Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Utwierdzam się w przekonaniu, że historia to opowieść o ludziach ze statkami i bronią, wyrzynających tych, którzy nie zdążyli jeszcze takich rzeczy wynaleźć.
Każda cywilizacja rozpoczyna się od ludobójstwa, taka jest zasada wszechświata, niezmienne prawo dżungli...
Bogacze będą ciemiężyć nędzarzy, silni zaś miażdżyć słabych.

Każdy bowiem powinien znaleźć sobie jakąś beznadziejną sprawę, dla której mógłby żyć, bo inaczej, po co w ogóle się męczyć?

Wszystkie religie pilnują, żeby ubodzy byli potulni, a bogacze siedzieli w swoich pałacach.

To nie zła powinniśmy się lękać. Obdarzone władzą stworzenia, które działają wyłącznie we własnym interesie: oto, co powinno napełniać nas trwogą.

Wszechświat to anarchia, to tryliony atomów rozpychających się wzajemnie w poszukiwaniu odrobiny wolnej przestrzeni.

Pie­kło jest wszę­dzie wo­kół, a se­zon na nie trwa w naj­lep­sze.

Dwie obietnice są warte jeszcze mniej niż jedna.

Jacy wszyscy jesteśmy ohydni, gdy sprowadzić nas do samego mięsa.

Prawdopodobieństwo, że urodzimy się z dodatkowymi palcami u nóg, jest jak jeden do tysiąca, prawdopodobieństwo, że pilot samolotu, którym lecimy, znajduje się pod wpływem alkoholu, jest jak jeden do stu siedemnastu, a zdaniem niektórych szanse, że popełnione morderstwo ujdzie nam na sucho, są jak trzy do jednego.

Wierz mi, nie ma bar­dziej okrut­nego zwie­rzę­cia niż czło­wiek.

Wiesz, Malin, dlaczego walka dobra ze złem ma tak jednostronny przebieg? - pytał. - Ponieważ zło jest lepiej zorganizowane, lepiej wyposażone i lepiej opłacane. To nie potworów, yaka czy demonów powinniśmy się lękać, lecz zorganizowanych grup złoczyńców, którym wydaje się, że wykonują szlachetną i słuszną pracę. To przed nimi powinniśmy drżeć ze strachu.

Je­śli wy­ci­szysz swój umysł, może usły­szysz, jak ktoś wy­po­wiada twoje imię.

Uwa­ża­łeś, że nie sta­nie ci się żadna krzyw­da, po­nie­waż by­łeś chro­niony. Wpraw­dzie nie przez anio­ły, lecz przez za­sady praw­do­po­do­bień­stwa, które mó­wiły, że do na­praw­dę złych rze­czy do­cho­dzi bar­dzo rzad­ko, no chyba że w końcu do nich doj­dzie.

Nie lękajmy się demonów to żywych powinniśmy się obawiać,
zgotowane przez ludzi okrucieństwa przewyższają wszystko co jest w stanie wyczarować Hollywood lub zaświaty.

Tysiące niewidocznych rąk kierują życiem każdego z nas, a my nazywamy tę siłę Bogiem, albo karmą, albo łutem szczęścia, albo innymi niezbyt trafnymi określeniami.

Wszechświata nie obchodzi co robimy ze swoją mięsną powłoką.