Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie jestem fanką powieści obyczajowych, romanse omijam szerokim łukiem a erotyki mogłoby dla mnie nie istnieć. Dlatego nie mogę wyjść ze zdumienia, że dałam się porwać powieści Elżbiety Cherezińskiej "Saga Sigrun", która jakby nie patrzeć łączy wszystkie te elementy, tworząc historię od której nie mogłam się oderwać.
Autorka ma wyjątkowy dar snucia opowieści, o czym miałam okazję przekonać się już wcześniej, chociażby przy lekturze cyklu "Płomienna korona". Tym razem przenosi czytelnika w czasy wikingów, gdzie wśród dzikich północnych krajobrazów żyje Sigrun, żona jarla z Trondelagu, kobieta piękna, mądra i bez pamięci zakochana w swoim mężu Reginie.
To w jej opowieść wsłuchujemy się z uwagą śledząc życie Sigrun od wczesnych lat młodości, aż po kres jej dni. A życie to przepełnione jest miłością, wdzięcznością za każdy dzień, który może dzielić ze swoim ukochanym, strachem o bezpieczeństwo męża i zwykłą codziennością: wychowaniem dzieci, zarządzaniem domostwem, haftowaniem.
Regin i Sigrun są jak dwie połówki jabłka. Łączy ich gorąco uczucie, wspólne wartości i szacunek do siebie nawzajem. On jest głową tej rodziny, ona zaś szyją. Dzięki jej wysiłkom dom, do którego wraca Regin z wypraw i polowań jest bezpieczną przystanią, do której zmęczony zawija.

Książka ta pobudza zmysły, przyprawia o szybsze bicie serca i każe wierzyć, że każdy z nas znajdzie miłość, która będzie trwała i prawdziwa.
Sceny miłosne między dwójką bohaterów są subtelne, naturalne i pozbawione wulgarności. Nawet w alkowie widać iż łączy ich uczucie, którego seks jest dopełnieniem.
Elżbieta Cherezińska zadbała także o to aby oddać realia tamtych czasów: mamy więc opisy strojów i biżuterii, łodzi i osprzętu wojennego. Stoły uginają się pod prostym acz smacznym jedzeniem, o zdrowie ówczesnych dba zielarka a bogowie, którym wikingowie oddają cześć muszą powoli ustępować miejsca Białemu Chrystowi.
"Saga Sigrun" to powieść, gdzie nie ma gwałtownych zwrotów akcji ale to moim zdaniem jest jej siłą. To historia o życiu, miłości i rodzinie, pięknie napisana, którą ze szczerego serca polecam.

Audiobook (czytała Anna Kerth).

Nie jestem fanką powieści obyczajowych, romanse omijam szerokim łukiem a erotyki mogłoby dla mnie nie istnieć. Dlatego nie mogę wyjść ze zdumienia, że dałam się porwać powieści Elżbiety Cherezińskiej "Saga Sigrun", która jakby nie patrzeć łączy wszystkie te elementy, tworząc hist...

Rozwiń

Zwiń

Twórczość Mike'a Omera poznałam dzięki cyklowi "Tajemnice Abby Mullen", którego bohaterką jest policyjna negocjatorka z Nowego Jorku, postać wyrazista, pełna sprzeczności, która stara się pogodzić niezwykle wymagającą pracę z samodzielnym wychowywanie dwójki dzieci. Z jednej strony to twarda profesjonalistka, która jednak w życiu prywatnym toczy dzień za dniem bitwę szarą codziennością. Jest niezwykle dzielna ale i wewnętrznie krucha, gdyż na swych barkach dźwiga ciężar mrocznej przeszłości, Wtedy to, jak dziecko, przeżyła pożar, który wybuchł na farmie wyznawców Mosesa Wilcoxa, charyzmatycznego przywódcy sekty religijnej, której członkami byli jej rodzice.
Wspomnienia tamtych chwil wciąż ją nawiedzają i nie jest w stanie odciąć się od nich. Wie, że tamta historia nie skończyła się wraz ze śmiercią najbliższych, gdyż mimo tego co sądzą śledczy, Abby Mullen wie, iż Moses Wilcox nie zginął lata temu wraz ze swoimi wyznawcami i nadal sieje zło.

"Paląca obsesja" to książka, w której naszej bohaterce przyjdzie zmierzyć się z demonami przeszłości i stanąć oko w oko z człowiekiem, z którym ma niewyrównane rachunki.
Jako ekspertka od sekt dołącza do śledztwa, gdzie policja poszukuje sprawcy licznych podpaleń, w wyniku których giną ludzie. Intuicja podpowiada Abby, iż stoi za tym osoba, która naznaczyła jej dzieciństwo strachem i poczuciem winy.
Krok za krokiem podąża za śladami samozwańczego proroka by przerwać łańcuch jego występków. Nie przypuszcza jednak iż ponownie będzie musiała stanąć z nim oko w oko otoczona przez szalejące płomienie.

Powieść ta jest podsumowaniem całego cyklu i niestety, a mówię to ze żalem, jest najsłabszą jego częścią. Bo mimo, iż akcja pędzi i przyśpiesza z rozdziału na rozdział to niewiele się u dzieje jeśli chodzi o samą fabułę. Od pierwszej do ostatniej strony trwa pościg za mordercą i podpalaczem, który wykorzystuje swoją pozycję przywódcy sekty to zaspokajania swoich najmroczniejszych fantazji, również tych seksualnych. Kiedy wydaje się, że jego ujęcie jest tylko kwestią czasu znowu udaje mu się wymknąć, i znowu, i znowu...
Choć historii nie można odmówić dynamizmu to jednak pod koniec czułam się już odrobinę znużona tą pogonią, której finału łatwo było się domyśleć. Zabrakło zaskoczenia, a ja uwielbiam jak autor wodzi czytelnika za nos, by na koniec zafundować mu grande finale z prawdziwego zdarzenia.
Niemniej jednak dla wielbicieli historii Abby Mullen "Paląca obsesja" to pozycja obowiązkowa.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Twórczość Mike'a Omera poznałam dzięki cyklowi "Tajemnice Abby Mullen", którego bohaterką jest policyjna negocjatorka z Nowego Jorku, postać wyrazista, pełna sprzeczności, która stara się pogodzić niezwykle wymagającą pracę z samodzielnym wychowywanie dwójki dzieci. Z jednej stro...

Rozwiń

Zwiń

Sokrates powiedział, że śmierć może być największym ze wszystkich ludzkich błogosławieństw. Jednak mimo iż umieranie jest tak samo naturalne jak rodzenie się boimy się śmierci i robimy wszystko aby zagłuszyć ten strach.
Są jednak kultury, gdzie odchodzenie nie jest tematem tabu, które wytworzyły taki model przeżywania śmierci najbliższych, że znajdują im miejsce w swoim życiu. Nie porzucają ich i okazjonalnie odwiedzają na cmentarzach ale są razem z nimi: rozmawiają i traktują jako opiekunów i doradców. Nikogo nie dziwią też osoby, które łączą dwa światy: żywych i umarłych: czują więcej, widzą więcej, słyszą więcej.

Taką osobą jest Yejide, bohaterka debiutanckiej powieści Ayanna Lloyd Banwo "Kiedy byłyśmy ptakami". To urzekająca, pełna mistycyzmu i egzotyki historia o sile tradycji i rodziny, w której kolejne pokolenia kobiet pomagają duszom zmarłym przekroczyć granicę między życiem a śmiercią.
Gdy umiera matka Yejide, ta nie czuje się gotowa aby wziąć na siebie rolę przewodniczki zmarłych. Buntuje się i chce uciec od swojego przeznaczenia.
Gdy tak walczy sama ze sobą poznaje Darwina, cichego i skromnego chłopaka pracującego jako grabarz na miejskim cmentarzu.
Jako rastafarianin, nie powinien obcować ze śmiercią, jednak łamie tę zasadę by zapewnić godne życie sobie i swojej matce, która wychowała go samodzielnie.
Spotkanie tych dwojga młodych ludzi wchodzących w dorosłe życie jest początkiem gorącego uczucia, które zarówno dla Yejide jak i Darwina jest nadzieją na lepsze, wspólne jutro. Aby tak się stało muszą zaakceptować swoją przeszłość i dziedzictwo oraz uwolnić się od bólu i dziecięcych traum, co wcale nie jest takie proste. Pomoc w tym mogą duchy przodków, czuwające nad nimi z zaświatów.

"Kiedy byłyśmy ptakami" to książka tak inna, tak odległa kulturowo i tak dzięki temu zachwycająca, że z przyjemnością towarzyszyłam bohaterom w ich zmaganiach.
Powieść ta, choć jej akcja umiejscowiona jest na karaibskiej wyspie, jest, co ciekawe, historią uniwersalną, oswajającą tematykę śmierci, pochylającą się z szacunkiem nad tradycją i afirmującą życie. Polecam!

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Echa.

Sokrates powiedział, że śmierć może być największym ze wszystkich ludzkich błogosławieństw. Jednak mimo iż umieranie jest tak samo naturalne jak rodzenie się boimy się śmierci i robimy wszystko aby zagłuszyć ten strach.
Są jednak kultury, gdzie odchodzenie nie jest tematem tabu, które wyt...

Rozwiń

Zwiń

Myślę, że trudno w pełni docenić powieść "Godziny" Michaela Cunninghama bez wcześniejszej lektury choćby jeden z książek Virginii Woolf. Ja niestety popełniłam ten błąd i mam świadomość, że moja ocena tej historii jest niepełna, pozbawiona kontekstów i głębi. Zakładam jednak, że nie jestem jedynym czytelnikiem, który sięgnął po "Godziny" po obejrzeniu filmu pod tym samym tytułem z oscarową rolą Nicole Kidman. Nie będę jednak odnosić się do ekranizacji tej książki, ale pozwolę sobie skupić się na moich wrażeniach po wysłuchaniu tej historii w świetnej (jak zawsze) interpretacji Andrzeja Ferenca.

To refleksyjna historia trzech kobiet, które łączy postać Pani Dalloway, bohaterki książki Virgniii Woolf. Pisarkę poznajemy u kresu jej życia, kiedy to zmęczona kolejnymi atakami nerwowymi, które towarzyszyły jej praktycznie od zawsze postanawia popełnić samobójstwo i wchodzi do rzeki, płynącej obok jej posiadłości z kamieniami w kieszeniach. Przed ta decyzją nie jest w stanie odwieść ją ani miłość męża, ani powszechne uznanie dla jej talentu.

Po latach jej powieści są nadal inspiracją dla wielu kobiet. Zaczytuje się w nich również Laura Brown, gospodyni domowa starająca się dobrze wypełniać rolę żony i matki. Cóż z tego, skoro dusi się w swoim małżeństwie a proza życia z dnia na dzień coraz bardziej ją przytłacza. Ucieczką od codzienności są dla niej książki, które pozwalają jej choć na chwilę uciec od sztywnego gorsetu zasad i przewidywalności.
Z kolei Clarissa Vaughan, mieszkająca we współczesnym Nowym Jorku wydawczyni, zdaje się wolna od konwenansów i żyje według własnych zasad. W głębi jednak czuje żal za dawno utraconą miłością, której nie dała szansy.
Los tych kobiet, desperacko szukających uczuciowego spełnienia, niespodziewanie zetknie je ze sobą i pozwoli zobaczyć jak wiele mają ze sobą wspólnego.

To książka o potrzebie wolności, miłości i samostanowieniu o sobie. Mnóstwo w niej wątków feministycznych, dotyczących miłości homoseksualnej i refleksji nad kondycją współczesnego świata.
I choć powieść mnie zaintrygowała, to nie będę ukrywać, że miejscami czułam się znużona czy wręcz znudzona tą historią, w której niewiele było zwrotów akcji. Niemniej to ciekawa propozycja, która zmotywowała mnie aby zapoznać się z twórczością Virginii Wolf.

Audiobook (czytał Andrzej Ferenc)

Myślę, że trudno w pełni docenić powieść "Godziny" Michaela Cunninghama bez wcześniejszej lektury choćby jeden z książek Virginii Woolf. Ja niestety popełniłam ten błąd i mam świadomość, że moja ocena tej historii jest niepełna, pozbawiona kontekstów i głębi. Zakładam jednak, że ...

Rozwiń

Zwiń

Mówi się: „w zdrowym ciele zdrowy duch”. I choć to prawda znana od stuleci wielu z nas jest na bakier jeśli chodzi o regularną aktywność fizyczną. Tłumaczymy się brakiem czasu, złym stanem zdrowia (a to kolana bolą, a to w krzyżu łupie) czy brzydką pogodą. Jednak tak naprawdę przemawia przez nas lenistwo i przedkładania innych, mniej wyczerpujących, czynności jak oglądanie seriali czy scrolowanie palcem po ekranach naszych smartfonów, nad wysiłek fizyczny.
A ruch to pigułka młodości, zdrowia i pozytywnej energii o czym z pasją opowiadają szwedzcy autorzy książki "Rozruszaj swój mózg" Anders Hansen i Carl Johan Sundberg.

Z pasją godną najwyższej pochwały pokazuj jak aktywność fizyczna może pozytywnie wpłynąć na nasze zdrowie i kondycję psychiczną. Przytaczając szereg badań pokazują iż regularny wysiłek jest najlepszym lekarstwem dla ciała i duszy. Co ciekawe, udowadniają, że nie trzeba wylewać siódmych potów na siłowni, ani biegać maratonów by być w formie. Wystarczy 30 minut intensywnego spaceru dziennie, kilka razy w tygodni aby nasza kondycja uległa znacznej poprawie. Każda teza poparta jest licznymi badaniami. Kiedy zaś autorzy mówią o czymś jeszcze nie do końca udowodnionym to też jest to jasno powiedziane.
Mnie najbardziej zainteresowały rozdziały dotyczące treningu interwałowego. Jego typowy czas trwania wynosi od kilkunastu do dwudziestu paru minut a efekty jeśli chodzi o poprawę kondycji daje lepsze niż jednostajny, dłużej trwający wysiłek. To na pewno temat, który będę chciała zgłębić.


Plusem tej publikacji jest jej przestępna forma. Nie ma tutaj naukowego bełkotu, przy którym oczy same się zamykają. Rozdziały są krótkie, esencjonalne i a argumenty w nich przytoczone mobilizują do działania.
Minusem jest dla mnie szata graficzna. Choć okładka przykuwa wzrok intensywnymi kolorami to żółta czcionka, którą zaznaczano najistotniejsze fragmenty rozdziałów nie była najlepszym pomysłem. Nawet w okularach miałam kłopoty aby odszyfrować poszczególne zdania.
Jednak to tylko małe "ale". "Rozruszaj twój mózg" jest książką, którą szczerze polecam.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Znak.

Mówi się: „w zdrowym ciele zdrowy duch”. I choć to prawda znana od stuleci wielu z nas jest na bakier jeśli chodzi o regularną aktywność fizyczną. Tłumaczymy się brakiem czasu, złym stanem zdrowia (a to kolana bolą, a to w krzyżu łupie) czy brzydką pogodą. Jednak tak naprawdę przemawia prz...

Rozwiń

Zwiń