Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejna opowieść autorstwa Marka Zychli przepięknym wydaniem i intrygującą okładką zdecydowanie przyciąga uwagę. Chociaż nie warto oceniać książki po okładce, to jednak może być ona świetną podpowiedzią, małym spojlerem lub dobrym podsumowaniem.

Jak to u Marka Zychli bywa, fabułę trudno zarysować bez spojlerowania, bo tutaj każdy detal ma znaczenie. Czerwony kolor, biała kotka, zamykanie okien- każda drobnostka została tu mieszczona w konkretnym celu i dla spójnej całości. Historię poznajemy poprzez zarys portretów psychologicznych rezydentów mieszkających w zabytkowej, irlandzkiej placówce opiekuńczej, oraz historię wolontariusza Bartka, który przyleciał do pracy z Polski, a także postać Sammy. Autor niezwykle szczegółowo i empatyczne opisał bohaterów "Strychnicy", ja poczułam najsilniejszą więź z Johnem i Bartem, których losy najmocniej mnie poruszyły. Marek Zychla rewelacyjnie oddał stany psychiczne bohaterów, zwracając uwagę na ich lęki, problemy z funkcjonowaniem oraz na to, w czym są wyjątkowi. Spokojny, przepełniony emocjami początek stopniowo przeradza się w COŚ, co trudno wyjaśnić racjonalnie i ogarnąć umysłem. Zwyczajna placówka zamieszkana przez grono niezwykle wrażliwych i wyjątkowych ludzi powoli pozwala odkryć swoją tajemnicę, a szaleństwo przeradza się w okrutną prawdę, z którą czas się zmierzyć.

Początek "Strychnicy", który leniwie wprowadził mnie w klimat historii podobał mi się najbardziej , a szczegółowością i sposobem opisu bohaterów przypominał mi klimat historii pisanych przez S. Kinga. Część druga to z kolei mroczne moce i połączenie światów niczym pierwsze sezony serialu "Stragner Things". Tu rzeczywistość miesza się z legendą, prawda z klątwą, zdrowie z poplątaniem zmysłów, racjonalność z tym, w co trudno uwierzyć.

Kolejny raz jestem pod ogromnym wrażeniem i wiem, że zostanie ono ze mną na długo. Marek Zychla bawi się gatunkami, miesza szarą rzeczywistość i fantastyczną grozą, a przy tym uwrażliwia na ważne i trudne tematy.

Już zawsze malutkie świetliki przywiodą jedną myśl, a na koty będę patrzyła nieco podejrzliwie;)

Kolejna opowieść autorstwa Marka Zychli przepięknym wydaniem i intrygującą okładką zdecydowanie przyciąga uwagę. Chociaż nie warto oceniać książki po okładce, to jednak może być ona świetną podpowiedzią, małym spojlerem lub dobrym podsumowaniem.

Jak to u Marka Zychli bywa, fabułę trudno z...

Rozwiń Zwiń

Chociaż nigdy nie przepadałam za westernami, a historia Meksyku nie jest czymś, w czym jestem zorientowana, to świetnie dopracowana okładka i barwione na czerwono brzegi zachęciły mnie do zapoznania się z twórczością Jacka Ketchuma, ponieważ literatura grozy jest czymś po co sięgam chętnie, a Jack Ketchum jest uznawany za mistrza grozy i horroru. Tematem głównym "Przeprawy" jest niewolnictwo. Autor ukazuje oblicza handlu ludźmi, sadyzmu i potwornego cierpienia, jakie człowiekowi może zgotować tylko drugi człowiek.

Arizona, rok 1848 i czas zakończenia wojny meksykańskiej. Reporter Marion T. Bell i zwiadowca John Charles Hart poprzez zbieg okoliczności trafiają na siebie, a później na młodą i mocno ranną Meksykankę. Elena opowiada im swoją historię toczącą się w obozie niewolników, w której nie brakuje brutalności i okrucieństwa, które wyrządzili jej i jej młodszej siostrze ludzie, a Hart i Bell postanawiają jej pomóc w zemście.

Ketchum nie raczy swoich czytelników pięknymi zdaniami i rozbudowanymi opisami. Pisze konkretnie, surowo, obrazowo. Taki styl od samego początku nadaje jego opowieści konkretnego charakteru i wyznacza prosty tor. Opisy są brutalne i dosłowne, bo takie okrucieństwo aby wybrzmieć nie potrzebuje wielu słów. Chociaż chętnie sięgam po horrory to sposób, w jaki pisze Ketchum sprawił, że wyszłam poza swoją strefę komfortu, więc ta historia z pewnością zostanie ze mną na dłużej. Mroczna, krwawa, obrzydliwie brutalna i dosłowna, a przy tym bardzo dynamiczna i przepełniona trudnymi emocjami- fani tego rodzaju odczuć literackich z pewnością po tej lekturze będą usatysfakcjonowani.
Książka jest bardzo krótka, do pochłonięcia jednym tchem, jednak pomimo szybkości czytania z pewnością nie należy do lekkiej literatury rozrywkowej. To książka dosłowna i oszczędna w słowach, ale dzięki temu pozostawia nam miejsce na własne przemyślenia. interesującym elementem "Przeprawy" są wplecione w tekst wierzenia meksykańskie, czego uważam, że było odrobinę za mało, a jest to coś, co mnie bardzo zainteresowało.

Chociaż nigdy nie przepadałam za westernami, a historia Meksyku nie jest czymś, w czym jestem zorientowana, to świetnie dopracowana okładka i barwione na czerwono brzegi zachęciły mnie do zapoznania się z twórczością Jacka Ketchuma, ponieważ literatura grozy jest czymś po co sięgam chętnie...

Rozwiń Zwiń

Jeżeli tak jak ja jesteście miłośnikami "Trylogii z Korfu" i innych książek autorstwa Geralda Durrella, to z pewnością zaintryguje Was książka napisana przez Margo, czyli straszą siostrę ekscentrycznego Gerrego, która nie ustępuje bratu jeżeli chodzi o talent pisarski.

"Co się stało z Margo?" od wydawnictwa NOIR SUR BLANC to nieprawdopodobnie zabawne perypetie, dotyczące życia zwariowanej rodzinki Durrellów, które tym razem opisuje ze swojej perspektywy Margaret Durrell. Kiedy w roku 1947 Margo po rozwodzie wraca wraz z synami do Wielkiej Brytanii, pod wpływem chwili kupuje posiadłość i postanawia założyć w Bournemouth porządny pensjonat. Bardzo szybko okazuje się jednak, że zwariowani ludzie przyciągają do siebie innych zwariowanych ludzi, więc pojawiający się najemcy są tak samo ekscentryczni jak wszyscy Durrellowie. Malarze, muzycy, para młodych pielęgniarek, będąca prawdziwą wyrocznią pani Briggs, dziwaczna Harriet, obcokrajowcy przemycający zwierzęta i sąsiedzi donoszący o prowadzeniu burdelu pod przykrywką pensjonatu- tu nie ma nudy! Do tego wszystkiego pojawiający się od czasu do czasu (wraz z dziwnymi zwierzętami sam Gerald), myszy, koty oraz małpy. Do tego niesforni synowie, ciągle krytykująca wszystko, mieszkająca w pobliżu pensjonatu matka i niespodziewana epidemia ospy... W pensjonacie nic nie jest takim, jak się być wydaje. Intryga goni intrygę a kłótnia kłótnię, ale jedno jest pewne- bardzo trudno znaleźć zwyczajnego i porządnego lokatora!

Rękopis książki został odkryty na strychu przez wnuczkę samej Margo i po 35 latach od spisania ujrzał światło dzienne w latach 90, wnosząc do obrazu życia rodziny Durrellów mnóstwo zabawnych szczegółów, ciekawostek i trochę zupełnie innej perspektywy.

Zabawna, zaskakująca i bardzo przyjemna w odbiorze książka, która z pewnością nie raz wywoła uśmiech na twarzy czytelnika i bez wątpienia przeniesie każdego do lat 60 ubiegłego wieku i małego, do nadmorskiego miasteczka leżącego w Wielkiej Brytanii.

Jeżeli tak jak ja jesteście miłośnikami "Trylogii z Korfu" i innych książek autorstwa Geralda Durrella, to z pewnością zaintryguje Was książka napisana przez Margo, czyli straszą siostrę ekscentrycznego Gerrego, która nie ustępuje bratu jeżeli chodzi o talent pisarski.

"Co ...

Rozwiń Zwiń

Debiut literacki Oliwii Panek to typowy romans, w którym dwoje ludzi musi zostawić za sobą przykrą przeszłość, aby móc zacząć życie od nowa i wejść w kolejną, dobrą relację. Oczywiście nie jest to bajka, więc na ścieżkach głównych bohaterów pojawia się sporo przeszkód i zakrętów, zanim ich wspólna droga zaczyna być prosta.

Aubrey Lee ma dopiero 21 lat, ale w życiu przeszła wiele. Śmierć partnera, leżący w śpiączce synek i znienawidzona rozpoznawalność sprawiają, że młoda dziewczyna nie potrafi w swoim życiu dostrzec szczęścia. Na Rega Stana wpada całkiem przypadkiem, lecz bardzo szybko okazuje się, że tych dwoje coś do siebie przyciąga i nie jest to tylko praca czy muzyka.

"W Rytmie uczuć" to krótka historia, którą bardzo szybko się czyta i chociaż sam pomysł oraz wstęp bardzo mnie zaciekawiły, to jest to jednak kolejna, szablonowa opowiastka miłosna jakich wiele. Bohaterów zdecydowanie da się lubić, ale brakuje tu czegoś, co wyróżniłoby tę książkę na tle innych, podobnych. Jeżeli jednak lubicie typowe historie miłosne, w których od samego początku wiadomo jak wszystko się skończy, to perypetie Aubrey i Rega powinny przypaść Wam do gustu.

Z jednej strony nic mnie tu nie zaskoczyło, z drugiej książkę czytało mi się całkiem przyjemnie. Mam też wrażenie, że coś mi tu zgrzyta, ponieważ autorka porusza bardzo poważne tematy, takie jak śmierć, choroba dziecka czy ucieczka z miejsca wypadku, ale po drugiej stronie tego wszystkiego są dorośli bohaterowie zachowujący się jak duże dzieci. Ja mam mieszane uczucia, ale myślę, że może to dlatego, że książka adresowana jest do zdecydowanie młodszego czytelnika niż ja. Na uwagę zasługują tu; zabawny wątek z szaloną ex dziewczyną oraz nauka akceptacji swoich wad, co jest dziś ogromnym problemem wielu młodych ludzi.

Bardzo lubię motywy muzyczne przewijające się w literaturze, lubię też gdy książka jest przyjemną rozrywką, która nie wymaga ode mnie umysłowego wysiłku i myślę, że każdy, od czasu do czasu potrzebuje takiej comfort book.

Debiut literacki Oliwii Panek to typowy romans, w którym dwoje ludzi musi zostawić za sobą przykrą przeszłość, aby móc zacząć życie od nowa i wejść w kolejną, dobrą relację. Oczywiście nie jest to bajka, więc na ścieżkach głównych bohaterów pojawia się sporo przeszkód i zakrętów, zanim ich...

Rozwiń Zwiń

Piękna, fioletowa okładka oraz intrygujący tytuł to pierwsze elementy, które zwróciły moją uwagę i zachęciły do lektury. Bardzo lubię polską fantastykę, dlatego z wysokimi oczekiwaniami sięgnęłam po "Instytut Absurdu" autorstwa Justyny Sosnowskiej od wydawnictwa SQN i muszę przyznać, że bawiłam się bardzo dobrze, pomimo tego, że nie jest to jednak książka w moim guście.
Eliza Żaczek to młoda, pewna siebie, ambitna dziewczyna, która marzy o tym, aby usamodzielnić się, zamieszkać w mieście i zacząć studia dziennikarskie. Niestety wszechświat ma dla niej nieco inny plan i szybko niweczy to, co Eliza ciężko wypracowała. Dziewczyna przez niedopełnienie formalności nie dostaje się na wymarzony kierunek, ale w zamian za to odkrywa istnienie Instytutu Absurdu, w którym zostaje stażystką. W ciągu kilku dni jej świat staje na głowie, a absurd goni absurd, jednak bardzo szybko okazuje się, że młoda Eliza w tym dziwacznym środowisku idealnie się odnajduje i staje się niezwykle pomocna.

Książkę czytało mi się szybko i przyjemnie, jednak sarkazm i poczucie humoru bohaterów niestety nie przypadły mi do gustu, a mnogość żartu była dla mnie przytłaczająca.
Bardzo lubię polskie Urban Fantasy, bardzo mocno kibicuję polskim autorom książek fantastycznych, i tutaj sam pomysł oraz fabuła podobają mi się bardzo, jednak nie lubię takiego stylu pisania i takiego humoru. W połączeniu z fantastyką wolę klimaty mroczne i ponure, a w Instytucie zdecydowanie więcej jest humoru niż grozy ( w końcu to INSTYTUT ABSURDU). Pomimo tego, że nie jest to książka, która mnie zachwyciła, uważam, że jest bardzo dobrze napisana i nie żałuję ani jednej minuty poświęconej na tę przygodę. Ogromnym plusem, na który muszę na koniec zwrócić uwagę są liczne nawiązania do baśni, legend i wierzeń słowiańskich, co akurat zawsze bardzo doceniam.

Komu polecam "Instytut Absurdu"?
Miłośnikom literatury lekkiej i zabawnej; wielbicielom fantastyki, magii i komedii; każdemu, kto szuka książki zabawnej, niewymagającej i rozrywkowej.

Piękna, fioletowa okładka oraz intrygujący tytuł to pierwsze elementy, które zwróciły moją uwagę i zachęciły do lektury. Bardzo lubię polską fantastykę, dlatego z wysokimi oczekiwaniami sięgnęłam po "Instytut Absurdu" autorstwa Justyny Sosnowskiej od wydawnictwa SQN i muszę przyz...

Rozwiń Zwiń

Charles Bukowski w zupełnie innym wydaniu!

Słynący z rozwiązłego trybu życia i szczerych do bólu wierszy Charles Bukowski, pod koniec swojego życia dał się namówić na zwyczajne spisywanie dziennika. Wiedział, że jest nieuleczalnie chory i zbliża się jego koniec, ale doceniał to co pod koniec ofiarował mu los. W dość nieregularnie prowadzonych w latach 1991-1993 zapiskach, zaczął dokumentować codzienne, zwyczajne wydarzenia, przeplatając je refleksjami na temat swojego życia, przeszłości, pisania, sławy oraz szeroko pojętego sensu życia.

Do tej pory znałam Bukowskiego tylko od poetyckiej strony i z początku zastanawiałam się, czy na pewno chcę sięgnąć po taka prozę- jak dobrze, że to zrobiłam, bo w takiej wersji Bukowski jeszcze bardziej pokazał swoje "ja". W tych zapiskach wydaje się być zupełnie szczery, otwarty, bezpośredni i dosłowny, chociaż jest to też pewnie podyktowane tym, że nieco uporządkował swoje życie, znalazł miłość, hobby i po prostu dorósł. Podczas czytania miałam wrażenie, że nie czytam książki, tylko przeglądam jego zapiski schowane na dnie starej szuflady. Znakomitym dopełnieniem tekstów Charlesa są rysunki autorstwa Roberta Crumba- amerykańskiego twórcy komiksów, który świetnie pokazał za pomocą kreski fragmenty z życia ekscentrycznego pisarza. Poza zmianą formy wyrazu jest tu też zdecydowanie mniej wulgaryzmów, obrzydliwych scen i sprośnych sytuacji, jednak pozostało to, co najważniejsze- umiejętność opisywania uczuć i faktów w bardzo prosty, unikatowy i oczywiście dosadny sposób.

Chociaż zawsze czułam, że Bukowski w swoich wierszach pisze, co mu na sercu leży i w duszy gra, to po lekturze zbioru "Gdy kota nie ma, myszy harcują" czuję, że znam go i rozumiem dużo bardziej niż wcześniej.
Ten niewielki zbiór prywatnych zapisków to lektura obowiązkowa dla wszystkich miłośników twórczości Charlesa Bukowskiego i idealne podsumowanie jego życia prywatnego oraz dorobku pisarskiego.

Charles Bukowski w zupełnie innym wydaniu!

Słynący z rozwiązłego trybu życia i szczerych do bólu wierszy Charles Bukowski, pod koniec swojego życia dał się namówić na zwyczajne spisywanie dziennika. Wiedział, że jest nieuleczalnie chory i zbliża się jego koniec, ale doceniał to co pod kon...

Rozwiń Zwiń

"Park Jurajski Zaginiony Świat" to drugi tom kultowej serii "Park Jurajski" autorstwa Michaela Crichtona, który świetnie rozwija wydarzenia zapoczątkowane na Isla Nublar. Sklonowane dinozaury żyjące na odciętej od świata wyspie ponownie zagrażają ludzkości, natomiast rząd Kostaryki oraz Richard Levine decydują się zachować jak najwięcej informacji na temat tych prehistorycznych zwierząt, więc na wyspę wyrusza ekspedycja. Kiedy po pewnym czasie nikt nie daje znaku życia, znany z pierwszej części nieustraszony Ian Malcolm, wraz z grupą znajomych, wyrusza z misją ratunkową. Koszmar powraca, na wyspie Isla Sorna nikt nie może czuć się bezpiecznie, a żyjące tam od lat dinozaury są jeszcze bardziej nieprzewidywalne niż te, które zamieszkiwały Park Jurajski.

"Zaginiony świat" znacznie różni się od tomu pierwszego i tą część czytało mi się zdecydowanie lepiej. Michael Crichton tym razem niebezpieczną i dynamiczną przygodę okrasił ogromna ilością ciekawej wiedzy przyrodniczej, naukowej i medycznej, skupiając się na tajemnicach ewolucji. Bardzo interesują mnie takie tematy i chociaż nie jestem w stanie ocenić, jak bardzo, to co przeczytałam w książce, jest spójne z tym, co mówią badania naukowe, to cały czas czułam, że Crichton zna się na rzeczy.
Akcja "Zaginionego Świata" toczy się kilka lat po wydarzeniach opisanych w tomie pierwszym, ale na odciętych od świata wyspach Isla Nublar i Isla Sorna czas zatrzymał się, a natura zajęła się sama sobą.

To był bardzo przyjemny powrót do Parku Jurajskiego i chociaż kiedyś widziałam ekranizację, a podczas lektury miałam przebłyski wielu scen, to jednak abym mogła ocenić to, jak książka i ekranizacja różnią się lub są do siebie podobne, musiałabym wrócić ponownie do filmu.
Bardzo podobało mi się tempo, opisy były w punkt, a ciekawostki przyrodnicze zdecydowanie dodawały wszystkiemu autentyczności, jednak przy moich kłopotach z szybkim męczeniem się wzroku znalazłam jeden ogromny minus- bardzo mała czcionka, która była dla mnie utrapieniem.

"Park Jurajski Zaginiony Świat" to drugi tom kultowej serii "Park Jurajski" autorstwa Michaela Crichtona, który świetnie rozwija wydarzenia zapoczątkowane na Isla Nublar. Sklonowane dinozaury żyjące na odciętej od świata wyspie ponownie zagrażają ludzkości, natomiast rz...

Rozwiń Zwiń

"Szkoła Magicznych Zwierząt" autorstwa Margit Auer, to seria przygodowych książek dla dzieci, po którą od dawna chciałam sięgnąć. Motyw szkoły, magiczne zwierzęta i piękne okładki to coś, co zdecydowanie przyciągało moją uwagę i po lekturze pierwszego tomu utwierdziłam się w przekonaniu, że jest to seria, którą zdecydowanie warto poznać.

Kiedy w zwyczajnej szkole pracę zaczyna niezwykła nauczycielka, nauka staje się magiczną przygodą. Pewnego dnia w szkole w Winterstein panna Cornfield zapowiada przyjazd niezwykłego człowieka. Ma ich odwiedzić Mortimer Morrison, który podróżuje po świecie w poszukiwaniu magicznych zwierząt. Ich magia polega na tym, że potrafią rozmawiać z człowiekiem, którego obierają sobie za najlepszego przyjaciela na całe życie. Każdy uczeń marzy o tym, aby otrzymać magiczne zwierze, jednak na początek zwierzaki trafiają do dwójki uczniów czujących się wykluczonych z grupy- do niezdarnego Benniego i zagubionej w nowej szkole Idy.

Magiczne zwierze to bratnia dusza na całe życie i niezwykła tajemnica oraz początek fascynującej przygody!

Początek serii wciągnął mnie już od pierwszych stron i coś czuję, że to zaledwie wstęp do niezwykle fascynujących przygód!

Seria adresowana jest do dzieci w wieku +8 lat, ale starszym miłośnikom przygód i zwierząt też powinna przypaść do gustu.

To właśnie takie książki przypominają mi, za co, pomimo tego, że mam 36 lat, tak chętnie wracam do literatury dziecięcej. Od tej historii nie mogłam się oderwać i już nie mogę doczekać się kolejnego dnia w klasie panny Cornfield.

A Wy, jakie magiczne zwierze chcielibyście otrzymać?

"Szkoła Magicznych Zwierząt" autorstwa Margit Auer, to seria przygodowych książek dla dzieci, po którą od dawna chciałam sięgnąć. Motyw szkoły, magiczne zwierzęta i piękne okładki to coś, co zdecydowanie przyciągało moją uwagę i po lekturze pierwszego tomu utwierdziłam się w prze...

Rozwiń Zwiń

Możesz więcej niż myślisz" autorstwa Karoliny Stępień- Cach i Martyny Brody, to niewielka książeczka, która skrywa w sobie dużo dobra.

Dzisiaj świat ciągle gdzieś pędzi, a my próbujemy dotrzymać mu kroku. Otaczają nas w nadmiarze dane, informacje i bodźce, przez co czujemy się często zagubieni, zmęczeni, przesyceni wiadomościami i nie jest nam z tym dobrze.

"Możesz więcej niż myślisz" to świetnie skonstruowany poradnik, który zawiera odrobinę teorii, 11 kompletnych wizualizacji oraz kilka ćwiczeń wraz z miejscem na własne notatki. Książka jest bardzo ciekawa pod kątem opracowania graficznego, ponieważ kierowana jest do młodzieży. Może być przewodnikiem dla rodziców, nauczycieli i wychowawców, sportowców, ale i skarbnicą pomysłów dla nastolatka, który potrzebując wyciszenia, resetu czy odpoczynku będzie mógł sam sięgnąć po ulubione wizualizacje. Dzięki wizualizacjom, które czerpią z technik relaksacyjnych możemy poprawić koncentrację, opanować złość, stres, złagodzić napięcia, zrelaksować się, wyciszyć i dobrze wypocząć.

Wizualizacje zamieszczone w tej książce bardzo często odsyłają do świata spokojnego, do więzi z naturą, do tego, co pierwotnie jest człowiekowi znane i dla niego dobre. Dla mnie rewelacyjnym uzupełnieniem książki są nagrania do przeprowadzania wizualizacji, do których dostęp otrzymujemy po zeskanowaniu kodu QR zamieszczonego na tyle okładki. Spokojny głos i stonowana muzyka sprawiły, że o wiele łatwiej i mocniej weszłam w daną wizualizację niż wtedy, gdy czytałam ją sama.

Książka "Możesz więcej niż myślisz" była dla mnie ciekawym wstępem do tematu, a do nagrań będę często wracała z przyjemnością.

Książka adresowana jest do czytelników w wieku +12, dzieci młodsze również mogą spróbować samych wizualizacji, ponieważ krótkie (3-5minutowe) nagrania będą odpowiednie nawet dla dziesięciolatka.

Możesz więcej niż myślisz" autorstwa Karoliny Stępień- Cach i Martyny Brody, to niewielka książeczka, która skrywa w sobie dużo dobra.

Dzisiaj świat ciągle gdzieś pędzi, a my próbujemy dotrzymać mu kroku. Otaczają nas w nadmiarze dane, informacje i bodźce, przez co czujemy się często...

Rozwiń Zwiń