Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książki umierają z godnością i w ciszy, niepostrzeżenie obracają się w proch już od dnia, w którym jeszcze ciepłe i pachnące drukarską farbą trafiają na swoją pierwszą półkę.

Każda rewolucja prędzej czy później pożera własne dzieci, a ta ucztuje na mózgach duszonych w psychodelicznym sosie.

- Izzie, zanim mnie wyłączą, pozwól mi zrozumieć. Dlaczego?
Kobieta siedzi w kucki pod ścianą i kiwa się lekko w przód i w tył, wpatrzona w podłogę, z dłońmi przyciśniętymi do czoła i palcami wbitymi w rozczochrane włosy.
- Bo nie chcę go stracić - mówi niewyraźnie, nie podnosząc głowy, nie patrząc mi w oczy.

Umysłem przebywałam odtąd wszędzie i nigdzie, lecz na pewno nie tutaj. Chyba tylko dzięki tej ucieczce nie zapętliłam się we własnych myślach i obsesyjnie roztrząsanych wspomnieniach, nie wpadłam w spiralę introspekcyjnego obłędu.

Prawdziwa głupota zawsze pokona sztuczną inteligencję.

Od tej pory miałam więc do wyboru totalną znieczulicę lub emocjonalną rozsypkę i długo, bardzo długo miotałam się bezsilnie między jednym a drugim.

Pewien mądry człowiek powiedział kiedyś, że prawdziwa głupota za każdym razem pokona sztuczną inteligencję.

Nic zaś nie umiera piękniej niż książki.