Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeden dach starego apartamentowca.
Czternaście długich nocy.
I niezliczone opowieści, którymi żyją mieszkańcy budynku na Lower East Side w Nowym Jorku. Która z nich będzie tą ostatnią?

Nie będę ukrywać, że po powieści zbiorowe sięgam naprawdę rzadko. Niemniej mają one jedną podstawową zaletę - pozwalają na zapoznanie się z piórem wielu twórców, przez co niejednokrotnie po tej niewielkiej "próbce" mamy ochotę na więcej. Tak też było i tym razem, chociaż w nieco nietypowej odmianie, bowiem tożsamość poszczególnych autorów poznajemy dopiero... na samym końcu!

Książka ta zdecydowanie wyróżnia się na tle pozostałych pozycji ukazujących się na naszym wydawniczym rynku. Zachwycają nie tylko głośne nazwiska, ale i nietypowa forma, która koniec końców kompletnie skradła moje serce. Szczerze mówiąc już dawno nie czytałam czegoś tak nieoczywistego i oryginalnego - mamy dopiero półmetek tego roku, a ja już wiem, że tytuł ten znajdzie się w mojej TOPce. I to w pełni zasłużenie.

"Czternaście nocy" to (nie)zwykłe historie (nie)zwykłych ludzi, którzy w pandemicznej rzeczywistości dają sobie namiastkę normalności i wzajemnej otuchy. I chociaż, jak to w przypadku opowiadań bywa, część z nich przypadła mi do gustu bardziej niż inne, to autorom zdecydowanie udało się zachować całościową spójność oraz fabularną płynność. Co więcej, samo zakończenie dosłownie wbija w fotel - zaskakuje bardziej, niż niejeden rasowy thriller.

Zapraszam Was na dach Fernsby Arms. Zabierzcie ze sobą ciepły koc oraz ulubiony trunek i dajcie się pochłonąć tętniącemu tam życiu - jestem przekonana, że nie pożałujecie!

Jeden dach starego apartamentowca.
Czternaście długich nocy.
I niezliczone opowieści, którymi żyją mieszkańcy budynku na Lower East Side w Nowym Jorku. Która z nich będzie tą ostatnią?

Nie będę ukrywać, że po powieści zbiorowe sięgam naprawdę rzadko. Niemniej mają one jedną podstawową zal...

Rozwiń

Zwiń

Trzy różne kobiety.
Trzy różne historie.
I liczne miłosne zawirowania, z którym przyjdzie się im zmierzyć.
Czy Magda odnajdzie w końcu tę właściwą drugą połówkę? Jak zakończy się pierwsza romantyczna relacja Zuzy? I czy poturbowana przez życie Amelia otworzy swoje serce na nowo?

Powieści Krystyny Mirek z pewnością można określić mianem "komfortowych". Zapewniają one zarówno ukojenie i chwilę tak potrzebnego relaksu, jak i zmuszają do głębszych życiowych refleksji. Tym razem autorka serwuje nam trzy różne, splatające się ze sobą historie, przy czym żadna z nich nie została potraktowana po macoszemu. Co więcej! Nie zabrakło tu również męskiej perspektywy, która była naprawdę ciekawym urozmaiceniem i pozwoliła spojrzeć na całość nieco szerzej.

I chociaż powieść ta w głównej mierze bazuje na miłości romantycznej, to na jej kartach ukazane zostały także jej inne oblicza - zarówno miłość rodzicielska, jak i platoniczna. Krystyna Mirek w subtelny sposób uzmysławia jak ważne jest, byśmy nie bały się postawić siebie na pierwszym miejscu. By w tej codziennej walce o dobro najbliższych nie zatracić samej siebie. I własnego szczęścia, na które bezsprzecznie zasługujemy.

"Kiedy cię spotkałam" to pełna emocji historia o kobietach... dla kobiet. Podnosząca na duchu i dająca nadzieję na lepsze jutro - wręcz stworzona na zbliżające się długie letnie wieczory. Polecam!

Trzy różne kobiety.
Trzy różne historie.
I liczne miłosne zawirowania, z którym przyjdzie się im zmierzyć.
Czy Magda odnajdzie w końcu tę właściwą drugą połówkę? Jak zakończy się pierwsza romantyczna relacja Zuzy? I czy poturbowana przez życie Amelia otworzy swoje serce na nowo?

Powieści ...

Rozwiń

Zwiń

Jedno niewielkie miasteczko, niemalże odcięte od świata.
Jeden wieżowiec, dający dach nad głową wszystkim mieszkańcom.
Jedna dłoń i jedna stopa, bezwiednie wyrzucone na brzeg przez morskie fale.
I ona. Detektyw Cara Kennedy, której przyjdzie zmierzyć się nie tylko z nietypowym śledztwem, ale i podążającą za nią mroczną przeszłością...

Ależ ja uwielbiam takie historie! "Miasto pod jednym dachem" bezsprzecznie zachwyca zarówno aurą, jak i porządną kreacją postaci (Lonnie przypominała mi Pieńkową Damę z Twin Pekas, uwielbiam!). Yamashita doskonale wie, jak wycisnąć z małomiasteczkowego klimatu to, co najlepsze, przenosząc nas wprost do opętanego śnieżną zamiecią Point Mettier. Jego hermetyczność podkreślają również specyficzne relacje tamtejszych mieszkańców, którzy tworzą swego rodzaju wspólnotę. Wspólnotę, która skrzętnie skrywa tajemnice...

Autorka nie tylko osacza czytelnika klaustrofobicznym klimatem, ale i skutecznie buduje napięcie, nie zwalniając akcji aż do samego, spajającego poszczególne fragmenty końca. Całość liczy zaledwie 300 stron i aż chciałoby się więcej! Osobiście w kryminalnych seriach szczególną uwagę kieruję na śledczych, ciężko bowiem kibicować komuś, kogo nie darzymy sympatią. Całe szczęście detektyw Kennedy da się lubić - to postać z krwi i kości, posiadająca stopniowo wypływającą na wierzch przeszłość, która w znacznym stopniu ją naznaczyła. Już nie mogę doczekać się jej dalszych losów!

Zapraszam Was do Point Mettier - zamieszkajcie na chwilę pod wspólnym dachem z jego osobliwymi mieszkaniami i spróbujcie rozwikłać tajemnicę brutalnego morderstwa. Będzie warto!

Jedno niewielkie miasteczko, niemalże odcięte od świata.
Jeden wieżowiec, dający dach nad głową wszystkim mieszkańcom.
Jedna dłoń i jedna stopa, bezwiednie wyrzucone na brzeg przez morskie fale.
I ona. Detektyw Cara Kennedy, której przyjdzie zmierzyć się nie tylko z nietypowym śledztwem, a...

Rozwiń

Zwiń

Wiedziała, że podejmując to ryzyko może stracić wszystko.
Ale stracenie wszystkiego nie mogło równać się ze straceniem JEGO.
Wyruszając do łomżyńskiego getta Henia nie wie jeszcze, że uda jej się nie tylko uratować ukochanego, ale i ocalić życie małej dziewczynki, dla której wkrótce stanie się całym światem. Jednak ta dobra passa nie będzie trwała wiecznie...

Po przewróceniu ostatniej strony miałam w głowie wyłącznie jedną myśl - dlaczego ta historia była tak krótka? Ta wielopokoleniowa rodzina i jej zawiłe losy zdecydowanie zasługują na o wiele więcej!

Zakazana miłość w obliczu wojny i miłosny zawód prawnuczki - autorka serwuje dwie nieustannie przeplatające się perspektywy i chociaż w przypadku biegnących dwutorowo akcji przeważnie jedna jest jedynie dopełnieniem, tak tym razem żadna z nich nie została potraktowana po macoszemu. Obie ramy czasowe angażują równie mocno, obie dogłębnie poruszają i tym samym sprawiają, że nie sposób oderwać się od lektury.

"Ocaleni dla miłości" to pełna skutecznie budowanego napięcia i nieoczywistych zwrotów akcji powieść, w której główną rolę odgrywają różne oblicza miłości. W której nie brakuje odwagi, poświęcenia oraz (nie)zwyczajnej ludzkiej bezinteresowności. Cóż, Anna Rybakiewicz bezsprzecznie wie, jak grać na emocjach czytelnika. I robi to bezbłędnie, naprawdę kawał dobrej roboty.

Sięgnijcie po tę słodko-gorzką historię, która momentami boleśnie chwyta za serce, by później wlać w nie odrobinę nadziei. Obiecuję, że nie pożałujecie!

Wiedziała, że podejmując to ryzyko może stracić wszystko.
Ale stracenie wszystkiego nie mogło równać się ze straceniem JEGO.
Wyruszając do łomżyńskiego getta Henia nie wie jeszcze, że uda jej się nie tylko uratować ukochanego, ale i ocalić życie małej dziewczynki, dla której wkrótce stanie...

Rozwiń

Zwiń

Nie sądziła, że to może się udać.
Poszukiwanie dawnej miłości babci na TikToku było dość osobliwe, ale zadziałało.
Jednak ostatnim, czego by się spodziewała, to fakt, iż wnukiem tajemniczego mężczyzny jest... jej licealny rywal. Rywal, z którym teraz ma wybrać się szlakiem "niedoszłej" podróży poślubnej. A to już brzmi absurdalnie, czyż nie?

Halo, Hollywood? Mamy tu gotowy scenariusz do zekranizowania 🤌🏻

Sam pomysł na fabułę jest wręcz banalnie prosty, a przy tym tak efektowny! Bohaterowie, którzy niegdyś byli zaciekłymi wrogami, a których los znowu stawia sobie na drodze, wysyłając ich we wspólną podróż... Cóż, tam po prostu musiały lecieć iskry! Słowne przekomarzanki, wzajemne uszczypliwości, a pod tym wszystkim rodzące się uczucia, które stopniowo wypływały na wierzch - czyli enemies-to-lovers w pełnej krasie. Pojawił się tu także motyw listów, które nie tylko pozwalają poznać nam drugą miłosną relację, ale też nadają całości nieco nostalgii.

Nie sposób nie wspomnieć również o chwytającej za serce relacji Noelle z babcią, która zawsze była dla niej opoką. Jessica Joyce poprzez mocny kontrast poruszyła kwestię rodziny, która albo może być dla nas niezastąpionym wsparciem, albo ściągać nas na dno. Sam motyw podróży dosadnie obrazuje, jak długą drogę musieli pokonać bohaterowie (dosłownie i w przenośni), by wreszcie odnaleźć swoje życiowe ścieżki. By uwierzyć nie tylko w drugą osobę, ale i w samych siebie.

Wyruszcie wraz z bohaterami w tę pełną emocjonalnych wybojów podróż - obiecuję, że do jej mety dotrzecie z szerokim uśmiechem na twarzy. Polecam!

Nie sądziła, że to może się udać.
Poszukiwanie dawnej miłości babci na TikToku było dość osobliwe, ale zadziałało.
Jednak ostatnim, czego by się spodziewała, to fakt, iż wnukiem tajemniczego mężczyzny jest... jej licealny rywal. Rywal, z którym teraz ma wybrać się szlakiem "niedoszłej...

Rozwiń

Zwiń

Jedna wiadomość od NIEGO.
Tyle wystarczyło, by Wiktoria nie tylko zwątpiła w swoje wybory, ale i wywróciła swoje uporządkowane życie do góry nogami. Uciekając sprzed ołtarza nie miała jednak pojęcia, co czeka ją w rodzinnym mieście oraz czy dawne uczucia mają w ogóle rację bytu. Ale przecież pierwszej miłości się nie zapomina. Prawda?

Niewielkie miasteczko, unoszące się w powietrzu aromaty babcinej kuchni, nostalgiczne wspomnienia czekające niemal na każdym rogu... brzmi błogo, czyż nie? Nic bardziej mylnego!

I chociaż ten sielski klimat, który oddaje również sama okładka, w trakcie lektury jest bezsprzecznie wyczuwalny, to burzliwe losy głównej bohaterki dodają całości odpowiedniego dynamizmu. Edyta Świętek w swojej nowej powieści bazuje na popularnym w tym gatunku motywie drugiej szansy, jednak skutecznie przełamuje jego wszelkie utarte schematy. Zdrady, niepewność, liczne sekrety, zawiłe intrygi, rozczarowania - sporo tu gorzkich chwil, które stają się nieodłącznym elementem tej miłosnej historii. Autorka w dosadny sposób uzmysławia, że czasami rodząca się w nas tęsknota za daną osobą jest tak naprawdę jedynie tęsknotą za jej nierealnymi wyobrażeniami. Wyobrażeniami, które sami tworzymy w swojej głowie. Ponadto w tle ukazana została również wzruszająca relacja wnuczki i babci, która kompletnie skradła moje serce. Pełna życiowych mądrości staruszka była niczym kojący plaster na wszelkie rany. Cu-do-wna!

Przenieście się na chwilę do skąpanego w słońcu Lubomierza i spróbujcie wraz z Wiktorią poskładać jej życie na nowo - nie pożałujecie!

Jedna wiadomość od NIEGO.
Tyle wystarczyło, by Wiktoria nie tylko zwątpiła w swoje wybory, ale i wywróciła swoje uporządkowane życie do góry nogami. Uciekając sprzed ołtarza nie miała jednak pojęcia, co czeka ją w rodzinnym mieście oraz czy dawne uczucia mają w ogóle rację bytu. Ale przeci...

Rozwiń

Zwiń

Ono wciąż wisi w powietrzu.
Widmo wojny, której nieuchronne nadejście wkrótce wszystko odmieni.
Czy Róży uda się w końcu dotrzeć do prawdy? Rozwikłać rodzinne tajemnice i tym samym poznać dalsze losy swojej krewnej?

"Wśród burz" to trzeci i zarazem ostatni tom cyklu "Ogród sekretów i zdrad". Jeśli mieliście już okazję zapoznać się z poprzednimi częściami, zapewne nie muszę przekonywać Was do lektury. Jeśli jednak nie...

Ależ to było pięknie napisane! Pióro Krawczyk bezsprzecznie zasługuje na osobną uwagę - barwne, plastyczne, wręcz obrazowe... cóż, przez tę powieść po prostu się płynie. Autorka skutecznie gra na emocjach czytelnika, tym razem ukazując nie tylko barwne przedwojenne realia, ale i te, gdy wojna obejmuje kraj. Gdy do głosu dochodzą pierwotne lęki i bezradność. Z zapartym tchem śledzimy poczynania Róży, nurzając się wraz z nią w zawiłych intrygach i mnożących się sekretach. Sekretach, których rozwikłanie zapewnia nam pełną napięcia rozrywkę, a spinająca je końcowa klamra ogromną satysfakcję - tutaj żaden wątek nie został pozostawiony samemu sobie, za co wielki plus.

"Wśród burz" to historia, w której przeszłość nie tylko przeplata się z teraźniejszością, ale która w wyraźny sposób uzmysławia, że mimo upływu lat, wiele spraw i problemów jest wciąż aktualnych. Bo choć wydawać się mogło, że wojna jest jedynie ponurym echem, to ona znów się toczy. Tuż obok nas.

Oderwijcie się na chwilę od rzeczywistości i poznajcie burzliwą historię rodziny z Łabonarówki. Jestem przekonana, że ich losy dogłębnie Was poruszą - polecam!

Ono wciąż wisi w powietrzu.
Widmo wojny, której nieuchronne nadejście wkrótce wszystko odmieni.
Czy Róży uda się w końcu dotrzeć do prawdy? Rozwikłać rodzinne tajemnice i tym samym poznać dalsze losy swojej krewnej?

"Wśród burz" to trzeci i zarazem ostatni tom cyklu "Ogród ...

Rozwiń

Zwiń

Minęło dziesięć lat. Dziesięć lat, które bezpowrotnie ich zmieniło.
On zamknął się na jakiekolwiek głębsze relacje, skupiając się na budowaniu swojego biznesu.
Ona odsunęła miłość na dalszy plan, dzielnie walcząc o zdrowie młodszego brata.
Czy jednak upływ czasu cokolwiek zmienił? Czy uczucia, które niegdyś ich połączyły, wciąż gdzieś się w nich tlą?

Przyznam szczerze, że zarówno sam opis tej pozycji, jak i oznaczenie jej w kategorii "hot" zasugerowało mi, że będzie to typowy er0tyk. Co prawda sporo tu obrazowych, pikantnych scen (zdecydowanie 18+), ale drugie dno tej historii kompletnie mnie zaskoczyło.

Chociaż książka ta została oparta na często powielanym w tym gatunku schemacie, a mianowicie ON obrzydliwie bogaty, zmieniający kobiety jak rękawiczki i ONA, kolejna niedoświadczona szara myszka, to gdy opadanie pierwsze złudne wrażenie... L. Knight serwuje nam o wiele więcej. Miszmasz aranżowanego małżeństwa oraz drugiej szansy okazał się idealną mieszanką, która nie tylko skutecznie budowała narastające pomiędzy bohaterami napięcie, ale też pozwoliła zrozumieć ich motywację. Każde z nich bowiem nosiło swój własny bagaż życiowych doświadczeń i traum, który na przestrzeni lat ich kształtował. "Aukcja" to poruszająca, pełna skrajnych emocji i poświęceń historia, która wciąga od pierwszej strony.

Zdecydowanie obiecujące rozpoczęcie serii "Kings of Ruin". Mi pozostaje czekać na drugi tom, a Wy - czytajcie!

Minęło dziesięć lat. Dziesięć lat, które bezpowrotnie ich zmieniło.
On zamknął się na jakiekolwiek głębsze relacje, skupiając się na budowaniu swojego biznesu.
Ona odsunęła miłość na dalszy plan, dzielnie walcząc o zdrowie młodszego brata.
Czy jednak upływ czasu cokolwiek zmienił? Czy uczu...

Rozwiń

Zwiń

Minęło sześć lat.
Sześć lat, od kiedy był tu po raz ostatni.
Sześć lat, od kiedy pochował młodszego brata.
Sześć lat, od kiedy spojrzał jej w oczy.
Czy jednak ten upływ czasu cokolwiek zmienił? Czy uleczył niezabliźnione rany i zakopał... dawne uczucia?

Nie sądziłam, że ktoś kiedykolwiek dołączy do dwójki moich ulubionych autorek "romansów" (Kim Holden i CoHo). A jednak. Rebecca Yarros z każdą kolejną książką rozkochuje mnie w swojej twórczości coraz bardziej - i tym samym wpisuje się do tego grona!

"Ponieważ wierzę w ciebie" łączy w sobie wiele elementów, do których mam słabość, w tym małomiasteczkowy klimat, który zapewnia nam nie tylko malownicze opisy, ale i liczne sekrety. Sam wątek miłosny bazuje na motywie friends-to-lovers i zakazanym uczuciu, które, choć było tak naturalne, to wciąż wydawało się niewłaściwe. I chociaż to ono gra tu pierwsze skrzypce, to pozycji tej daleko do typowego, schematycznego romansu. Yarros zabiera nas w emocjonalną podróż, w której nie brakuje bólu straty, poczucia wyobcowania i walki o przebaczenie - również samemu sobie. Autorka w brutalny sposób przedstawia cienie podeszłego wieku, nie tylko ukazując zawiłe rodzinne relacje, ale i zmuszając czytelnika do głębszych refleksji nad przemijaniem. Ta historia dosadnie uzmysławia, jak ważne jest poszanowanie woli bliskich. Nawet jeśli jest to dla nas bolesne.

Zapraszam Was do niewielkiego miasteczka w stanie Kolorado, gdzie czas płynie zdecydowanie wolniej, a skomplikowane międzyludzkie więzi boleśnie chwytają za serce. Uwierzcie mi, nie będziecie chcieli go opuścić - polecam!

Minęło sześć lat.
Sześć lat, od kiedy był tu po raz ostatni.
Sześć lat, od kiedy pochował młodszego brata.
Sześć lat, od kiedy spojrzał jej w oczy.
Czy jednak ten upływ czasu cokolwiek zmienił? Czy uleczył niezabliźnione rany i zakopał... dawne uczucia?

Nie sądziłam, że ktoś kiedykolwiek ...

Rozwiń

Zwiń