Carmilla

Świetnie przetłumaczona nowa wersja po polsku i sięgam od razu po wersję angielską bo naprawdę jest to fascynacja opowieść!!

Świetnie przetłumaczona nowa wersja po polsku i sięgam od razu po wersję angielską bo naprawdę jest to fascynacja opowieść!!

Krótko, mrocznie i bezkrwawo , czyli o gotyckim przodku współczesnych wampirów odmienianych przez wszystkie przypadki. „Carmilla” przybyła do mnie w nowym wydaniu, którego warstwa graficzna pięknie komponuje się z treścią.
Wszystko tu jest subtelne jak narratorka, by zaraz potem wziąć zakręć i wpaść w aurę otaczającą Carmillę - kobietę (nomen omen) wampa, która elektryzuje z każdej strony powieści i nie daje o sobie zapomnieć. Jest tajemnicza, zmysłowa i skrywa więcej sekretów, niż jakikolwiek nieproszony gość.
Narracja świetnie oddaje gotycki klimat, który pochłania czytelnika w tej (niestety!) krótkiej lekturze. Miałam wrażenie, że przyjaciółka streszcza mi ostatnie wydarzenia. Bohaterowie są dobrze skrojeni, bez przesady w żadną ze stron. W końcu to arystokraci.
Jako osoba niewrażliwa na gatunek gore (mityczny chłód i takie tam) nie mogę nie docenić tego, jak „Carmilla” powoduje niepokój bez rozlewu krwi! Na próżno w niej szukać drastycznych scen czy oczekiwać gęsiej skórki - nie jest to „typowy” na obecne standardy horror. Tutaj uczucie spięcia wywołuje cały klimat wraz z bohaterami, z którymi autor i tłumaczka poradzili sobie świetnie.

https://instagram.com/p/C7XGbXOIssA/

Krótko, mrocznie i bezkrwawo , czyli o gotyckim przodku współczesnych wampirów odmienianych przez wszystkie przypadki. „Carmilla” przybyła do mnie w nowym wydaniu, którego warstwa graficzna pięknie komponuje się z treścią.
Wszystko tu jest subtelne jak narratorka, by zaraz potem wziąć zakręć i wpaść w aurę otaczającą Carmillę - kobietę (nomen omen) wampa, która elektryzuje...

Na przestrzeni wieków napisano wiele książek z wampirycznymi bohaterami. Wiele z nich do dziś stanowi inspirację dla współczesnych artystów. Jedną z takich ponadczasowych i nieśmiertelnych historii jest ,,Carmilla" Josepha Sheridana Le Fanu. Nowelka pierwotnie była wydawana w latach 1871-1872 w magazynie ,,The Dark Blue". Później autor wydał ją w tomiku z innymi swoimi opowiadaniami. Nowe wydanie dzieła Sheridana Le Fanu jest wyjątkowe z kilku powodów. Do jej wydania przyczynili się także czytelnicy, którzy chcieli samodzielnego wydania ,,Carmilii", którego od wielu lat nie było na rynku. Z inicjatywy Edyty z @lesbioteka powstała petycja o wznowienie. Opowieść o Laurze i Carmilli trafiło do księgarni ponownie w 50 rocznice pierwszego polskiego wydania (1974 r. ) w przekładzie Pauliny Braiter, z ilustracjami Aleksandry Czudżak.

,, - Mimo wszystko życie i śmierć to stany tajemnicze i doprawdy niewiele o nich wiemy".

Z perspektywy współczesnych czytelników ,,Carmilla" Josepha Sheridana Le Fanu jest kolejną wampiryczną historią, ale społeczno-kulturowy i historyczny kontekst nadają tej publikacji większego znaczenia. W momencie premiery ,,Carmilla" była czymś nowatorskim i odważnym głównie ze względu ukazania relacji pomiędzy dwiema kobietami.

Przez wiele wieków wampiry w literaturze były ukazywane jako postacie na wskroś złe. Nieśmiertelne potwory, wiecznie spragnione ludzkiej krwi, którym brakuje człowieczeństwa. Z czasem ich oblicze zmieniało się, ale dopiero za sprawą tekstów współczesnych pisarzy wampiry w literaturze zaczęły kojarzyć się pozytywnie. Ukazując relacje pomiędzy Laurą a Carmillą Joseph Sheridan Le Fanu sięgnął po motyw wampirzycy, z którą już wiązały się negatywne skojarzenia. Związki homoseksualne w Wielkiej Brytanii i Irlandii były wówczas zakazane (Oscar Wilde ponad dwadzieścia lat po publikacji ,,Carmilii" został oskarżony o kontakty homoseksualne i skazany). Relacja między głównymi bohaterkami jest, więc od początku zakazana i zła z punktu widzenia zasad społecznych, ale sposób jej przedstawienia, nadaje jej dwuznaczności.

Tytułowa bohaterka to tajemnicza famme fatal, która łamie konsensus społeczny i moralny. Carmilla ma dwa oblicza. Jest czarującą, delikatną, zmysłową młodą kobietą, która swoim pięknem i urokiem osobistym zyskuje sympatię i aprobatę innych. Swoje drugie oblicze kobieta bardzo dobrze maskuje, choć jej opryskliwy i kpiący stosunek do świata daje się dostrzec pod przyjętą rolą. W kreacji bohaterki Sheridan Le Fanu dostrzeżemy niektóre klasyczne cechy wampira.

Laura jest ucieleśnieniem niewinności, która mimo wszystko nie ma dużego wpływu na swoje życie. Mieszkająca w zamku i złakniona kontaktu z rówieśniczką jest zafascynowana swoim gościem. Świetnym pomysłem było uczynienie jej nieświadomym na aluzje wampirzycy, ale jednocześnie ulegającą jej urokowi.

Reszta bohaterów nie jest tak rozbudowana, ale autor świetnie ukazuje ich motywacje. W tej historii pełnią rolę strażników norm moralnych i społecznych.

Relacja pomiędzy Carmillą a Laurą autor rozwija w sposób subtelny i dyskretny. Dwuznaczności samej historii nadaje narracja, która stylizowana jest na wspomnienia Laury. Ważną częścią tej opowieści i relacji pomiędzy dwiema kobietami stanowią sny, ich znaczenie oraz symbolika. Klimatu powieści nadaje miejsce akcji - stary zamek, a także miejscowe przesądy.

,,Carmilla" Josepha Sheridana Le Fanu pomimo upływu lat wciąż zachwyca warstwą symboliczną i językową. Zdecydowanie warto sięgnąć po tę powieść gotycką która ma fantastyczny klimat oraz stała się prekursorem i inspiracją dla wielu innych twórców, w tym Broma Stokera, autora ,,Draculi".

Na przestrzeni wieków napisano wiele książek z wampirycznymi bohaterami. Wiele z nich do dziś stanowi inspirację dla współczesnych artystów. Jedną z takich ponadczasowych i nieśmiertelnych historii jest ,,Carmilla" Josepha Sheridana Le Fanu. Nowelka pierwotnie była wydawana w latach 1871-1872 w magazynie ,,The Dark Blue". Później autor wydał ją w tomiku z innymi swoimi...

Super

Super

💅gay💅

Podpisywałam petycje o ponowne wydanie tej książki i nie spodziewałam się że się uda! Natomiast udało się i dostaliśmy cudowne wydanie z pięknymi ilustracjami

💅gay💅

Podpisywałam petycje o ponowne wydanie tej książki i nie spodziewałam się że się uda! Natomiast udało się i dostaliśmy cudowne wydanie z pięknymi ilustracjami

Oto jest Klasyka przez wielkie "K". Gotycka historia mimo swojego wieku ciągle interesująca. Powinna przypaść do gustu miłośnikom Daphne du Maurier. Na plus niewielka objętość, która nie daje szans na zanudzenie czytelnika.

Oto jest Klasyka przez wielkie "K". Gotycka historia mimo swojego wieku ciągle interesująca. Powinna przypaść do gustu miłośnikom Daphne du Maurier. Na plus niewielka objętość, która nie daje szans na zanudzenie czytelnika.

2,5☆

Była całkiem okej, ja słuchałam ją w audiobooku, więc do luźnego posłuchania idealna.

2,5☆

Była całkiem okej, ja słuchałam ją w audiobooku, więc do luźnego posłuchania idealna.

Klasyczna powieść grozy o kobiecie wampirze, która swoimi ofiarami czyni tylko młode dziewczyny. Zapewne w XIX wieku powieść ta wywołała sensację, dzisiaj w mojej ocenie wywołuje lekki uśmieszek, nie wywołała u mnie żadnego przerażenia, co pewnie miałoby miejsce gdybym żyła w czasach wydania tej książki. Trochę powieść kojarzy się w klimacie z filmem "Nieustraszeni pogromcy wampirów", chodź tutaj postaci nie były przerysowane.

Klasyczna powieść grozy o kobiecie wampirze, która swoimi ofiarami czyni tylko młode dziewczyny. Zapewne w XIX wieku powieść ta wywołała sensację, dzisiaj w mojej ocenie wywołuje lekki uśmieszek, nie wywołała u mnie żadnego przerażenia, co pewnie miałoby miejsce gdybym żyła w czasach wydania tej książki. Trochę powieść kojarzy się w klimacie z filmem ...

Powieść nie dla wszystkich, aczkolwiek dla ludzi, którzy się interesują wampiryzmem czy klasyką horroru lub grozy przewidywalność fabularna albo fakt, że książka niezbyt przeraża współczesnego czytelnika jak na coś, co ma budzić grozę, zdecydowanie nie będzie miało żadnego znaczenia. "Carmilla" to przyjemna lektura idealna dla ludzi zafascynowanych mrokiem i wampirami. Warto też pamiętać, aby traktować tę książkę bardziej jako kawałek historii literatury niż coś, co ma być dostosowane do teraźniejszych czasów i nie wymagać od Carmilli rzeczy, które można znaleźć we współczesnych książkach, które są uważane aktualnie za dobrą literaturę, ponieważ powieść ta pochodzi z końca XIX wieku.

Mnie osobiście Carmilla się podobała, pomimo iż było tam kilka wątków, które pozostawiły u mnie niedosyt. Jednakże jestem pewna, że kiedyś na pewno wrócę do tej książki.

Powieść nie dla wszystkich, aczkolwiek dla ludzi, którzy się interesują wampiryzmem czy klasyką horroru lub grozy przewidywalność fabularna albo fakt, że książka niezbyt przeraża współczesnego czytelnika jak na coś, co ma budzić grozę, zdecydowanie nie będzie miało żadnego znaczenia. "Carmilla" to przyjemna lektura idealna dla ludzi zafascynowanych mrokiem i wampirami....

Czytaliście kiedyś „Draculę”? Miałam do niej dwa podejścia i nigdy nie dotarłam do końca, choć uwielbiam motyw wampirów. Carmillę pochłonęłam praktycznie na jednym posiedzeniu. Paradoksalnie, wydaje mi się bardziej współczesna, niż Dracula, którego uważamy (niesłusznie) za pierwszą książkę o krwiopijcy. Wiadomo, Carmilla jest opowiadaniem o wiele krótszym, niż dzieło Brama Stokera, ale jest jeszcze bardziej klimatyczna i zmysłowa.

Porównałam sobie nowe tłumaczenie z poprzednim i oba wypadają świetnie, ale to wydanie… jest boskie. Ilustracje w środku choć są proste i utrzymane w kolorystyce czerni i czerwieni, są bardzo w moim guście i pasują idealnie do historii. A o czym właściwie jest ta książeczka? Żeby nie zdradzać Wam zbyt wiele powiem jedynie, że jest wamiprzyca, jest wątek romantyczny wlw, zamek w Styrii i gotycki dreszczowy klimacik, całość przyprószona mglistym vibem tajemnicy.

Pomimo starodawnego stylu, kilku archaizmów i udziwnionych literackich zabiegów czyta się bardzo płynnie i szybko, a opowieść wciąga. Możemy poczuć się takimi skrytymi w cieniu obserwatorami zakazanej i niebezpiecznej relacji. Najlepsze, że nic nie mamy tutaj powiedziane wprost, wszystkiego trzeba się domyślać i jej odczytanie zależy od naszej interpretacji. Z jednej strony czujemy te staroświeckie opisy, sztywne zachowanie postaci i klimat historii sprzed 150 lat, z drugiej taką enigmatyczność niedopowiedzeń.

Jeśli nie boicie się klasyków grozy, lubicie wampy, jesteście ciekawi pierwszej historii o wysysaczach krwi, to pozycja dla Was. Gwarantuję namiętność, zmysłowość oraz atmosferę mistycyzmu i grozy 🦇

[ Współpraca z wydawnictwo uroboros ]

Czytaliście kiedyś „Draculę”? Miałam do niej dwa podejścia i nigdy nie dotarłam do końca, choć uwielbiam motyw wampirów. Carmillę pochłonęłam praktycznie na jednym posiedzeniu. Paradoksalnie, wydaje mi się bardziej współczesna, niż Dracula, którego uważamy (niesłusznie) za pierwszą książkę o krwiopijcy. Wiadomo, Carmilla jest opowiadaniem o wiele krótszym, niż dzieło Brama...