Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Słyszałem wiele dobrego o książkach Ken'a Folleta oraz w szerszym kontekście o powieści historycznej. To jednak moje pierwsze podejście do tego gatunku. I już wiem, że nie ostatnie📚😉

Dlaczego ten tytuł? W pewnym stopniu to zasługa Iga Świątek 🤣 Serio, zobaczyłem u naszej mistrzyni ten tytuł i przypomniało mi to o istnieniu książek Folleta, którego po prostu kojarzyłem. Potem sprawdziłem, że Zbroja Światła jest czymś pomiędzy serią Filary Ziemi a serią Upadek Gigantów. A nie chciałem porywać się od razu na którąś z trylogii📚

Mamy więc wielowątkowa opowieść o mieście Kingsbridge, tym razem osadzoną na przełomie XVIII i XIX wieku, w czasach wojen napoleońskich i przemian rozpoczynających rewolucję przemysłową. Fikcyjne postaci czy miejsca są doskonale osadzone w realiach i klimacie tego czasu. Widać, że autor przykłada ogromną wagę do tego, by jak najwierniej pokazać świat, realia, postawy i sposób myślenia ludzi w opisywanym okresie.

To opowieść o sukiennikach, czyli branży od której obok kopalni, rozpoczęła się rewolucja przemysłowa. To również historia stosunków społecznych w okresie ich przemian. Pierwsze związki zawodowe, kapitalizm i związane z nim bogactwo i bieda, emancypacja kobiet, prawa wyborcze, trudne początki przemysłu opartego na pracy maszyn zamiast ludzi czy stosunki religijne w Anglii - to zagadnienia wplecione w fabułę książki.

Ponadto realia wojny, która burzy porządki a w sytuacji pola bitwy zrównuje ze sobą ludzi. Miłość, śmierć, sprawiedliwość i jej brak, dobrzy i źli ludzie.
Autor stworzył opowieść kompleksową, która uczy nas wiele o historii ale też o ludziach i ich postawach.
Dla mnie bardzo dobra opowieść. Chcę więcej, dlatego powieść historyczna innych autorów zagości u mnie nie raz

Słyszałem wiele dobrego o książkach Ken'a Folleta oraz w szerszym kontekście o powieści historycznej. To jednak moje pierwsze podejście do tego gatunku. I już wiem, że nie ostatnie📚😉

Dlaczego ten tytuł? W pewnym stopniu to zasługa Iga Świątek 🤣 Serio, zobaczyłem u naszej mistrzyni ten tytuł i przypomniało mi to o istnieniu książek Folleta, którego po prostu kojarzyłem....

Ostatnia z trylogii reportaży/esejów z Polski angielskiego podróżnika i pisarza. Tym razem Newman wraca do naszego kraju w 1958 roku. Od jego ostatniej wizyty w 1945 zmieniło się całkiem sporo i Polska Rzeczpospolita Ludowa zdaje się gwałtownie zmieniać.

W odróżnieniu od części drugiej, która była bardziej esejem politologicznym i historycznym, tym razem auto dużo więcej podróżuje się i włóczy by opisać Polskę z różnych perspektyw. Pierwsza część książki jest lekko uzupełnioną powtórką z historii polski… Tutaj trzeba pamiętać, że Bernard Newman pisał książki dla anglików, a odstępy między nimi miały po kilkanaście lat, stąd taki zabieg.

W części drugiej auto pozwolił sobie na szereg hipotez i próbę przewidzenia tego, co stanie się z Polską za kilka lat. Jak sam przyznaje całkowicie się mylił, licząc na to, że Rosjanie pozwolą Polsce pójść własnoręcznie wybraną drogą. Newman to kolejny już autor, który zgadza się z tym, że okres od 1945 do 1956 roku był okresem pewnej formy totalitaryzmu w Polsce. Natomiast po tej dacie zaczęło się dużo zmieniać.

Właśnie te zmiany lat 56-58 mamy opisane w książce z pierwszej ręki i okiem Brytyjczyka zakochanego w naszym kraju. Odwiedza On Poznań tuż po wydarzeniach czerwcowych, odbudowaną Warszawę z budzącym jego zaskoczenie Pałacem Kultury i Nauki, Kraków, który stał się stolicą kulturalną polski, Wrocław i Szczecin, czyli miasta podarowane nam po wojnie wraz z ziemiami zachodnimi.

Problematyka ziem, które my nazywamy „odzyskanymi” zajmuje dużą część książki. Dzięki temu dowiadujemy się, jak paląca była to kwestia, która w 1958 roku nie była jeszcze uregulowana z Niemcami, chcącymi te ziemie odzyskać.

Autor analizuje też zmiany polityczne, odwilż i stopniowe przeobrażenie PRL w coś, co trudno nazwać socjalizmem, ale nie jest też kapitalizmem. Widać, że Newman jest oczarowany Gomułką, jego energią i patriotyczną postawą, jakie prezentował na samym początku swojej władzy.

Wartość książki podnosi też to, że podczas podróży poznajemy dziesiątki zwykłych i niezwykłych ludzi, którzy opowiadają autorowi swoje historie. Rolnicy, robotnicy, przesiedleńcy na ziemie zachodnie, inżynierowie w Nowej Hucie i w PGRach, artyści i naukowcy – składają się ciekawy obraz kraju w momencie wychodzenia z mrocznych czasów.

Książka warta uwagi, zarówno, jako obraz PRL jak i opisująca nasz kraj z perspektywy obcokrajowca.

Ostatnia z trylogii reportaży/esejów z Polski angielskiego podróżnika i pisarza. Tym razem Newman wraca do naszego kraju w 1958 roku. Od jego ostatniej wizyty w 1945 zmieniło się całkiem sporo i Polska Rzeczpospolita Ludowa zdaje się gwałtownie zmieniać.

W odróżnieniu od części drugiej, która była bardziej esejem politologicznym i historycznym, tym razem auto dużo więcej...

Gdyby nie pojawienie się kilku ludzi-robotów, wymyślonych nazwisk polityków i innych delikatnych wtrąceń science-fiction, można by stwierdzić, że książka jest reportażem ze współczesnej Rosji. Dmitry Glukhowsky, znany ze swoich powieści post-apo takich jak Metro 2033 czy Outpost, tym razem postanawia nam opowiedzieć o swoim kraju w zbiorze opowiadań.

Tematyka poruszona w opowiadaniach składa się na całościowy, alegoryczny obraz współczesnej Rosji i Rosjan. Historie dają nam wgląd w działanie systemu politycznego i społecznego, ale też wgląd w rosyjską duszę, bo opowiadania ilustrują często postawy ludzi wobec świata, w którym żyją.

Jasne, że sporo tu elementów fantastyki, niemniej historie takie jak te po małym urealnieniu, mogą lub prawie na pewno zdarzają się w Rosji dziś. Nepotyzm, kupowanie stanowisk, promowanie bylejakości, bezsilność wobec władzy czy służb, państwo z dykty, brak elementarnej sprawiedliwości, propaganda i tresowanie społeczeństwa, to nic nowego, gdy mówimy o tym kraju.

Jeszcze żaden zbuntowany upokorzony żołnierz nie postanowił odpalić pocisku balistycznego, żaden nawrócony płatny morderca z FSB nie próbował naprawiać systemu sądownictwa a wysoko postawiony polityk zorganizować wolnych wyborów czy odwołać ze stanowisk oligarchów…, Ale to nie oznacza, że to nie może się kiedyś stać.

Jeśli chcemy spróbować zrozumieć Rosjan, ich sposób myślenia, poziom zastraszenia i wytresowania, to te opowiadania po odpowiednim zinterpretowaniu są kolejną cegiełką w tym procesie. A abstrahując od ich dopasowania do realiów państwa, opowiadana są po prostu ciekawymi historiami.

Gdyby nie pojawienie się kilku ludzi-robotów, wymyślonych nazwisk polityków i innych delikatnych wtrąceń science-fiction, można by stwierdzić, że książka jest reportażem ze współczesnej Rosji. Dmitry Glukhowsky, znany ze swoich powieści post-apo takich jak Metro 2033 czy Outpost, tym razem postanawia nam opowiedzieć o swoim kraju w zbiorze opowiadań.

Tematyka poruszona w...