Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Żegost zdołał już dawno na śmierć zapomnieć - i patrząc na rozpłomienione oczy Lagi, czuł trudny do określenia żal, że z minionego czasu nie pozostaje nic poza bladym, żałosnym cieniem. Cieniem, którego nie ma co przywoływać, i nawet nie należy tego robić, bo cienie rzeczy radosnych nieodmiennie ciągną za sobą widma zdarzeń, o których się pamiętać nie chce.