Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ależ to było dobre!!!
Naprawdę dobre!
Ok. Może mnie to ruszyło trochę mocnie niż zadziała na wielu z Was z racji tego, że autor pisał o okolicach w których się wychowałem.
Do tego pisał o historii tych ziem, więc trafił na mojego ,,konika".
Jednak nie wystarczy pisać w klimatach które lubię, abym wystawił ocenę 9/10
Trzeba to po prostu zrobić dobrze.
Tu było bardzo ciekawie.
Pań Adam Węgłowski ma specyficzny sposób opowiadania historii. Podsyła niby nie powiązane ze sobą strzępy historii, które jednak po pewnym czasie w jasny i logiczny sposób się ze sobą łączą. Bardzo oryginalnie.
Główny bohater bardzo mi się spodobał. Ciekawie zbudowana postać. Dobra, ale mająca ludzki obraz a nie krystaliczny superbohater (o jakich już nie mogę czytać).
Ale co najbardziej mi się podobało? Wcale nie wątek kryminalny. On paradoksalnie był najsłabszą częścią tej książki (Najsłabsza-nie znaczy zła).
Najbardziej mi się podobało to, że autor mega wiarygodnie opisał społeczność tych rejonów. Ich wzajemnych relacji i zależności. Mega dużo ciekawych faktów historycznych/danych statystycznych przytoczył w taki plastyczny sposób, że nawet laik nie przepadający za takimi informacjami nie będzie się nudził.
Nie mam swojego opisu na lc i nigdy nie dodałem też żadnego cytatu. Po tej książce to się zmieni.
Reasumując: Według mnie bardzo dobra książka i kolejne tego autora przeczytam w nie dalekiej przyszłości.
Szczerze polecam. :-)

Ależ to było dobre!!!
Naprawdę dobre!
Ok. Może mnie to ruszyło trochę mocnie niż zadziała na wielu z Was z racji tego, że autor pisał o okolicach w których się wychowałem.
Do tego pisał o historii tych ziem, więc trafił na mojego ,,konika".
Jednak nie wystarczy pisać w klimatach które lubię, abym wystawił ocenę 9/10
Trzeba to po prostu zrobić dobrze.
Tu było bardzo...

Trochę inny Grisham.
Historia mocno przerysowana, ale to nic. Czytało się przyjemnie. Może dowcip był przewidywalny i nie pękałem ze śmiechu, ale jednak był to pewien relaks i przyjemność.
Polecam jako przerywnik między kryminałami, klasykami, horrorami i tym wszystkim co ,,ciężkiego " czytacie. :-)

Trochę inny Grisham.
Historia mocno przerysowana, ale to nic. Czytało się przyjemnie. Może dowcip był przewidywalny i nie pękałem ze śmiechu, ale jednak był to pewien relaks i przyjemność.
Polecam jako przerywnik między kryminałami, klasykami, horrorami i tym wszystkim co ,,ciężkiego " czytacie. :-)

Jest to pierwsza książka tego autora jaką przeczytałem (właściwie to odsłuchałem) i jestem zadowolony z tego wyboru. Większość komentujących przedmówców podkreśla, że nie jest to najlepsza książka jaką napisał, więc może być już tylko lepiej.
Zgadzam się, że jest w niej wiele wad. Nie będę wymieniał wszystkich, ale naprawdę kilka rzeczy może irytować.
Choćby bohaterowie: Nie da się polubić ani jednego z nich. Poczynając od tytułowej Pani prokurator, na trzecioplanowych sprzątaczkach kończąc. Naprawdę! Kompletnie nikt mi nie przypadł do gustu.
Kolejna sprawa, ktora mnie drażniła, to wielce nieprawdopodobne, wręcz fantastyczne elementy fabuły. Nie będę pisał tu szczegółów, bo nie znoszę spoilerów, ale autor miał dużą fantazję.
Miał też dużą skłonność do rozciągania i powtarzania wszelkich wyznań miłosnych, jak i wywodów ,,ala-medycznych". W tych momentach trochę ziewałem.
Dużo marudzę, więc nasuwa się pytanie, czemu ocena nie jest niższa?
Nie jest, bo autor miał talent do słowa pisanego. Świetny styl i bogate słownictwo. Do tego klimat przedwojennej Warszawy i to opisany przez autora, który znał to z autopsji a nie współczesne wyobrażenia.
Z pewnością kiedyś przeczytal kolejne książki tego autora.
Ps. Polecam też wpisać nazwisko autora w Google. Można się dowiedzieć ciekawych faktów z jego życia jak i na temat śmierci.

Jest to pierwsza książka tego autora jaką przeczytałem (właściwie to odsłuchałem) i jestem zadowolony z tego wyboru. Większość komentujących przedmówców podkreśla, że nie jest to najlepsza książka jaką napisał, więc może być już tylko lepiej.
Zgadzam się, że jest w niej wiele wad. Nie będę wymieniał wszystkich, ale naprawdę kilka rzeczy może irytować.
Choćby bohaterowie:...