Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wsadzają tych, co mają dobrych adwokatów, zapamiętaj to. Zapomnij o sprawiedliwości, tu wszystkim rządzą spryt i kruczki prawne.

Kąpiele, wino i miłość niszczą nasze ciała, lecz to one sprawiają, że żyjemy!

życie bez zajęć naukowych i literackich jest śmierci i grobem żywego człowieka (…).

Kto pije – ten śpi, kto śpi – nie grzeszy, kto nie grzeszy – jest święty, a więc kto pije – jest święty.

Ponoć człowiek tyle razy umiera, ile razy traci swoich bliskich.

(...)tam, gdzie nie ma demokracji, próżno szukać sprawiedliwości.

Dzię­ki radom droga jest długa, dzię­ki przy­kła­dom krót­ka i sku­tecz­na.

Słowo „przy­ja­ciel” jest po­spo­li­te, ale lo­jal­ność jest bar­dzo rzad­ka.

(...) każ­de­go dia­bli wezmą, a je­dy­nie kwe­stią otwar­tą jest kiedy.

Rze­czą ludz­ką jest błą­dzić, rze­czą głup­ców jest trwać w błę­dzie.

Znać łacinę nie jest tak chwalebnym, jak haniebnym jest jej nie znać.

Jak tu nie pić? Wszak pijaństwo jest dobrowolnym szaleństwem.

Alkoholik – musi sprawdzić w encyklopedii definicję tego słowa. Boże, jak tu nim nie zostać, kiedy człowiek jest sam jak palec. Żyje czy nie, jaka to różnica dla świata?

Tylko jeden kie­li­szek” – po­sta­no­wi­ła w my­ślach. Tego jej było trze­ba, od razu po­czu­ła się le­piej. Al­ko­ho­lik – musi spraw­dzić w en­cy­klo­pe­dii de­fi­ni­cję tego słowa. Boże, jak tu nim nie zo­stać, kiedy czło­wiek jest sam jak palec. Żyje czy nie, jaka to róż­ni­ca dla świa­ta?

Źle jest żyć w okowach konieczności, żadna jednak konieczność nie zmusza nas do życia. Seneka.

(...)prawdziwy przyjaciel to rzadki ptak (…).

Co dla jednych jest straszną trucizną dla innych jest lekarstwem.

- Co się z tobą dzieje? Już od samego rana pijesz?
- Chwytaj dzień jak najmniej ufając przyszłości, bo nie wiadomo, co ci przyniesie. Lepiej zacząć rano, bo można wieczora nie doczekać.

Źle jest żyć w oko­wach ko­niecz­no­ści, żadna jed­nak ko­niecz­ność nie zmu­sza nas do życia, po­wie­dział kie­dyś Se­ne­ka.

Z komody wyjęła żyletki, musi zrobić porządek z nogami, tak na wszelki wypadek, bo gdyby się jej coś złego przydarzyło, to wstyd byłby przed patologiem, znają się od wielu lat, a z niego straszny plotkarz.

-"Conquiescat in pace", niech od­po­czy­wa w po­ko­ju. Prze­ciw­ko mocy śmier­ci nie ma ziół w ogro­dach, jak ma­wia­li fi­lo­zo­fo­wie (...).

Ką­pie­le, wino i mi­łość nisz­czą nasze ciała, lecz to one spra­wia­ją, że ży­je­my! Za­wsze to ja­kieś po­cie­sze­nie. Zatem nie ma czego ża­ło­wać.

(...) cierp ciało, gdy się z al­ko­ho­lem za­ga­lo­po­wa­ło.

Jest takie po­wie­dze­nie: „Czas upły­wa, a my sta­rze­je­my się wraz z cicho upły­wa­ją­cy­mi la­ta­mi”.

Zdję­ła buty i dalej po­szła na bo­sa­ka. Pod sto­pa­mi czuła paź­dzier­ni­ko­we zimno, ale to było mniej­sze zło, bo nie ma nic gor­sze­go niż cia­sne obu­wie. Tak w każ­dym razie po­wie­dzia­ła Maria An­to­ni­na, kiedy pro­wa­dzi­li ją na sza­fot. Cie­ka­we czy w mo­men­cie opa­da­nia gi­lo­ty­ny nie zmie­ni­ła zda­nia?

Życie bez zajęć na­uko­wych i li­te­rac­kich jest śmier­cią i gro­bem ży­we­go czło­wie­ka (...).

Przy­po­mnia­ła jej się mądra sen­ten­cja ła­ciń­ska: Kto pije – ten śpi, kto śpi – nie grze­szy, kto nie grze­szy – jest świę­ty, a więc kto pije – jest świę­ty.

Po­ło­wę pracy ma za sobą ten, kto do­brze za­czął, miej od­wa­gę być mą­drym, za­cznij.

Ponoć czło­wiek tyle razy umie­ra, ile razy traci swych bli­skich.

Razu pew­ne­go trzech kra­sno­lu­dów się spo­tka­ło,
i dla roz­ryw­ki do­brej kró­lew­nie brzuch sko­pa­ło.
A że atrak­cji było im mało,
to na sam ko­niec głowę jej uje­ba­ło.