Skradzione lato

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką ale jakże udane. Książka doskonała , czyta się z zapartym tchem. Do tej pory nie mogę przestać o niej myśleć. Za chwilę zabieram się za drugą część. Polecam serdecznie.

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką ale jakże udane. Książka doskonała , czyta się z zapartym tchem. Do tej pory nie mogę przestać o niej myśleć. Za chwilę zabieram się za drugą część. Polecam serdecznie.

Mam wrażenie, że los chciał bym trafiła na tę książkę.
Zajrzałam któregoś razu na Instagram i całkowitym przypadkiem trafiłam na informację, że trwa nabór recenzencki do książki "Skradzione dni" autorstwa Grażyny Jeromin-Gałuszki.

Nazwisko autorki nic mi nie mówiło, weszłam więc na LubimyCzytać, aby sprawdzić sobie inne powieści tej pani. Okazało się, że "Skradzione dni" są kontynuacją "Skradzionego lata". Przeczytałam opis i coś zaskoczyło, bardzo chciałam przeczytać obie książki.

Okazało się, że pierwszy tom jest na Legimi. Zgłosiłam się do naboru na drugi tom. Jakiś czas później dostałam maila zwrotnego z warunkami współpracy i prośbą o odpisanie, jeśli się na nie zgadzam. No i wtedy dopadły mnie wątpliwości. Że nie zdążę, przecież to dwie książki (jedna 400 stron, druga 500),a od momentu otrzymania przesyłki, mam dwa tygodnie na przeczytanie i napisanie recenzji...

I narzekałam tak mężowi. On dał mi przysłowiowego kopa w tyłek i powiedział, żebym się zgodziła, że przecież dam radę. A bardzo chciałam się zgodzić, również z tego powodu, że to byłaby moja pierwsza współpraca z wydawnictwem Prószyński i S-ka, które wydaje powieści jednej z moich ulubionych autorek - Jodi Picoult.

Jak ja się cieszę, że się zdecydowałam.
Ta książka na mnie czekała. "Skradzione lato" jest wyjątkowa i niepowtarzalna. Pięknie napisana, w wyjątkowy sposób.

Nieoczywista, pełna tajemnic i zagadek do rozwikłania.
Do samego końca zastanawiałam się kim jest Rajka.
Mamy tu mnóstwo bohaterów, pełno emocji.
Autorka pięknie ukazuje jak bardzo przeszłość łączy się z teraźniejszością. Skupia się też na poszukiwaniu przyszłości.
Każdy z nas do czegoś dąży, czegoś pragnie.
W tej książce znalazłam cząstkę siebie, a ona swoją cząstkę zostawiła we mnie. Dostarczyła mi wielu emocji.

Zwykłe niezwykłe Rogoże, polska wieś, w której "realizm miesza się z absurdem", jak to jest pięknie ujęte w opisie książki.
Miejsce, w którym dzieją się rzeczy wyjątkowe, w którym mieszkają osoby wyjątkowe.

Niby zwykła codzienność, niby prości ludzie ze swoimi obowiązkami. A jednak nie do końca.
Nie znajdziecie tu akcji trzymającej w napięciu, gnającej do przodu ze strony na stronę.
Tu trzeba przystanąć, zastanowić się, pomyśleć i poczuć.

Mam wrażenie, że los chciał bym trafiła na tę książkę.
Zajrzałam któregoś razu na Instagram i całkowitym przypadkiem trafiłam na informację, że trwa nabór recenzencki do książki "Skradzione dni" autorstwa Grażyny Jeromin-Gałuszki.

Nazwisko autorki nic mi nie mówiło, weszłam więc na LubimyCzytać, aby sprawdzić sobie inne powieści tej pani. Okazało się, że "Skradzione...

To moje pierwsze spotkanie z tą autorką i zapewne nie ostatnie. Słowa płyną lekko, barwnie malują postacie i ich historie. W tej powieści przeszłość spotyka się z teraźniejszością, a jest to spotkanie niebanalne. Polecam.

To moje pierwsze spotkanie z tą autorką i zapewne nie ostatnie. Słowa płyną lekko, barwnie malują postacie i ich historie. W tej powieści przeszłość spotyka się z teraźniejszością, a jest to spotkanie niebanalne. Polecam.

Nie ma to jak zbyt wczesna ocena… mój błąd. Na początku mnie drażniło przeplatanie historii i współczesności a później niesamowicie wciągnęło. I wielki plus za niespodzianki charakterologiczne - to też prztyczek w nos - nie wszystko wydaje się takie, jakie jest na pierwszy rzut oka.

Nie ma to jak zbyt wczesna ocena… mój błąd. Na początku mnie drażniło przeplatanie historii i współczesności a później niesamowicie wciągnęło. I wielki plus za niespodzianki charakterologiczne - to też prztyczek w nos - nie wszystko wydaje się takie, jakie jest na pierwszy rzut oka.

Kiedy zaczęłam czytać tę powieść, to nieco się zdziwiłam - a to dlatego, że spodziewałam się od razu wielkiego uderzenia. Mój błąd... Ale jaki! Wielki! Dlaczego popadłam w jakąś schematyczną rutynę? Przecież piękna, nieszablonowa powieść nie musi, a nawet nie może, zaczynać się schematycznie... Pierwsze rozdziały są przesycone bajkowością... I to mnie chyba zdziwiło, bo ta historia nie nabiera rozpędu, tylko się toczy - powoli i spokojnie, gdzieniegdzie pojawiają się fabularne wyboje, ale już końcówka zaskakuje bardzo mocno. W tej książce jest tyle wspaniałych wątków, tyle niesamowitości i realiów zarazem, że nie umiem wyrazić tego słowami. Ona jest pięknym obrazem, historią na scenariusz ciekawego filmu. Należy dodać też, iż język jest wspaniały - piękna jest ta powieść. Nie mogłam się od niej oderwać, a teraz nie umiem przestać o niej myśleć...

Kiedy zaczęłam czytać tę powieść, to nieco się zdziwiłam - a to dlatego, że spodziewałam się od razu wielkiego uderzenia. Mój błąd... Ale jaki! Wielki! Dlaczego popadłam w jakąś schematyczną rutynę? Przecież piękna, nieszablonowa powieść nie musi, a nawet nie może, zaczynać się schematycznie... Pierwsze rozdziały są przesycone bajkowością... I to mnie chyba zdziwiło, bo ta...

Piękna opowieść. Wzruszająca. Dużo emocji, wiejski świat sprzed 50 lat gdzie postrzeganie świata było zupełnie inne. Historia małej dziewczynki, która żyła w swoim świecie, radosnej i pogodnej pomimo niełatwego życia. Ta historia zostanie że mną. Bardzo poruszająca. Serdecznie polecam.

Piękna opowieść. Wzruszająca. Dużo emocji, wiejski świat sprzed 50 lat gdzie postrzeganie świata było zupełnie inne. Historia małej dziewczynki, która żyła w swoim świecie, radosnej i pogodnej pomimo niełatwego życia. Ta historia zostanie że mną. Bardzo poruszająca. Serdecznie polecam.

Wciągająca, nastrojowa, bardzo dobrze napisana, przenosi do "tamtych dni"

Wciągająca, nastrojowa, bardzo dobrze napisana, przenosi do "tamtych dni"

Nie pierwsza to książka Autorki. Kiedyś zachwycałam się cyklem "Magnolii". Widzę podobieństwa. Wieś, przyroda, kobieca przyjaźń. Różne charaktery, blizny życiowe. Odrobina magii. Bogaty świat wyobraźni małej dziewczynki. Ładny język. Książka wzrusza. Pięknie łączy wątki. Czego więcej potrzeba? Dobre Czytanie i już.

Nie pierwsza to książka Autorki. Kiedyś zachwycałam się cyklem "Magnolii". Widzę podobieństwa. Wieś, przyroda, kobieca przyjaźń. Różne charaktery, blizny życiowe. Odrobina magii. Bogaty świat wyobraźni małej dziewczynki. Ładny język. Książka wzrusza. Pięknie łączy wątki. Czego więcej potrzeba? Dobre Czytanie i już.

Zamysł dość ciekawy. Książka może i godna polecenia ale jakoś nie wciągnęła mnie tak bardzo jak saga dwieście wiosen.

Zamysł dość ciekawy. Książka może i godna polecenia ale jakoś nie wciągnęła mnie tak bardzo jak saga dwieście wiosen.

Jest to książka, na którą trafiłam przypadkowo, ale nie żałuję ani minuty z nią spędzonej. Nie wiedziałam czego się po niej spodziewać, nie czytałam opisu ani opinii, a okazała się być niezwykle klimatyczną, wciągającą i magiczną opowieścią.

Fabuła książki poprowadzona została dwutorowo. Cofamy się do przełomu lat 60-tych i 70-tych ubiegłego wieku. Dwie siostry – 13-letnia Weronka i 6 lat młodsza Rajka, niedawno zostały sierotami a opiekę nad nimi ma sprawować babka Klotylda, matka zmarłego ojca dziewczynek. Starsza kobieta jest chciwa i oschła w stosunku do swych wnuczek, nie boi się wykorzystywać ich pracy dla własnych celów i zarobku. Dziewczynki dzięki pomocy zaprzyjaźnionej sąsiadki oraz własnemu wsparciu toczą zaciętą walkę z żałobą po stracie rodziców, biedą i uprzedzeniami. Należy wspomnieć również o optymistycznym nastawieniu kulawej Rajki, która ma dość wybujałą wyobraźnię, ale jest przy tym bardzo odważna, nieco szalona, charakterna i radzi sobie nawet z lodowatym nastawieniem babki Klotyldy.

Druga oś czasowa toczy się w 2019 roku i opowiada historię młodej dziennikarki o imieniu Kira, która przeżywa najgorszy czas w swoim życiu, gdyż została porzucona przez partnera, a tym samym była zmuszona poszukać nowego miejsca zamieszkania. Chcąc odnaleźć spokój i nadzieję postanawia odkupić kampera od zaprzyjaźnionych sąsiadów i wyruszyć nim w krótką podróż. Pod wpływem impulsu, celem owej podróży staje się niewielka miejscowość – Rogoże. Kobieta przypomina sobie artykuł, w którym rozpisywano się o zaginięciu dwóch dziewczynek właśnie z tej miejscowości i postanawia dowiedzieć się nieco więcej o tej sprawie.

To nadzwyczajnie napisana, piękna opowieść z niebanalną fabułą dopracowaną pod każdym względem. Doskonale oddana historia polskiej wsi z przełomu lat 60 i 70, wraz z malowniczymi wiejskimi krajobrazami, które dodały tej powieści niezwykłego, sielskiego klimatu. To powieść dostarczająca niemałych emocji, wzruszająca, momentami zaskakująca, wzbogacona wartościami i mądrościami życiowymi. Nie zabrakło w niej ludzkich dramatów i trudnych wyborów, tajemnic i zła czającego się tuż obok. Była nieco smutna ale dająca nadzieję i skłaniająca do refleksji, między innymi nad pojęciem szczęścia.

W książce tej przeszłość mierzy się z teraźniejszością, aby w końcu znaleźć wspólny mianownik. Rozpisanie fabuły na dwie płaszczyzny czasowe było w tym przypadku bardzo przemyślanym zabiegiem i sprawiło, że ciężko się było oderwać od lektury. Kolejnym niewątpliwym atutem całości było przedstawienie kobiet silnych, odważnych, kierujących się w życiu mądrościami życiowymi i wzajemnie się wspierających.

To książka z pozoru delikatna, sielska, otulająca… Nic bardziej mylnego. Jeśli jednak lubicie książki z tajemnicami z przeszłości, nieoczywistymi zwrotami akcji, nieco trudne, ale niezwykle mądre i wartościowe to serdecznie polecam Wam tę pozycję.

Jest to książka, na którą trafiłam przypadkowo, ale nie żałuję ani minuty z nią spędzonej. Nie wiedziałam czego się po niej spodziewać, nie czytałam opisu ani opinii, a okazała się być niezwykle klimatyczną, wciągającą i magiczną opowieścią.

Fabuła książki poprowadzona została dwutorowo. Cofamy się do przełomu lat 60-tych i 70-tych ubiegłego wieku. Dwie siostry – 13-letnia...