Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jakoś wzięło mnie na polskie autorki.
Tym razem padło na Barbarę Rybałtowską, z którą zetknęłam się po raz pierwszy.
Nie porwała mnie ta książka. Nie ma w niej nic przyjemnego.
Całość traktuje o żałobie, tej sprzed lat po zmarłej tragicznie siostrze i tej współczesnej po odchodzących członkach rodziny i znajomych.

Ciekawostką jest opis sytuacji środowiska artystów w czasach PRL.
Nie zachwyca natomiast sposób narracji, gdzie bez większej zapowiedzi zmienia się narrator i już patrzymy na te same wydarzenia z innej perspektywy.
Nie polubiłam też tak naprawdę żadnej z przedstawionych postaci.
Każda z nich jest jakaś ostra i kolczasta, interesowna, na swój sposób egoistyczna.
Nie podobało mi się zbytnio. Muszę jeszcze kiedyś przeczytać inną pozycję tej pisarki, żeby od razu tak jej nie skreślać.

Jakoś wzięło mnie na polskie autorki.
Tym razem padło na Barbarę Rybałtowską, z którą zetknęłam się po raz pierwszy.
Nie porwała mnie ta książka. Nie ma w niej nic przyjemnego.
Całość traktuje o żałobie, tej sprzed lat po zmarłej tragicznie siostrze i tej współczesnej po odchodzących członkach rodziny i znajomych.

Ciekawostką jest opis sytuacji środowiska artystów w...

Kolejny tom "Jeżycjady" przeczytany ekspresowo, gdyż akcja bardzo mnie wciągnęła.
Tytuł "Tygrys i Róża" bardzo sugestywny, ale tak naprawdę niewiele w tej książce o Róży, za to Tygrys popycha akcję do przodu prawie jak w sensacyjnej książce.
Bardzo dobrze napisany tom. Jedynie może brakowało mi trochę opisów Poznania i i społeczeństwa tego okresu, ale może dlatego, że akcja dzieje się w lutym, panuje grypa i ludzie siedzą w ciepłych domach.
Laura to już nastolatka, do tego z rogami i zaczyna mieć nastoletnie problemy i rozterki, które przenoszą się na jej rodzinę.
Interesujący jest też wątek Natalii.
Ciekawe jaki będzie następny tom. Dzieci rosną, dziadkowie się starzeją, ale czyta się tę serię nieodmiennie dobrze.

Kolejny tom "Jeżycjady" przeczytany ekspresowo, gdyż akcja bardzo mnie wciągnęła.
Tytuł "Tygrys i Róża" bardzo sugestywny, ale tak naprawdę niewiele w tej książce o Róży, za to Tygrys popycha akcję do przodu prawie jak w sensacyjnej książce.
Bardzo dobrze napisany tom. Jedynie może brakowało mi trochę opisów Poznania i i społeczeństwa tego okresu, ale może dlatego, że...

W opowiadaniu historii kobiecych z czasów Anglii Tudorów i trochę ich genezy niedoścignionym wzorem jest dla mnie Philippa Gregory.

Historia opowiedziana przez Annie Garthwaite z początku bardzo mi się ciągnęła. Dopiero koło połowy bardziej zainteresowała. Najbardziej denerwowały mnie powtarzające się opisy stanu uczuć Cecylii, jakby pisarce (lub tłumaczowi) brakowało słów.

Cecylia Neville przedstawiona oczami pisarki to kobieta dumna i mądra. Zaskakująco dobry strateg. Sprawnie porusza się po rodzinnych koligacjach, zależnościach i potrafi przewidywać polityczne ruchy rywali.
Nie boi się niczego i nie waha się użyć kobiecego wdzięku, intryg i kłamstw. W stawce o tron dozwolone są dla niej wszystkie chwyty.
Dla władzy i pozycji jest w stanie wiele poświęcić i zainwestować.
Ciężko uznać Cecylię za osobę sympatyczną, ale na pewno należy ją podziwiać za upór i siłę.
Na pewno też wyprzedza swoją epokę. Kocha męża i swoje dzieci, ale żona i matka konkuruje z kobietą żądną władzy, choćby miała cel osiągnąć za pośrednictwem męża czy
syna.

Powieść mi się podobała, ale mnie nie urzekła. Mogę polecić do przeczytania, jeśli ktoś chce sobie wyrobić własne zdanie.

W opowiadaniu historii kobiecych z czasów Anglii Tudorów i trochę ich genezy niedoścignionym wzorem jest dla mnie Philippa Gregory.

Historia opowiedziana przez Annie Garthwaite z początku bardzo mi się ciągnęła. Dopiero koło połowy bardziej zainteresowała. Najbardziej denerwowały mnie powtarzające się opisy stanu uczuć Cecylii, jakby pisarce (lub tłumaczowi) brakowało...