Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Było we mnie jeszcze trochę dziecka, upartego w swojej nadziei, myślącego, że może mieć wszystko. (...) Że mogę być wszystkimi wersjami siebie naraz, schowanymi jedna w drugiej, i znaleźć kogoś, kto będzie chciał je wszystkie. Ale tak się myśli w dzieciństwie, zanim zdasz sobie sprawę, że każdy krok jest wyborem. Że aby coś zyskać, z czegoś trzeba zrezygnować. Że musisz ważyć swoje pragnienia, szeregować je według tego, na czym ci najbardziej zależy-a także ustalić, z czego jesteś gotowy dla nich zrezygnować.

Dom to ludzie, którzy na przekór wszystkiemu zostają przy Tobie.

Ludzie są jak ruskie matrioszki - na zewnątrz widać tylko najnowszą wersję, a wszystkie pozostałe nadal żyją w środku, nie zmienione, tyle że już poza zasięgiem wzroku.

Dom jest miejscem, w którym możesz przestać bać się prawdy. Pozwolić jej, żeby była częścią ciebie. Zabrać ją ze sobą do łóżka. Spojrzeć jej w twarz opasana czyimś ramieniem...".

W lesie są oczy, potwory, historie. My jesteśmy nimi w nie mniejszym stopniu niż one są nami.

Nie w kościele, ale właśnie w takich chwilach być może wierzyłam w Bogaczy w coś takiego. W jakiś porządek w chaosie, w jakiś sens. Że zderzamy się z ludźmi, których potrzebujemy, że spotykamy tych, którzy nas pokochają. Że za wszystkim kryje się jakiś powód.

Nie ma nic bardziej niebezpiecznego, potężniejszego i niezbędnego do przetrwania niż kłamstwa, które sami sobie wmawiamy...".

Dom to cztery ściany, od których odbija się wszystko, czym kiedykolwiek byłaś i co kiedykolwiek zrobiłaś. Dom to ludzie, którzy na przekór wszystkiemu zostają przy tobie. Przez cały czas. Ze względu na to wszystko.

Niewiele było potrzeba, aby uwierzyć w potwora. Potwora, który patrzy, czeka i zmusza ludzi do różnych rzeczy. Wdycha smugę dymu, kiedy nastolatkowie rozpalają ognisko. Patrzy, jak rzucają się na siebie, tworząc kłębowisko pięknych kończyn. Czuję, jak pod paznokciami gromadzi mu się zimna ziemia, kiedy słucha opowiadanych przy ognisku teorii, historii i bzdur. Kiedy zasną, zakrada się do pieczar, żeby sprawdzić, czy mają do zaoferowania jakieś tajemnice.

Nie ma niczego bardziej niebezpiecznego, potężniejszego i niezbędnego do przetrwania niż kłamstwa, które sami sobie wznawiamy.

Dystans, tak jak czas, jest czymś, co sami tworzymy...".

Chcesz wierzyć, że nie jesteś najsmutniejszą osobą na świecie. Że ktoś ma gorzej, ktoś, kto jest z tobą. Ktoś cierpi obok ciebie w nieprzeniknionych ciemnościach.

Czasem przychodzi taki moment, kiedy zdajesz sobie sprawę, że osoba, której bronisz, jest winna. I nie można się cofnąć. Wtedy sprawiedliwość staje się obosiecznym mieczem.

...nasze lata na ziemi są wyłącznie grą. Podejmowanie ryzyka z myślą o zysku, testowanie innych w celu uzyskania odpowiedzi, rejestry sojuszników i wrogów, a na końcu wynik.

Fakty. Fakty są płynne i zmieniają się zależnie od punktu widzenia. Fakty łatwo ulegają zniekształceniu. Fakty nie zawsze są prawdziwe.

W lesie są oczy, potwory i historie.
My jesteśmy nimi w nie mniejszym stopniu niż one są nami.