Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie warto tylko iść czyimś śladem: co dla jednych pomyślnym wiatrem, innych zwala z nóg

Może po to spotykamy ból i mroki, byśmy w ogóle byli w stanie współczuć i wspomagać?

Może z obłędnym uporem uganiamy się za szczęściem i Bogiem po świątyniach i religiach, a tymczasem codziennie kopiemy Go w zad, zabijamy w dzieciach, kobietach, podwładnych, słabszych, trujemy w swych ciałach, umysłach, oceanach, rzekach, wycinamy w lasach... Albo zasłaniamy - obwiniając o coś siebie czy innych. "Jestem winny", "jestem zajęty". Stop. Dość uciekania. Jestem odpowiedzialny, za wszystko. I już.