Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Otwartym nie można się stać, ale można przestać być zamkniętym.

(...) jesteś zawsze czymś więcej niż sądzisz na swój temat!

[...] nie jesteśmy i tak naprawdę nie możemy być odpowiedzialni za to, jak inni ludzie się czują; możemy być tego bodźcem [...], ale w ostatecznym rachunku to każdy z nas odpowiada za to, co czuje [...].

Prawda się kończy, gdy zaczynają się słowa, (...) może dlatego, że inne są słowa osobowości, a inne serca.

Miłością jest chód człowieka bez nogi, bo została mu tylko jedna, Miłością jest zmywanie naczyń, bo to znaczy,że komuś smakowało jedzenie, Miłością jest dostać rachunek, bo to znaczy, że się miało pieniądze do wydania, Miłością jest się rozwieść, bo to daje szansę zbliżyć się do prawdziwego siebie, Miłością jest deszcz, który daje trawie rosnąć, by potem zrobić na niej rodzinny piknik, Miłością jest sikający pies, którego przyjmuje bezwarunkowo ziemia, Miłością jesteś Ty, Ty sam, bez żadnej maski (...) Znam Cię. Znam Cię bardzo dobrze. Jesteś taki sam jak ja.

Tak kończy się krótka wycieczka niespełnionych oczekiwań, po których pozostaje zawód, rozżalenie i pretensje. Wszystkie one są jednak potrzebne, by iść w kierunku Prawdy. Bez idealizacji nie ma bólu, jest akceptacja i prawdziwość. Akceptować można tylko prawdziwość, od całej reszty się uzależnia w ten czy inny sposób.

Okazało się, że nie idealne jest prawdziwe, ale prawdziwe jest idealne.

Skoro myśl jest produktem działalności człowieka, tak samo jak krzesło jest produktem działalności stolarza, to jeśli stwierdzimy, że jesteśmy tym, co o sobie myślimy, to musimy też konsekwentnie stwierdzić, że stolarz jest krzesłem.