Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ten, kto jest bez nazwiska, bez przyjaciół, bez pieniędzy, bez ojczyzny, jeszcze zawsze jest człowiekiem. Kto zaś to wszystko posiada także nie jest niczym więcej.

Nie miej wiary w pledy ni w kraciaste wzory
Gdyż jak kameleon zmieniają kolory!

O bezczynności i chwiejności duszy! Choć same nie jesteście zbrodnią, iluż dotkliwym nieszczęściom i złośliwościom torujecie nieraz drogę.

Miłość potrafi (niekiedy) oprzeć się burzom wielkiej surowości, ale nie długotrwałemu mroźnemu chłodowi prostej obojętności(...) Miłość może żyć dziwnie małą odrobiną nadziei, ale zupełnie bez niej istnieć nie może.

(...) cudowna kombinacja głupoty i szelmostwa, nazwana światem...

W egotyzmie naszym tak skłonni jesteśmy uważać za cząstkę naszej osobowości wszelkie te ozdoby i przydatki, jakimi nas otacza dobrobyt i powodzenie, że odkrycie, iż tak mało znaczymy, gdy jesteśmy pozostawieni sami sobie, staje się niewypowiedzianie bolesne.

Ty i ja, jesteśmy pionkami w obliczu nieuchronnego przeznaczenia, które nas ponagla, niczym statki miotane przez sztorm, rozbijające się jeden o drugi i tak ginące.

W tych ponurych i strasznych czasach obyczaje narodów zdają się przemawiać na korzyść krwawych sporów w imię błahych spraw i na korzyść wzajemnej rzezi w obronie domniemanego honoru, a często dla zwykłej rozrywki.

(...) patriotyzm, sam przez się uczucie najpiękniejsze, bywa często podejrzaną maską innych uczuć...

Bez względu jednak na cnoty i uczucia ludzie muszą jeść.

Kto chce wleźć na drzewo, nie za kwiat, lecz za gałęzie chwytać się powinien.

Jeżeli małżeństwo jest dozwolone, nie wyczytałam nigdzie, ażeby było nakazane.

"Zachodzące słońce bladło, nastawał mglisty zmierzch. Przejęta poczuciem winy, zdruzgotana Margaret, która nadal nie potrafiła stłumić szlochu, opuściła fartuch i rozejrzawszy się uniżonym, błagalnym wzrokiem wycofała się w najdalszy kąt pokoju.

Cenne są słowa mędrca i nie należy ich trwonić niepotrzebnie.

Ten, kto nakłada ciężary, daje również siły, by je można było znieść.

Romantyczny kochanek bywa dziwnym bałwochwalcą, który nie pyta, z jakiego drzewa wystruga sobie bożyszcze; w każdym zaś razie, jeśli natura obdarzyła daną osobę znośną miarą osobistego powabu, potrafi z zapasów własnej wyobraźni zaopatrzyć ją bogato w nadziemską piękność i wszelkie duchowe skarby.