Cześć,
Mnie udało się wczoraj przeczytać 40 stron. Uczucia mam mieszane. Styl literacki jest na bardzo wysokim poziomie, natomiast pamięć dziewczynki trochę mnie zaskakuje, ja pierwsze moje wspomnienia to mam dopiero gdzieś z okresu około sześciu lat. Wcześniejsze wydarzenia, to bardziej takie bliżej nieokreślone i zamazane epizody. Rozumiem, że autorka pisze z perspektywy osoby dorosłej i dziwi mnie, że tak skrupulatnie wszystko zapamiętała, nawet to co myślała wtedy. 
Niemniej jestem w chwili obecnej na tak 

Cześć,
Mnie udało się wczoraj przeczytać 40 stron. Uczucia mam mieszane. Styl literacki jest na bardzo wysokim poziomie, natomiast pamięć dziewczynki trochę mnie zaskakuje, ja pierwsze moje wspomnienia to mam dopiero gdzieś z okresu około sześciu lat. Wcześniejsze wydarzenia, to bardziej takie bliżej nieokreślone i zamazane epizody. Rozumiem, że autorka pisze z perspektywy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

@Kamilo, dzięki za rozpoczęcie :)
@Cleopatropl, cieszę się, że już dołączyłaś :)

Dziewczyny,
Mnie tak jak Kamilę urzekł styl  :) A do myślenia dały już pierwsze zdania na stronie piątej, szczególnie to: „Świat składa się ze słów, które do mnie powiedzieliście”.
Zaskoczyła mnie forma tej opowieści, bo spodziewałam się tradycyjnej fabuły. Nie oznacza to jednak, że mi się nie podoba ;) Doczytałam do pięćdziesiątej strony i czuję się zaintrygowana, ale i trochę przygnębiona. Nie wiem, czy czytałyście Włoskie szpilki[bookLink]4804086|Włoskie szpilki[/bookLink]? Mnie od razu przed oczami stanęła ta mała dziewczynka, bohaterka właśnie tej powieści Magdaleny Tulli.  
Najpierw wydawało mi się, że szybko pójdzie z czytaniem, ale każdy z tych rozdziałów, akapitów – daje do myślenia i rodzi wiele skojarzeń. Przynajmniej ja tak mam. Nie wiem jak z tym u Was?
I podoba mi się rozpoczynanie każdego nowego fragmentu tekstu, od tych „charakterystycznych” zdań.
@Cleopatropl
Jeżeli chodzi o tę pamięć, to mnie się wydaje, że tu nie o ten rodzaj realizmu autorce chodziło.

@Kamilo, dzięki za rozpoczęcie :)
@Cleopatropl, cieszę się, że już dołączyłaś :)

Dziewczyny,
Mnie tak jak Kamilę urzekł styl  :) A do myślenia dały już pierwsze zdania na stronie piątej, szczególnie to: „Świat składa się ze słów, które do mnie powiedzieliście”.
Zaskoczyła mnie forma tej opowieści, bo spodziewałam się tradycyjnej fabuły. Nie oznacza to jednak, że mi się nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

@Cleopatropl & @Kamilo
Ja skończyłam. Według mnie, w życiu tej dziewczynki zabrakło  pozytywnych haseł: „Dasz radę”, „Wierzę w Ciebie”, „W tym jesteś dobra”. Nawet jeżeli bohaterka zapamiętała tylko te negatywne komentarze, to mnie, jako czytelniczce, zabrakło tej życiowej równowagi. Bez niej wyszła równia pochyła. Na pewno „Pestki” zwracają uwagę na ważny problem i dotkliwie go pokazują, ale nawet optymista po ich przeczytaniu poczuje przygnębienie, a co dopiero ktoś, kto doświadcza obniżonego nastroju? 
Takie są moje uwagi i przemyślenia, trochę więcej będzie w opinii :)

@Cleopatropl & @Kamilo
Ja skończyłam. Według mnie, w życiu tej dziewczynki zabrakło  pozytywnych haseł: „Dasz radę”, „Wierzę w Ciebie”, „W tym jesteś dobra”. Nawet jeżeli bohaterka zapamiętała tylko te negatywne komentarze, to mnie, jako czytelniczce, zabrakło tej życiowej równowagi. Bez niej wyszła równia pochyła. Na pewno „Pestki” zwracają uwagę na ważny problem i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ja jestem w połowie i do mnie ta książka nie przemawia. Właśnie przez nawarstwienie tylko negatywnych emocji bohaterka  sprawia wrażenie dziwnej i wcale nie dziwię się, że nie była lubiana przez otoczenie. 
Każdy z nas słyszał tę stereotypowe słowa i większość z nas normalnie funkcjonuje. 
Po drugie wydaje mi się, że istniały stereotypy w tym okresie, które o wiele bardziej miały katastrofalny wpływ na rzesze młodych ludzi, jak np.  „Idź na studia, będziesz potem siedzieć w biurze, pić kawę i dobre pieniądze zarabiać”. Tysiące młodych kobiet w to uwierzyło i do dziś boryka się z konsekwencjami. 

Ja jestem w połowie i do mnie ta książka nie przemawia. Właśnie przez nawarstwienie tylko negatywnych emocji bohaterka  sprawia wrażenie dziwnej i wcale nie dziwię się, że nie była lubiana przez otoczenie. 
Każdy z nas słyszał tę stereotypowe słowa i większość z nas normalnie funkcjonuje. 
Po drugie wydaje mi się, że istniały stereotypy w tym okresie, które o wiele bardziej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Cześć dziewczyny. KJa jestem na 71 stronie dopiero. Jeśli chodzi o tę pamięć narratorki to nie traktuję tego bardzo dosłownie, czyli że rzeczywiście to wszystko pamięta. Bardziej tka opowieść z emocji  Myślę że wiele kobiet może w niektórych fragmentach znaleźć siebie z uwagi na wspólnotę pewnych doświadczeń wynikających choćby z tego jak kiedyś wychowywano dzieci. Mi się generalnie podoba. Na pewno bardziej niż Dewocje tej autorki które czytałam w styczniu 

Cześć dziewczyny. KJa jestem na 71 stronie dopiero. Jeśli chodzi o tę pamięć narratorki to nie traktuję tego bardzo dosłownie, czyli że rzeczywiście to wszystko pamięta. Bardziej tka opowieść z emocji  Myślę że wiele kobiet może w niektórych fragmentach znaleźć siebie z uwagi na wspólnotę pewnych doświadczeń wynikających choćby z tego jak kiedyś wychowywano dzieci. Mi się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dziewczyny ja dopiero kilka dni temu skończyłam. Ostatnio nie mam czasu na LC, na czytanie też mało, ale nie ukrywam że bardzo się cieszę z tej lektury. Mi ogromnie się podobała i byłam w stanie empatyzować z bohaterką - narratorką. Jawiła się mi jako osoba o ogromnej wrażliwości, którą łatwo zranić i która z tej wrażliwości była niejako rozliczona. Dużo ciekawsza dla mnie książka niż Dewocje tej autorki 

Dziewczyny ja dopiero kilka dni temu skończyłam. Ostatnio nie mam czasu na LC, na czytanie też mało, ale nie ukrywam że bardzo się cieszę z tej lektury. Mi ogromnie się podobała i byłam w stanie empatyzować z bohaterką - narratorką. Jawiła się mi jako osoba o ogromnej wrażliwości, którą łatwo zranić i która z tej wrażliwości była niejako rozliczona. Dużo ciekawsza dla mnie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ja oceniłam na średnią i nie bardzo mi się podobała. Jak dla mnie autorka nie była wrażliwa tylko nadwrażliwa. Ona sama nie wiedziała czego chce i szukała winy w innych zamiast w sobie. W naszym okresie wszyscy słyszeli o połkniętych pestkach z których wyrośnie drzewo w brzuchu. Potwierdził to nawet jej mąż. No i wszyscy wyszli na ludzi, tylko ona nie. 

Ja oceniłam na średnią i nie bardzo mi się podobała. Jak dla mnie autorka nie była wrażliwa tylko nadwrażliwa. Ona sama nie wiedziała czego chce i szukała winy w innych zamiast w sobie. W naszym okresie wszyscy słyszeli o połkniętych pestkach z których wyrośnie drzewo w brzuchu. Potwierdził to nawet jej mąż. No i wszyscy wyszli na ludzi, tylko ona nie. 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

@Cleopatrapl rozumiem. To jest książka, od której można się łatwo "odbić" właśnie przez tę kreację bohaterki - narratorki i Jej rozmyślań, dołków i ogromnej wrażliwości. Celowo nie używam określenia nadwrażliwość bo to jednak ma nacechowanie troszkę negatywne jak dla mnie. Jeśli ta postać nas będzie irytować to nie ma mocy że polubimy tę książkę. Też tak mam z niektórymi książkami !

@Cleopatrapl rozumiem. To jest książka, od której można się łatwo "odbić" właśnie przez tę kreację bohaterki - narratorki i Jej rozmyślań, dołków i ogromnej wrażliwości. Celowo nie używam określenia nadwrażliwość bo to jednak ma nacechowanie troszkę negatywne jak dla mnie. Jeśli ta postać nas będzie irytować to nie ma mocy że polubimy tę książkę. Też tak mam z niektórymi...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

@Kamila a może społeczeństwo tworzy takich ludzi, nie powiemy, że nadwrażliwy, bo mu będzie przykro. Obchodzimy się z nimi jak z jajkiem, a potem przychodzi życie, które ma w czterech literach czyjeś przykrości i pękają jak skorupki jajka. Czy ludzie używający eufemizmów pomagają tym ludziom, czy raczej są sprawcami ich późniejszych depresji? Dzisiejszy świat jest wypatrzony pod wieloma względami i jak dla mnie wszyscy psycholodzy to tacy współcześni szarlatanie, tak tu się z nimi zgadzam, że za dekadę, czy dwie 40% społeczeństw zachodnich będzie się borykać z depresja. Natura preferuje silne jednostki. 

@Kamila a może społeczeństwo tworzy takich ludzi, nie powiemy, że nadwrażliwy, bo mu będzie przykro. Obchodzimy się z nimi jak z jajkiem, a potem przychodzi życie, które ma w czterech literach czyjeś przykrości i pękają jak skorupki jajka. Czy ludzie używający eufemizmów pomagają tym ludziom, czy raczej są sprawcami ich późniejszych depresji? Dzisiejszy świat jest...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

To nie chodzi o to że nie użyłam słowa nadwrażliwy bo byłoby przykro po prostu mam inną opinię od Twojej w kontekście tej bohaterki i tej książki.  Wybacz ale dodawanie sprawczości osobie trzeciej w czyjeś depresji  z powodu  ominięcia takich czy innych słów to już w mojej ocenie zbyt daleko idące wnioski z Twojej strony. Rozumiem Twoje poirytowanie tą bohaterką jeśli tak to można nazwać ale nie zmienia to faktu że we mnie jest dużo zrozumienia dla niej i współczucia.  Dawkowałam sobie tę lekturę bo po prostu miałam mało czasu na czytanie. Finalnie oceniam ją - tzn książkę - bardzo pozytywnie jeśli chodzi o wrażenia literackie Jest to na pewno na tyle specyficzna lektura że serio rozumiem, że Tobie nie podobała się/podobała mniej. I to jest oczywiście ok. Byłoby nudno gdybyśmy wszyscy lubili to samo :)

To nie chodzi o to że nie użyłam słowa nadwrażliwy bo byłoby przykro po prostu mam inną opinię od Twojej w kontekście tej bohaterki i tej książki.  Wybacz ale dodawanie sprawczości osobie trzeciej w czyjeś depresji  z powodu  ominięcia takich czy innych słów to już w mojej ocenie zbyt daleko idące wnioski z Twojej strony. Rozumiem Twoje poirytowanie tą bohaterką jeśli tak...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

@Kamila ale całą ta książka oscyluje wokół tematu, że słowa innych osób mogą mieć negatywny wpływ, a ty jednym zdaniem przekreśliłaś całą tezę tej książki, czyli masz dokładnie takie zdanie jak ja🙂 Nie odnoszę się też do konkretnego słowa nadwrażliwy, tylko bardziej przeszkadza mi kłamanie. Jeśli ktoś jest gruby, to powiedzenie, że jest gruby nie jest przykrością tylko faktem. Nie mówię o wyśmiewaniu, czy wyszydzaniu, tylko o faktach. Jeżeli ktoś używa eufemizmu w normalnej rozmowie, to zafałszowuje rzeczywistość i szkodzi takiej osobie. 

@Kamila ale całą ta książka oscyluje wokół tematu, że słowa innych osób mogą mieć negatywny wpływ, a ty jednym zdaniem przekreśliłaś całą tezę tej książki, czyli masz dokładnie takie zdanie jak ja🙂 Nie odnoszę się też do konkretnego słowa nadwrażliwy, tylko bardziej przeszkadza mi kłamanie. Jeśli ktoś jest gruby, to powiedzenie, że jest gruby nie jest przykrością tylko...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Raczej jesteśmy po przeciwnych stronach ? :)

Chodziło mi przecież  o to że  ja nie nazywając kogoś nadwrażliwym bo z takim słowem się nie zgadzam w kontekście sytuacji x   nie sprawia że przyczyniam się do jego depresji Powiedzenie że to ja wpędzam go tym samym w depresję bo  nie mówię "jak jest" jest nadużyciem. Chyba że nie to miałaś na myśli ? :) Ja mam poczucie że spektrum wrażliwości jest bardzo szerokie i ta bohaterka mieści się dla mnie w polu osoby bardzo wrażliwej, czułej na sytuacje, zachowania, słowa innych 
I mam przekonanie że mówienie komuś bardzo wrażliwemu że wymyśla, że ma się wziąć w garść, ogarnąć, żyć jak inni a nie fisiować itd. itp. może poglębić jego problemy
Na jakiej podstawie miałabym stwierdzić że ktoś jest arbitralnie nadwrażliwy tylko dlatego że jest bardziej wrażliwy ode mnie ? To jest coś bardzo trudnego do zmierzenia gdzie jest granica wysokiej wrażliwości, a już nazwijmy to chorobowej nadwrażliwości dlatego jestem daleka od używania tutaj takiego sformułowania wobec bohaterki 

Raczej jesteśmy po przeciwnych stronach ? :)

Chodziło mi przecież  o to że  ja nie nazywając kogoś nadwrażliwym bo z takim słowem się nie zgadzam w kontekście sytuacji x   nie sprawia że przyczyniam się do jego depresji Powiedzenie że to ja wpędzam go tym samym w depresję bo  nie mówię "jak jest" jest nadużyciem. Chyba że nie to miałaś na myśli ? :) Ja mam poczucie że...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

No właśnie moim zdaniem sednem problemu jest nadwrażliwość. Czym się według mnie różnią te dwa słowa? Ja wrażliwość rozumiem, jako empatię i chęć niesienia pomocy osobom pokrzywdzonym. Z kolei nadwrażliwość rozumiem jako branie do siebie wszystkiego w taki sposób, że ktoś utrudnia życie sobie i innym. Reasumując osoba wrażliwa ma dobre serce i niesie innym i sobie pociechę, a osoba nadwrażliwa krzywdzi siebie i innych. 

No właśnie moim zdaniem sednem problemu jest nadwrażliwość. Czym się według mnie różnią te dwa słowa? Ja wrażliwość rozumiem, jako empatię i chęć niesienia pomocy osobom pokrzywdzonym. Z kolei nadwrażliwość rozumiem jako branie do siebie wszystkiego w taki sposób, że ktoś utrudnia życie sobie i innym. Reasumując osoba wrażliwa ma dobre serce i niesie innym i sobie pociechę,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Sformułowanie Nadwrażliwość od razu sytuuje bohaterkę jako tę dziwną - a to jest przecież temat tej książki. Istota problemu opisanego w Pestkach. Mówienie nadwrażliwy tak jak powiedzieć nie mieścisz się w normie normalności, przesadzasz, wymyślasz problemy. I o tym jest ta lektura :) A to jest materia bardzo ciężko mierzalna. I gdzie jest na tej skali druga część osób za mało wrażliwych, wyczulonych na uczucia drugie, za mało empatycznych ?  

Sformułowanie Nadwrażliwość od razu sytuuje bohaterkę jako tę dziwną - a to jest przecież temat tej książki. Istota problemu opisanego w Pestkach. Mówienie nadwrażliwy tak jak powiedzieć nie mieścisz się w normie normalności, przesadzasz, wymyślasz problemy. I o tym jest ta lektura :) A to jest materia bardzo ciężko mierzalna. I gdzie jest na tej skali druga część osób za...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ale ona jest dziwna i nie mieści się w normie społecznej, więc słowo nadwrażliwa jest jak najbardziej na miejscu. Jest też nacechowane negatywnie, bo można je podciągnąć pod jakieś zaburzenie psychiczne. 
No i czy ona ma jakiś chociaż jeden problem realny? Mnie akurat było bardziej żal jej męża i podziwiam go za wytrwałość. Co do matki i babki mam wrażenie, że mało się nią interesowały i tak naprawdę jej nie wychowały. Traktowały ją trochę jak psa, dały jeść i próbowały wytresować teraz siad albo aportuj. Wiem też, że są badania, które jednoznacznie wskazują, że dziewczynki wychowywane bez ojca mają problemy potem w relacjach damsko-męskich i bywają bardziej zakompleksione, takie szare myszki. Czytałam te badania i nie wzbudziły moich obaw jako źle przeprowadzone, więc nie zamierzam ich podważać. 
Mimo wszystko bardzo dużo dzieci wychowuje się w niepełnych rodzinach i jakoś sobie radzą. 

Ale ona jest dziwna i nie mieści się w normie społecznej, więc słowo nadwrażliwa jest jak najbardziej na miejscu. Jest też nacechowane negatywnie, bo można je podciągnąć pod jakieś zaburzenie psychiczne. 
No i czy ona ma jakiś chociaż jeden problem realny? Mnie akurat było bardziej żal jej męża i podziwiam go za wytrwałość. Co do matki i babki mam wrażenie, że mało się nią...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej