Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miłość kpi sobie z planów i przyrzeczeń. Wszelkim ludzkim zamiarom zdaje się grać na nosie. Miłość po prostu się dzieje i nawet gdy niszczy, prowadzi do zguby, wydaje się tym, co najcenniejsze. Jakże można z niej zrezygnować, jak się jej oprzeć, gdy się jest tylko człowiekiem?

Grunt to mieć cel i wierzyć w sukces.

Nie chciała zranić ani rozczarować Bartka, lecz już wiedziała, że to się nieuchronnie zdarzy.

Zdecydowanie telefon nie rozwiąże aktualnych kłopotów.

Każdy mebel i bibelot tkwił tam, gdzie dawniej: stare szafki z cienkiej sklejki, wytarty, podniszczony bufet, sosnowy stół i trzy stołki. Nawet w oknie wisiała ta sama firanka ze wzorem w drobne różyczki. A co z nimi i z ich miłością?

Nie wiedziała, że tęsknota może tak boleć (...). Bardziej niż złamane kości, sińce i rany, bardziej niż zaropiały ząb albo gwóźdź wbity w stopę.

Ludzie poganiają czas, a potem sami nie potrafią za nim nadążyć.

Czas w oczach dziecka to rozciągliwe, plastyczne pojęcie i nie poddaje się żadnym schematom.

Żałoba nie służy temu, żebyś był nieszczęśliwy. To taki czas, w którym budujesz życie od nowa po stracie bliskiej osoby. Uczysz się cieszyć, planować, bawić, mimo że odszedł ktoś, kogo kochasz, rozumiesz?

Pomocna dłoń to coś bezcennego, ale stanąć na nogach i tak trzeba samemu.

Życie buduje się z drobnych cegiełek, jak gaj z pojedynczych sadzonek, które kiedyś zakwitną małymi lub większymi szczęściami.

Życie jest jak pomidorówka. Pożywna, swojska. A miłość jest jak bukiet ziół. Potrafi zmienić zwykłą zupę w niebo w gębie, rozumiesz?

(...) miłość nie mieszka w genach, tylko w sercu.