Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każdy/każda z nas może zdecydować się na porzucenie krainy ofiar i roli ofiary. Biorąc odpowiedzialność za swoje życie. Przestając patrzeć wstecz ku niesprawiedliwej przeszłości i dopytywać "dlaczego?", a zamiast tego zająć się przyszłością. Podejmując świadome decyzje, niezależne od oczekiwań i pragnień rodziców. To także zakończenie (wewnętrznej) ciągłej wojny z rodzicami i porzucenie buntowniczego bezwładu - nawet jeśli rodzice wciąż są nam coś winni albo zawinili w naszym życiu. Tak długo bowiem, jak długo będziemy obwiniać rodziców o nasze zmarnowane życie, przekazujemy im zbyt dużo władzy, sami pozostając niedojrzałymi mieszkańcami krainy ofiar.

Niezaopiekowane, zranione dziecięce cząstki drzemią w nich niczym małe bomby zegarowe gotowe eksplodować dziesiątki lat później, gdy tylko ktoś podrażni stare rany.