Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Piękna książka. Krótka i bardzo smutna ale piękna.
W dniu swoich 39 tych urodzin matka proponuje swojemu jedynemu synowi, który skrycie jej nienawidzi, żeby pojechał z nią na 3 miesiące do Francji. Syn zgadza się, chociaż miał zupełnie inne plany i to krótkie lato zmienia wszystko.
Pomysł na powieść może i banalny, ale Tatiana Tibuleac pisze tak pięknie, że utonęłam w jej prozie. Książka jest napisana w formie wspomnień syna, Aleksego i sposób w jaki autorka przedstawia jego sposób myślenia całkowicie mnie powalił. Po prostu uwielbiam tak cudownie skonstruowane zdania, porównania i złote myśli. Polecam.

Piękna książka. Krótka i bardzo smutna ale piękna.
W dniu swoich 39 tych urodzin matka proponuje swojemu jedynemu synowi, który skrycie jej nienawidzi, żeby pojechał z nią na 3 miesiące do Francji. Syn zgadza się, chociaż miał zupełnie inne plany i to krótkie lato zmienia wszystko.
Pomys...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo przygnębiające ale niesamowicie wciągające opowiadania o świecie, a raczej o ludziach po albo w trakcie apokalipsy. Czy jest to zaraza, wojna czy katastrofy naturalne Pazdej opisuje przede wszystkim stany psychiczne i zachowania jednostek, nie zawsze godne pochwały, nie zawsze zrozumiałe ale prawdziwe. Autor nie idealizuje gatunku ludzkiego, ukazuje bohaterów ze wszystkimi ich ludzkimi ułomnościami. Do tego robi to pięknym językiem.
Bardzo polecam, choć to smutna lektura.

Bardzo przygnębiające ale niesamowicie wciągające opowiadania o świecie, a raczej o ludziach po albo w trakcie apokalipsy. Czy jest to zaraza, wojna czy katastrofy naturalne Pazdej opisuje przede wszystkim stany psychiczne i zachowania jednostek, nie zawsze godne pochwały, nie zawsze zrozu...

Rozwiń

Zwiń

Daję 5, bo z jednej strony przyjemnie się czytało, rozmówczynie autorki to naprawdę mądre kobiety. Jednak z drugiej strony... mialam podobne wrażenie jak po przeczytaniu książki Jacka Hołuba "Żeby umarło przede mną", wrazenie że wypowiadają się tylko te kobiety, którym się udało, które mają albo pieniądze albo wsparcie byłego partnera. A co z tymi, ktore są kompletnie same, pracują na nisko oplacanych stanowiskach, mieszkają w socjalkach i nie stać ich na psychologa dla siebie czy dziecka? Wydaje mi się, ze uzupełnienie ksiażki o rozmowy także z takimi kobietami ukazałoby pełen obraz samotnego macierzyństwa, a nie tylko tą jaśniejszą jego stronę.

Daję 5, bo z jednej strony przyjemnie się czytało, rozmówczynie autorki to naprawdę mądre kobiety. Jednak z drugiej strony... mialam podobne wrażenie jak po przeczytaniu książki Jacka Hołuba "Żeby umarło przede mną", wrazenie że wypowiadają się tylko te kobiety, którym się udało,...

Rozwiń

Zwiń

Pomysł na świat przedstawiony 10/10 ale wykonanie już gorzej... Przez większą bowiem część książki po prostu się nudziłam. Gdybym ją czytała to na pewno co rusz przeskakiwałabym o kilka stron, a i słuchając przyśpieszałam lektora albo robiłam 30 sekundowe przeskoki. Bardzo to rozwlókł pan Rak tym razem. Końcówka interesująca i zastanawiam się czy w tomie trzecim będzie kontynuacja niektórych wątków czy tak po prostu je autor zostawi. Czekam na ostatni tom, bo mimo ospałej akcji lubię być w świecie Agli.

Pomysł na świat przedstawiony 10/10 ale wykonanie już gorzej... Przez większą bowiem część książki po prostu się nudziłam. Gdybym ją czytała to na pewno co rusz przeskakiwałabym o kilka stron, a i słuchając przyśpieszałam lektora albo robiłam 30 sekundowe przeskoki. Bardzo to rozwlókł pan ...

Rozwiń

Zwiń

Opowiadania bardzo mi się podobały. Iwaszkiewicz po mistrzowsku portretuje zawiłości ludzkiej psychiki, przedstawia ludzkie wybory, namiętności, wewnętrzne rozterki. Doskonale wczuwa się w bohaterów i męskich i żenskich a czasem i tych z zaświatów. Czyta się jego prozę z ogromnym zainteresowaniem i ciekawością co też wydarzy się dalej. Jedyne co mi przeszkadzało to język, a konkretniej dialogi. Wiem, że wiele osób stylem Iwaszkiewicza się zachwyca, ale dla mnie bardzo często rozmowy między bohaterami były na poziomie podstawówki, to po prostu nie mój styl. Być może w tamtych czasach tak się własnie rozmawiało, jednak do mnie to zupełnie nie przemawia.

Opowiadania bardzo mi się podobały. Iwaszkiewicz po mistrzowsku portretuje zawiłości ludzkiej psychiki, przedstawia ludzkie wybory, namiętności, wewnętrzne rozterki. Doskonale wczuwa się w bohaterów i męskich i żenskich a czasem i tych z zaświatów. Czyta się jego prozę z ogromnym zainteres...

Rozwiń

Zwiń

Niesamowicie podobał mi się świat wykreowany przez Radka Raka w tej powieści. Akcja dzieje sie w mieście podobnym do Krakowa, w którym współistnieją magowie, czarodziejki, gobliny i zwykli ludzie. Ba, nawet przechadzają się po nim raki. Rzeczywistość przypomina tą, która panowała w Polsce w czasach komunizmu, gdyż na każdym kroku spotkać można ubecję, jednak lata liczone są tam w zupełnie inny sposób i w ogóle nie ma tam Polski :)
W mieście zaczynają ginąć ludzie, głównie młodzi a kiedy ginie także słuch po ojcu głównej bohaterki Sofji Kluk całość nabiera tempa, choć trzeba przyznać, że momentami nadmiernie się ślimaczy.
Sama Sofia moze też działać na nerwy, ale kiedy przypomne sobie bzdury, które sama robiłam w jej wieku to cała złość mi przechodzi.
Tym co jeszcze podoba mi sie w tej powieści to fakt, że nie jest cukierkowa, nie ma tam wyłącznie szcześliwych zakończeń i nie wszyscy wychodzą cało z opresji. Całkiem sporo jest też róznych życiowych mądrości, które można by może uznać za banalne i wszystkim wiadome, ale jednak kiedy się je czyta niejednokrotnie doznaje się olśnień.
Na pewno "Agla" to świetny umilacz czasu i na pewno sięgnę po drugi tom. Również w audiobooku.

Niesamowicie podobał mi się świat wykreowany przez Radka Raka w tej powieści. Akcja dzieje sie w mieście podobnym do Krakowa, w którym współistnieją magowie, czarodziejki, gobliny i zwykli ludzie. Ba, nawet przechadzają się po nim raki. Rzeczywistość przypomina tą, która panowała w Polsce ...

Rozwiń

Zwiń

To nie jest książka do jednorazowego przeczytania, no chyba że z zeszytem w którym będziemy wypisywwć ważne dla nas cytaty czy przemyślenia w niej zawarte. Nie ma tu jasnych odpowiedzi czy recept ale to dobrze, bo każdy z nas jest inny, są za to narzędzia dzięki którym mozemy chociaż spróbować rozprawic sie z naszymi lękami czy kryzysami. Dla mnie rewelacyjna.

To nie jest książka do jednorazowego przeczytania, no chyba że z zeszytem w którym będziemy wypisywwć ważne dla nas cytaty czy przemyślenia w niej zawarte. Nie ma tu jasnych odpowiedzi czy recept ale to dobrze, bo każdy z nas jest inny, są za to narzędzia dzięki którym mozemy chociaż sprób...

Rozwiń

Zwiń

Pomysł genialny, wykonanie... No już niestety dużo gorsze i nie mam na myśli tylko strony językowej tym bardziej, że jest to tłumaczenie tłumaczenia. Dla mnie humanistki 2/3 tej książki było bardzo ciężkostrawne, bo zwyczajnie nie potrafiłam wyobrazić sobie tego o czym pisał autor w astrofizycznym żargonie. Myslę, że dobrze się stało, iż powstał serial, bo dla wielu takich laikow jak ja będzie on o wiele łatwiejszy do przyswojenia, wiadomo bowiem, że w filmowych adaptacjach pomija się długie naukowe wywody i opisy.
Jednak chcę tu zaznaczyć, że ksiażka nie jest niezrozumiała. Zaczyna się bardzo ciekawie. Potem przez sporą jej część mamy wstawki z gry i to ta część dla mnie mogłaby zostać całkowicie pominięta, albo przynajmniej bardzo mocno skrócona, gdyż caly jej sens zostaje wyjaśniony w ostatniej 1/3 powieści. Z tego właśnie powodu ta ostatnia część "Problemu..." robi sie bardzo interesująca. Tak więc generalnie wiem o co tam chodzi i za ten pomysł podziwiam autora, jednakże te naukowe wywody, no coż, równie dobrze moglam pominąć. Poza tym bohaterowie... Trudno mi oprzeć się wrażeniu, że są tam tylko po to, żeby w ich usta wtłaczać to co autor ma nam do przekazania i po nic więcej. Takie kukły bez wyrazu i charakteru.
Nie wiem czy sięgnę po kolejną część, być może ale na pewno nie od razu bo czuję się tą powieścią wyczerpana.

Pomysł genialny, wykonanie... No już niestety dużo gorsze i nie mam na myśli tylko strony językowej tym bardziej, że jest to tłumaczenie tłumaczenia. Dla mnie humanistki 2/3 tej książki było bardzo ciężkostrawne, bo zwyczajnie nie potrafiłam wyobrazić sobie tego o czym pisał autor w astrof...

Rozwiń

Zwiń

Pisarstwo Włodzimierza Kowalewskiego pokochałam lata temu przy okazji lektury "Bóg zapłacz!" Tym razem, przechodząc kryzys czytelniczy sięgnęłam po formę, która w takich okresach najbardziej się sprawdza, czyli po opowiadania i znowu wybór padł na Kowalewskiego. "Brzydki człowiek i inne opowiadania" to 11 bardzo przyjemnych powiastek, z których cztery spodobały mi się szczególnie. To dobry wybór kiedy ma się mało czasu albo nie jest w stanie skupić się opasłych powieściach. Miło spedziłam czas.

Pisarstwo Włodzimierza Kowalewskiego pokochałam lata temu przy okazji lektury "Bóg zapłacz!" Tym razem, przechodząc kryzys czytelniczy sięgnęłam po formę, która w takich okresach najbardziej się sprawdza, czyli po opowiadania i znowu wybór padł na Kowalewskiego. "Brzydki czł...

Rozwiń

Zwiń