Trzecia część cyklu i nie ma nudy – zwroty akcji, rosnące napięcie, sensacyjne wątki, pełnokrwiści bohaterowie, realistyczne sceny ze zwykłego życia. Niezmiennie podoba mi się bezkompromisowość, szlachetność, zaangażowanie „Bezimiennego”. To, że szanuje prawo i porządek, ale gdy czuje, że nie ma innej drogi, potrafi wykorzystać swoje umiejętności technik walki i w ostateczności – zdolny jest do przemocy…
Tym razem, szukając nowej kwatery, trafia do domu pana Henryka. Staruszek wynajmuje mu pokój w domu, na który, jak się okazuje, swój plan, można powiedzieć, ze wręcz brawurowy, mają gangsterzy. Rynek nieruchomości w Warszawie to pole minowe dla bezbronnych, starszych, samotnych osób… I znowu sobie pomyślałam, że świat byłby lepszy, gdyby ludzie byli po prostu PRZYZWOICI! Niestety – otaczają nas również „czarne charaktery”, dobrze więc, że pojawił się ktoś, komu nie żal czasu i wysiłku, by stanąć w obronie słabszych. Bezimienny nie waha się widząc krzywdę starszego pana. Nie analizuje, nie szacuje zysków i strat – reaguje od razu… Takich przyzwoitych postaci, zaangażowanych w czynienie dobra, jest nawet więcej…
Bohaterowie są wyraziści, tak autentyczni, że ich losy wzbudzają współczucie, empatię, a czasem nawet frustrację. Dzięki temu czytelnik z łatwością może identyfikować się z nimi, ich przeżyciami i dylematami. Jak nie wzruszyć się na gest pana Henryka, który późno zrozumiał, że za rzadko kupował żonie ulubione kwiaty – dlatego teraz stawia tulipany przed fotografią zmarłej kobiety…
Spostrzegawczość, wrażliwość, umiejętność wniknięcia w duszę, umysł, serce i zdolność oddania tłoczących się tam emocji – to niezmiennie zaskakująca cecha autora… i do tego ta szczypta humoru…
"Zwykła przyzwoitość" to nie tylko pasjonująca opowieść o walce dobra ze złem, ale także refleksja nad wartościami moralnymi i siłą ludzkiego charakteru. Autor w mistrzowski sposób ukazuje, że nawet w najbardziej beznadziejnych sytuacjach zawsze warto trwać przy własnych przekonaniach.
Z niecierpliwością wyczekuję kontynuacji.

Trzecia część cyklu i nie ma nudy – zwroty akcji, rosnące napięcie, sensacyjne wątki, pełnokrwiści bohaterowie, realistyczne sceny ze zwykłego życia. Niezmiennie podoba mi się bezkompromisowość, szlachetność, zaangażowanie „Bezimiennego”. To, że szanuje prawo i porządek, ale gdy czuje, że nie ma innej drogi, potrafi wykorzystać swoje umiejętności technik walki i w...

Po niewielkim spadku formy w drugim tomie, autor powraca w świetnej formie. Już czekam na kolejną część serii.

Po niewielkim spadku formy w drugim tomie, autor powraca w świetnej formie. Już czekam na kolejną część serii.

Wspaniała historia. Wartko biegnąca akcja. Dobrze się słuchało chociaż "Dług honorowy" bardziej mnie wciągnął. W poprzedniej części lektor bardzo mnie urzekł (zakochałam się w głosie lektora) a w trzeciej części o "Bezimiennym" momentami mnie drażnił i ten podział ról wydawał się niekiedy aż karykaturalny. Niemniej jestem fanką głównego bohatera. Zaintrygowana wątkiem rodzinnym czekam na kolejne części.

Wspaniała historia. Wartko biegnąca akcja. Dobrze się słuchało chociaż "Dług honorowy" bardziej mnie wciągnął. W poprzedniej części lektor bardzo mnie urzekł (zakochałam się w głosie lektora) a w trzeciej części o "Bezimiennym" momentami mnie drażnił i ten podział ról wydawał się niekiedy aż karykaturalny. Niemniej jestem fanką głównego bohatera. Zaintrygowana wątkiem...

Bezimienny to dla mnie taki rodzimy Jack Reacher, a wiadomo - jaki kraj, taki Jacek Wysięgacz :) Trzeci tom w mojej opinii najsłabszy i najbardziej przewidywalny, noszący znamiona powieści edukacyjnej. Czyta się szybko i równie szybko zapomina. Jestem wielkim fanem książek Wojciecha Chmielarza, ale jakby to ująć - coraz mniej Chmielarza w Chmielarzu...

Bezimienny to dla mnie taki rodzimy Jack Reacher, a wiadomo - jaki kraj, taki Jacek Wysięgacz :) Trzeci tom w mojej opinii najsłabszy i najbardziej przewidywalny, noszący znamiona powieści edukacyjnej. Czyta się szybko i równie szybko zapomina. Jestem wielkim fanem książek Wojciecha Chmielarza, ale jakby to ująć - coraz mniej Chmielarza w Chmielarzu...

Oj, toż pisarz pisać potrafi! I w tym cały kłopot - bo Chmielarz dobrym twórcą jest, warsztat ma, przyjemne to i poprawne dla ucha, ale! Z każdą nową książką fabuła ....jakoś coraz mocniej oderwana od ziemi....Chyba czas zwolnić z "produkcją" i tworzyć.

Oj, toż pisarz pisać potrafi! I w tym cały kłopot - bo Chmielarz dobrym twórcą jest, warsztat ma, przyjemne to i poprawne dla ucha, ale! Z każdą nową książką fabuła ....jakoś coraz mocniej oderwana od ziemi....Chyba czas zwolnić z "produkcją" i tworzyć.

Dla mnie " Zwykła przyzwoitość" to najlepsza powieść tego cyklu. Ważne tematy, fabuła bliska rzeczywistości - poza głównym bohaterem, który może pretendować do polskiego supermena. On jest gniotsa nie łamiotsa polskiej powieści sensacyjnej. Duży plus za powolne rozsupływanie życiorysu głównego bohatera, jest powód aby przeczytać kolejną cześć Bezimiennego w chwili czytelniczej posuchy.

Dla mnie " Zwykła przyzwoitość" to najlepsza powieść tego cyklu. Ważne tematy, fabuła bliska rzeczywistości - poza głównym bohaterem, który może pretendować do polskiego supermena. On jest gniotsa nie łamiotsa polskiej powieści sensacyjnej. Duży plus za powolne rozsupływanie życiorysu głównego bohatera, jest powód aby przeczytać kolejną cześć Bezimiennego w chwili...

Trzecia książka z Bezimiennym w roli głównej.
Lubię tego faceta, chociaż uważam, że jest tak silny i męski, że nadmiar wulgaryzmów mu szkodzi.
Jeden z lepszych polskich autorów kryminałów.

Trzecia książka z Bezimiennym w roli głównej.
Lubię tego faceta, chociaż uważam, że jest tak silny i męski, że nadmiar wulgaryzmów mu szkodzi.
Jeden z lepszych polskich autorów kryminałów.

Przyjemnie jest chodzić warszawskimi ulicami i mieć świadomość, że chodzi też nimi taki Wojtek Chmielarz który je dobrze uwiecznia. Kawał dobrej roboty jak zawsze!

Przyjemnie jest chodzić warszawskimi ulicami i mieć świadomość, że chodzi też nimi taki Wojtek Chmielarz który je dobrze uwiecznia. Kawał dobrej roboty jak zawsze!

trzy tomy na równym wysokim poziomie chcę nastepne !

trzy tomy na równym wysokim poziomie chcę nastepne !

Bardzo mi się dobrze czytało, może dlatego, że bohater przypomina mojego ulubionego Jacka Reachera z powieści L. Childa. Właściwie bezdomny ,ograniczony finansowo ,działający niezgodnie z prawem ,ale jakże sprawiedliwy! I to wszystko umiejscowione w bardzo polskich realiach. Do tego jakże aktualne problemy porusza autor - przekręty ,w które wrabiani są bezradni, często nie rozumiejący co się stało ludzie (seniorzy),przemoc domowa, sytuacja na wschodniej granicy. Zakończenie,wg mnie,majstersztyk! Polecam i sama sięgnę po część 1. i 2.

Bardzo mi się dobrze czytało, może dlatego, że bohater przypomina mojego ulubionego Jacka Reachera z powieści L. Childa. Właściwie bezdomny ,ograniczony finansowo ,działający niezgodnie z prawem ,ale jakże sprawiedliwy! I to wszystko umiejscowione w bardzo polskich realiach. Do tego jakże aktualne problemy porusza autor - przekręty ,w które wrabiani są bezradni, często nie...