Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pomysł na fabułę był. Przytłoczyła go tylko za duża liczba wyrazistych, złożonych postaci oraz masa niepotrzebnych wątków pobocznych i zwrotów akcji. Idealna lektura na te leniwe popołudnia, kiedy nawet mucha na suficie robi za atrakcję.

Pomysł na fabułę był. Przytłoczyła go tylko za duża liczba wyrazistych, złożonych postaci oraz masa niepotrzebnych wątków pobocznych i zwrotów akcji. Idealna lektura na te leniwe popołudnia, kiedy nawet mucha na suficie robi za atrakcję.

Spodziewałam się czegoś innego. Autorka znana jest ze swojego absurdalnie uroczego poczucia humoru, celnych uwag i żartobliwego tonu – a przynajmniej tak się kreuje w świecie wirtualnym. Liczyłam na to, że z książką będzie podobnie, zwłaszcza że była reklamowana jako fantazja na temat „Dziwnych losów Jane Eyre” Charlotte Brontë czym zostałam kupiona. Pomyślałam: thriller, ironia, pokręcona fabuła – biorę w ciemno! I to był błąd. Za książkę zapłaciłam tyle, co za dwie kulki lodów w czasach inflacji i zdecydowanie lepiej bym wyszła, gdybym to na ich zakup przeznaczyła pieniądze. Fabuła lekka, przyjemna i monotonna, a przy tym zdecydowanie za słodka na mój gust. Bohaterowie przekombinowani, wyidealizowani a ich najgorsze czyny były usprawiedliwione (zrozumiane i wynagradzane, sic!) przez autorkę. Nie powiem, że książka jest zła, że macie ją omijać szerokim łukiem. Wręcz przeciwnie – jeżeli Wam się spodoba, sięgnijcie po oryginał, na którym wzorowała się autorka i zobaczcie jaka jest różnica między pisaniem a „pisaniem”.

Spodziewałam się czegoś innego. Autorka znana jest ze swojego absurdalnie uroczego poczucia humoru, celnych uwag i żartobliwego tonu – a przynajmniej tak się kreuje w świecie wirtualnym. Liczyłam na to, że z książką będzie podobnie, zwłaszcza że była reklamowana jako fantazja na temat „Dzi...

Rozwiń Zwiń

Gdyby publicyści byli bardziej uparci, można byłoby przerobić tę książkę na opowieść o duchach, co zarówno dla autorki, jak i jej wydawnictwa, okazałoby się bardziej intratne. A istnieją ku temu doskonałe narzędzia: warsztat pisarski, pomysł na fabułę i zakończenie. Najgorzej jest pomiędzy. Bohaterowie są jednowymiarowi- słodcy i wygładzeni do granic przyzwoitości lub wręcz nieprzyzwoicie, podejrzanie niegrzeczni. Zamiast spędzić z nimi czas na popołudniowej herbatce, należałoby wcisnąć gaz do dechy i jechać tak długo aż starczy benzyny w baku. Nie wiem, czy gdyby akcja nie była pokierowana w tym kierunku, książka nie miałaby w sobie więcej dramatyzmu. A tak, dostaliśmy ciekawą, acz rozwleczoną w czasie, historię, która choć momentami ostro kuleje i porusza się z trudem, to gwarantuję wam, że i tak dojdzie do końca. A ten, będzie satysfakcjonujący dla Ciebie, czytelniku.

Gdyby publicyści byli bardziej uparci, można byłoby przerobić tę książkę na opowieść o duchach, co zarówno dla autorki, jak i jej wydawnictwa, okazałoby się bardziej intratne. A istnieją ku temu doskonałe narzędzia: warsztat pisarski, pomysł na fabułę i zakończenie. Najgorzej jest pomiędzy...

Rozwiń Zwiń