Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Życie dziecka z zespołem Aspergera może być wspaniałe, złe, smutne albo dziwne. Nie warto się smucić, tylko iść dalej, żyć swoim życiem, nigdy się nie poddawać. Moja rada dla takich dzieci: "Nigdy się nie poddawaj". (95).

Trzeba pozwolić sobie na emocje. Na złość, żal, płacz. Nie ma złych emocji. Te niewypowiedziane bolą najbardziej. (111).

Nie chcemy jako rodzice współczucia. Przyjmujemy na klatę to, co mamy. Chcemy, by ktoś powiedział do nas: "Robicie super robotę". Chcemy pytania: "Jak możemy wam jeszcze pomóc?". (26).

Uważam, że dzieci powinny wiedzieć, na miarę ich możliwości, że wśród nich jest ktoś, kto inaczej funkcjonuje. Nie gorzej, a INACZEJ. Powinny wiedzieć, DLACZEGO ktoś taki jest. (str. 42).

Bycie aspergerowcem według mnie jest całkiem spoko (jeśli się przyzwyczaisz), najwazniejsze, żeby sie zaakceptować i wytwale dążyć do celu, choćby nie wiem co! (str. 52).