Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najstraszliwsze zbrodnie w dziejach cywilizacji są dziełem ludzi, którzy nie pili, nie palili, nie zdradzali swoich żon i karmili wiewiórki z ręki.

Najstraszliwsze zbrodnie w dziejach cywilizacji są dziełem ludzi, którzy nie pili, nie palili, nie zdradzali swoich żon i karmili wiewiórki ...

Tymczasem jesteśmy w Polsce, w kraju na pięć liter plus P, w kraju w którym na jeden banknot przypada troje ludzi, którzy chcą go zajebać, w którym ludzie jeszcze niedawno jedli ziemię, wykombinowaną cebulę i parówki z krowich dziąseł. Takie zjawiska jak przyjaźń występują tutaj cholernie rzadko, o ile w ogóle, nie mówiąc już o tym że przy kwotach większych niż pięćdziesiąt tysięcy złotych nie ma niczego takiego jak zwykłe koleżeństwo.

Tymczasem jesteśmy w Polsce, w kraju na pięć liter plus P, w kraju w którym na jeden banknot przypada troje ludzi, którzy chcą go zajebać, ...

Dobry, to człowiek, który nie ukrywa siedzącego w nim zwierzęcia. a taki co usiłuje udawać dobrego, jest wręcz niebezpieczny. Najgroźniejsi są ci, którzy sami głęboko wierzą, że są dobrzy. Odrażający, ohydny przestępca może zamordować jednego człowieka, dziesięciu, stu, ale nigdy nie zabija milionów. Miliony mordują ci, którzy mają się za samą dobroć.

Dobry, to człowiek, który nie ukrywa siedzącego w nim zwierzęcia. a taki co usiłuje udawać dobrego, jest wręcz niebezpieczny. Najgroźniejsi ...

Jest moment, gdy chce się na poważnie, gdy chce się, by sytuacja, w której się jest, do czegoś prowadziła. Pragnie się mieć przynajmniej złudzenie kontroli; czuć, że zaciśnięte pięści są czegoś pełne, nawet żwiru.

Jest moment, gdy chce się na poważnie, gdy chce się, by sytuacja, w której się jest, do czegoś prowadziła. Pragnie się mieć przynajmniej złu...

Nienawidzę psychoterapeutów, przepraszam. To potworni oszuści, najgorsi z możliwych. Wmawiają ludziom, że są wyjątkowi, że ktoś się o nich troszczy.

Nienawidzę psychoterapeutów, przepraszam. To potworni oszuści, najgorsi z możliwych. Wmawiają ludziom, że są wyjątkowi, że ktoś się o nich t...

Ale dziecko nie jest człowiekiem. Staje się człowiekiem, gdy wyrywa się z ramion i mówi „nie”.

Ale dziecko nie jest człowiekiem. Staje się człowiekiem, gdy wyrywa się z ramion i mówi „nie”.

- Ja nie wiem, jak jest wszędzie. Wiem, jak jest tutaj. Wiem, że ludzie tu nie mówią: "czuję" albo "wydaje mi się", albo "rozumiem", albo "nie rozumiem". Tu mówią tylko "słyszałeś, że" albo "spierdalaj".

- Ja nie wiem, jak jest wszędzie. Wiem, jak jest tutaj. Wiem, że ludzie tu nie mówią: "czuję" albo "wydaje mi się", albo "rozumiem", albo "n...

Miasto wygląda jak namalowane flamastrami na czarnej płachcie przez ogromne nadpobudliwe dziecko.

Miasto wygląda jak namalowane flamastrami na czarnej płachcie przez ogromne nadpobudliwe dziecko.

Przed wejściem stoją państwo młodzi. Mijamy ich, są rzeczywiście młodymi ludźmi, bardzo młodymi, oboje mają najwyżej po dwadzieścia parę lat. On wygląda komicznie, jakby był poskładany z niepasujących do siebie elementów: do wielkiego, jakby napompowanego powietrzem garnituru jest doczepiona głowa o wyrazie twarzy przypominającym biały chleb, bezkształtna gęba, która równie dobrze mogła mi mignąć w którymś z teledysków Pioruna. Ona jest szczupłą, pomimo zimy spieczoną na mahoń dziewczyną, o żylastych, umięśnionych nogach, wąskich ustach, narysowanych wypisanym długopisem brwiach. Stara się nie uśmiechać, pewnie ze względu na zęby. Widać jej ciążę, widać ją dobrze, ciąża przypomina piwny brzuch, wygląda, jakby zamiast dziecka miała urodzić worek cebuli.

Przed wejściem stoją państwo młodzi. Mijamy ich, są rzeczywiście młodymi ludźmi, bardzo młodymi, oboje mają najwyżej po dwadzieścia parę lat...