Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Opowieści w których szaleje pożoga, witają nas wzburzone fale, ziemia dudni od nadchodzącej burzy, a wiatr szarpie naszymi ubraniami i próbuje ukraść dech. To #czteryżywiołymagii Zbiór fantastycznych opowiadań inspirowanych czterema żywiołami. Wspaniałe polskie autorki prezentują światy równoległe do których udajemy się ochoczo i nie chcemy wracać. Nawet ścigani przez pożar, burze piaskową, wichurę czy rozgniewane morze. 👀

🌪️Opowiadanie #milenawójtowicz każe zastanowić się nam czy aby niektóre zjawiska atmosferyczne nie są skutkiem gniewu nienormatywnych związanych z wiatrem. Wyznanie prawdy, która może zmienić życie nigdy nie jest łatwe, przysparza mnóstwo bólu i bohaterka przekonuję się o tym na własnej skórze. Dość smutne opowiadanie z przewrotnym zakończeniem.

🌱Syrena, chimera i nocnica spotykają się w cukierni. To nie początek żartu. A początek opowiadania Marty Kisiel. Kiedy przyjaciółka nas unika to znaczy, że jest coś na rzeczy. Oby powodem nie był żigolak z gołą klatą. Wyszła komedia pomyłek, z mnóstwem nawiązań do popkultury, burzą piaskową i zapomnianymi bóstwami Wciągająca historia pozostawiająca czytelnika z uczuciem pustki, bo chciało by się więcej! 🖤

🔥Hel, czarodziejka pomagająca przy gaszeniu pożarów, zostaje wezwana do kolejnego przypadku. Niestety przypomina on o wydarzeniach z przed sześciu lat o których kobieta chciałaby zapomnieć. Seria podpaleń, taniec w ogniu, lot na miotle, śledztwa aktualne i te przedawnione. Fantastyczne opowiadanie. Musimy jednak uważać na żywioł opisany przez Magdalenę Kubasiewicz, bo bucha nam w twarz nienawistnym żarem.

💦 #anetajadowska snuje opowieść o poszukiwaniu siebie wśród szumu fal i zawodzeniu mew. Koi zapachem porannego przypływu i mąci zmysły zachmurzonym niebem zwiastującym burze. Bohaterka odkrywa, że została oszukana przez najbliższych i rusza w podróż, by odnaleźć swój prawdziwy dom. Błysk latarni morskiej na pewno zostanie ze mną na dłużej. Świetne opowiadanie kończące zbiór.

Uwielbiam #czytać antologie opowiadań i to się chyba nigdy nie zmieni. Jedyne czego możemy żałować przy takiej lekturze, to tego, że koniec opowieści przychodzi za szybko. 🥲
{ Współpraca z @sqn_imaginatio }

Opowieści w których szaleje pożoga, witają nas wzburzone fale, ziemia dudni od nadchodzącej burzy, a wiatr szarpie naszymi ubraniami i próbuje ukraść dech. To #czteryżywiołymagii Zbiór fantastycznych opowiadań inspirowanych czterema żywiołami. Wspaniałe polskie autorki prezentują światy ró...

Rozwiń

Zwiń

Tegoroczne lato dla Kuby, Sławka i Mai będzie wyjątkowo ciężkie. W Czartyżach budzi się zło. I jest głodne. Trójka przyjaciół nieszczęśliwym splotem zdarzeń staje na drodze koszmaru i podejmuję walkę, by ochronić swoich bliskich. Czy wygrają to starcie? A wszystko zaczęło się od pewnej piłki, która wpadła w chaszcze po drugiej stronie płota na działce sąsiada. Ileż to podobnych sytuacji przeżyliśmy w dzieciństwie?

"Wy­obraź­nia ma to do sie­bie, że współ­gra z le­gen­da­mi, nie­sa­mo­wi­ty­mi hi­sto­ria­mi i upior­ny­mi opo­wie­ścia­mi."

Nie pomyli się ten kto powie, że ta książka jest idealna dla fanów serialu Stranger Things czy książek Stephena Kinga, bo nawiązania czuć bardzo wyraźnie. Mi klimatem najbardziej przypominała "Letnią noc" Dana Simmonsa. Mamy dzieciaki, które podejmują walkę ze złem. Oraz rodziców którzy nie zdają sobie sprawy z zagrożenia. Jest śledztwo prowadzone przez trójkę przyjaciół, które ma na celu odkrycie tego co stoi za zniszczoną Czarną Wołgą. Jest też kilka starć ze złem, które okazują się być wyjątkowo nierówne, jednak determinacja dzieci przewyższa wszystko. Giną kolejne osoby, makabrycznie i w wyjątkowo paskudny sposób. No i strach zaciskający swe macki na trójce przyjaciół, a czasu na rozwiązanie zagadki zostaje coraz mniej. Czym jest czarna wołga? Z pewnością nie tylko legendą miejską.

"Nie miał po­ję­cia, czym fak­tycz­nie była wołga, ale na pewno nie sa­mo­cho­dem. Nie takim praw­dzi­wym. Praw­dzi­we sa­mo­cho­dy nie po­ja­wia­ją się zni­kąd. Praw­dzi­wy­mi sa­mo­cho­da­mi nie jeż­dżą żywe trupy."

"Grzechót" to świetna przygoda, w której wyjątkowo mocno przebijają się horrowe wątki. Jako ten starszy czytelnik, nie zaliczający się już do grona młodzieży, nie poczułam się w żaden sposób znudzona, czy rozbawiona przewidywalnością fabuły. Wręcz przeciwnie - w każdej wolnej chwili z ogromną przyjemnością wsłuchiwałam się w głos lektora, by poznać kolejne elementy układanki. Bawiłam się przednie. Tempo akcji, ilość zawirowań, legenda o czarnej wołdze - wszystko to jest idealnie wyważone, misternie połączone i tworzy niebagatelną historię.

"Chło­pak do­sko­na­le wie­dział, że są na świe­cie lu­dzie ro­bią­cy po­twor­ne rze­czy. Nie­któ­rzy po­zo­sta­wia­li po sobie zło. Jak pięt­no albo echo. Cza­sem takie na­zna­czo­ne miej­sce lub przed­miot pro­mie­niu­ją, in­fe­ku­jąc in­nych."

Oczywiście nie można nie wspomnieć o przepięknym wydaniu książki. Matowa, delikatnie chropowata okładka i te niesamowite barwione brzegi. Idealnie współgrają z treścią i są ucztą dla oka. Nic tylko zakupić i czytać. Polecam. 🖤

{Współpraca z @wydawnictwo_mieta }

Tegoroczne lato dla Kuby, Sławka i Mai będzie wyjątkowo ciężkie. W Czartyżach budzi się zło. I jest głodne. Trójka przyjaciół nieszczęśliwym splotem zdarzeń staje na drodze koszmaru i podejmuję walkę, by ochronić swoich bliskich. Czy wygrają to starcie? A wszystko zaczęło się od pewnej pił...

Rozwiń

Zwiń

"W starych lasach mieszają się ze sobą światy żywych i umarłych. Tak mówiła babcia. Tak mówiły inne stare kobiety ze wsi. Przysięgały na Matkę Boską i Jezusa, że mówią prawdę(...)Tłukły mi do głowy, że poskręcane korzenie głęboko w lesie tworzą podziemne królestwo gdzie człowieka czeka zguba. Stare lasy nie boją się siekier ani drwali. "

"Kołatanie" to wieś wypełniona dawnymi wierzeniami, zabobonami oraz przesądami przekazywanymi z dziada pradziada. To też wieś gdzie chrześcijaństwo jest mocno zakorzenione, a modlitwa jest lekiem na wszystko. To też miejsce gdzie pali się gromnice by odegnać zło, gdzie stawia się spodek z mlekiem dla opiekunów domostwa. I chodzi co niedzielę do kościoła, by wzmacniać więź z Bogiem. To stamtąd ucieka się do wielkiego miasta by zacząć żyć. To tam każdy zna każdego, a mieszczuch nie ma prawa głosu. To tam zbrodnia w rodzinie, pijaństwo itp. jest czymś od czego odwraca się wzrok.

Czytało mi się naprawdę dobrze, całą sobą chłonęłam klimat. Zamarzyło mi się gorące lato, chłód jeziora, zapach rosy nad ranem, dźwięki budzącej się do życia łąki... Tą książką z pewnością można się delektować. Można również ją porzucić po pierwszym rozdziale nie czując tego 'czegoś'. Mnie trafiła prosto w serce.
Fabuła jest prowadzona dwutorowo - mamy Piotrka, który pokazuje nam świat lat dziewięćdziesiątych XX wieku. Oraz dusze Bronka, która wraca wspomnieniami do czasów wojny, tych powojennych i komunistycznych. I bardzo podobało mi się to przeplatanie wątków.

"Prze­szłość na­le­żała do ta­jem­nej kra­iny mroku, do któ­rej nie­bez­piecz­nie było za­glą­dać. Każde uchy­le­nie drzwi nio­sło w so­bie nie­bez­pie­czeń­stwo wy­pusz­cze­nia bo­le­snych ob­ra­zów i wspo­mnień, które mo­głyby ką­sać i ją­trzyć rany."

Dużo rozważań na temat tego w jaki sposób przeżywamy swoje życie, a jak mogło by to wyglądać, gdybyśmy skupiali się na SWOIM życiu, a nie żyli życiem innych.
Jedynyn minusem jest dla mnie zakończenie. W moim odczuciu jest jakieś takie... niepełne? Dwa razy czytałam ostatnie 4 rozdziały. I wciąż czuję te niewypowiedziane słowa. A może tak miało być, a ja się po prostu czepiam?

Naprawdę dobrze spędzony czas. 🖤✨

"W starych lasach mieszają się ze sobą światy żywych i umarłych. Tak mówiła babcia. Tak mówiły inne stare kobiety ze wsi. Przysięgały na Matkę Boską i Jezusa, że mówią prawdę(...)Tłukły mi do głowy, że poskręcane korzenie głęboko w lesie tworzą podziemne królestwo gdzie człowieka czek...

Rozwiń

Zwiń