Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Myślę,że jeżeli człowiek znajdzie słowa i jeśli znajdzie kogoś, komu opowie swoją historię, to może wtedy zobaczy wszystko inaczej.

Była osieroconą lokatorką w osieroconym domu. Jej życie powoli odnajdywało
własny naturalny rytm. Po tygodniu wypracowała swój rytuał poranków.
Wstawała wcześnie, piła kawę przy kuchennym stole, obserwując, jak pokój
wchłania nastającą jasność. Miała wrażenie, jakby dom ją zaakceptował,
jakby zaczęli wspólne życie. Podeszwy jej stóp zaznajomiły się z drewnianymi
stopniami schodów, jej nos przywykł do woni ścian, i stopniowo,
znacząc maleńkie ślady, odciskała własne piętno.

Jeśli nie ma możliwości pocieszenia, łzy są bezcelowe .

W niewłaściwych rękach książka może być tylko papierem .