Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tempo rozwoju sztucznej inteligencji jest o wiele szybsze, niż tempo rozwoju jakiejkolwiek innej technologii w historii. Postęp niesie za sobą zarówno nieskończone możliwości, jak i ogrom zagrożeń, których nie powinniśmy bagatelizować.

Autorem najnowszej książki Szczelin jest Mustafa Suleyman, współzałożyciel Deepmind i Inflection AI, przedsiębiorstw zajmujących się sztuczną inteligencją. Bardzo lubię takie książki pisane przez ekspertów w swojej dziedzinie - ich doświadczenie jest pełne ciekawych historii, ich wiedza jest obszerna i aktualna i można się od nich wiele nauczyć. Niewątpliwie tak było i w tym przypadku, jednak mnie „Nadchodząca fala” trochę zawiodła.

Mając na uwadze to, kim jest autor, zaskakujący jest fakt, że sztucznej inteligencji jest w tej książce tak mało. Jest to raczej kompendium wiedzy na temat technologii w ogóle. Bardzo dużo miejsca Suleyman poświęca historii wynalazków i odkryć w dziedzinach takich jak np. rolnictwo, transport, medycyna, informatyka czy broń nuklearna oraz temu, jaki wpływ miały one na funkcjonowanie świata. Wszystko po to, by uświadomić czytelnikowi, że raz uwolniony postęp wymyka się wszelkim próbom kontroli i nie można go powstrzymać. Nadchodząca fala będzie jeszcze większa, nieporównywalnie bardziej potężna i zmieni świat w sposób, jakiego nie potrafimy sobie wyobrazić. Autor przypomina nam o tym co kilka stron, budując atmosferę grozy rodem z horroru, co jest dość dziwnym zabiegiem biorąc pod uwagę fakt, że sam przyczynił się do rozwoju sztucznej inteligencji.
Powtórzenia i lanie wody sprawiają, że książka jest dłuższa niż być powinna, w pewnym momencie staje się nużąca. A szkoda, bo gdy na chwilę zapomnimy o wyżej wymienionych wadach, a skupimy się na zaletach, okazuje się, że mogłaby to być całkiem interesująca lektura o technologii. Może nie odkrywcza i przełomowa, ale warta uwagi.

Instagram: @ostatnirozdzial

Tempo rozwoju sztucznej inteligencji jest o wiele szybsze, niż tempo rozwoju jakiejkolwiek innej technologii w historii. Postęp niesie za sobą zarówno nieskończone możliwości, jak i ogrom zagrożeń, których nie powinniśmy bagatelizować.

Autorem najnowszej książki Szczelin jest Mustafa Sule...

Rozwiń

Zwiń

Na palcach jednej ręki mogłabym policzyć książki, które dotąd przeczytałam o Afryce. A że jest to ogromny i różnorodny kontynent, moja wiedza na jego temat jest wciąż dość powierzchowna i wybiórcza. Dlatego bardzo chętnie sięgnęłam po książkę Konrada Piskały.

Autor przemierza kraje wschodniej Afryki, pytając napotkanych ludzi, czym jest dla nich miłość. To pozornie banalne pytanie jest punktem wyjścia do rozmów na temat życia w krajach takich jak Erytrea, Etiopia, Kenia, Uganda i Tanzania. A że to życie nie jest łatwe, trzeba się przygotować na ciężką lekturę.

Nie brakuje tu trudnych tematów, takich jak wojny, kolonializm, handel ludźmi, prawa kobiet i osób nieheteronormatywnych. Każdy z rozmówców Piskały ma do opowiedzenia ciekawą, ale i bolesną historię. Autor wysłuchuje ich z uwagą, a przelewając je na papier, uzupełnia własnymi przemyśleniami a także nakreśla tło polityczno-społeczne potrzebne do szerszego pojęcia przytaczanych opowieści. Sprawia to, że jest on w książce mocno obecny, co może nie przypaść do gustu przeciwnikom takiego stylu pisania.

Mnogość tematów sprawia, że momentami jest trochę chaotycznie. Przewodni motyw miłości często gubi się przez chęć opowiedzenia jak najwięcej. Ogólny odbiór książki oceniam jednak jako pozytywny i na pewno poleciłabym tę lekturę każdemu, kto jest ciekawy tego, jak wygląda życie w tych bardziej odległych zakątkach świata.

Na palcach jednej ręki mogłabym policzyć książki, które dotąd przeczytałam o Afryce. A że jest to ogromny i różnorodny kontynent, moja wiedza na jego temat jest wciąż dość powierzchowna i wybiórcza. Dlatego bardzo chętnie sięgnęłam po książkę Konrada Piskały.

Autor przemierza kraje wschod...

Rozwiń

Zwiń

Dzisiaj, gdy posiadamy tak dużą wiedzę na temat rozwoju dziecka, trudno uwierzyć, że jeszcze sto lat temu uważano, że inteligencja jest cechą uwarunkowaną genetycznie i stałą od momentu narodzin.

Teoria eugeniczna była powszechnie uznawana, a jej zwolennikami były największe autorytety w dziedzinie psychologii. Jeśli ktoś sklasyfikowany został jako kretyn, idiota czy imbecyl (słowa te wówczas były elementami oficjalnej nomenklatury psychologicznej), praktycznie nie miał szans na normalne życie. Ludzi o niskim ilorazie inteligencji zamykano w specjalnych ośrodkach i sterylizowano, by zapobiec rozprzestrzenianiu się złych genów.

Sieroty z Davenport to książka opisująca historię narodzin teorii środowiskowej, która choć dziś wydaje się oczywista, była na tamte czasy mocno kontrowersyjna. Do sierocińca w Davenport trafiały dzieci o różnym pochodzeniu, bardzo często były to dzieci zabierane z rodzin dysfunkcyjnych. Oczekiwania wobec nich były niewygórowane, nikogo więc nie dziwiły bardzo niskie wyniki testów na inteligencję. Badania przeprowadzone przez grupę psychologów wykazały jednak, że u tych z dzieci, które miały okazję trafić do placówek zapewniających im troskliwą opiekę lub zostały adoptowane, odnotowano zaskakujący wzrost ilorazu inteligencji. Choć był to niewątpliwy przełom, trzeba było wielu lat, aby przekonać establishment do zmiany myślenia.

Marilyn Brookwood pisze z pasją, ciekawie i przede wszystkim rzetelnie. Opisuje nie tylko wydarzenia, ale też przybliża sylwetki głównych bohaterów sporu, dzięki czemu szybko zapamiętujemy kto jest kim i nie gubimy się w natłoku informacji. „Sieroty z Davenport” to bardzo interesująca książka, na pewno spodoba się wszystkim, którzy podobnie jak ja lubią czytać o historii medycyny i psychologii.

Dzisiaj, gdy posiadamy tak dużą wiedzę na temat rozwoju dziecka, trudno uwierzyć, że jeszcze sto lat temu uważano, że inteligencja jest cechą uwarunkowaną genetycznie i stałą od momentu narodzin.

Teoria eugeniczna była powszechnie uznawana, a jej zwolennikami były największe autorytety w ...

Rozwiń

Zwiń

Peru, niespokojne, naznaczone wojną domową lata 90. Czterech nastolatków mierzy się z dość typowymi w tym wieku problemami. Trudne charaktery, skomplikowane relacje rodzinne w połączeniu z okresem dojrzewania dają mieszankę wybuchową. Próby zapanowania nad nieznośnymi uczniami przez surową nauczycielkę przynoszą wręcz odwrotny skutek. Konflikt narasta, a gdy nad jednym z kolegów zawisa groźba wydalenia ze szkoły, pozostali stają za nim murem, planując zemstę. Jak nietrudno przewidzieć, zamiar nastraszenia nauczycielki wymyka się spod kontroli, a fabuła od tej pory nieuchronnie zmierza ku tragedii. Od początku wiadomo, że panna Pringlin nie wyjdzie żywa z tego starcia, a mimo to podświadomie czekałam na jakiś zwrot akcji. Przez cały czas czułam napięcie i niepokój, podszyty jednak jakąś dozą niedowierzania. Bo czy można być aż tak głupim, wierzyć, że uda się uniknąć konsekwencji? Zwłaszcza, gdy w całą sytuację wplątana jest córka ofiary?

Wyglada jednak na to, że żadna głębsza refleksja nie dopada naszych bohaterów nawet po latach. Mimo, że wydarzenia opowiadane są przez każdego z nich, gdy są już dorośli, w ich relacjach na próżno szukać skruchy.

Choć to dosyć wulgarna i brutalna lektura, uważam, że warto po nią sięgnąć. Nie jest to banalny thriller, a opowieść o dorastaniu, szukaniu swojego miejsca w społeczeństwie i wpływie otoczenia na kształtowanie się charakteru i wybory młodych ludzi. Dynamiczna akcja, fajnie wykreowane postacie - to naprawdę dobra książka.

Instagram: @ostatnirozdzial

Peru, niespokojne, naznaczone wojną domową lata 90. Czterech nastolatków mierzy się z dość typowymi w tym wieku problemami. Trudne charaktery, skomplikowane relacje rodzinne w połączeniu z okresem dojrzewania dają mieszankę wybuchową. Próby zapanowania nad nieznośnymi uczniami przez surową...

Rozwiń

Zwiń

Lubię książki, które otwierają mi oczy. Sprawiają, że rzeczy, na których wcześniej nie skupiałam uwagi, nagle okazują się fascynujące.

Tym razem padło na surowce: piasek, sól, żelazo, miedź, ropę i lit. Ed Conway każdemu z nich poświecił po jednym rozdziale swojej książki i kolejno udowadnia, jak ogromne znaczenie mają one dla naszego życia. Autor w wyczerpujący sposób opisuje chyba wszystkie kwestie, o jakich można tylko pomyśleć: sposoby pozyskiwania minerałów i ich przetwarzania, ich zastosowanie, ale także historię, zawiłe zależności geopolityczne, wpływ na środowisko, mnóstwo statystyk. Ta książka to kopalnia (hehe 😉) wiedzy na temat fundamentów istnienia cywilizacji takiej, jaką znamy.

To nie jest książka, którą da się szybko przeczytać, jeśli chce się wynieść z niej jak najwięcej. Do tego jest to lektura raczej z tych pozbawiających złudzeń i zdejmujących różowe okulary - ale właśnie dlatego naprawdę warto po nią sięgnąć.

Instagram: @ostatnirozdzial

Lubię książki, które otwierają mi oczy. Sprawiają, że rzeczy, na których wcześniej nie skupiałam uwagi, nagle okazują się fascynujące.

Tym razem padło na surowce: piasek, sól, żelazo, miedź, ropę i lit. Ed Conway każdemu z nich poświecił po jednym rozdziale swojej książki i kolejno udowad...

Rozwiń

Zwiń