Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moje ciało jest jak naelektryzowane tęsknotą, przerażeniem i ostatecznością. Tylko w ten sposób mogę to opisać. Mam w sobie mrok i czuję, że coś mnie ciągnie, a ja nie mam już ochoty się opierać.

Wszystkie zasady dotyczące śmierci i umierania: “Żyj dalej”. “Bądź silna”. “Bądź dzielna”. “Czas leczy rany”. “Nie sprawiaj przykrości innym”. Nigdy nie poznam ich wszystkich.

Życie przynosi nam to, życie przynosi nam tamto, a potem jeszcze coś innego, jak fale. A my ślizgamy się po tych falach. Czasem spadamy w dół, czasem unoszą nas w górę, potem znowu w dół, a czasami poprostu dryfujesz.

I naprawdę znajduję pociechę w tym, że może kiedy umrzemy, to odzyskamy wszystko, co straciliśmy, na przykład nogi albo rodziców, albo córki, albo nawet mamę, i będziemy mieli tyle lodów, ile tylko zechcemy, w końcu, i to ani trochę nie będzie bolało.

Godzinę temu na placu zabaw szkoły Thunder Park Elementary całowałam Kaia Hendersona i jego usta miały słodki smak dzięki ciasteczkom, które razem jedliśmy,
Godzinę temu mój pierwszy pocałunek był pluszowy, zgodnie z zapowiedzią Cake.
Teraz to wszystko przepadło, odebrano mi każdą słodką, pluszową sekundę. Puff.

Życie w żałobie jest ciężkie - mówi. - I nigdy się nie kończy. Płaczę u Claire, kiedy wybieram się do Park Mall po kolczyki. Płaczę podczas przygotowań do debaty. I płaczę podczas debaty. Płaczę pod prysznicem. Płaczę otwierając puszkę tuńczyka dla kota. Dziwię się, że jeszcze nie utonęłam we łzach.

Jesteśmy, jak mawia mama "dobrze naoliwioną, dobrze wyglądająca i dobrze pachnącą maszyną:. Ale ja potrzebuję drugiej połówki tej maszyny, żeby na mnie trąbiła i buczała, i robiła wszystko to, co mamy robić powinny. Gdybym jej nie miałabym nic.