Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Krystyna Mirek to niekwestionowana mistrzyni opowiadania o życiu i... kobietach. Jej powieści zazwyczaj podnoszą na duchu i dają nadzieję, opowiadają o kobietach, które żyją tu i teraz i łatwo się z nimi utożsamić. I tym razem autorka nie zawiodła swoich czytelniczek, pisząc powieść obyczajową, którą po prostu chce się czytać.

Jest to opowieść o kilku zupełnie różnych kobietach, które z pozoru nie mają ze sobą nic wspólnego. Nie łączą ich charaktery, ani praca, ale jest coś, co je spaja – swego rodzaju porozumienie.

Trzeba Wam wiedzieć, że to historia wielowarstwowa i przekładana informacjami niczym kilkupiętrowe ciasto z kremem. Opowiada o wielu ważnych dla nas rzeczach, ale też wskazuje błędy, których nie powinniśmy w przyszłości popełniać.

Autorka wiele mówi o niezależności kobiet, o tym, by wbrew wszystkiemu dążyć do celu i spełniać swoje marzenia. Próbować, myśleć, podejmować odważne decyzje i nie dać sobie wmówić, że kobieta jest mniej warta od mężczyzny. Nie jest to absolutnie żaden poradnik na dość oklepany ostatnio temat pt. "Jak odnieść sukces", a wspaniała powieść obyczajowa o ogromnej sile kobiet przepełniona delikatnymi sugestiami i wskazówkami, które mogą pomóc wyjść z opresji i po prostu żyć.

To wspaniała, mądra i wyjątkowa powieść, którą powinni przeczytać wszyscy potrzebujący wsparcia. Bo ukojenie w jej treści znajdzie naprawdę wiele osób. Ponadczasowa, inteligenta i nieprawdopodobna historia!

Krystyna Mirek to niekwestionowana mistrzyni opowiadania o życiu i... kobietach. Jej powieści zazwyczaj podnoszą na duchu i dają nadzieję, opowiadają o kobietach, które żyją tu i teraz i łatwo się z nimi utożsamić. I tym razem autorka nie zawiodła swoich czytelniczek, pisząc powieść obycza...

Rozwiń

Zwiń

Zbrodnia wołyńska to szalenie bolesny i wyjątkowo trudny temat dla większości Polaków. Z tym wybitnie poruszającym ludzkie serca dramatem próbowało poradzić sobie wielu, ale tylko kilku osobom udało się to niemal wybitnie. Dziś jednak nie o powieściach mowa, które powstały na kanwie tych okropnych wydarzeń, a o książce mówiącej wprost – kto jest odpowiedzialny za te potworne zbrodnie. I nie była to wcale jedna osoba, a kilkanaście.





Ludzkość wielokrotnie miała już do czynienia z radykalizmem. To właśnie przez skrajne poglądy i wyjątkowo trudne do zrozumienia działania, dochodzi do najokrutniejszych zbrodni. Skąd jednak wzięły się wśród katów odpowiedzialnych za rzeź wołyńską? O tym pisze Marek A. Koprowski, ukazując kilkanaścioro diabłów w ludzkiej skórze, którzy czerpali siłę i radość z mordowania.

Autor przedstawił tu sylwetki kilkunastu największych zbrodniarzy wołyńskich. W krótkich, acz wypełnionych treścią po brzegi rozdziałach, opisał ich marsz do zła i okrucieństwa. Koprowski dotarł nawet do meldunków i raportów wystawianych przez dowódców akcji wołyńskich i nie oszczędzając czytelnika jasno ukazał bezlitosne i pełne nienawiści hordy wynaturzonych i rozwrzeszczanych Ukraińców, niszczących na swej drodze wszystko, co było Polskie i z krzykiem na ustach mordujących i torturujących swych najbliższych sąsiadów, nie oszczędzając nawet niemowląt.

Dokładnie opisał zasady, jakimi się kierowali, jak nacjonalizm wpłynął na ich życie i skąd wzięła się nienawiść do Polaków. Każdy z tych mężczyzn, po wielu latach został zdemaskowany. Każdy został osądzony; jeśli nie przez wymiar sprawiedliwości to przez historię. O każdym z nich należy choć raz przeczytać, by pojąć jak zło kiełkuje w człowieku i drąży tunel aż do momentu wydostania się na zewnątrz.

To książka biograficzno-historyczna o planowaniu zbrodni, nie epatowaniu swoją twarzą, maskowaniu się za pomocą wielu pseudonimów i o tym jak bardzo można być dumnym z czynienia zła. Książka niezwykle ważna, po to, by pamiętać!

Zbrodnia wołyńska to szalenie bolesny i wyjątkowo trudny temat dla większości Polaków. Z tym wybitnie poruszającym ludzkie serca dramatem próbowało poradzić sobie wielu, ale tylko kilku osobom udało się to niemal wybitnie. Dziś jednak nie o powieściach mowa, które powstały na kanwie tych o...

Rozwiń

Zwiń

Czytuję du Maurier od czasu do czasu, zawsze zachwycona jej kunsztem pisarskim, wielowątkowością i ponadczasowością powieści. Nie zwróciłam jednak uwagi na fakt, że nie poznałam historii, którą zadebiutowała. I oto jest. Aż trudno uwierzyć, że rozpoczęła swoją drogę literacką tak skomplikowaną powieścią, ale, że talentu jej odmówić nie można było, toteż w zasadzie, moje zdziwienie nie powinno mieć miejsca.



Powieść rozpoczyna się od Janet, która stoi nad stromym szczytem kornwalijskiego klifu i wkraczając w związek małżeński, żegna się z dotychczasowym życiem i marzeniami o podróżach, wolności, poznawaniu świata i siebie. Niespokojny duch, który żyje wewnątrz niej, odrodzi się jednak po stu latach w zupełnie innej Janet.

Jest to wielopokoleniowa saga rodzinna, w której dziedzicznie przenoszony jest pewien gen tęsknoty za nieznanym. Autorka to mistrzyni wodzenia czytelnika za nos. Doskonale wprowadza w klimat powieści, przedstawia pewne fakty, intryguje i wyjaśnia tylko częściowo, po to, by złapać czytającego w sieć tajemnic i niedomówień, mistrzowsko kontroluje narrację i popycha w stronę zagadek.

Ta książka to idealny przykład powieści obyczajowej, z mocnymi, krnąbrnymi i mądrymi postaciami kobiecymi, które walczą o siebie, rodzinę, miłość, pieniądze. Walczą nieustannie i z wielkim zaangażowaniem, ale nie oczekują gloryfikacji ani tanich pochwał. Znają swoją wartość i nie poddają się chwili, są wyrachowane, ale zawsze w słusznym celu.

Polecam wszystkim, którzy lubią ładny literacki język, niesztampowe postaci, które zapadają w pamięć na długo i fabułę rozgrywającą się na przestrzeni lat. Wspaniała, wielowątkowa i fascynująca saga!

Czytuję du Maurier od czasu do czasu, zawsze zachwycona jej kunsztem pisarskim, wielowątkowością i ponadczasowością powieści. Nie zwróciłam jednak uwagi na fakt, że nie poznałam historii, którą zadebiutowała. I oto jest. Aż trudno uwierzyć, że rozpoczęła swoją drogę literacką tak skompliko...

Rozwiń

Zwiń

Z historią angielską, choć niezwykle ciekawą i barwną, niewielu z nas ma do czynienia na co dzień. Zwykle czerpiemy wiedzę z filmów historycznych lub reportaży, a rzadziej zaglądamy do książek. I choć Elizabeth Fremantle nie napisała książki sensu stricte historycznej, a jedynie beletryzowaną powieść, której fabułę umieściła w Anglii XVI wieku, to jednak o prawdę martwić się nie trzeba, bo to właśnie fakty historyczne są stelażem całej opowieści.

Powieść dotyczy Katarzyny i Marii Grey, które po strasznej egzekucji ich siostry Joanny próbują wieść życie po swojemu, ale dworskie układy, polityka i konwenanse im na to nie pozwalają. Szukają więc pomocy u flamandzkiej portrecistki, która wówczas wymykała się konwencji i była uznawana za skandalistkę, ale zadomowiła się we dworze. Tymczasem, w rodzinie królewskiej na świat nie przychodzi żaden męski potomek i sukcesja może leżeć po stronie kobiet. Walka więc trwa...

Zanurzenie się w intrygach dworskich, polityce i skandalach panujących u Tudorów, to czysta czytelnicza rozkosz. Autorka ukazuje to, czego w książkach historycznych nie ma, czyli ciągłe niebezpieczeństwa, balansowanie na granicy przyzwoitości, dramaty i niedopowiedzenia, które prowadzą do konfrontacji.

Fremantle skupiając się na poszczególnych postaciach, pokazuje ich osobistą i intymną stronę, odziera je ze sztywnych zasad dworskich i ukazuje bohaterki krewkie i niejednoznaczne, które usiłują przetrwać w niebezpiecznym środowisku.

To bogata, szczegółowa i dość dramatyczna powieść utkana na kanwie wydarzeń historycznych, ale opowiedziana tak pysznie i oryginalnie, że czyta się jak najlepszą powieść szpiegowską. Wspaniała i wyjątkowa!

Z historią angielską, choć niezwykle ciekawą i barwną, niewielu z nas ma do czynienia na co dzień. Zwykle czerpiemy wiedzę z filmów historycznych lub reportaży, a rzadziej zaglądamy do książek. I choć Elizabeth Fremantle nie napisała książki sensu stricte historycznej, a jedynie beletryzow...

Rozwiń

Zwiń

Kiedy wydaje mi się, że Anna Rybakiewicz wyczerpała już pomysły na rzewne powieści osadzone w czasie drugowojennej zawieruchy, autorka powraca z kolejną porcją wzruszeń. I można by się zastanawiać, czy aby nadal utrzymuje poziom lub nie pojawiają się elementy powtarzające, ale nie. Wciąż i wciąż zachwyca i ściska czytelnicze serca tak mocno, że trudno oddychać.

Tym razem autorka poświęciła swój czas opowieści o pięknej i silnej miłości Polki do Żyda. Uczucie było tak trwałe i mocne, że nie powstrzymało młodziutkiej Heni przed niebezpieczną akcją odbicia ukochanego Moszka z łomżańskiego getta i ukrywaniu się przez dwa lata wraz z nim i maleńką dziewczynką. I kiedy wydaje się, że wszystko powoli zaczyna się układać, przewrotny los rozłącza ukochanych.

Jak zwykle mamy tu do czynienia z solidną warstwą historyczną, na tle której autorka umiejscowiła swoją opowieść. Dużo uwagi autorka poświęciła więzom rodzinnym, tym, co dla każdego człowieka jest najważniejsze; oddaniu, miłości rodzicielskiej, bliskości i czułości. I po tym szalenie ważnym początku jęła coraz intensywniej doświadczać swoich bohaterów, ale pilnując, by pamiętali, że to rodzina jest najważniejsza i to ona daje siłę do przetrwania.

Mnóstwo tu bólu, żalu i narastającego lęku o wszystko. Szalenie trudno czyta się tę powieść, bowiem uczucia, które towarzyszą lekturze są niewyobrażalnie silne. Rybakiewicz celnie zaatakowała czytelników, spowodowała szok i rozbuchała wewnątrz taką trwogę, że trudno było się momentami skupić.

Wszystko to podlała taką ilością przykrych doświadczeń, że momentami wzruszenie odbierało mowę, ale od tekstu trudno było się oderwać. To nie jest historia łatwa, ale niezwykle piękna i głęboka i warto się nad nią pochylić, bo zapamiętacie ją na długo.

Kiedy wydaje mi się, że Anna Rybakiewicz wyczerpała już pomysły na rzewne powieści osadzone w czasie drugowojennej zawieruchy, autorka powraca z kolejną porcją wzruszeń. I można by się zastanawiać, czy aby nadal utrzymuje poziom lub nie pojawiają się elementy powtarzające, ale nie. Wciąż i...

Rozwiń

Zwiń

Fantastyka, w której prym wiodą kobiety krnąbrne, inteligentne i żądne przygód to dość powszechna forma, ale takiej krewkiej i szalonej piratki, moje czytelnicze oko wcześniej nie dostrzegło. Przypomina może nieco stukniętego kapitana Sparowa... choć nie! Amina jest o niebo lepsza!

Jest to pełnomorska powieść przygodowa, podprawiona magią i demonicznymi bohaterami. Na tyle zawadiacka, że chciałoby się zaśpiewać:

"Ciepła krew poleje się strugami,

wygra ten, kto utrzyma ship.

W huku dział ktoś przykryje się falami,

Jak da Bóg, ocalimy bryg." *słowa: Lech Klupś

I jakaż to była przyjemność czytać o emerytowanej piratce, w wieku powiedzmy średnim, która po raz ostatni rusza w rejs ku nowej przygodzie! Tym razem stawia czoła frankońskiemu kolonizatorowi i robi to z rozkoszą i niebywałym sprytem.

To błyskotliwa i wielowarstwowa powieść o rodzinie, miłości i odnajdywaniu w życiu celu. Pełna przekomarzanek, zabawnych akcji i pyskówek opowieść przygodowa, która z początku snuje się z wolna, po to, by w pewnym momencie przyspieszyć i trzymać w napięciu do ostatniej kropki.

Raduje mnie też ukazanie kobiet jako silnych, odpornych i niezwyciężonych jest zabiegiem bardzo udanym i cieszy ogromnie.

Pięknie też autorka wplotła w swoją fantastyczną opowieść fakty historyczne, które dociekliwi łatwo odnajdą w internecie i będą mogli porównać je z treścią książki.

Polecam z całego serca!

Fantastyka, w której prym wiodą kobiety krnąbrne, inteligentne i żądne przygód to dość powszechna forma, ale takiej krewkiej i szalonej piratki, moje czytelnicze oko wcześniej nie dostrzegło. Przypomina może nieco stukniętego kapitana Sparowa... choć nie! Amina jest o niebo lepsza!

Jest t...

Rozwiń

Zwiń

Książki Moniki Cieluch niosą ze sobą otuchę i to, że zawsze warto walczyć. O siebie, o najbliższych, o marzenia, etc. Z powieści na powieść, jej historie są bardziej wyrafinowane, głębsze i piękniejsze. A dziś krótko o najnowszej, która stała się moją ulubioną.

Jest to historia miłości dwojga ludzi, którzy są dla siebie stworzeni. Los płata im figle i rozdziela na kilka lat. Ich nici przeznaczenia jednak splatają się po dłuższym czasie, a życie szarpie nimi w każdą stronę i ciągnie ku sobie. Ponowne zbliżenie jednak jest procesem żmudnym i pracochłonnym, ale miłość przezwycięży każdą przeszkodę.

To książka, którą śmiało włożyłabym do szuflady z gatunkiem YA. Przypominała mi nieco twórczość Abbi Glines, której romanse mają w sobie mnóstwo ładunków emocjonalnych, ale zawsze na pierwszym planie stoi miłość. Tak też było i w przypadku tej powieści.

Lekkość z jaką Monika Cieluch opowiada o utraconym uczuciu jest niebywała. Pięknie opowiada o przeżytych traumach, ukazuje trudności, z którymi bohaterowie muszą borykać się na co dzień, ale cały czas daje czytelniczkom nadzieję, że te trudy i starania warte są nagrody, która czeka na końcu tej ciężkiej podróży.

To urocza i bardzo romantyczna historia miłosna, pełna wzlotów i upadków, ale i nadziei na lepsze jutro, które dzięki wspólnej pracy może zaprocentować wspólnym, szczęśliwym życiem.

Gorąco polecam wszystkim miłośniczkom romansów, które nie skupiają się jedynie na relacji dwojga ludzi a ukazują prawdziwe życie, z blaskami i cieniami.

Książki Moniki Cieluch niosą ze sobą otuchę i to, że zawsze warto walczyć. O siebie, o najbliższych, o marzenia, etc. Z powieści na powieść, jej historie są bardziej wyrafinowane, głębsze i piękniejsze. A dziś krótko o najnowszej, która stała się moją ulubioną.

Jest to historia miłości dw...

Rozwiń

Zwiń

Powrót do baśniowej dalekowschodniej krainy, którą w pierwszym tomie tak spektakularnie zarysowała Elizabeth Lim, był wyjątkowo smaczny. Zachwyt nad tą niezwykłą powieścią nie opuszcza mnie do teraz, a od lektury mięło już kilka dni.

Autorka wróciła do opowieści o dzielnej księżniczce Shiori w momencie, kiedy ta wylądowała na dnie oceanu, wśród stada bezwzględnych, ale honorowych smoków. To tu właśnie, dziewczyna dowiedzieć się musi do kogo należy perła i jak zwrócić ją właścicielowi. Nie jest to jednak koniec, a początek jej przygód, które są i fascynujące i niebezpieczne jednocześnie.

To była wspaniała podróż przez wierzenia, mity i chińskie tradycje. Pełna smaków, aromatów, ale i przygód, które zatykają dech w piersi. Baśń napisana z rozmachem i pomysłem, cudownie logiczna i pełna zwrotów akcji budzących zachwyt.

Fabuły nie przeładowano magią i tajemniczymi zaklęciami, a jedynie zaakcentowano ich obecność. Do tego dołożono garść legend, wierzeń i rozterek targających bohaterami i wyszła z tego opowieść niemal idealna.

Autorka to mistrzyni relacji międzyludzkich. Potrafi umiejętnie i z wielką wprawą namieszać w ścieżkach życiowych swoich postaci i lawirować ich losami na pograniczu uczciwości. Balansuje na cienkiej granicy, sprawia, że czytelnik odnosi wrażenie, że nie udźwignie więcej rosnącego napięcia i w momencie, kiedy się poddaje, przestaje dopingować swoim postaciom – Lim stosuje kilka plot twistów, które wywracają sytuację o sto osiemdziesiąt stopni. Te zabiegi powodują, że historia nabiera rumieńców, zachwyca oryginalnymi rozwiązaniami i nie nudzi.

Zanurzcie się w tym magicznym świecie, pociągającym za wszelkie uczuciowe nitki. Wasze serca i dusze przepełnią się uczuciem ekscytacji i niewypowiedzianej radości, bo takich zakończeń nam wszystkim trzeba!

Powrót do baśniowej dalekowschodniej krainy, którą w pierwszym tomie tak spektakularnie zarysowała Elizabeth Lim, był wyjątkowo smaczny. Zachwyt nad tą niezwykłą powieścią nie opuszcza mnie do teraz, a od lektury mięło już kilka dni.

Autorka wróciła do opowieści o dzielnej księżniczce Shi...

Rozwiń

Zwiń

Fantastykę kocham i sięgam po nią zawsze, kiedy tylko mam okazję. A jak już do niej doda się szczyptę magii, kilka kropel esencji z przygód i ususzony w słońcu wyciąg ze słowiańskich wierzeń, to w takim garze rozmaitości ugotuje się zupa lekkostrawna i szalenie ciekawa. Przyznać więc muszę, że Adam Wyrzykowski świetnym kucharzem jest, bo uwarzył danie niezwykle smakowite.

Głównym bohaterem tej powieści jest trzynastoletni Makary, który zmienia swoje dotychczasowe miejsce zamieszkania ze względu na pracę ojca. Szybko jednak poznaje nowych ludzi i zaczyna się czas niezwykle dla niego intensywny i pełen przygód. A wszystko to za sprawą dziwacznego posągu, który zostaje ujawniony podczas prac budowlanych. Od tego bowiem czasu w miasteczku zaczynają się dziać rzeczy szalone.

Mnóstwo w tej powieści kolorowego słowiańskiego "potworstwa". Z tym, że nie wszystkie są okropne, a niektóre nawet zabawne. Wiedzieć Wam trzeba, że Makary spotka tu nie tylko sławną jak Polska długa i szeroka – Babę Jagę, ale też wszelkiego rodzaju duchy, demony i stwory, które wypełzły wprost ze słowiańskiego bestiariusza.

To książka przygodowa dla młodzieży, choć niesie ze sobą nie tylko radość i zabawę. Dużo tu też problemów, z którymi borykają się nastolatkowie, ich spojrzenie na pewne sprawy mogą dorosłych naprowadzić do pewnych konkluzji i pomóc w zrozumieniu młodego człowieka, którym targają hormony.

To też świetna powieść, w której mnóstwo uwagi poświęcono wadze przyjaźni i tego, że zawsze warto prosić o pomoc, bo na najbliższe osoby liczyć można zawsze.

Powieść napisano z lekkością i wyrafinowaniem. Trafi dokładnie tam, gdzie ma trafić i nieważne, czy przeczyta go nastoletnia, krnąbrna dusza, czy też zakochany w fantastyce rodzic. To powieść uniwersalna, przy której można chwilę pomyśleć, co by było, gdyby na świat wypełzły wszystkie mitologiczne stwory, można też zaatakować domowników niepohamowanymi salwami śmiechu z powodu przygód bohaterów, można również pogadać o niej z latoroślą i podsunąć tę powieść jako antidotum na paskudną chandrę! Gorąco polecam!

Fantastykę kocham i sięgam po nią zawsze, kiedy tylko mam okazję. A jak już do niej doda się szczyptę magii, kilka kropel esencji z przygód i ususzony w słońcu wyciąg ze słowiańskich wierzeń, to w takim garze rozmaitości ugotuje się zupa lekkostrawna i szalenie ciekawa. Przyznać więc muszę...

Rozwiń

Zwiń

Czy wiedzieliście, że w Ząbkowicach Śląskich, oprócz cudownej huty szkła, które zdobiło półki i kredensy tysięcy polskich (i nie tylko) gospodarstw domowych, jest krzywa wieża? A wiedzieliście, że przez wieki miasto nazywało się Frankenstein i być może stąd pomysł Mary Shelley na napisanie słynnego bestsellera. Jeśli nie wiecie, to zachęcam do lektury "Tymka, czarnego kota i tajemnicy krzywej wieży".

Drodzy rodzice i młodzieży, która być może zbłądziła tuta, szukając ciekawej lektury. Oto przed Wami książka przygodowa niebanalna, która pyszni się smaczkami historycznymi, bawi krnąbrnymi acz wysoce inteligentnymi postaciami oraz uczy tego, o czym w historycznych książkach piszą rozwlekle i skomplikowanie.

Jest to kolejna część przygód wesołej magicznej paczki przyjaciół, która rozwiązuje nie lada zagadkę. I ta lekko kryminalno-detektywistyczna historia zachwyca tak, że "połyka" się ją na raz. Nie nudzi bowiem wielostronicowymi opisami, historyczne ciekawostki są tu przedstawione w sposób skondensowany i lapidarny, a postaci krążące wokół, nadają treści odpowiedniego charakteru.

Wszystko ma tutaj swoje miejsce i cel. Książka edukuje, zachęca do odwiedzenia miejsc, o których się czyta. Pobudza ciekawość, wyobraźnię i kreatywność. Na podstawie przygód Tymka i reszty, można wspólnie zorganizować świetną zabawę, na przykład w łapanie gargulców.

Przestrzec muszę jedynie przed bardzo niebezpiecznym narzędziem, którym posłużyła się tutaj autorka... ta książka przenosi w czasie! Serio!

Gorąco polecam młodszej młodzieży, choć i starsza będzie czerpała z niej radość!

Czy wiedzieliście, że w Ząbkowicach Śląskich, oprócz cudownej huty szkła, które zdobiło półki i kredensy tysięcy polskich (i nie tylko) gospodarstw domowych, jest krzywa wieża? A wiedzieliście, że przez wieki miasto nazywało się Frankenstein i być może stąd pomysł Mary Shelley na napisanie...

Rozwiń

Zwiń