Dintojra

Każdy ma prawo do szczęścia. Jednak sięgając po nie można napotkać trudności. Czasami zbyt ciężkie do udźwignięcia. Wtedy wyciągamy ręce po oddech, żeby przetrwać.

„Dintojra” to zbiór jedenastu opowiadań; kilku nowych i siedmiu, które już wcześniej ukazały się w antologiach lub czasopismach.

I tak jak to bywa z opowiadaniami, jedne mniej drugie bardziej poruszyły we mnie jakąś strunę uruchamiając przy tym lawinę emocji.

„𝑆𝑖𝑒𝑑𝑧𝑒̨ 𝑤𝑖𝑒̨𝑐 𝑛𝑎 𝑠𝑘𝑟𝑎𝑗𝑢 𝑎𝑑𝑟𝑒𝑛𝑎𝑙𝑖𝑛𝑦 𝑝𝑟𝑧𝑒𝑝ł𝑦𝑤𝑎𝑗𝑎̨𝑐𝑒𝑗 𝑝𝑟𝑧𝑒𝑧 𝑟𝑜𝑧𝑠𝑧𝑒𝑟𝑧𝑜𝑛𝑒 𝑧́𝑟𝑒𝑛𝑖𝑐𝑒 𝑖 ł𝑎𝑠𝑘𝑜𝑐𝑧𝑎̨𝑐𝑒𝑗 𝑛𝑒𝑟𝑤𝑦, 𝑐𝑧𝑢𝑗𝑒̨ 𝑛𝑎𝑝𝑖𝑒̨𝑐𝑖𝑒.”
Całość jest pięknie napisana. Tak właśnie subtelnie łaskocze swoją doskonałością w doborze słów, zdań i znaczeń. Jestem pod wrażeniem stylizacji językowej. Jednak nie zawsze teksty intrygują, czasami po prostu są. Płynie się przez nie niespiesznie z lekką dozą niepewności, smutku, rozczarowania. A wtedy gdy wydaje się, że niewiele znaczą, potrafią po chwili dosłownie wbić czytelnika w fotel i zaskoczyć swoją przewrotnością.

Opowiadaniom nie można odmówić wysublimowanego stylu, głębi i poruszania istotnych problemów społecznych. To opowieści o sprawach zwyczajnych i trudnych. O uczuciach, bezradności, lękach, dezorientacji i samotności. O poszukiwaniu swojego „ja”, swojej tożsamości w tym dusznym, przytłaczającym świecie, w którym nieustannie toczy się walkę o przetrwanie.

„Dintojra” znaczy zemsta, a „𝑐𝑧𝑎𝑠𝑎𝑚𝑖 𝑛𝑎𝑗𝑤𝑖𝑒̨𝑘𝑠𝑧𝑎̨ 𝑧𝑒𝑚𝑠𝑡𝑎̨ 𝑗𝑒𝑠𝑡 𝑝𝑜 𝑝𝑟𝑜𝑠𝑡𝑢 𝑝𝑟𝑧𝑒𝑧̇𝑦𝑐́.” I kiedy próbujemy żyć zderzamy się z duchami przeszłości, z oszałamiającymi emocjami, z ciemnością umysłu, ze wspomnieniami, z bólem, niepokojem i rozczarowaniem. „Dintojra” to również rzecz o kruchości chwil, o tym, że doceniamy coś prawdziwie, gdy to stracimy. A najgorzej, kiedy oddalamy się od szczęścia w obawie przed stratą.

Wędrówka przez opowiadania rozpoczyna się od słów: „𝑁𝑖𝑒 𝑤𝑖𝑎𝑑𝑜𝑚𝑜, 𝑐𝑜 𝑧𝑟𝑜𝑏𝑖𝑐́ 𝑧 𝑝𝑟𝑧𝑒𝑠𝑧ł𝑜𝑠́𝑐𝑖𝑎̨, 𝑧𝑤ł𝑎𝑠𝑧𝑐𝑧𝑎 𝑐𝑢𝑑𝑧𝑎̨.” Przeszłość ma znaczenie, kształtuje każdego z nas. Nie można się od niej uwolnić ot tak po prostu. Kieruje nami często poza naszą świadomością. Każdy z nas walczy z zaborcami umysłu. I dopiero kiedy zrozumiemy przeszłość, zrozumiemy kim jesteśmy. Wtedy można wiele zmienić i ruszyć dalej. Bo wiedzieć kim się jest to podstawa.

W zbiorze opowiadań znajdziemy takie historie jak opowieść Danki próbującej zrozumieć siebie poprzez swoją przeszłość, Pana Wacława – właściciela sex shopu, który na swój sposób walczy z samotnością. Napotkamy też opowiadanie o więźniarkach pandemii żyjących w lęku, że jutra może już nie być, czy historię aktorki w kryzysie.

„Dintojra” to również dogłębna analiza przytłaczających kompleksów, niskiej samooceny, przemocy, rozmyślania nad zmarnowanym życiem, stratą, koszmarze alkoholizmu, a także historia kobiety biegnącej po uzdrowienie i kobiety Na Skraju Załamania Nerwowego, która „𝑝𝑜𝑧𝑜𝑠𝑡𝑎𝑤𝑖ł𝑎 𝑎𝑚𝑏𝑖𝑐𝑗𝑒 𝑔𝑑𝑧𝑖𝑒𝑠́ 𝑚𝑖𝑒̨𝑑𝑧𝑦 𝑟𝑒𝑔𝑎ł𝑒𝑚 𝑧 𝑘𝑠𝑖𝑎̨𝑧̇𝑘𝑎𝑚𝑖”.

Natomiast przedostatnie opowiadanie „Gwałt. Głosy” (w 2015 roku zostało wystawione w Teatrze Powszechnym w Warszawie),to najmocniejszy tekst z całego zbioru. Wymowny. Trudny emocjonalnie. Wyjątkowy. Rezonuje w głowie na długo po przeczytaniu.

Opowiadania zamykają się mocnym akcentem - tytułową dintojrą.

Trudno jest mi jednoznacznie ocenić książkę, która jest dla mnie trochę nierówna. W większości to wcześniejsze opowiadania autorki bardziej do mnie przemówiły i zapadły mi w pamięć. Przypuszczam, że dla każdego inny tekst będzie poruszający i ważny, ze względu na różne doświadczenia życiowe. Te opowiadania pomimo wielu przenośni, metafor, dwuznaczności, są bardzo zwyczajne, ludzkie, codzienne. Można w nich odnaleźć siebie.

Kiedy wyciągnęłam średnią ocen z poszczególnych opowiadań, okazało się, że to pozycja, którą mogę polecić i serdecznie polecam, bo „Dintojra” jest pewną historią „𝑡𝑎𝑘𝑎̨ 𝑧 𝑔𝑎𝑡𝑢𝑛𝑘𝑢 𝑚𝑖𝑒̨𝑑𝑧𝑦 𝑟𝑒𝑎𝑙𝑛𝑦𝑚 𝑧̇𝑦𝑐𝑖𝑒𝑚 𝑎 𝑛𝑖𝑒𝑟𝑧𝑒𝑐𝑧𝑦𝑤𝑖𝑠𝑡𝑦𝑚 𝑚𝑎𝑟𝑧𝑒𝑛𝑖𝑒𝑚.”

Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję Wydawnictwu Znak Literanova

Link do FB:
https://www.facebook.com/aniasztukaczytania/
Zapraszam:)

Każdy ma prawo do szczęścia. Jednak sięgając po nie można napotkać trudności. Czasami zbyt ciężkie do udźwignięcia. Wtedy wyciągamy ręce po oddech, żeby przetrwać.

„Dintojra” to zbiór jedenastu opowiadań; kilku nowych i siedmiu, które już wcześniej ukazały się w antologiach lub czasopismach.

I tak jak to bywa z opowiadaniami, jedne mniej drugie bardziej poruszyły we...

Książkę można przesłuchać jako audiobook w aplikacji @empikgo

@wydawnictwoznakpl pięknie dziękuję za egzemplarz do recenzji!

Jak dobrze wiecie mimo iż dostaje egzemplarz do recenzji, gdy jest on w audiobooku, lubię go przesłuchać. Dlaczego? Bo łatwiej jest słuchać audiobooka (można wtedy spacerować, sprzątać czy robić wiele innych czynności). Dlatego nie inaczej było w przypadku "Dintojry" @sylwia.chutnik

Tytuł ten to zbiór 11 opowiadań. W każdym z nich bohaterem jest ktoś inny. Osoby te są z różnych środowisk i na różnym etapie życia.
Co znajdziemy w treści ?
Smutek, przygnębienie,walkę o lepsze jutro i wiele, wiele więcej.

Książka zmusza do refleksji i mnie zostawiła po zakończeniu z lekkim smutkiem.
Nie jest to też łatwa lektura i trzeba się skupić podczas czytania/słuchania. Jednak mimo trudnych tematów chce się więcej i więcej.
Książka jest, krótka i tak naprawdę jak by się chciało to przeczytać można na raz. Jednak ja musiałam dozować sobie tę lekturę.
Polecam jednak nie osobą, które są aktualnie w dołku.

Książkę można przesłuchać jako audiobook w aplikacji @empikgo

@wydawnictwoznakpl pięknie dziękuję za egzemplarz do recenzji!

Jak dobrze wiecie mimo iż dostaje egzemplarz do recenzji, gdy jest on w audiobooku, lubię go przesłuchać. Dlaczego? Bo łatwiej jest słuchać audiobooka (można wtedy spacerować, sprzątać czy robić wiele innych czynności). Dlatego nie inaczej było w...

„Dintroja” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Sylwii Chutnik, ale zdecydowanie mogę powiedzieć, że przypadło mi do gustu! Sam tytuł, który wielu, z pewnością nie będzie zbyt wiele wyjaśniał, oznaczał zemstę. I właśnie o tym jest ta książka! To krótkie historie, które przedstawiają nam o ludzkich dramatach, o życiowych doświadczeniach i o tym, jak trudno jest sobie radzić w niektórych sytuacjach. Narracja została poprowadzona w pierwszej osobie, która przeprowadza nas przez jedenaście różnych historii, które wbrew pozorom są do siebie podobne. Są to życiowe opowieści, które mogły mieć miejsce bądź też miały miejsce w prawdziwym, realnym życiu.
Książkę czyta się błyskawicznie. Mnie te historie zafascynowały, choć przyznam szczerze, że w moim odczuciu jest to książka z głównym przeznaczeniem dla żeńskiej części czytelników.
Bardzo serdecznie polecam i dziękuję wydawnictwu za możliwość przeczytania i zrecenzowania powieści.

„Dintroja” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Sylwii Chutnik, ale zdecydowanie mogę powiedzieć, że przypadło mi do gustu! Sam tytuł, który wielu, z pewnością nie będzie zbyt wiele wyjaśniał, oznaczał zemstę. I właśnie o tym jest ta książka! To krótkie historie, które przedstawiają nam o ludzkich dramatach, o życiowych doświadczeniach i o tym, jak trudno jest sobie...

Czy tworzycie sobie pewne wyobrażenia na temat twórczości autora? Od dłuższego czasu miałam w planach książki autorki , dlatego z przyjemnością sięgnęłam po tę pozycję. Zazwyczaj przy wyborze lektury, kieruje się właśnie autorem i tytułem. Rzadko czytam okładkowe opisy. Dlatego zaskoczeniem dla mnie było to, że jest to zbiór opowiadań.
Uważam, że opowiadania to wbrew pozorom bardzo trudna forma literacka i wyzwanie. Tu akurat wszystkie opowiadania mają wspólny mianownik - dintojra to zemsta.
Dokładnie tak wyobrażałam sobie twórczość autorki. To pewnego rodzaju literacki bunt, który nie bierze jeńców. Momentami niegrzecznie, ale nigdy wulgarnie. Kiedy trzeba krzyknąć, autorka nie owija w bawełnę, ale potrafi też wyciszyć zmysły. Wtedy wkrada się metaforyka i efemeryczność.
Bardzo ciężko mi się ocenia opowiadania, bo każde z nich tworzy odrębny byt. Wiadomo jedne były lepsze, drugie gorsze. Mnie najbardziej chyba spodobało się ostatnie tytułowe. Z przyjemnością sięgnę po dłuższe formy autorki.

IG:@mamazaczytana

Czy tworzycie sobie pewne wyobrażenia na temat twórczości autora? Od dłuższego czasu miałam w planach książki autorki , dlatego z przyjemnością sięgnęłam po tę pozycję. Zazwyczaj przy wyborze lektury, kieruje się właśnie autorem i tytułem. Rzadko czytam okładkowe opisy. Dlatego zaskoczeniem dla mnie było to, że jest to zbiór opowiadań.
Uważam, że opowiadania to wbrew...

Bezkompromisowe, prawdziwe, do szpiku kości kobiece. Opowiadania autorki, która nie idzie na kompromisy. Gwałt to gwałt. Miłość to miłość. Świat jest dla kobiet zdecydowanie trudniejszy. Świetna, feministyczna proza.

Bezkompromisowe, prawdziwe, do szpiku kości kobiece. Opowiadania autorki, która nie idzie na kompromisy. Gwałt to gwałt. Miłość to miłość. Świat jest dla kobiet zdecydowanie trudniejszy. Świetna, feministyczna proza.

Książka trudna dla mnie jako faceta. Naprawdę.
Każdy powinien ją uważnie przeczytać

Książka trudna dla mnie jako faceta. Naprawdę.
Każdy powinien ją uważnie przeczytać

Moim zdaniem niestety przerost formy nad treścią. Na początku próbowałam się wczuć, szukać drugiego dna, ale z czasem zrozumiałam, że przesłania opowiadań są bardzo proste (wręcz banalne). Przy tym sposób ich przedstawienia jest niekiedy na tyle przesadny, że miałam momenty frustracji, złości, że tracę swój czas. W opowiadaniach najbardziej cenię sobie, co mogę wyczytać między wierszami, więc im bardziej oszczędne w formie opowiadanie w zbiorze, tym bardziej mi się podobało.

Moim zdaniem niestety przerost formy nad treścią. Na początku próbowałam się wczuć, szukać drugiego dna, ale z czasem zrozumiałam, że przesłania opowiadań są bardzo proste (wręcz banalne). Przy tym sposób ich przedstawienia jest niekiedy na tyle przesadny, że miałam momenty frustracji, złości, że tracę swój czas. W opowiadaniach najbardziej cenię sobie, co mogę wyczytać...

W jakim stylu napisana książka odpowiada wam najbardziej? Ta w której wywyższa się słowo, pokazuje jak można poprawnie się wysławiać, przy czym czytelnik czuje jakby jego inteligencja spadła? Czy raczej napisana przez życie, sugerująca, że autorką jest taki sam człowieka jak my, więc zapewne to, co będzie chciał nam przekazać również może nam się przydać?
W tej historii postać zwraca się bezpośrednio do nas. Opowiada nam co widzi swoimi oczami i jak reaguje na to ona oraz inni. Mówi jak mało obchodzi ją opinia innych i jak ludzie potrafią być fałszywi. Spodobało mi się to, że ona nie owija w bawełnę. Opisuje ludzi, którzy, którzy dopiero doświadczając własnych dramatów, przychodzą do tych, którzy również ich doświadczyli tylko po to, by pokazać im kto ma gorzej. Pokazuje jak ulotne są chwile i jak życie trzeba wykorzystywać do samego końca. Czasami bywa, że zaplanowane życie nam nie wypala. Podążając nieznaną drogą dowiadujemy się, że obecne nowe wyzwania są jak najbardziej dla nas. Nie zawsze u celu swoich marzeń jest ukryte to, co chcielibyśmy osiągnąć. Nieraz droga kieruje nas w nowe wyzwania, które okazują się być strzałem w dziesiątkę.
Dintojra jest książką złożoną z jedenastu opowiadań w których pokazuje nam życie innych ludzi. Co ciekawe, nie ocenia ich. Pozostawia nas jakby w zawieszeniu, byśmy sami ujrzeli prawdy, które za sprawą nierównych w objętości opowiadaniach chce nam ukazać. Opowiada o tych, którzy się stoczyli, oraz tych, którzy uważają się za najważniejszych. O tych, którzy nie przyznają się do swoich orientacji, oraz tych, którzy żyją nienawiścią, bo nie wiedzą, że można żyć inaczej. Opisane postacie mogą być mną lub tobą, bowiem ich problemy są oczywiste. Jedni wizytę u wróżki traktują jako zabawę, inni jej słowa biorą do serca. Nikt nie pomyśli, że narzucając nam pewne zdarzenia sami podświadomie będziemy do nich dążyli, a później to jej przyznamy rację, bo wiedziała, co mówi. Na każdą opowieść można spojrzeć ze swojego punktu widzenia, dlatego jednym się ona spodoba, innym nie. Nie każdy potrafi unieść prawdę na swoich barkach. Według MNIE jest mądra i godna poświęconego czasu, dlatego ją polecam.

W jakim stylu napisana książka odpowiada wam najbardziej? Ta w której wywyższa się słowo, pokazuje jak można poprawnie się wysławiać, przy czym czytelnik czuje jakby jego inteligencja spadła? Czy raczej napisana przez życie, sugerująca, że autorką jest taki sam człowieka jak my, więc zapewne to, co będzie chciał nam przekazać również może nam się przydać?
W tej historii...

Z twórczością Pani Sylwii Chutnik nie miałam okazji do tej pory się poznać. Ze względu na to, że lubię bliżej przyglądnąć się tym, co nie jest, mi znane to chciałabym bliżej odkrywać wypływające treści z przeczytanej książki.

Nie zawsze jest tak, że czytana książka przypadnie od razu do czytelniczego gustu. Postanowiłam dać szansę Pani Sylwii Chutnik, gdyż miałam ochotę zaobserwować jej poglądy, przemyślenia w głównej tematyce, która jest na ogół trudna do zrozumienia tak za pierwszym razem. Należy czasami kilkakrotnie przeczytać daną przedstawioną przez nią historię, aby w pełni wczuwać się w sytuację, z jaką mają się do czynienia bohaterowie tychże skonstruowanych pomysłowo przemyślanych opowiadań w książce pt. ''Dintojra''.

Ciekawiło mnie najbardziej czy autorka potrafi wyczuć emocje bohaterów, dobrać odpowiednie słowa, które po części stanowią tutaj najważniejszą rolę.

Zastanawiałam się, czy we wszystkich opowiadaniach będzie zawarta cząstka wypływającego nadanego jej tytułu i znaczenia, od którego tak wiele zależy w niektórych i nieprzewidywalnych sytuacji dla bohaterów poszukujących w nich siebie połączonych z rozwiązaniem, o ile takie występuje.

Można z łatwością dokonać oceny pozytywnej, jak i negatywnej, której z opisanych historii jest mocno charakterystyczna a nade wszystko pasująca do tytułu książki lub niestety zupełnie ma inne znaczenie.

Zauważyłam, że podczas zapoznawania się ze wszystkimi występującymi bohaterami nie zawsze potrafiłam ich polubić tak od razu, gdyż musiałam wielokrotnie czytać o niełatwym przebiegu losów, które wymagały wnikliwej analizy i wyciągnięcia wniosków podczas dokładnej obserwacji ich zachowań. Zdarzało się, że nie do końca rozumiałam myśli co niektórych bohaterów na temat życia i chwilami byli dla mnie obcy.

Nie podobało mi się, to kiedy bohaterowie potrzebowali wsparcia, w co poniektórych ważnych dla nich sytuacjach to nie otrzymali go od osób, do których mają zaufanie mające dla nich ogromne znaczenie, gdy go potrzebujemy, a chcemy je mieć, aby poczuć, że możemy liczyć na to, że zostaniemy wysłuchani w trudnych momentach życia umiejącego znienacka nas zaskoczyć, nawet gdy się tego nieoczekiwanie nie spodziewamy.

Uważam, że przy bliższej obserwacji zdarzeń losowych, które przeżywali, główni bohaterowie mogą wiele zyskać lub dużo stracić na wartości, gdyż istnieje możliwość akceptacji i dania im drugiej szansy, aby mogli naprawić życie i zapomnieli o dokonaniu zemsty, bo ona niekoniecznie musi być wykonana i jakie przyniesie efekty po jej realizacji? Tego nikt nie wie jedynie ten, kto podejmuje się je, ale musi się dobrze zastanowić czy jest to konieczne lub nie.

W książce tej przeczytamy 11 historii, w których to autorka zdecydowała się opisać odważne i trudne życiowe dramaty ludzi przedstawiając ich w różnym tak naprawdę świetle zdarzeń, jakie im się wydarzyły i co czuli, znajdując się w nich.

Należy, po zapoznaniu się z nimi można zadać sobie pytanie:

Co byśmy zrobili, gdy spotkała nas podobna sytuacja, z którą musieli zmierzyć się bohaterowie?

Wydawnictwu Znak dziękuje za możliwość przeczytania książki pt. ''Dintojra'' autorstwa Pani Sylwii Chutnik.

Polecam przeczytać tę książkę.

Z twórczością Pani Sylwii Chutnik nie miałam okazji do tej pory się poznać. Ze względu na to, że lubię bliżej przyglądnąć się tym, co nie jest, mi znane to chciałabym bliżej odkrywać wypływające treści z przeczytanej książki.

Nie zawsze jest tak, że czytana książka przypadnie od razu do czytelniczego gustu. Postanowiłam dać szansę Pani Sylwii Chutnik, gdyż miałam ochotę...

"Dintojra" to opowieść o ludziach, którzy stawiają czoła życiowym trudnościom na własnych zasadach. Autorka Sylwia Chutnik w swojej najnowszej książce zaprasza nas w podróż przez emocjonalne labirynty, gdzie zemsta miesza się z desperacją, a nadzieja bije się z własnymi demonami.
Chutnik jako mistrzyni opowieści ukazuje nam świat bohaterów, zwykłych ludzi, których życie kręci się wokół złamanych serc, samotności i marzeń o lepszej przyszłości. Od sprzedawcy z sexshopu po zakochaną dziewczynę, każdy bohater próbuje odnaleźć swoje miejsce w świecie, próbując zemścić się za krzywdy, które ich dotknęły. "Dintojra" to nie tylko zemsta, to pasja, determinacja i walka o lepsze jutro.
Przyznam się, że lektura "Dintojry" choć pozornie skromna objętościowo, stanowiła dla mnie wyzwanie. Być może było to spowodowane niepełnym zrozumieniem przekazu lub głębokimi emocjami w niej zawartymi. Ta książka porusza, inspiruje i pozostawia czytelnika z długotrwałymi refleksjami. Sylwia Chutnik w mistrzowski sposób ukazuje różne oblicza zemsty i wskazuje, że czasem największym zwycięstwem jest po prostu przeżycie. Polecam "Dintojrę" każdemu, kto poszukuje głębokiej, poruszającej lektury, która skłania do refleksji nad sensem życia i ludzkimi relacjami. Czas sięgnąć po tę książkę i odkryć, jak wiele ukrytych emocji może drzemać w nas samych.

"Dintojra" to opowieść o ludziach, którzy stawiają czoła życiowym trudnościom na własnych zasadach. Autorka Sylwia Chutnik w swojej najnowszej książce zaprasza nas w podróż przez emocjonalne labirynty, gdzie zemsta miesza się z desperacją, a nadzieja bije się z własnymi demonami.
Chutnik jako mistrzyni opowieści ukazuje nam świat bohaterów, zwykłych ludzi, których życie...