Jesteśmy społecznością, która kocha książki

-Jesteśmy tu-szepnęłem do siebie-jesteśmy tu naprawdę.Pomyślałem że może już nigdy nie zobaczę reszty ludzi.Że umrę tu samotnie i nikt się nigdy nie dowie,co widziałem.Ale to nie zmieniło faktu,że te rzeczy widziałem.Żyłem,widziałem, i byłem tu naprawdę.

Dziwna, dziwna myśl to była. Cały czas żałowaliśmy, że sprawy poszły, jak poszły, ale gdyby tak nie poszły, w ogóle by nas nie było i nie miałby kto żałować.

Musi być jakiś punkt, w którym wybierasz sobie drogę i potem trzymasz się jej choćby nie wiem co.

Niektórzy mężczyźni chcą, żeby historia była tylko o nich i o nikim innym.