Jesteśmy społecznością, która kocha książki

[współpraca reklamowa papierowe serca]

Wyspa grzechu i cieni skusiła mnie swoją okładką, mrocznym opisem i tym, że będzie to bardzo rozbudowany świat w którym każdy szczegół jest dopięty na ostatni guzik co autorka udowodniła w poprzednich powieściach. Jest to pierwsza książka która mi się nie spodobała, a podczas czytania miałam wrażenie że ja to już znam i to wszystko jest za proste.

"Wspo¬mnie¬nia są jak nie¬ustan¬nie zmie¬nia¬ją¬cy się kra¬jo¬braz, który prze¬su¬wa się i za-ma¬zu¬je z upły¬wem czasu. Ni¬czym lepka ciecz, którą można prze¬lać w na¬czy¬nie o do-wol¬nym kształ¬cie".
Książka pisana jest z dwóch perspektyw w 1 osobie więc niektóre wydarzenia dosłownie czujemy na własnej skórze. Początek jest bardzo mroczny, trochę nawet przerażający i przykuwa naszą uwagę. Chcemy więcej odrealnienia, ale im fabuła posuwa się dalej tym odnosimy wrażenie że tajemnica na którą nakłada nacisk autorka w ogóle nie istnieje albo za łatwo odkryliśmy o co chodzi. Mimo to śledzimy losy bohaterów i czekamy.

"Nieodwzajemniona miłość to rana, która nieopatrzona od razu, ropieje i przechodzi w śmiercionośną sepsę".
Klimat powieści przypomniał mi o dość popularnym serialu True Blood jak i serii książkowej Charlaine Harris Sookie Stackhouse. Podobieństwa serialu oraz Wyspy Grzechu i Cieni nie miały końca. Mam wrażenie że autorka w jakiś sposób zainspirowała się dodając niektóre elementy od siebie. Sam plot twist był zbyt mało skomplikowany, przez większość fabuły domyślałam się kto jest powiązany z kim, jaki ma to wpływ na rozwój wydarzeń i mniej więcej przewidziałam zakończenie. Bohaterowie stanowili mieszankę wybuchową, ale osobno byli lepiej wykreowani, bardziej ciekawi niż gdy działali wspólnie. Miało się wrażenie, że są jakieś luki między ich relacją a tym co czytamy.

Chociaż nie jest to moja ulubiona powieść autorki i raczej nie sięgnę po nią ponownie to i tak czekam na kolejne książki. Wstęp do historii tak jak i język którym posługiwali się bohaterowie działał na plus ale pozostała część nie sprawiła gęsiej skórki na moim ciele ani przyspieszonego bicia serca. Może to przez koją dobrą pamięć, ale gdybym spotkała się z tym wszystkim po raz pierwszy moje wrażenia byłyby zgoła inne. Fanom oku*tyzmu, niepokojącego klimatu oraz lekkiego droczenia między bohaterami ta pozycja powinna najbardziej się spodobać.

[współpraca reklamowa papierowe serca]

Wyspa grzechu i cieni skusiła mnie swoją okładką, mrocznym opisem i tym, że będzie to bardzo rozbudowany świat w którym każdy szczegół jest dopięty na ostatni guzik co autorka udowodniła w poprzednich powieściach. Jest to pierwsza książka która mi si...

Rozwiń

Zwiń

[współpraca reklamowa mustread ]

The Naturals. Mroczna strona to drugi tom niezwykłej serii gdzie nastolatkowie mają w sobie to "coś" co pozwala im rozumieć język morderców. Objętość książki jest większa i fabuła na tym zyskuje bo nie sposób oderwać się od tego jak zaskakuje nas autorka. W tym tomie zdecydowanie nie można narzekać na nudę.

"Kłamcy są jak magicy: wyciągają królika z rękawa, podczas gdy ludzie wpatrują się w ich śliczne asystentki".
Książka pisana jest w 3 osobie z perspektywy Cassie. Pojawiają się nowi bohaterowie którzy z jednej strony sporo namieszają w dynamice i relacjami między postaciami a z drugiej strony są niejako przedłużeniem dla kolejnych tomów. Druga część skupia się bardziej na sprawie, a nie wątku romantycznym, który dzieje się w tle, zostaje zapomniany i przywołany pod koniec na krotką chwilę. W tej części czujemy, że plot twist nie tylko łączy się z bohaterami ale i będzie miał swoje konsekwencje w przyszłości.

"Musimy mieć w sobie coś z potwora, żebyśmy mogli robić to, co robimy".
Podtytuł pojawia się w treści w dość nieoczekiwany sposób dając nam znać, że chodzi o to co ukrywamy. Pierwsze skrzypce gra tu niejako Dean, więc jeśli jest to bohater którego polubiliście w poprzednim tomie, taki obrót bardzo Was ucieszy. Ale nie tylko on się pojawia, ale i jego ojciec który mocno zamieszanie nie tylko w głowach czytelników, ale i samych bohaterów. Ma się wrażenie że z jednej strony pcha fabułę do przodu a z drugiej gmatwa wszystko jeszcze bardziej. Samo przedstawienie sprawy i odkrycia jakich dokonali bohaterowie jest czymś z czym spotkałam się pierwszy raz, ale i cały czas zastanawiałam się kto to jest i coś zgadłam więc może nadawałabym się do takiego programu.

"Czasami żeby przeżyć, trzeba zrobić to, co niezbędne".
Mroczną stronę czyta się z zapartym tchem, stałe analizując fakty i dane dostarczone przez wszystkie osoby i próbując być o krok przed innymi aby rozwikłać kto jest mordercą. Akcja dotrzymuje kroku tajemnicy i łapiemy się na tym, że coś większego kryje się między wierszami ale nie potrafimy tego uchwycić, a bardzo chcemy.
Jestem bardzo ciekawa tego jak potoczą się losy Cassie, Deana, Lii, Michaela oraz Sloane. I, że inni bohaterowie też dostaną ciut więcej w fabule, czekam na Sloane. Może jeszcze tego nie wiecie ale autorka ma jeszcze kilka asów schowanych w rękawie i aż boje się tego co jeszcze przed nami.

Polecam ❤

[współpraca reklamowa mustread ]

The Naturals. Mroczna strona to drugi tom niezwykłej serii gdzie nastolatkowie mają w sobie to "coś" co pozwala im rozumieć język morderców. Objętość książki jest większa i fabuła na tym zyskuje bo nie sposób oderwać się od tego jak zaskakuje nas autorka. ...

Rozwiń

Zwiń

[współpraca reklamowa papieroweserca ]

Ambrozja to drugi a zarazem finałowy tom serii. Mimo, że pierwszy tom skończył się dość ciekawie objętość drugiego tomu zastanawia czy warto sięgać, więc odpowiem że tak. Tym razem jest jeszcze więcej akcji, świat został rozbudowany i ma się wrażenie że autorzy mieli jeszcze kilka asów w zanadrzu.

Tym razem mamy 3 perspektywy, dlatego że akcja rozgrywa się na dwóch dworach. Książka pisana jest w 1 osobie a świat przedstawiony jest niezwykle plastyczny i namacalny. Bardzo łatwo przenieść się nam do tego co zostało wykreowane i poczuć się jak postronny świadek wszystkiego co toczy się wokół nas. W tym tomie też nie zabrakło szybkości w rozwiązywaniu poszczególnych wątków, oprócz jednego który niejako jest próbą. Jednakże jest tu nieco brutalniej od samego początku, bez wyrzutów sumienia.

"Miłość to kuźnia - sprawia okrutny ból, lecz mimo to czyni nas najsilniejszymi".
Ten cytat przewija się więcej niż raz i za każdym razem ma inne znaczenie ale kierunek ten sam. Ava wreszcie dowiaduje się kto jest jej rodziną, ale to nie wyśniona bajka a raczej nauczka. Dwór Smutków jest przeciwieństwem Zaczarowanej Krainy i choć w fabule dostrzegamy różnice, bardzo trudno określić kto jest tym złym. Przez drugi tom dosłownie się płynie, dzięki dynamicznym zwrotom akcji, bohaterom którzy skradli nasze serca i klimatowi który bardzo dobrze wpasował się do świata elfów.

Choć książki wydają się krótkie, w środku nie zabraknie skrajnych emocji, plot twistów i świata do którego chcielibyśmy się przenieść. Wbrew pozorom jest to świetna seria na oderwanie się od rzeczywistości, a fani elfów na pewno znajdą tu coś dla siebie. Lekki wątek romantyczny nie przesłania innych wydarzeń, więc każdy znajdzie tu coś dla siebie. Jestem ciekawa innych pozycji autorów i mam nadzieję że doczekamy się czegoś jeszcze spodnich pióra u nas.

Polecam ❤

[współpraca reklamowa papieroweserca ]

Ambrozja to drugi a zarazem finałowy tom serii. Mimo, że pierwszy tom skończył się dość ciekawie objętość drugiego tomu zastanawia czy warto sięgać, więc odpowiem że tak. Tym razem jest jeszcze więcej akcji, świat został rozbudowany i ma się wrażenie...

Rozwiń

Zwiń

[współpraca reklamowa z uroboros]

Prosty sposób na bezpamięć to swego rodzaju książka osobliwa. Klimatem przypomina mi bardzo Króla Kruków, gdzie magia jest prawie namacalna ale i nieosiągalna. Książka ma niezwykły klimat, nie jest dynamiczna i warto ją sobie dawkować aby jeszcze mocniej wczuć się w fabułę i czytać między wierszami.

"Aurora - z magią potężniejszą od tej posiadanej przez wielu, Azel - wytwórca, Ezra - medium i Mara - mentorka wielkich magów. Oliver był tu intruzem".
Książka pisana jest w 3 osobie i dostajemy pov od prawie wszystkich głównych bohaterów. Co ciekawe w książce nie poznajemy ich bezpośrednio, ale poprzez wspomnienia innych postaci. Przynajmniej ja miałam takie odczucia. Świat jest bardzo dobrze wykreowany, tak jak sam pomysł na fabułę i czuć że wszystko jest bardzo dobrze przemyślane. Plot twist przypomina nieco cebulę bo ma kilka warstw i z każdym nowym rozdziałem dowiadujemy się więcej a zarazem czujemy, że niektóre sytuacje pozostają za mgłą.

"Magia nie zab*ja. Robią to ludzie, którzy jej używają".
Sam świat magiczny jest banalny w swojej prostocie ale sprawia, że każda wzmianka na jego temat budzi w nas pokłady ciekawości. Ma się wrażenie, że dzięki Oliverowi znajdujemy się za zasłoną a z drugiej strony nie wszystko zostaje przed nami odkryte. To właśnie z Oliverem jest nam się najłatwiej utożsamić za sprawą poszukiwania dziwności, bo jako czytelnicy też poszukujemy magii w rzeczywistości. Książka nie jest dynamiczna, akcja jaki tako toczy się wolno, skupiamy się na szczegółach i konsekwencjach zaślepienia mocą i władzą.

Prosty sposób na bezpamięć pokazuje różne odcienie życia i próbuje w jakiś sposób uświadomić nam że podjęte decyzje nie wpływają tylko na nas. Nie jest to książka, którą przeczytacie w 1 dzień, nie z powodu braku akcji ale dlatego że będziecie analizować to co dzieje się w świecie wykreowanym przez autorkę. Na pewno pierwsze sto stron będzie decydujące czy zanurzycie się i wraz z bohaterami będziecie szukać magii i odpowiedzi. Mi nie do końca przypadły do gustu długie rozdziały, wolałabym więcej a krócej. Na pewno przeczytam kolejny tom, mam kilka teorii spiskowych co do bohaterów i jestem ciekawa tego czym zostanę jeszcze zaskoczona.

Jeśli szukacie nieoczywistej historii z niezwykłym klimatem którą niejako się kontempluje to na pewno poczujecie liryczną magię sięgając po ten tytuł.

Polecam ❤

[współpraca reklamowa z uroboros]

Prosty sposób na bezpamięć to swego rodzaju książka osobliwa. Klimatem przypomina mi bardzo Króla Kruków, gdzie magia jest prawie namacalna ale i nieosiągalna. Książka ma niezwykły klimat, nie jest dynamiczna i warto ją sobie dawkować aby jeszcze mocniej ...

Rozwiń

Zwiń

Już dawno nie męczyłam tak żadnej książki, ale byłam ciekawa.
Jeśli interesujecie się przyrodą i biologią fabuła od początku przykuje Waszą uwagę, na pewno dostrzeżecie w tym powiew świeżości. Jeśli natomiast liczycie na mroczne elfy to musicie uzbroić się w cierpliwość bo początkowe rozdziały ciężko przebrnąć. Gdy nasza główna bohaterka trafia do świata elfów robi się tylko znacznie brutalniej i mroczniej, akurat to mi się podobało choć jej „przeżywanie” samo w sobie było fantastyczne to sposoby wydostania się były dość interesujące i przykuwały uwagę.
Niestety Mandex przyszły król Mrocznego dworu, samo jego imię kojarzy mi się z odkurzaczem, był dość mizernie opisany. Z nienawiści i brutalności stał się zakochanym głuptasem…. z dnia na dzień ;>
Plot twist czy intryga na końcu nie za bardzo mnie zaskoczyła, autorka rzucała wskazówki już w początkowych rozdziałach.
Do przeczytania i zapomnienia… chyba.

Już dawno nie męczyłam tak żadnej książki, ale byłam ciekawa.
Jeśli interesujecie się przyrodą i biologią fabuła od początku przykuje Waszą uwagę, na pewno dostrzeżecie w tym powiew świeżości. Jeśli natomiast liczycie na mroczne elfy to musicie uzbroić się w cierpliwość bo początkowe rozd...

Rozwiń

Zwiń

[ współpraca reklamowa media rodzina]

Akademia Crookhaven. Zapomniany Labirynt to drugim tom niezwykłej historii, którzy docenia zarówno młodsi jak i starsi czytelnicy. Zagadki w tym tomie są jeszcze bardziej trudniejsze, ale i wymagają pracy zespołowej. W tym tomie czuć klimat The Inheritance Games, więc fanom serii bardzo polecam.

"W świecie pod powierzchnią wody kryje się magia".
W drugim tomie kilka spraw się skomplikowało. Przede wszystkim liderka grupy Penelope nie może utrzymywać publicznych stosunków z własną ekipą pod groźbą dyrektora a zarazem ojca, który wyślę ją do zupełnie innej szkoły. Bohaterowie z pierwszego tomu robią się coraz śmielsi w dogryzaniu bliźniakom i nie tylko. A na dodatek pojawia się nowy bohater, który jest swego rodzaju rozwiązaniem ale i przeszkodą.
Fabuła nie skupia się jedynie na bohaterach, których już znamy ale i na nowych. Oprócz lądu poznajemy też świat wodny i to jakie techniki pomagają przy odnalezieniu skarbów, ale nie tylko bo odrobina oszustwa zawsze jest w cenie.

"Każdy potrzebuje opieki, nawet najsilniejsi. Zwłaszcza oni, bo ci, którzy dźwigają na barkach największe ciężary, nigdy nie proszą o pomoc. Nawet gdy rozpaczliwie jej potrzebują".
Książki dla najmłodszych niosą za sobą zawsze ukryte prawdy, ucząc przy tym a nawet przypominając o wartościach które są ważne w życiu nie tylko nastoletnim ale i dorosłym. W bohaterach można odnaleźć cząstkę siebie, a mnie najbardziej przypomina główny bohater Gabriel, który w każdym stara się dopatrzeć coś dobrego, choć czasem tego nie ma. Jest to też mój ulubiony bohater, jego fotograficzną pamięć i dedukcja zawstydza nawet mnie, bo zawsze jest krok przed wszystkimi, ale i dopadają go chwilę zwątpienia więc balans jest zachowany.

Drugi tom podobał mi się jeszcze bardziej niż pierwszy. Powrót do akademii i ekipy, która i tym razem popisała się na Włamaniu był jak odwiedziny dawno nie widzianych znajomych za którymi tęskniliśmy. Polecam każdemu kto uwielbia zagadki, dobrą atmosferę oraz zabawę a przy tym wyciągnie kilka życiowych rad.

Polecam ❤❤❤

[ współpraca reklamowa media rodzina]

Akademia Crookhaven. Zapomniany Labirynt to drugim tom niezwykłej historii, którzy docenia zarówno młodsi jak i starsi czytelnicy. Zagadki w tym tomie są jeszcze bardziej trudniejsze, ale i wymagają pracy zespołowej. W tym tomie czuć klimat The Inher...

Rozwiń

Zwiń

[ współpraca z mustread ]

Times New Romans to powieść, która chwyci Was za serce, ubawi do łez, sprawi że powrócicie do wspomnień z przeszłości, nie oderwiecie się od czytania, pokochacie bohaterów od pierwszej strony. A przy tym będziecie mieć wrażenie że to zupełnie inna odsłona książek Julii Biel.

"Przysięgam, że jesteś jedyna w swoim rodzaju".
Dedykacje w TNR mają szczególne znaczenie, które odkryjecie podczas czytania a nawet mogą Was zainspirować. Książka pisana jest w 1 osobie, posiada dual pov, retrospekcje z przeszłości, dwa bardzo ważne listy oraz lekki wgląd w twórczość pisania. Bohaterowie są do pokochania od samego początku, nie tylko za ich wygląd ale i to jak postrzegają życie, czego chcą i jak próbują realizować swoje marzenia, a przy tym nie przegrać. Oprócz tego książka jest kopalnią cytatów nie tylko tych zabawnych, ale i takich życiowych, które w jakiś sposób odnoszą się też do nas samych.

"Kawałki Twojego złamanego serca wbiły się w moje ciało i na zawsze zagnieździły się w klatce piersiowej, żebym nigdy nie mógł zapomnieć, co Ci zrobiłem".
Może przez to, że główni bohaterowie są pisarzami, ale wiele sytuacji jest opisanych bardzo obrazowo, naprawdę działają na naszą wyobraźnię a przy tym są lekko poetyckie więc jeszcze mocniej trafiają do naszego serca. Oprócz romansu między bohaterami, którzy znają się od dziecka z przerwami, pojawił się lekko kryminał, który nawet mnie zaskoczył ale dzięki temu zmusi naszych bohaterów do wiary we własne uczucia i pewności siebie.

Bardzo ciężko jest się oderwać od książki, od Brawurki i Theo. Trochę tak jakby byli naszymi sąsiadami i przez żaluzje podpatrujemy co wykombinowali na swoim podwórku. Bardzo dobrze bawiłam się podczas czytania, były momenty smutne ale i przekorne. Zakończenie było niespodziewane, a bonusowe sceny dają nadzieję na to, że to nie ostateczne pożegnanie z bohaterami.

TNR sprawia, że chcemy wierzyć w miłość, drugie szansy i to, że na niektóre rzeczy i ludzi nigdy nie jest za późno. Uwielbiam i bardzo mocno polecam. Takiego romansu wielu z nas poszukuje ❤❤❤

[ współpraca z mustread ]

Times New Romans to powieść, która chwyci Was za serce, ubawi do łez, sprawi że powrócicie do wspomnień z przeszłości, nie oderwiecie się od czytania, pokochacie bohaterów od pierwszej strony. A przy tym będziecie mieć wrażenie że to zupełnie inna odsłona książek...

Rozwiń

Zwiń

[współpraca reklamowa flowboks]

Tym razem jest nieco nietypowo ponieważ recenzja jest podzielona na 2 części.

Jeśli masz 18-23 lat pierwsza część recenzji jest przeznaczona właśnie dla Ciebie.

Say you swear jak się okazuje nie jest jednotomówką a serią, o której ciężko zapomnieć i wybić sobie z głowy przez to co zafundowali nam bohaterowie. Dla wielu z Was książka okaże się topką tego roku za sprawą jedynego i niepowtarzalnego... Noah. Mam wrażenie że ta historia jest pisana tylko dla niego i jako jedyny ciągnie fabułę.

Ciężko go nie pokochać, bo przez swoje czyny, rozsądek i odpowiedzialność bez problemu zawładnie Waszymi sercami, umysłami, duszami i sercami. Momenty w których występuje sprawiają, że się po prostu rozpływacie. Jest szalenie słodko, ale i wzruszająco, a przy tym nie brakuje trudnych momentów.

Jeśli szukacie męża książkowego to po tej historii nie będziecie więcej szukać, występuje w niej wręcz ideał i każda z nas zapragnie takiej osoby we własnym życiu. Był jeden moment gdy przybiłam z Noah mentalną piątkę bo nie każdy potrafi usunąć się w cień gdy kocha kogoś z całych sił.

Książka wydana jest wraz z pięknymi ilustracjami, dzięki którym niektóre ze scen można przeżywać ponownie. A każda z nich była ważna dla bohaterów. Mam nadzieję, że przekonałam Was do dania szansy Say you swear

Część 2 recenzji:
Jeśli jednak macie więcej lat tak jak ja to zastanowienie się zanim sięgnięcie, bo od samego początku witają nas toksyczne relacje między bohaterami, poznacie chodzącą czerwoną flagę który jest świetnym aktorem i manipulatorem, bez dumy i honoru (tak Chase to Ty) a przy tym poczujecie że etap w którym uczucia były najważniejsze a nie rozmowa macie dawno za sobą.
Brak komunikacji kulał już w grupie która znała się od dziecka, zamiast skonfrontować problem tworzyli mniejsze grupki wsparcia. Inni bohaterowie zniknęli w tle, bo najważniejszą osobą był Noah. I jako taki odpowiedzialny bohater, bardzo razi mnie fakt, że za każdym razem sceny paprykowe były bez zabezpieczenia, ten temat w ogóle nie wypłynął.
Gdybym dopiero wchodziła w dorosłość tak jak bohaterowie mój odbiór byłby taki jak w 1 części. Nie wrzucam wszystkich do jednego worka bo są wyjątki, ale bagaż doświadczeń nabywa się z wiekiem i dopiero później rozpoznaje się niektóre krzywdzące działania.
Nie do końca wiem jak mam ją ocenić, polecam przeczytać i przekonać się samemu. Na pewno ciężko o niej zapomnieć, szczególnie za to jak wiele dram jest tu w ogóle bez sensu przez brak rozmowy, konfrontacji z uczuciami i drugim człowiekiem.

[współpraca reklamowa flowboks]

Tym razem jest nieco nietypowo ponieważ recenzja jest podzielona na 2 części.

Jeśli masz 18-23 lat pierwsza część recenzji jest przeznaczona właśnie dla Ciebie.

Say you swear jak się okazuje nie jest jednotomówką a serią, o której ciężko zapomnieć i wybi...

Rozwiń

Zwiń

[ współpraca reklamowa z wydawnictwem nowabasn]

Mroczny kochanek czyli pierwszy tom serii Bractwo Czarnego Sztyletu to połączenie historii o wampirach z kryminałem i walką ze znanym ale nieobliczalnym wrogiem. Po opisie sami nie wiemy czego się spodziewać, ale już głosariusz daje nam jasno do zrozumienia, że na pewno nie będzie nudno. I każdy znajdzie tu swojego ulubionego bohatera lub bohaterów.

Książka jest pisana w 3 osobie i mamy kilka pov. Co wyróżnia tę fabułę od innych to bardzo dobrze wykreowani bohaterowie, których łatwo rozróżnić bo każdy z nich jest wyrazisty ale nie przesłania sobą innych. Do tego mamy nietypowo ciekawą konstrukcję świata z mniejszymi lub większymi plot twistami, które nie od razu się wyjaśniają. Są sceny paprykowe i na tym też opiera się historia, ale nie jest to najważniejsze a jedynie stanowi rozwinięcie i jest tłem do innych wydarzeń.

Pierwszy tom opowiada historię Wrath i Beth. Autorka bardzo nietypowo podeszła do kreacji głównych bohaterów, a szczególnie króla wampirów ponieważ jest on... ślepy. Dzięki temu dostajemy więcej sytuacji opartych na innych zmysłach, co wpływa na naszą wyobraźnię. Co do samych scen pełnych pożądania, nie są one aż tak bardzo szczegółowe, jest tu zachowana pewna delikatność. Ale jak dla mnie... była to najszybsza miłość w historii książkowej jaką czytałam. Namiętność aż wylewała się z kartek, ale chciałabym aby było tu więcej ich samych. Bo momentami czułam zagubienie tak jak główna bohaterka.

Mroczny kochanek to wprowadzenie do serii, która ma bardzo duży potencjał stać się jedną z ulubionych. Czuć, że książka ma już swoje lata, ale nie przeszkadza to jakoś szczególnie dzięki zarysowi świata i szczegółów które tylko przyciągają. Czekam z niecierpliwością na kolejne tomy bo każdy z bohaterów w jakiś sposób mnie zauroczył i jestem ciekawa tego co się jeszcze wydarzy.

Polecam ❤❤❤

[ współpraca reklamowa z wydawnictwem nowabasn]

Mroczny kochanek czyli pierwszy tom serii Bractwo Czarnego Sztyletu to połączenie historii o wampirach z kryminałem i walką ze znanym ale nieobliczalnym wrogiem. Po opisie sami nie wiemy czego się spodziewać, ale już głosariusz daje nam jasn...

Rozwiń

Zwiń

[współpraca reklamowa z wydawnictwem storylight]

Mara Dyer przemiana to drugim tom a zarazem najbardziej niespokojny gdzie halucynacje mieszają się z rzeczywistością. Momentami książka tak nas pochłania, że sami już nie wiemy w co wierzyć a przy tym pojawiają się niezwykłe wyznania miłosne i klimat, po którym mamy gęsią skórkę. Na pewno nie tego spodziewaliście się w drugim tomie, ale z każdą kolejną stroną jest tylko lepiej.

Mara nie radzi sobie z niczym. Po wydarzeniach z końcówki pierwszego tomu i prawdą w którą nikt jej nie wierzy oprócz Noah jest wręcz zmuszona dla własnego dobra uczęszczać do placówki, która ma jej pomóc. Ale czy tak się stanie? W tym tomie jest więcej wszystkiego. Wiele tajemnic nie wyjaśnia się od razu, a toczy koło a przy tym otwiera nowe drzwi. Nic nie jest jasne i zrozumiałe, czytelnik wielu rzeczy się domyśla ale same informacje są zagmatwane. Momentami wracamy do wydarzeń z poprzedniego tomu i są one ukazane w nowym świetle. Jednym słowem gdy już wejdzie się do świata ciężko się oderwać i rozróżnić co jest prawdą i w jaki sposób wpływa to na bohaterów.

"To nie jak tak jak myślisz. W muzyce głównie występują konsonanse. Większość wpadających w ucho popowych hitów na tym bazuje. Są chwytliwe, przewidywalne, nudne. Tymczasem dysonanse brzmią ostro, tworzą napięcie. Nie można określić sposobu w jaki się rozwiną. Nieskomplikowani ludzie odbierają dysonanse jako niemiłe zgrzyty, których sensu nie rozumieją, nienawidzą tego. Są jednak tacy, którzy... uważają je za fascynujące. Piękne. Jak Ty".

Nie bez powodu drugi tom ma tytuł przemiana, nie tylko Mara dokonuje lekkich zmian ale i Noah. Poznajemy nieco lepiej jego samego, choć nadal nie jest to tak dużo jakbyśmy chcieli. Lekki wątek paranormalny staje się momentami bardziej wyraźny, ale przy tym jest pokazany jako coś nienormalnego a nie pięknego. Końcówka na pewno wbije was w fotel, będziecie mieć więcej pytań niż odpowiedzi i jak najszybciej będziecie chcieli sięgnąć po kolejny tom. Uwielbiam tę serię za swoją nieprzewidywalność, za niejasne oddzielenie dobra od zła, aurę tajemnicy i powolne próby jej rozwikłania. Na to jak wiele łączy się w całość ze szczyptą szaleństwa w tle. Za wiarę w drugiego człowieka, nawet jeśli samemu się w siebie nie wierzy.

Polecam ❤❤❤

[współpraca reklamowa z wydawnictwem storylight]

Mara Dyer przemiana to drugim tom a zarazem najbardziej niespokojny gdzie halucynacje mieszają się z rzeczywistością. Momentami książka tak nas pochłania, że sami już nie wiemy w co wierzyć a przy tym pojawiają się niezwykłe wyznania miłos...

Rozwiń

Zwiń