystkiego czego w związkach należy unikać, a czerwonymi flagami upstrzone są niemal wszystkie jego zachowania.
Posklejany z zaburzeń niczym emocjonalny frankenstein, momentami wydawał mi się nieco przerysowany. Z drugiej jednak strony ta książka, napisana została przez osobę, która przez wiele lat zajmowała się doradztwem nastolatkom i śmiało można ją nazwać historią przypadków i powieścią ku przestrodze.

Nieprzewidywalność, nadużycia, psychiczna i fizyczna przemoc...
Choć mało kto chyba spotkał na swej drodze osobnika tak popapranego jak Reese, to już zachowania i odczucia Amelie wydadzą wam się znajome.

Kiedy ma się przed sobą człowieka rozchwianego emocjonalnie, który postępuje wobec nas w sposób mocno losowy łatwo wpaść w spirale uzależnienia od tych nielicznych pozytywnych wibracji i myślę ze jest to cierpienie dosyć powszechne, gdyż nasz ośrodek nagrody jest tak skonstruowany, żeby powtarzać pozytywne bodźce bez względu na cenę.

Dopiero psychoterapia pozwala Amelie na stopniowe wychodzenie z traumy z całą, właściwą jej, bolesną paletą emocji i zachowań - zaprzeczeń, złudzeń i chęci powrotu do doświadczonego raz, wynoszącego w kosmos hajpu.

To terapia jest w stanie wysupłać ją z siebie i pozwolić na perspektywę, która uświadomi i uwolni ją od lepkiego, toksycznego więzienia.

Dokładny i bardzo autentyczny opis wchodzenia w toksyczną relację.

Inteligentna, zdolna, wrażliwa, choć nieśmiała i introwertyczna dziewczyna spotyka na swojej drodze typowego przedstawiciela narcystycznych zaburzeń osobowości.

Reese mógłby posłużyć jako żywy egzemplarz tego wszystkiego czego w związkach należy unikać, a czerwonymi flagami upstrzone są niemal wszystkie...

Trudna książka ukazująca rzeczywistość nastoletniej miłości. Często nastolatkowie są tak zaślepieni, że nie widzą swojej toksycznej relacji. Historia Ameli pokazuje skutki takich relacji.

Trudna książka ukazująca rzeczywistość nastoletniej miłości. Często nastolatkowie są tak zaślepieni, że nie widzą swojej toksycznej relacji. Historia Ameli pokazuje skutki takich relacji.

Wow… Książka kompletnie mnie poruszyła, zostawiając w moim sercu mocny ślad. Podczas lektury nieustannie towarzyszyła mi chęć potrząśnięcia Amelie i kopnięcia w tyłek Reese’a (który posłużył za fantastyczny opis osobowości narcystycznej). Z każdą stroną budziło się we mnie coraz większe współczucie i smutek dla tej dziewczyny. Złość i żal nie pozwoliły mi przeczytać książki „na raz”.

Wow… Książka kompletnie mnie poruszyła, zostawiając w moim sercu mocny ślad. Podczas lektury nieustannie towarzyszyła mi chęć potrząśnięcia Amelie i kopnięcia w tyłek Reese’a (który posłużył za fantastyczny opis osobowości narcystycznej). Z każdą stroną budziło się we mnie coraz większe współczucie i smutek dla tej dziewczyny. Złość i żal nie pozwoliły mi przeczytać książki...