Strega

"Wie­dzia­łam, że życie ko­bie­ty w każ­dej chwi­li może zmie­nić się w miej­sce zbrod­ni. Jesz­cze nie wie­dzia­łam, że już wtedy żyłam w środ­ku tego miej­sca zbrod­ni, że miej­scem zbrod­ni nie jest łóżko, ale ciało, i że zbrod­nia już się do­ko­na­ła."

"Strega" uświadomiła mi, że określenie "ciekawa" w stosunku do książki może wybrzmiewać nie do końca pochlebnie. Bo taka właśnie ta powieść moim zdaniem jest. Ciekawa i oryginalna. Czy zachwyciła mnie? Nie. Zaintrygowała? Owszem. Zwłaszcza na samym początku. Środek nieco mnie znużył swoją powtarzalną strukturą. W pewnym momencie zorientowałam się, jak bardzo przypomina formułą pastę o mieszkaniu w jedenaścioro w jeziorze i nie mogłam tej uporczywej myśli wyrzucić z głowy. Nie przesadzam, jest nawet jezioro. Nikt nie narzekał.

Wracając do powagi i meritum, mamy tu do czynienia z opowieścią inicjacyjną w onirycznej konwencji. Izolacja, jakiej dojrzewające bohaterki doświadczają podczas pracy w położonym na odludziu pensjonacie jest jednym etapów klasycznego rytuału przejścia. Autorkę wyraźnie interesuje presja społeczna i znormalizowany aparat przemocy wobec kobiet. "Strega" nie ma jednak eseistycznego zacięcia, operuje plastycznymi obrazami i fragmentaryzmem.

Zastanawiam się, na ile było to dla mnie doświadczenie estetyczne, a na ile wzbogacające mój ogląd poruszanych w tekście kwestii i mam wrażenie, że przesłanie płynące ze "Stregi" może jeszcze we mnie urosnąć. Polecam głównie osobom rozczarowanym bardziej dosłowną feminizującą prozą.

"Wie­dzia­łam, że życie ko­bie­ty w każ­dej chwi­li może zmie­nić się w miej­sce zbrod­ni. Jesz­cze nie wie­dzia­łam, że już wtedy żyłam w środ­ku tego miej­sca zbrod­ni, że miej­scem zbrod­ni nie jest łóżko, ale ciało, i że zbrod­nia już się do­ko­na­ła."

"Strega" uświadomiła mi, że określenie "ciekawa" w stosunku do książki może wybrzmiewać nie do końca pochlebnie. Bo...

Majowe Wyzwanie LC - literatura piękna

Dziwny to był hotel bez jednego gościa, dziwna bohaterka i dziwaczna ta cała historia. Ale płynęłam przez nią czerpiąc przyjemność z kolejnych słów i większości scen. Jak bym wzięła coś w żyłę albo się nawdychała - ja, bohaterka, autorka? Duszno tam było i niepokojąco, rytuały, tajemnice, fantazje, omamy, narastające napięcie. Odjechana historia, klimat, postaci.
Trzeba się zdecydować: kupuję to czy nie. Bełkot to, czy wpuszczono mnie do czyjegoś bytu - niebytu, może snu?
To jest taka książka, na jaką czasem lubię trafić, odrealniona, nie do końca wiadomo o co chodzi, ale nie chce się odłożyć.
Nie podejmuję się napisać niczego konkretnego, bo sama nie wiem… Na pewno nie o treść tu chodzi. A reszta? Dziwna była i niepokojąca, ale nie było to przykre przeżycie.

Majowe Wyzwanie LC - literatura piękna

Dziwny to był hotel bez jednego gościa, dziwna bohaterka i dziwaczna ta cała historia. Ale płynęłam przez nią czerpiąc przyjemność z kolejnych słów i większości scen. Jak bym wzięła coś w żyłę albo się nawdychała - ja, bohaterka, autorka? Duszno tam było i niepokojąco, rytuały, tajemnice, fantazje, omamy, narastające napięcie....

Piękny język, oniryczne obrazy. Dziwaczne.
Obraz dorastania i wuczania w dziewczynę zasad, norm bezsensownych, nielogicznych, powtarzalnych.

Piękny język, oniryczne obrazy. Dziwaczne.
Obraz dorastania i wuczania w dziewczynę zasad, norm bezsensownych, nielogicznych, powtarzalnych.

W 2013 na asku zrobiłaby furorę xd
estetycznie cudeńko, poza tym meh

W 2013 na asku zrobiłaby furorę xd
estetycznie cudeńko, poza tym meh

Przesłuchałam do końca "aby przesłuchać". Niestety ta historia nie wzbudziła we mnie żadnych emocji. Ani pozytywnych, ani negatywnych, na żadnym etapie słuchania audiobooka. Nie wiem, czy w ogóle zrozumiałam, co autorka chciała przekazać. Na plus klimat, jaki został wykreowany przez autorkę-bardzo osobliwy.

Przesłuchałam do końca "aby przesłuchać". Niestety ta historia nie wzbudziła we mnie żadnych emocji. Ani pozytywnych, ani negatywnych, na żadnym etapie słuchania audiobooka. Nie wiem, czy w ogóle zrozumiałam, co autorka chciała przekazać. Na plus klimat, jaki został wykreowany przez autorkę-bardzo osobliwy.

𝘚𝘵𝘳𝘦𝘨ę pochłania się wszystkimi zmysłami. Tak jak główna bohaterka. Dookoła wszystko pachnie, wszystko smakuje, a każdy dotyk to osobne (i osobliwe) doznanie.

Cała powieść to jedna wielka niejasność. Wiecznie zadymiona, udziwniona, nasiąknieta mnóstwem tajemnic. Krótkie rozdziały, w których większość zdań możnaby wycinać i naklejać na ściany. Autorka pisze pięknie i świetnie opisuje świat zmysłów. Zwyczajnych dialogów nie ma, a jedynie nieliczne monologi zapisane kursywą. Rozmyślania bohaterek bardzo wydumane, okrągłe, wystylizowane. Nie każdy się w tym odnajdzie. Ja osobiście dość komfortowo czuję się w takiej konwencji, chociaż w pewnym momencie miałam wrażenie, że za tym nic nie stoi. Owszem, cytat na cytacie, zachwycające opisy, ale w dużej mierze to tylko taka fasadka.

Wykreowany klimat jest niesamowity. Zatraciłam się w nim i chłonęłam go, chociaż tak naprawdę działo się tam niewiele. Oprócz kilku budzących niepokój i niewyjaśnionych finalnie epizodów, bohaterki głównie palą papierosy, sprzątają i snują się po korytarzach. Najsłabszy fabularnie jest okres po zaginięciu jednej z dziewczyn, który ciągnie się aż do zakończenia (które całkiem wybrzmiewa). A epilog lubię bardzo.

Kończąc – 𝘚𝘵𝘳𝘦𝘨𝘢 to stosunkowo krótka słowno-zmysłowa uczta, a właściwie bardzo kobiece szaleństwo (powieść jest bowiem mocno nasycona feminizmem, ale chwilami w chorobliwy sposób),którym warto się uraczyć. Więc polecam. Ale raczej tym, którzy lubią dziwne, trochę mroczne i niepokojące rzeczy.

𝘚𝘵𝘳𝘦𝘨ę pochłania się wszystkimi zmysłami. Tak jak główna bohaterka. Dookoła wszystko pachnie, wszystko smakuje, a każdy dotyk to osobne (i osobliwe) doznanie.

Cała powieść to jedna wielka niejasność. Wiecznie zadymiona, udziwniona, nasiąknieta mnóstwem tajemnic. Krótkie rozdziały, w których większość zdań możnaby wycinać i naklejać na ściany. Autorka pisze pięknie i...

Zmęczyłam te książkę. Nie polecam.

Zmęczyłam te książkę. Nie polecam.

Uwielbiam książki takie jak ,,Strega'' Johanny Lykke Holm, nieoczywiste, dziwne , wywołujące niepokój.
Podczas czytania cały czas towarzyszyło mi napięcie i takie uczucie,że niby wszystko jest ok, ale coś wisi w powietrzu. Fabuła nawiązuje do słynnego,, Pikniku pod wiszącą skałą '', dziewięć dziewczyn podjęło pracę sezonową w górskim hotelu, po jakimś czasie jedna z nich zaginęła w niewyjaśnionych okolicznościach. Wszystko jest tu dziwne, hotel bez gości, praca nie praca , kary za nieposłuszeństwo....
Bardzo specyficzna książka, ale na mnie zrobiła wrażenie. Polecam.

Uwielbiam książki takie jak ,,Strega'' Johanny Lykke Holm, nieoczywiste, dziwne , wywołujące niepokój.
Podczas czytania cały czas towarzyszyło mi napięcie i takie uczucie,że niby wszystko jest ok, ale coś wisi w powietrzu. Fabuła nawiązuje do słynnego,, Pikniku pod wiszącą skałą '', dziewięć dziewczyn podjęło pracę sezonową w górskim hotelu, po jakimś czasie jedna z nich...

Nie wiem czy to przypadek (i w którą stronę) ale książka baaaardzo przypomina polski film "Monument". Dla fanów bizzaro, liminal spaces i Davida Lyncha.

Nie wiem czy to przypadek (i w którą stronę) ale książka baaaardzo przypomina polski film "Monument". Dla fanów bizzaro, liminal spaces i Davida Lyncha.

Stylem i klimatem całkiem dobre, choć fabuła - lub choćby myśl przewodnia - chyba gdzieś się zagubiła po drodze.

Stylem i klimatem całkiem dobre, choć fabuła - lub choćby myśl przewodnia - chyba gdzieś się zagubiła po drodze.