Dziwna to była książka. Nieśpieszna, wciągająca, trochę o niczym, malująca obrazy w głowie. Niemniej dobrze było przeczytać.
Wydanie przepiękne.

Dziwna to była książka. Nieśpieszna, wciągająca, trochę o niczym, malująca obrazy w głowie. Niemniej dobrze było przeczytać.
Wydanie przepiękne.

Wreszcie sięgam po pierwszą książkę noblisty z 2021 roku i robię to idealnie na czas, bo biblioteka jego dostępnych pozycji w języku polskim niebezpiecznie się wydłuża i czas podjąć decyzję: czytać go czy na wieki odłożyć na półkę hańby?
Od razu też daję odpowiedź po pierwszej lekturze: czytać!
Główni bohaterowie powieści - Hamza, Baba Kalifa, Ilyas i Afija - to kilka egzemplifikacji losu Afrykańczyków i afrykańskich post-Hindusów, których egzystencja przypadła na przełom wieków i początek wieku XX, a więc w świecie chylącego się ku upadkowi kolonialnego świata minionej epoki. Losy głównych bohaterów przecinają się w jakichś punktach ich własnych opowieści toczących się w Afryce Wschodniej, a wszystkie one silnie naznaczone są piętnem post-/kolonializmu. Jedni (jak Hamza i Ilyas) są żołnierzami oddziałów askaryjskich, osieroconymi po odejściu Niemców i próbującymi odnaleźć się w świecie “po” (w jakże różny sposób!),inni (Kalifa!) - to urzeczywistnienie islamskiego wezwania do miłosierdzia i z potrzeby serca (a może ot tak i bez podszeptów) pomagający wszystkim tym potłuczonym odnaleźć w życiu spokojną przystań. Arcyciekawą postacią jest pewien Wielki-nieobecny, postać iście godotowska, a zajmująca myśli innych postaci powieści i nas jako czytelników (przez całą lekturę obawiałem się jego powrotu i grozy, jaką ten mógłby wyzwolić).
Historycznie rzecz zaś ujmując, to mamy tu też kolonializm niemiecki, ustępujący - po przegranej I Wojnie Światowej - brytyjskiemu (rzekomo bardziej cywilizowanemu),mamy oddziały Askarysów (rekrutowane z lokalnych, “kolorowych” społeczności, a pozwalające Niemcom zarządzać terytorium dwukrotnie przekraczającym powierzchnię ich ojczyzny),mamy wreszcie emancypację narodów Afryki, wyzwalających się spod kolonialnego jarzma i próbujących na nowo definiować swą post-kolonialną tożsamość. Świat w soczewce.
Po ludzku zaś: przemoc, wykluczenie, wyobcowanie, wykorzenienie (jakim zgrzytem na lustrze świata mógłby okazać się Askarys zdolny do czytania Schillera!). Nihil novi sub sole… To trochę opowieść o świecie, na którego ruinach postawiono nasz, w którym żyjemy teraz. Książka zdecydowanie do czytania głębiej niż tylko w jej warstwie fabularnej.
Nieco światła na kolejną warstwę wejrzenia w dzieło rzuca nam posłowie. I na biografię samego autora, który też swego czasu stał się uciekinierem z wyzwalającej się Tanzanii. A gdyby nie Literacka Nagroda Nobla, byłby nierozpoznawalny poza Wielką Brytanią, gdzie mieszka. Potrzebuję krótkiego oddechu po intensywności tej lektury, ale do Autora zdecydowanie wrócę. Niech no tylko Adam Ferency zdąży przeczytać kolejne pozycje dostępne już na rynku, bo tę właśnie On czytał - i tyle w temacie; sami rozumiecie jak to jest, gdy interpretuje Mistrz tej klasy…

Wreszcie sięgam po pierwszą książkę noblisty z 2021 roku i robię to idealnie na czas, bo biblioteka jego dostępnych pozycji w języku polskim niebezpiecznie się wydłuża i czas podjąć decyzję: czytać go czy na wieki odłożyć na półkę hańby?
Od razu też daję odpowiedź po pierwszej lekturze: czytać!
Główni bohaterowie powieści - Hamza, Baba Kalifa, Ilyas i Afija - to kilka...

Ciekawa saga rozgrywająca się w Afryce Wschodniej. Słuchałam audio w wykonaniu Adama Ferencego. Książka zwraca uwagę na problem kolonializmu w Afryce, pierwsza pozycja, która obrazuje panowanie Niemców w Afryce, które skończyło się barbarzyństwem i pierwszym ludobójstwo w XX wieku na świecie. Jak to stwierdził kanclerz von Bulov: Niemcom też należy się jakieś miejsce pod słońcem, a skończyło się tym że 100 tys.Afrykanczyków wygnano na pustynię bez dostępu do wody i jedzenia. Książka nie jest może wybitna, ale pokazuje mało znaną historię, więc oczywiście polecam.

Ciekawa saga rozgrywająca się w Afryce Wschodniej. Słuchałam audio w wykonaniu Adama Ferencego. Książka zwraca uwagę na problem kolonializmu w Afryce, pierwsza pozycja, która obrazuje panowanie Niemców w Afryce, które skończyło się barbarzyństwem i pierwszym ludobójstwo w XX wieku na świecie. Jak to stwierdził kanclerz von Bulov: Niemcom też należy się jakieś miejsce pod...

Tradycyjna powieść, ciekawe tło historyczne. Historia bohaterów nieco schematyczna, ale da się wybaczyć, bo to taki rodzaj powieści, w której odtworzenie realiów historycznych jest dużo ważniejsze. Słuchałam audiobooka - czyta Adam Ferency w charakterystyczny, dość aktorski sposób, ale może to dobry wybór o tyle, że jest mężczyzną prawie w tym samym wieku co autor. Natomiast uważam, że z punktu widzenia czytelnika to dobra powieść na audiobooka, udało mi się panować nad wątkami.

Tradycyjna powieść, ciekawe tło historyczne. Historia bohaterów nieco schematyczna, ale da się wybaczyć, bo to taki rodzaj powieści, w której odtworzenie realiów historycznych jest dużo ważniejsze. Słuchałam audiobooka - czyta Adam Ferency w charakterystyczny, dość aktorski sposób, ale może to dobry wybór o tyle, że jest mężczyzną prawie w tym samym wieku co autor....

Bardzo się cieszę, że wreszcie sięgnęłam po powieść Noblisty. Nie dosyć, że czyta się ją bardzo potoczyście, to przede wszystkim porusza ważne, a tak rzadko poruszane tematy. Zdecydowanie poszerzyła moją wiedzę o wydarzeniach w Afryce Wschodniej z początków XX wieku i rolę Niemców w kolonizowaniu tej części świata. Wplecione w historyczne wydarzenia losy: Khalifa, Ilyasa, Afiyi i Hamzy są doskonałym przedstawieniem zła wyrządzonego Afryce przez białego człowieka. Bardzo doceniam wielowymiarowość postaci pojawiających się na kartach książki, ich zróżnicowane postawy, motywacje. Jest to też książka obyczajowa pokazująca, jak w czasach tak skomplikowanych i trudnych nasi bohaterowie żyli, pracowali, zawiązywały się przyjaźnie, jaka była pozycja kobiet. I oczywiście jest to też opowieść o miłości. Tej dobrej, spełnionej szczęśliwej.

Bardzo się cieszę, że wreszcie sięgnęłam po powieść Noblisty. Nie dosyć, że czyta się ją bardzo potoczyście, to przede wszystkim porusza ważne, a tak rzadko poruszane tematy. Zdecydowanie poszerzyła moją wiedzę o wydarzeniach w Afryce Wschodniej z początków XX wieku i rolę Niemców w kolonizowaniu tej części świata. Wplecione w historyczne wydarzenia losy: Khalifa, Ilyasa,...

Na początku wow a potem już bez emocji. Książka ważna ale dobra nieprzesadnie.

Na początku wow a potem już bez emocji. Książka ważna ale dobra nieprzesadnie.

Bardzo ciekawa i wciągająca

Bardzo ciekawa i wciągająca

Historia, która uwiera, losy zwykłych ludzi z wątkiem kolonizacji Afryki w tle i bratobójczych walk w imię, no właśnie, czego? Niemiecki oficer nazywa to z ironią „zivilisierungsmission”. „Powrôceni” dostają ode mnie „siódemkę”, bo książka autentycznie wciąga, aczkolwiek nie wiem, czy nie bliżej mi jednak do reportażu w stylu Kapuścińskiego.

Historia, która uwiera, losy zwykłych ludzi z wątkiem kolonizacji Afryki w tle i bratobójczych walk w imię, no właśnie, czego? Niemiecki oficer nazywa to z ironią „zivilisierungsmission”. „Powrôceni” dostają ode mnie „siódemkę”, bo książka autentycznie wciąga, aczkolwiek nie wiem, czy nie bliżej mi jednak do reportażu w stylu Kapuścińskiego.

Nie od razu wciągnęły mnie losy bohaterów, burzliwe, dramatyczne ale też że szczyptą szczęścia, historia mieszkańców niemieckiej Afryki Wschodniej, dzisiejszej Tanzanii, w początkach dwudziestego wieku. Jak wyglądała pierwsza wojna światowa w Afryce, kiedy starcia Brytyjczyków z Niemcami oznaczało przelewanie tubylczej krwi, czasami też hinduskich żołnierzy, w imieniu europejskich mocarstw. Poprzez losy głównych bohaterów (kilku wyjątkowo miłych i skromnych mlodych ludzi),możemy obserwować politykę krajów kolonialnych i krzywdy wyrządzone mieszkańcom. Przedstawione to jest w sposób bardzo wyważony, widzimy niemiecką kolonizację tak jak i kulturę w wielu odcieniach, od Schillera i Heinego po obozy koncentracyjne. Czasami efekt jest zaskakujący. Piękne i dla nas chyba ciekawe pokazanie życia codziennego muzułmańskiej społeczności. Cieszę się, że doczytałam do miejsca, kiedy powieść mnie wciągnęła i pozwoliła śledzić subtelności życia codziennego i historii tych ziem.

Nie od razu wciągnęły mnie losy bohaterów, burzliwe, dramatyczne ale też że szczyptą szczęścia, historia mieszkańców niemieckiej Afryki Wschodniej, dzisiejszej Tanzanii, w początkach dwudziestego wieku. Jak wyglądała pierwsza wojna światowa w Afryce, kiedy starcia Brytyjczyków z Niemcami oznaczało przelewanie tubylczej krwi, czasami też hinduskich żołnierzy, w imieniu...

Dobra książka o losach ludzi żyjących na terenie dzisiejszej Tanzanii na początku XX wieku, pokazująca kolonialne i post-kolonialne dzieje tego kraju. Można się dowiedzieć z niej wiele nowego na temat historii i kultury tego regionu. Zaletą "Powróconych" jest też styl autora, w przeciwieństwie do wielu znanych autorów z górnej półki, w tym innych noblistów, Gurnah pisze w sposób przystępny. Jego książka nie jest jedną wielką zawiłą formą, przez którą obcowanie z jej treścią jest męczarnią. Cieszę się, że komitet noblowski docenił kogoś, u kogo treść jest najważniejsza, a nie przekombinowana forma.

Dobra książka o losach ludzi żyjących na terenie dzisiejszej Tanzanii na początku XX wieku, pokazująca kolonialne i post-kolonialne dzieje tego kraju. Można się dowiedzieć z niej wiele nowego na temat historii i kultury tego regionu. Zaletą "Powróconych" jest też styl autora, w przeciwieństwie do wielu znanych autorów z górnej półki, w tym innych noblistów, Gurnah pisze w...