Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Gdy prawda milczy” to książka po którą sięgnęłam ze względu na opis, który tak mocno mnie zaintrygował, że postanowiłam poznać tę historię. Ponadto to powieść z gatunku true crime, a bardzo dawno nie czytałam takiej książki.

Młodsza Veronica i starsza Kristina to siostry. Veronica ma dwóch synów Julka i Andrieja. Kristina pracuje w przedszkolu „Promyczek”. Pewnego dnia Kristina zaprosza Veronikę na przedstawienie. Młodsza siostra poznaje tam Anickę, Jak się okazuje dziewczynka została przywieziona do Czech z Norwegi. Nie ma papierów. Zaczyna się jednak otwierać przed Veroniką i przekazuje jej informacje na temat jej okrutnego życia w Norwegii. Veronika za wszelką cenę chce jej pomóc i decyduje się na adopcję dziewczynki. Jednak po kilkunastu tygodniach synowie Veroniki zaczynają się zachowywać coraz gorzej… Kristina oraz doktor Aundrey namawiają kobietę, że chłopców trzeba poddać reedukacji. Tu zaczyna się piekło chłopców…

Dobra jestem po lekturze. Siadłam do napisania tej recenzji i brak mi słów… Naprawdę nie wiem co napisać, bo wszystko wydaje mi się nijakie patrząc na tragedię tych dzieciaków. Ta historia mną wstrząsnęła, doprowadziła do łez. Od momentu reedukacji zaczęłam zastanawiać dlaczego takie potwory w ludzkiej skórze chodzą po ziemi… Nie znałam wcześniej historii dzieci z Kurim. Jednak po przeczytaniu książki „Gdy prawda milczy” mocniej zainteresowałam się tym tematem i jestem porażona ogromem cierpienia tych dzieciaków. Po skończeniu lektury nadal ciężko było mi uwierzyć w to, że to się wydarzyło naprawdę…

Jacek Piekiełko napisał książkę, która mnie rozwaliła emocjonalnie. Podeszłam do niej bardzo osobiście, gdyż sama jestem mamą. Niejednokrotnie musiałam książkę odkładać, żeby ochłonąć. Autor bardzo realistycznie przedstawił całą historię. Czytając czujemy się tak jakbyśmy byli w środku wydarzeń razem z bohaterami. Styl pisarski autora jest (może to dziwnie zabrzmi w kontekście tematyki) prosty i łatwy w odbiorze. Czytając w niektórych momentach nie chciałam wierzyć w to co się dzieje. Początkowo myślałam, że to autor takimi opisami chce dodać książce dramaturgii i przedstawione wydarzenia nie mogły mieć miejsca. Jednak po głębszym poznaniu sprawy „Dzieci z Kurim” przekonałam się, że te okrucieństwa miały naprawdę miejsce…

Reasumując, „Gdy prawda milczy” to powieść dla ludzi o mocnych nerwach. Autor porusza tu trudną tematykę jaka jest przemoc wobec dzieci. Ta książka to emocjonalny dramat! Nie da się nie płakać. Początek zapowiada się spokojnie, jednak to co ludzie są w stanie zrobić dzieciom przeraża! Morze łez gwarantowane! Ciężko jest przejść obok niej obojętnie. Jeżeli lubicie powieści z gatunku true crime to tą wam polecam, jednak zastrzegam, że niektóre sceny są bardzo drastyczne.

IG: LIBRESUNN

„Gdy prawda milczy” to książka po którą sięgnęłam ze względu na opis, który tak mocno mnie zaintrygował, że postanowiłam poznać tę historię. Ponadto to powieść z gatunku true crime, a bardzo dawno nie czytałam takiej książki.

Młodsza Veronica i starsza Kristina to siostry. Veronica ma dwó...

Rozwiń Zwiń

Znając już twórczość Michała Śmielaka bez zawahania sięgnęłam po jego najnowszą powieść „Wilcza chata”. Opis tej książki bardzo mocno mnie zaintrygował, że z niecierpliwością czekałam, aż trafi ona w moje ręce! Dziękuję serdecznie wydawnictwu Skarpa Warszawska, że dane mi było poznać kolejną powieść autora!

Agata przygotowując się do biegu w maratonie wybiera się w Bieszczady. Po kilku dniach pobytu zaplanowała sobie trasę biegu i wyruszyła. Jednak na jej drodze staje niebezpieczny mężczyzna. Kobieta uciekając spada z wysokości boleśnie raniąc nogę. Kiedy już myśli, że udało jej się uciec mężczyzna znów się pojawia… Kobieta traci przytomność i budzi się w domu Piotra, który okazuje się jej wybawcą. Ale prawda okazuje się przerażająca…

Michał Śmielak zdecydowanie nie zwalnia tempa! Ta historia mnie pochłonęła na tyle, że przeczytałam ją w ciągu jednego dnia. Nie mogłam się od niej oderwać. Musiałam jak najszybciej poznać zakończenie, które było bardzo mocno szokujące. Takiego obrotu spraw zupełnie się nie spodziewałam.

Michał Śmielak stworzył kolejną niebanalną i wciągającą historię. Fabuła jest zrealizowana po mistrzowsku. Napięcie jest zbudowane już od pierwszej strony i nie opuszcza nas aż do ostatniej. Czytając tę książkę przez praktycznie cały czas czułam niepokój. Dawno nie miałam aż takich odczuć podczas czytania. Zatopiłam się w tym świecie bez reszty. Razem z bohaterami przeżywałam wszystko uczucia i emocje. Gratulacje dla autora, że potrafi w tak genialny sposób oddziaływać na czytelnika.

Cała historia jest przedstawiona bardzo realistycznie! Dosłownie po przeczytaniu niektórych fragmentów bałam się spojrzeć w okno! (Mieszkam na 4 piętrze). Chce tym podkreślić jak mocno autor wpłynął na mają psychikę. To niezwykła umiejętność, którą posiada niewielka ilość twórców.

Reasumując, „Wilcza Chata” to książka, którą z czystym sumieniem mogę polecić wszystkim fanom dobrych i wciągających thrillerów. To historia pochłaniająca czytelnika bez reszty. Zatracamy się w niej i świat wokół przestaje istnieć. To powieść z tych, w których nic nie jest takie jak się wydaje. Mamy tutaj nieoczekiwane zwroty akcji, które niejednokrotnie sprawiają, że jesteśmy mocno zaskoczeni tym co się dzieje! Po raz kolejny jestem zachwycona twórczością autora i na pewno sięgnę po jego kolejne powieści!

IG: LIBRESUNN

Znając już twórczość Michała Śmielaka bez zawahania sięgnęłam po jego najnowszą powieść „Wilcza chata”. Opis tej książki bardzo mocno mnie zaintrygował, że z niecierpliwością czekałam, aż trafi ona w moje ręce! Dziękuję serdecznie wydawnictwu Skarpa Warszawska, że dane mi było poznać kolej...

Rozwiń Zwiń

Powieść „Tchnienie” wybrałam do przeczytania na początku zwracając uwagę na okładkę, którą bardzo przyciąga wzrok. W drugiej kolejności skupiłam się na opisie, który jeszcze bardziej mnie zachęcił. Zabierając się do przeczytania miałam spore oczekiwania, ponieważ widziałam mnóstwo pozytywnych opinii. Czy autorka te oczekiwania spełniła?

Sonia przeprowadza się z Gdyni do Warszawy, gdzie chce dokończyć studia kulturoznawstwa. Dziewczyna poznaje tam nowych znajomych. Szybko dowiaduje się, że rok temu zaginęła jej równieśniczka i do tej pory nie udało się ustalić co się z nią stało. Sonia chce napisać książkę inspirowaną tym zaginięciem i zagłębia się coraz bardziej w tę sprawę. Nie wie do jakich tragicznych odkryć ją to doprowadzi…
Ponadto Sonia staje przed ciężkim wyborem uczuciowym. Kobieta musi wybrać, czy ulokować swoje uczucia w stronę Krzysztofa, brata zaginionej, czy Abla, przyszłego prawnika…

Po lekturze stwierdzam, że autorka spełniła moje oczekiwania w dwustu procentach! Jejku jakie to było dobre! Pochłonęłam tą książkę bardzo szybko. Nie mogłam się od niej oderwać aż do ostatniej strony! Ta historia stała się częścią mnie i żyję nią nawet kilka dni po lekturze. Jestem zachwycona całokształtem!


Na początku chciałam skupić się na bohaterach (szczególnie dwóch głównych), którzy są świetnie wykreowani. Każdy z nich jest indywidualistą z niepowtarzalnym charakterem. Sonia to silna kobieta po przejściach. Jest niezwykle zdeterminowana aby rozwiązać sprawę zaginięcia. Jednak momentami była ona bardzo rozdarta uczuciowa. Mimo wszystko bardzo ją polubiłam już od początku! Abel to mężczyzna, który na początku trochę mnie irytował. Jakoś nie zapałałam do niego sympatią. Ale poznając go bliżej moje odczucia względem jego postaci się zmieniały. Chociaż poznając prawdę o jego życiu trochę mu współczułam, a trochę byłam przerażona tym co się wydarzyło.

Połączenie thrillera z erotykiem wydawało mi się niemożliwe do zrealizowania, ale Sylwia Burgs pokazała w „Tchnieniu”, że można to połączyć. Ba! Można to zrobić w świetny sposób! Autorka umiejętnie buduje napięcie, sprawia, że czytelnik od początku do końca nie może się od lektury oderwać! Zakończenie jest bardzo szokujące. Chociaż momentami miałam pewne przypuszczenia kto stoi za zaginięciem Sary to zupełnie nie spodziewałam się tego co wydarzyło. Przeżyłam niemały szok takim rozwojem wydarzeń.
Przedstawione tutaj sceny erotyczne wychodziły bardzo naturalnie. Ponadto nie czułam zażenowania czytając je! Za co wielki ukłon w stronę autorki, że tak umiejętnie zostały one ukazane!

Sylwia Burgs ma bardzo przyjemny styl pisarski. Jest on lekki i bogaty. Autorka bardzo umiejętnie opisuje wszystkie obrazy, uczucia i emocje mocno oddziałując na wyobraźnię czytelnika. Ponadto chce też zwrócić uwagę na oprawę graficzną powieści. Okładka jest przepiękna, ale każdy rozdział jest oznaczony grafiką, co dodaje książce wyrazistości. Jestem tą lekturą oczarowana.

Reasumując „Tchnienie” to powieść, którą szczerze mogę polecić fanom zarówno thrillerów jak i pełnych napięcia erotyków! Świetna książka, którą wciąga nas do swojego świata i nie chce wypuścić. Cudownie było poznać bohaterów i razem z nimi odkrywać mroczne tajemnice. Bardzo gorąco polecam! Czas spędzony z książką był niezwykle przyjemny i dobrze spożytkowany!

IG: LIBRESUNN

Powieść „Tchnienie” wybrałam do przeczytania na początku zwracając uwagę na okładkę, którą bardzo przyciąga wzrok. W drugiej kolejności skupiłam się na opisie, który jeszcze bardziej mnie zachęcił. Zabierając się do przeczytania miałam spore oczekiwania, ponieważ widziałam mnóstwo pozytywn...

Rozwiń Zwiń

Opis książki „Bramy Sodomy” niesamowicie mnie zaintrygował. Jednak troszkę się bałam, że science-fiction nie przypadnie mi do gustu. Ta historia to moje małe wyjście ze strefy komfortu.

Świat kilka lat później. Świat podzielony jest na dwie strefy. Strefa ludzi bogatych żyjących w Europie, oraz reszcie planety, oraz biedne społeczeństwo żyjące w Sodomie. Sodoma to miejsce otoczone wielkim murem. Jest to obóz dla uchodźców, gdzie spotkamy się z wielokuturowością, ale i walką o władzę i pieniądze. Akcja wydarzeń rozpoczyna się w momencie, kiedy ginie syn mułły. Nasz bohater ma za zadanie odnaleźć chłopca w ciągu trzech dni. Jednak, czy mu się to uda? Jakie sekrety wyją po drodze?

Robert Foryś bardzo zaskoczył mnie tą książką. Miałam co do tej historii całkiem inne oczekiwania. Jednak zostałam bardzo pozytywnie zaskoczona! Cała książka jest dopracowana w najdrobniejszych szczegółach, a czas spędzony z tą historią uważam za bardzo udany!

Muszę jednak wspomnieć, że jak ktoś liczy na prawdziwe science-fiction to tutaj tego tak do końca nie ma. Owszem jest świat przedstawiony za kilka lat, są nowe technologie, sztuczna inteligencja, ale książkę porównałabym bardziej do dobrej literatury sensacyjnej, to też miało wpływ jak dobrze się w tej powieści odnalazłam.

Dostaniemy w tej książce dużą dawkę faktów historycznych. Autor świetnie wplata te momenty w fabułę. Przez ten zabieg stara się wyjaśnić jak doszło do powstania Sodomy, oraz co może czekać społeczeństwo europejskie w przyszłości. Jak wiadomo historia lubi się powtarzać i to właśnie Robert Foryś chce nam przekazać.

Język powieści jest bardzo przyjemny i lekki. Świat przedstawiony jest dopracowany w najmniejszych szczegółach. Bohaterowie to postacie bardzo dobrze wykreowane. Akcja powieści rozgrywa się na przełomie kilku dni, ale ukazane wydarzenia są świetnie przedstawione. Autor umiejętnie buduje napięcie już od pierwszych stron. I to napięcie nie opuszcza czytelnika aż do ostatniej strony. To sprawia, że ciężko nam odłożyć książkę dopóki nie poznamy zakończenia.

Jednak troszkę powieść mi się dłużyła ze względu na opisy, które momentami były dla mnie za długie. Nie uważam ich za zbędne, po prostu nie lubię kiedy w treści momentami bardziej przeważają opisy niż dialogi. Przez to akcja niestety momentalnie zwalniała tempa. I jeszcze jednym minusem jest zakończenie. Czuję troszkę niedosyt. Nie wszystkie kwestie zostały wyjaśnione tak jakbym chciała.

Reasumując, „Bramy Sodomy” to książka, która na pewno zasługuje na czytelniczą uwagę. To historia, którą nadal pamiętamy po jej zakończeniu. Chce również wspomnieć, że mamy tutaj do czynienie z kulturą wschodnią, co sprawia, że z chęcią śledzimy losy bohaterów, ale poznajemy również ich kulturę. „Bramy Sodomy” to ciekawa książka, którą szczerze mogę polecić. Planuję przeczytać inne książki autora!

IG: libresunn

Opis książki „Bramy Sodomy” niesamowicie mnie zaintrygował. Jednak troszkę się bałam, że science-fiction nie przypadnie mi do gustu. Ta historia to moje małe wyjście ze strefy komfortu.

Świat kilka lat później. Świat podzielony jest na dwie strefy. Strefa ludzi bogatych żyjących w Europie...

Rozwiń Zwiń

Kiedy dowiedziałam się, że Mateusz Glen napisał i wydaje książkę, byłam jej niezwykle ciekawa! Bo kto nie zna Ciotki z Tiktoka! Dzięki uprzejmości wydawnictwa Znak miałam możliwość tę książkę poznać.

Ciotka wyjeżdża do sanatorium do Ciechocinka. W pociągu poznaje Elwirę vel Ruda. Ciotka cieszy się, że poznała nową znajomą. Po dojeździe do sanatorium i kilkunastu godzinach pobytu Ciotka zostaje zaproszona na prezentację tajemniczego leku na odchudzanie. Nie daje się ona jednak nabrać na to magiczne działanie i zaczyna prowadzić prywatne śledztwo. Czy Ciotce uda się rozwiązać tą tajemniczą sprawę?

Jakie to było dobre! „Boże, Beata” to książka na której świetnie się bawiłam, a uśmiech nie schodził mi z twarzy przez większość czasu. Mateusz Glen stworzył świetną, intrygującą i wciągającą historię. Pełno tutaj humoru. Jednak chcę zauważyć, że ten humor jest bardzo smaczny i cudownie było znaleźć się w tym świecie.

Największym atutem tej powieści jest oddanie realizmu postaci na papierze. Mateusza obserwuje na tik toku od dłuższego czasu i zawsze poprawia mi humor. Początkowo bałam się, że nie uda mu się przenieść na papier prezentowanej w internecie Ciotki. Jaka była moja radość kiedy już po kilkunastu stronach wiedziałam, że spotykam na papierze tę Ciotkę z Internetu! A z każdym przeczytanym „Boże, Beata” w głowie miałam głos Mateusza 😂.

W powieści „Boże, Beata” mamy przedstawioną ciekawą zagadkę. Ciotka za wszelką cenę stara się ją rozwikłać. To właśnie ten element tajemniczości sprawił, że od książki nie mogłam się oderwać! Autor ukazał nam tutaj misterny plan na fabułę, która wciągnie czytelnika w wir wszystkich wydarzeń i nie wypuści dopóki nie poznamy zakończenia!

Reasumując „Boże, Beata” to świetna powieść komediowa z nutką kryminału. Książka idealna na letnie wieczory, ale i na poprawę humoru! Autor zaskoczył mnie swoim stylem pisarskim. Przez książkę dosłownie płyniemy, a to napięcie związane z tajemniczymi tabletkami na odchudzanie sprawia, że ciężko nam tę książkę odłożyć. Z całego serca polecam „Boże, Beata”. Mam nadzieję, że autor planuje kontynuację i niedługo przeczytamy o kolejnych perypetiach Ciotki!

IG: libresunn

Kiedy dowiedziałam się, że Mateusz Glen napisał i wydaje książkę, byłam jej niezwykle ciekawa! Bo kto nie zna Ciotki z Tiktoka! Dzięki uprzejmości wydawnictwa Znak miałam możliwość tę książkę poznać.

Ciotka wyjeżdża do sanatorium do Ciechocinka. W pociągu poznaje Elwirę vel Ruda. Ciotka c...

Rozwiń Zwiń

Tym razem w moje ręce trafiła powieść Adama Kopackiego pt. „Życie za bestseller”. Do wybrania właśnie tej pozycji skłoniło mnie przede wszystkim to, że cała sprawa toczy się wokół autora książki i bookmediów, tak bliskiemu mi środowisku. Ponadto opis brzmi niezwykle intrygująco. Cieszę się, że mogłam przeczytać tę historię.

We Wrocławiu zostają wyłowione z rzeki zwłoki młodego mężczyzny… Jak się okazuje to ciało należy do początkującego autora.
Osiem miesięcy później Iga dostaje propozycję, aby zbadać przyczyny śmierci, gdyż matka chłopaka nie wierzy, że to było samobójstwo. Dziewczyna od zawsze interesowała się pracą w policji i planuje założyć biuro detektywistyczne, więc podejmuje się zbadania tej sprawy… Przeważa nad tym również fakt, że jest ona dla chłopaka przyjaciółką z dzieciństwa. Jednak, to co odkryje okaże się niezwykle szokujące…

O Wow!!! Jestem po lekturze i jestem nią wręcz zachwycona. Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autora, ale na pewno nie ostatnie! W „Życiu za bestseller” urzekł mnie nie tylko styl pisarski Adama Kopackiego, ale pomysł na fabułę, oraz przedstawienie całości w tak genialny sposób. Po prostu uwielbiam! Po zakończeniu trochę żałowałam, że to już koniec, jednak z niecierpliwością będę wyczekiwać kolejnych części!

Iga, oj ta Iga! Zostanie jedną z moich ulubionych postaci kobiecych w literaturze. Jest to kobieta, która w dzieciństwie przeżyła tragedię, jednak postanowiła sobie, że się nie podda i za wszelką cenę będzie dążyła do wyznaczonych celów. I chociaż ma momenty zawahania i chce się poddać, to tego nie robi! Jej determinacja i upartość nadaje książce niesamowitego charakteru. Z niecierpliwością będę czekać na kolejne przygody tej bohaterki! Ogromny plus dla autora za to, że główną bohaterka jednak nie jest policjantką!

Autor ma bardzo lekki i przyjemny styl pisarski. Przez tą książkę się dosłownie płynie! Pochłonęłam ją w 24 h i po zakończeniu wiem, że chce więcej! Opisy Wrocławia są świetnie wplatane w fabułę i nie odczuwamy tutaj nudy, co jest dużym plusem. Ponadto genialnie jest tutaj budowane napięcie. Już od pierwszych stron jest zasiana w nas nutka niepewności, która kiełkuje wraz z kolejnymi stronami. Zakończenie zaś jest niezwykle zaskakujące i szokujące!
Ogromną zaletą jest również to, że cała akcja skupia się wokół środowiska książkowego. Nigdy nie czytałam książki z takim motywem, ale bardzo dobrze się w niej odnalazłam.

Reasumując, „Życie za bestseller” to książka, którą z czystym sumieniem mogę polecić! Idealna dla fanów kryminału z ciekawie prowadzonym śledztwem. Całokształt powieści oceniam jak najbardziej pozytywnie. Zarówno bohaterowie, fabuła, wątki jak i świat przedstawiony są świetnie dopracowane, co sprawia, że od książki nie można się oderwać dopóki nie poznamy zakończenia. Na pewno sięgnę jeszcze po powieści autora, ponieważ czytało mi się tę książkę bardzo dobrze. Była to świetna przygoda!

IG: libresunn

Tym razem w moje ręce trafiła powieść Adama Kopackiego pt. „Życie za bestseller”. Do wybrania właśnie tej pozycji skłoniło mnie przede wszystkim to, że cała sprawa toczy się wokół autora książki i bookmediów, tak bliskiemu mi środowisku. Ponadto opis brzmi niezwykle intrygująco. Cieszę się...

Rozwiń Zwiń

Powieść „Most nad wzburzoną wodą” wybrałam przede wszystkim ze względu na intrygujący opis. Okładka również przykuła moją uwagę. Jednak nie zwróciłam uwagi na ilość stron i jak otrzymałam egzemplarz byłam troszkę w szoku, że to takie cegiełka! Jednak z ogromnym entuzjazmem podeszłam do lektury.

Jan Sambor zostaje wplątany w zabójstwo młodej dziewczyny. Jak się okazuje dziewczyna była córką szefa mafii. Sambor musi walczyć o własne życie i udowodnić, że to nie on stoi za tym morderstwem. Ponadto rok temu mężczyzna brał udział w pościgu podczas którego zginął mały chłopiec. Od tamtej pory komisarza nawiedza jego duch…

Na początku nie wiedziałam od czego zacząć. Ale najpierw zalety powieści. Otóż po pierwsze świetnie są tutaj budowane intrygi! Mamy tutaj do czynienia ze światem policji, mafią, ale i światem medialnym. Z każdą kolejną stroną na jaw wychodzą nowe, czasem szokujące fakty. To sprawia, że lektura trzyma nas w napięciu do samego końca. Ciężko nam się od niej oderwać dopóki nie poznamy rozwiązań wszystkich tajemnic.

Po drugie bohaterowie. Otóż postacie są bardzo dobrze wykreowane. Zarówno główne jak i poboczne. Każdy bohater ma swój charakter. Głównie są to mocne postaci. Dzięki temu nie mamy tutaj czasu na nudę i świetnie razem z nimi przeżywać kolejne dni!

Po trzecie sposób przedstawienia wydarzeń. To jest jak dla mnie największy plus. Dawno nie czytałam lektury tak przedstawionej. Wydarzenia są tutaj pokażone jako scenariusz. Książka podzielona jest na akty, a każdy akt zawiera „podrozdziały”, które są opisane dokładną datą, miejscem i godziną danych scen. Bardzo mi się spodobało takie przedstawienie przebiegu wydarzeń i świetnie się to czytało!


Niestety minusem są tutaj opisy. Jak już wspomniałam książka ta to cegiełka licząca niecałe 700 stron, ale moim zdaniem można by ją zmieścić na mniejszej ilości. Niektóre opisy jak dla mnie były totalnie niepotrzebne i nic nie wnoszące do fabuły. Ponadto na początku ciężko było mi się przez to wkręcić w akcję. Momentami czułam się trochę znudzona, bo coś się dzieje, a za chwilę dostajemy nic nie dający opis… Jednak autor ma bardzo ciekawy, przyjemny i lekki styl pisarski, dzięki czemu dobrze odnalazłam się w tej książce.

Reasumując „Most nad wzburzoną wodą” to powieść, którą szczerze mogę polecić fanom nietuzinkowych, ciekawych i wciągających historii. Mamy tutaj sporo wątków pobocznych, które na końcu łączą się w całość i tworzą świetną historię. Mimo tych przydługich opisów to całokształt powieści oceniam bardzo pozytywnie. Z chęcią poznam inne książki autora.

Powieść „Most nad wzburzoną wodą” wybrałam przede wszystkim ze względu na intrygujący opis. Okładka również przykuła moją uwagę. Jednak nie zwróciłam uwagi na ilość stron i jak otrzymałam egzemplarz byłam troszkę w szoku, że to takie cegiełka! Jednak z ogromnym entuzjazmem podeszłam do lek...

Rozwiń Zwiń

Do sięgnięcia po książkę „Wzgórze pełne słońca” skłonił mnie przede wszystkim opis, który mocno mnie zaciekawił i chciałam poznać losy bohaterek. Ponadto okładka ma dla mnie w sobie coś, co przykuło moją uwagę. Jednak, czy autorka sprostała moim oczekiwaniom? Tego dowiecie się poniżej. Muszę wspomnieć, że jest to kontynuacja powieści „Kilka godzin do szczęścia”, której nie czytałam.

W tej powieści mamy przedstawione losy trzech bohaterek. Anny, Kaśki oraz Elizy. Jest to historia łącząca w sobie trzy pokolenia. Anna poznaje notariusza, który pomaga jej w sprawach spadkowych. Kobiecie na początku ciężko uwierzyć, że mimo wieku może coś poczuć do mężczyzny. Jednak to uczucie rozświetla jej życie. Kaśka staje przed trudnym wyborem między dwoma mężczyznami Krzysztofem i Maciejem. Obaj panowie mocno zabiegają o uczucie kobiety. Natomiast Eliza to studentka wchodząca dopiero w miłosne życie. Relacja między nią, a Igorem jest pełna zawirowań.

"Wzgórze pełne słońca" to pełna uczuć i ciepła powieść. Autorka akcję umieściła na Kaszubach. Pierwszy raz spotykam książkę, gdzie akcja toczy się w tym miejscu, ale jestem bardzo szczęśliwa, ponieważ Roma J. Fiszer ma cudowny styl pisarski. Jej poetyckie wręcz opisy cudownie oddały mi klimat Kaszub, co jest ogromną zaletą.

„Wzgórze pełne słońca” to historia idealna na letnie wieczory. Ciepła, przyjemna, ale i wciągająca. Autorka wykreowała cudowne bohaterki. Każda z nich jest na innym etapie życia i każda zmaga się z innymi problemami, jednak autorka świetnie to ukazuje. Relacje między bohaterami są bogate w emocje i uczucia.

Ponadto Roma J. Fiszer porusza w tej powieści ważne tematy takie jak miłość, szukanie własnego ja, odbudowanie relacji rodzinnych. Ta powieść jest nie tylko zwykłą książką. Ta historia zmusza nas do przemyśleń na temat naszej codzienności i relacji z bliskimi.

Autorka również nie szczędzi nam tutaj momentów zaskoczeń, czy nieoczekiwanych zwrotów akcji. Dzięki temu książka jest ciekawa i wciągająca. Chociaż początkowo miałam problem z wkręceniem się w akcję. Na szczęście po kilkunastu stronach od lektury nie mogłam się oderwać!

Jako iż jest to kontynuacja „Kilka godzin do szczęścia” bałam się, że będę odczuwać duże braki w związku ze znajomością poprzedniego tomu. Jednak jak się okazało wcale tego nie odczułam. Cieszę się, że mogłam poznać losy bohaterek!

Reasumując, "Wzgórze pełne słońca" to książka, która jest idealna dla fanów obyczajówek z nutką romansu. Ciepła i ciekawa lektura na te letnie wieczory. Cudowne bohaterki, świetna fabuła, bardzo dobrze przedstawione miejsca wydarzeń. Polecam!

Do sięgnięcia po książkę „Wzgórze pełne słońca” skłonił mnie przede wszystkim opis, który mocno mnie zaciekawił i chciałam poznać losy bohaterek. Ponadto okładka ma dla mnie w sobie coś, co przykuło moją uwagę. Jednak, czy autorka sprostała moim oczekiwaniom? Tego dowiecie się poniżej. Mus...

Rozwiń Zwiń

Do sięgnięcia po powieść „Imogen, oczywiście” skłonił mnie ciekawy i intrygujący opis, ale i cudowna i urocza okładka. Ostatnio po kilku cięższych książkach chciałam się oderwać, a „Imogen, oczywiście” wydawała się idealną pozycją.

Imogen niedługo kończy liceum. Wyjeżdża więc do swojej przyjaciółki Lili do akademika, aby zaznać trochę studenckiego życia i poznać uczelnię. Imogen nie zdaje sobie sprawy, że ten wyjazd totalnie odmieni jej życie. Poznaje tam bowiem przyjaciół Lili, którzy przyjmują ją bardzo ciepło do swojego grona. Chociaż Imogen czuje się na początku trochę niepewnie, ponieważ jako jedyna w tym gronie jest hetero. Jej myślenie zmienia się jednak kiedy poznaje bliżej Tessę…

Jejku jaka to była wspaniała przygoda! Pokochałam tą historię od pierwszej strony i do samego końca moja miłość trwała! To już kolejna książka z motywem queer i cieszę się, że ten temat jest coraz szerzej przedstawiany w literaturze. Chociaż początkowo troszkę się bałam, czy ta książka na pewno mi się spodoba, ale nie zawiodłam się i przeżyłam cudowną przygodę!

Koniecznie muszę wspomnieć o bohaterach, którzy są świetnie wykreowani! Zarówno Imogen jak i jej przyjaciele to postaci, których nie da się nie lubić. To cudowne mieć w swoim otoczeniu tak świetne i wspierające osoby. Każdy z przedstawionych bohaterów jest indywidualistą, jednak wszyscy cudownie się uzupełniają. No może tylko Gretchen (druga przyjaciółka Imogen) działała mi na nerwy i (szczególnie na końcu) była bardzo irytująca! Jednak ten element sprawił, że czytelnik z niecierpliwością czekał na rozwój ich przyjacielskiej relacji. Ponadto przedstawiona tutaj społeczność LGBT jest ukazana bardzo przyjemnie. Są to osoby pełne ciepła i miłości dla drugiego człowieka.

Książka jest napisana poniekąd w formie pamiętnika, co bardzo mi się spodobało! Akcja wydarzeń toczy się na przestrzeni kilkunastu dni, jednak akcja jest intensywna i bardzo interesująca. Dawno nie czytałam książki w takiej formie i cieszę się, że właśnie ta wpadła w moje ręce. Ponadto mamy tutaj też czaty, więc cudownie wejść w postać Imogen i razem z nią przeżywać wszystkie emocje. Narracja (jak się można domyśleć) jest pierwszoosobowa, co sprawia, że czytając dogłębnie poznajemy wszystkie uczucia, emocje i przemyślenia Imogen. Autorka świetnie przedstawia wewnętrzne rozterki dziewczyny. Autorka poprzez postać Imogen porusza ważny temat jakim jest nie tylko dorastanie, ale odnajdywanie własnego ja. Zrobiła to z cudowną łatwością i bardzo zgrabnie to przedstawiła.

Reasumując, „Imogen, oczywiście” to książka warta przeczytania! Cudowna historia, otulająca niczym kocyk w zimne wieczory. Zatraciłam się w świecie bohaterki i ciężko było mi z niego wyjść. Jeżeli jesteście fanami ciekawych queerowych romansów to ta lektura będzie dla was świetną przygodę. Styl pisarski autorki jest bardzo lekki i przyjemny, dzięki czemu czas spędzony z książką nie jest czasem straconym! Bardzo gorąco polecam!

IG: libresunn

Do sięgnięcia po powieść „Imogen, oczywiście” skłonił mnie ciekawy i intrygujący opis, ale i cudowna i urocza okładka. Ostatnio po kilku cięższych książkach chciałam się oderwać, a „Imogen, oczywiście” wydawała się idealną pozycją.

Imogen niedługo kończy liceum. Wyjeżdża więc do swojej pr...

Rozwiń Zwiń

Książkę „Czterech ojców River Conway” wybrałam głównie ze względu na ciekawy i intrygujący tytuł, ale i zachęcający opis. Ponadto czytałam kilka pozytywnych opinii o tej powieści, dlatego też zdecydowałam się na jej przeczytanie.

River Conway to nastolatka wychowująca się, jak tytuł wskazuje, z czterema ojcami. Dziewczyna została porzucona przez matkę w domu dziecka. Ciągle zadaje sobie pytanie dlaczego kobieta ją zostawiła. Na szczęście ma u boku cudowne osoby. Choć każdy z jej ojców ma inny charakter to wszyscy się uzupełniają i są dla dziewczyny ogromnym wsparciem. Każdy z nich uczy ją czegoś nowo, a każda chwila spędzana razem jest cudowna.

Wow! Jestem pod ogromnym wrażeniem tej książki! Już po pierwszych stronach byłam zachwycona i nie mogłam się od niej oderwać. Na początku miałam trochę obawy, bo w większości młodzieżówki są mocno oklepane, jednak tego co dostałam zupełnie się nie spodziewałam! Autorka zachwyciła mnie zarówno fabułą, bohaterami jak i stylem pisarskim! To jedna z lepszych młodzieżówek jakie czytałam.

River Conway to mocno nietuzinkowa bohaterka książkowa. Wychowywana przez czterech ojców. To mocno ją wyróżnia zarówno na tle znajomych jak i książkowych bohaterów. Nigdy nie spotkałam się z takim motywem, więc cudownie było go poznać. Ponadto River to mocna charakterna dziewczyna. Nie da mówić źle o swojej rodzinie. Zawsze staje w obronie najbliższych. To postać należąca do tych, których nie da się nie lubić. Zapalałam do niej sympatią od pierwszej strony, a z każdym kolejnym rozdziałem lubiłam ją coraz bardziej. Cudownie było z nią przeżywać wszystkie wzloty i upadki, ale też ciężko mi się było z nią pożegnać.

Powieść „Czterech ojców River Conway” zawiera kilka ważnych motywów takich jak: porzucenie dziecka, trudy wychowania, znęcanie się nad uczniami. Mamy tutaj do czynienia z ogromem emocji. Poprzez radość, po skutek. Autorka funduje nam niezły emocjonalny rollercoaster. Nie brakuje tu też humoru. Niejednokrotnie podczas dialogów bohaterów z mojej twarzy nie schodził uśmiech. Jednak wszystko było idealnie wyważone, a czas spędzony z książką to była świetna zabawa!

Autorka ma bardzo przyjemny i ciekawy styl pisarski. Dzięki czemu czytelnikowi dużo łatwiej wejść w świat bohaterów. Ponadto dzięki tak płynnemu językowi ciężko nam się od lektury oderwać. Wszystkie opisy miejsc, emocji i bohaterów są dopracowane i łatwiej nam sobie dane sytuację wyobrazić.

Reasumując, "Czterech ojców River Conway" to nie lada gratka dla fanów niebanalnych powieści młodzieżowych. Znajdziemy tutaj cudownych bohaterów, tajemnice, pełno emocji, ale i humoru. Jest to powieść zdecydowanie godna polecenia, a czas z nią spędzony jest świetną zabawą.

IG: libresunn

Książkę „Czterech ojców River Conway” wybrałam głównie ze względu na ciekawy i intrygujący tytuł, ale i zachęcający opis. Ponadto czytałam kilka pozytywnych opinii o tej powieści, dlatego też zdecydowałam się na jej przeczytanie.

River Conway to nastolatka wychowująca się, jak tytuł wska...

Rozwiń Zwiń