Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dawno nie czytałam tak wstrząsającego reportażu. Krwawy kobalt opowiada o współczesnym niewolnictwie, które ma miejsce w Afryce.
W tym wypadku autor opisuje Demokratyczną Republikę Konga, której bogate złoża mineralne okazały się jej największym przekleństwem. Oprócz wielu innych złóż, państwo to posiada największe na świecie złoża kobaltu, niezbędnego do produkcji baterii litowo jonowych zasilających nasze smartfony, laptopy i pojazdy elektryczne.

Autor opisuje jak wygląda cały proces wydobycia kobaltu. Okazuję się że wydobywają go najbiedniejsi mieszkańcy Konga, pracując ponad siły od rana do nocy za głodową stawkę. Pracują w dramatycznych warunkach, zagrażających życiu. Kobalt wydobywają całe rodziny, łącznie z dziećmi i nikt nie widzi w tym problemu. Władze Konga wraz z zagranicznymi korporacjami zdają się przymykać na to wszystko oko, dopóki kobalt płynie szerokim strumieniem i zyski się zgadzają. Niestety, zwyczajny górnik z Konga, który wydobywa surowiec nic z tego nie ma. Nie ma szkół dla dzieci, nie ma opieki zdrowotnej, nie ma elektryczności, za to jest tylko wyzysk i ciągłe niebezpieczeństwo utraty życia w kopalni.

Wszystko to opisane w bardzo rzetelny i realistyczny sposób. Ogrom zła i beznadziei zawarty w tej książce po prostu poraża. To bardzo trudna i wstrząsająca historia. Otwiera oczy i wywołuje nieprzyjemne uczucie dyskomfortu, na myśl o tym że wszyscy, każdego dnia, korzystamy z telefonów i laptopów. Nie myślimy o tym, że ktoś po drugiej stronie globu płaci olbrzymią cenę, a często nawet traci życie za nasz komfort korzystania z urządzeń elektronicznych.

Dawno nie czytałam tak wstrząsającego reportażu. Krwawy kobalt opowiada o współczesnym niewolnictwie, które ma miejsce w Afryce.
W tym wypadku autor opisuje Demokratyczną Republikę Konga, której bogate złoża mineralne okazały się jej największym przekleństwem. Oprócz wielu innych złóż, pań...

Rozwiń

Zwiń

Furia to przecietna opowieść o zabójstwie, o miłości, o zdradzie i o skrywanych od lat namiętnościach. A wszystko to umiejscowione na pięknej greckiej wyspie. Sama akcja mnie nie powaliła a plot twisty nie zaskoczyły. Ot taki sobie kryminał.

Furia to przecietna opowieść o zabójstwie, o miłości, o zdradzie i o skrywanych od lat namiętnościach. A wszystko to umiejscowione na pięknej greckiej wyspie. Sama akcja mnie nie powaliła a plot twisty nie zaskoczyły. Ot taki sobie kryminał.

Sięgnęłam po tę książkę z polecenia i dlatego też, że miała dobre opinie. Myślałam, że to będzie fajna obyczajowa historia. Niestety, bardzo się pomyliłam. Dawno nie czytałam tak infantylnej opowieści. Bohaterowie płascy, przewidywalni prowadzą ze sobą dialogi na poziomie podstawówki. W ogóle, wszystko w tej książce jest przewidywalne. Nie rozumiem sensu tworzenia książki gdzie już po drugim rozdziale wiadomo jak się skończy. Kto z kim będzie i że wszystko skończy się przesłodzonym happy endem. Dawno nie zirytowała mnie tak żadna książka. Generalnie straciłam tylko czas. Oczywiście jeśli ktoś lubi harlekinowskie romanse, przesłodzone do granic możliwości, to na pewno będzie tą książką zachwycony. Ja tego rodzaju literatury nie lubię. Mój błąd polegał na tym że myślałam że to będzie zupełnie inna lektura. No trudno, pomyliłam się. Cieszę się że mam tę książkę już za sobą.

Sięgnęłam po tę książkę z polecenia i dlatego też, że miała dobre opinie. Myślałam, że to będzie fajna obyczajowa historia. Niestety, bardzo się pomyliłam. Dawno nie czytałam tak infantylnej opowieści. Bohaterowie płascy, przewidywalni prowadzą ze sobą dialogi na poziomie podstawówki. W og...

Rozwiń

Zwiń

Przemysław Piotrowski i Igor Brudny znowu w formie. Tym razem mój ulubiony komisarz Brudny odpoczywa w Bieszczadach, ale jako że kłopoty to jego specjalność, nie za długo może pozwolić sobie na relaks i nicnierobienie. Okazuje się, że tuż pod jego nosem giną dwie turystyki. Brudny postanawia oczywiście dowiedzieć się co się z nimi stało, a to co odkrywa przy okazji tego śledztwa, okazuje się jedynie wierzchołkiem góry kłamstw i tajemnic.
Znowu świetnie się bawiłam. Znowu było nieco mrocznie i ciekawie, choć muszę przyznać że ta część wciągnęła mnie najmniej ze wszystkich poprzednich części. Nie zmienia to jednak mojej opinii że uwielbiam serię z Igorem Brudnym i już czekam na kolejny tom.

Przemysław Piotrowski i Igor Brudny znowu w formie. Tym razem mój ulubiony komisarz Brudny odpoczywa w Bieszczadach, ale jako że kłopoty to jego specjalność, nie za długo może pozwolić sobie na relaks i nicnierobienie. Okazuje się, że tuż pod jego nosem giną dwie turystyki. Brudny postanaw...

Rozwiń

Zwiń