T. KIngfisher to moja nowa miłość. Już wiem, że każdą kolejną książkę tej autorki kupię w ciemno. I wiem, że będę zadowolona~
Nikt nie potrafi tak jak ona napisać baśni, która będzie jednocześnie mroczniejsza i bardziej bezlitosna od Braci Grimm, a jednocześnie tak poruszająca, że się robi ciepło w człowieku.

'Cierń' to kolejna po 'Pokrzywie i Kości' i 'Wypiekach Defensywnych' powieść Kingfisher wydana w Polsce. Z tych dwóch klimatem bardziej skłania się do tego co mieliśmy w Pokrzywie~
Już możecie się domyślić jak bardzo mi się podobała~

Wyjątkowo żeby nie zdradzić Wam fabuły tej bardzo krótkiej opowieści posłużę się opisem wydawcy:
'Nie wszystkie klątwy powinny być złamane. Cierń to opowieść o dobrodusznej żabiej bohaterce, łagodnym rycerzu i misji, która obrała zupełnie niespodziewany kierunek'.

Ropuszka żyje za wielkim murem z cierni, samotna od wielu lat. Sama nie wie ilu... gdy nagle jej samotność zostaje brutalnie przerwana, a wydarzenia które następują zmieniają wszystko.

'Cierń' to przecudowna, slodko-gorzka prawie klasyczna baśń, która bardzo długo zostanie w waszej pamięci.
Dużym minusem jest to, że jest taka krótka. Bardzo chciałam pobyć z Ropuszką jeszcze chwilkę dłużej~

Ode mnie mocne ⭐️4.5/5⭐️
 Na dodatkową zachętę dodam że w audio czyta @filip_kosior 

T. KIngfisher to moja nowa miłość. Już wiem, że każdą kolejną książkę tej autorki kupię w ciemno. I wiem, że będę zadowolona~
Nikt nie potrafi tak jak ona napisać baśni, która będzie jednocześnie mroczniejsza i bardziej bezlitosna od Braci Grimm, a jednocześnie tak poruszająca, że się robi ciepło w człowieku.

'Cierń' to kolejna po 'Pokrzywie i Kości' i 'Wypiekach...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

T. Kingfisher potrafi pisać niezwykle zajmująco, nie rozwlekając się przy tym na tysiące stron – o tym przekonałam się już przy lekturze “Pokrzywy i kości”. “Cierń” w swojej jeszcze krótszej formie zaskoczył mnie nawet bardziej. Maksimum treści – w tym zgrabnie nakreślony fantastyczny świat, tajemnica trzymająca w napięciu i bohaterka, której nie da się nie lubić – zamknięte w nieco ponad stu stronach. 
Retellingi to mój konik, a “Cierń” jest w moim odczuciu retellingiem, któremu niczego nie brakuje. Kingfisher czerpie szczodrze z motywów znanych z klasycznej “Śpiącej Królewny” – z łatwością można dopatrzeć się tego źródła inspiracji – a jednocześnie dodaje od siebie to, co najlepsze i czego w oryginalnej baśni mogło zabraknąć. Do motywów dobrze znanej historii Kingfisher dodała głębi, dzięki której urocza Królewna zyskuje… mroczną stronę.
Mówiąc o “Cierniu”, nie sposób nie wspomnieć o Ropuszce, głównej bohaterce nowelki. Choć nie przypomina typowych przedstawicielek gatunku fantasy, trudno nie zapałać do niej sympatią, współczuć jej czy – kiedy przychodzi na to czas – trzymać za nią kciuki.  
W “Cierniu” T. Kingfisher połączyła sielski klimat z mrocznymi tajemnicami, tworząc fantastyczne połączenie. To historia idealna na jeden wieczór, która zapada w pamięć na dłuższy czas. 

T. Kingfisher potrafi pisać niezwykle zajmująco, nie rozwlekając się przy tym na tysiące stron – o tym przekonałam się już przy lekturze “Pokrzywy i kości”. “Cierń” w swojej jeszcze krótszej formie zaskoczył mnie nawet bardziej. Maksimum treści – w tym zgrabnie nakreślony fantastyczny świat, tajemnica trzymająca w napięciu i bohaterka, której nie da się nie lubić –...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Cierń" to literacki majstersztyk, który przenosi czytelnika w mroczny świat baśniowych koszmarów. Autor, działający pod pseudonimem Kingfisher, demonstruje mistrzowskie warsztatowe umiejętności, tworząc atmosferę niepokoju i grozy, która towarzyszy czytelnikowi na każdej stronie.

Fabuła "Cierń" to opowieść o grupie dzieciaków, które odkrywają tajemniczy świat za drzwiami starego domu. Zagłębiając się coraz głębiej w nieznane, bohaterowie muszą zmierzyć się z własnymi lękami oraz mrocznymi siłami, które zagrażają ich życiu i zdrowiu psychicznemu.

Kingfisher doskonale balansuje między realizmem psychologicznym a fantastycznymi elementami baśniowymi, tworząc opowieść, która wciąga i przeraża jednocześnie. Czytelnik z zapartym tchem śledzi losy bohaterów, próbując odgadnąć, co kryje się za kolejnymi zakrętami fabularnymi.

Postacie w "Cierń" są głęboko wykreowane i złożone, co sprawia, że czytelnik utożsamia się z nimi i przeżywa ich emocje na własnej skórze. Konflikty między bohaterami oraz ich wewnętrzne zmaganie się z własnymi demonami tworzą niezwykle interesującą dynamikę narracyjną.

Język użyty w książce jest przemyślany i efektowny, co sprawia, że lektura staje się prawdziwą przyjemnością estetyczną. Kingfisher operuje bogatym zasobem środków stylistycznych, by jeszcze bardziej wzmocnić atmosferę grozy i niepokoju.

Podsumowując, "Cierń" to książka, która wciąga od pierwszej strony i trzyma w napięciu do samego końca. Dla miłośników mrocznych baśni i psychologicznych thrillerów, ta powieść stanowi prawdziwą gratkę. Kingfisher udowadnia swoje literackie umiejętności, tworząc opowieść, która wstrząsa czytelnikiem i pozostaje w pamięci na długo po zakończeniu lektury.

"Cierń" to literacki majstersztyk, który przenosi czytelnika w mroczny świat baśniowych koszmarów. Autor, działający pod pseudonimem Kingfisher, demonstruje mistrzowskie warsztatowe umiejętności, tworząc atmosferę niepokoju i grozy, która towarzyszy czytelnikowi na każdej stronie.

Fabuła "Cierń" to opowieść o grupie dzieciaków, które odkrywają tajemniczy świat za drzwiami...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Książka "Cierń" autorstwa T. Kingfisher to kolejny udany thriller psychologiczny w dorobku pisarki. Fabuła skupia się na głównej bohaterce, która po traumatycznym wydarzeniu z przeszłości stara się odbudować swoje życie.

Kingfisher świetnie pokazuje wewnętrzne konflikty i rozterki głównej bohaterki, co sprawia, że czytelnik łatwo utożsamia się z jej postacią. Wątek kryminalny jest trzymający w napięciu, a zakończenie okazuje się zaskakujące i nieoczywiste.

Język użyty przez autorkę jest błyskotliwy i płynny, co sprawia, że czytanie książki jest przyjemnością. Dodatkowo Kingfisher zaskakuje czytelnika innowacyjnymi rozwiązaniami narracyjnymi i niebanalnymi obserwacjami na temat ludzkiej psychiki.

"Cierń" to książka, która potrafi wciągnąć czytelnika od pierwszych stron i trzymać go w napięciu do samego końca. Polecam ją wszystkim miłośnikom gatunku thriller psychologiczny oraz wszystkim, którzy lubią dobrze skonstruowane i niesztampowe powieści.

Książka "Cierń" autorstwa T. Kingfisher to kolejny udany thriller psychologiczny w dorobku pisarki. Fabuła skupia się na głównej bohaterce, która po traumatycznym wydarzeniu z przeszłości stara się odbudować swoje życie.

Kingfisher świetnie pokazuje wewnętrzne konflikty i rozterki głównej bohaterki, co sprawia, że czytelnik łatwo utożsamia się z jej postacią. Wątek...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zła wróżka,rzuciła czar na piękną księżniczkę, minęły lata, ale pojawia się przystojny rycerz na koniu i ratuje księżniczkę. Ale czy na pewno? Czy rycerz musi być przystojny, dzielny i musi wszystko umieć? Czy na pewno wróżka jest zła? O tym przekonamy się gdy przeczytamy książkę "Cierń" T.Kingfisher. To niesamowita opowieść, która zabierze was w świat baśni. Wydarzenia dzieją się w naszym świecie, ale nikt nie powiedział, że istnieje tylko nasz świat. Bohaterowie nie są tacy, jakich byśmy się spodziewali, ale na pewno nikogo nie rozczarują. Książkę czyta się bardzo dobrze, jest ciekawa, nie spodziewasz się tego co ma nastąpić, a kiedy nagle odkrywasz, że jest już koniec, chciałbyś, żeby przygody Ropuszki nadal trwały. 

Zła wróżka,rzuciła czar na piękną księżniczkę, minęły lata, ale pojawia się przystojny rycerz na koniu i ratuje księżniczkę. Ale czy na pewno? Czy rycerz musi być przystojny, dzielny i musi wszystko umieć? Czy na pewno wróżka jest zła? O tym przekonamy się gdy przeczytamy książkę "Cierń" T.Kingfisher. To niesamowita opowieść, która zabierze was w świat baśni. Wydarzenia...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Któż z nas nie słuchał
bajek? Która z nas nie marzyła o księciu z bajki? Który z nas nie chciał być księciem ratującym królewnę? Dorośliśmy, ale ciągle w nas jest to małe dziecko, które lubi niesamowite historie z bajkowymi postaciami.Amerykańska pisarka Ursula Vernon, pisząca także pod pseudonimem T. Kingfisher, pisze bajki  dla dzieci i historie fantasy „dla dorosłych”.
Opowiadanie „Cierń” rozpoczyna od opisu cierniowego żywopłotu chroniącego jakąś wieżę.  Następnie narrator opisuje twórczynię tej zapory – wróżkę, która ma żabią twarz, wodorostowe włosy i zielonkawą skórę. Ropuszka, bo tak nazywa się ta postać, jest strażniczką królewny, która śpi w wieży. Pewnego dnia zjawia się koło żywopłotu Halim – rycerz, który chce rozwiązać zagadkę tego, co jest za żywopłotem. Poznaje historię Ropuszki i wydarzeń na zamku. Wróżka to ludzkie dziecko porywane tuż po narodzinach, wychowane przez wodnice, które nauczyły ją swoich zaklęć.  Dzięki pobytowi w ich  świecie staje się istotą z dwóch światów – ludzkiego i magicznego. Zmiana zaklęcia, które miała dać w prezencie jako wróżka chrzestna królewnie, powoduje, że zostaje uwięziona w ludzkim świecie. Kto zatem jest więźniem: królewna Fayette śpiąca w wieży czy jej strażniczka wróżka Ropuszka? Kogo uwolni rycerz?
Opowiadanie łączy w sobie cechy baśni i opowiadania fantasy. Fabuła ma charakter bajki – mamy śpiącą królewnę, wróżkę chrzestną, zamek, komnatę w wieży.  Ale obok nich pojawiają się elementy ze świata fantasy: wątek zamienianych dzieci (podrzutki z magicznego świata), postacie wodnic, zajęcza bogini czy magiczny dwór. W tej bajce nic nie jest takie jak powinno: okrutna, bezwzględna śpiąca królewna i delikatna, dobra, współczująca, życzliwa i wrażliwa strażniczka.
Autorka wykorzystując motyw ze znanej bajki stworzyła zupełnie inną historię. A przy tym stawia
ciekawe pytania. Czy można powstrzymać zło? Czy piękno jest zawsze dobre, a brzydota zła? Czy można zmienić przeznaczenie?Na okładce jest zdanie „Nie wszystkie klątwy powinny być złamane.”* 
A ja zapytam „Czy wszystkie klątwy powinny być rzucone?"  Dla mnie „Cierń” to opowieść o
konsekwencjach i wartości słów. Mam wrażenie, że często nie przywiązujemy wagi do tego, co mówimy.  Nie zdajemy sobie sprawy, czym może być wypowiedziane przez nas słowo, zdanie dla drugiej osoby. Słyszymy, wiemy, że słowa mogą ranić, kaleczyć, czasem nawet zabijać. A jakże
małą  wagę przykładamy do tego, co mówimy. W „Cierniu” niewielka, wydawałoby się, zmiana wypowiedzianego na chrzcie życzenia zmieniła całe życie Ropuszki. Ropuszka zrozumiała swój błąd i
z pokorą znosiła jego konsekwencje. A my? Czy tak potrafimy? Czy umiemy ponieść konsekwencje? Halim kiedy powiedział przekleństwo zaraz dodawał „przepraszam”. Kiedy w naszym świecie słyszę wulgarny język, przekleństwo nie słyszę „przepraszam”. A przecież czasownik „kląć” pochodzi o starosłowiańskiego słowa oznaczającego „rzucać klątwę, mówić słowa mające moc sprawczą”. 
Mimo, że „Cierń” czyta się szybko, bo to tylko jakieś 160 stron, to mnie będzie „uwierał” jeszcze długo. Czego i Wam życzę.
* Opis od wydawcy.

Któż z nas nie słuchał
bajek? Która z nas nie marzyła o księciu z bajki? Który z nas nie chciał być księciem ratującym królewnę? Dorośliśmy, ale ciągle w nas jest to małe dziecko, które lubi niesamowite historie z bajkowymi postaciami.Amerykańska pisarka Ursula Vernon, pisząca także pod pseudonimem T. Kingfisher, pisze bajki  dla dzieci i historie fantasy „dla dorosłych”.
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

“Cierń" autorstwa T. Kingfisher to niezwykła podróż przez mroczne zakątki baśniowego świata, gdzie wątki dark fantasy, mistycznego horroru i nostalgicznej baśni splatają się w opowieść pełną tajemnic i niebezpieczeństw. Główna bohaterka, młoda kobieta, musi podjąć się pozornie niemożliwego zadania: wyruszyć do mrocznego lasu i odnaleźć Czarnego Kruka, by uratować swoją porwaną siostrę. To, co zaczyna się jako prosta misja, szybko przeradza się w labirynt zagadek i niebezpieczeństw, wypróbowując jej siłę i odwagę.Kingfisher zręcznie buduje atmosferę pełną niepokoju i grozy, wplatając mroczne motywy baśniowe i mistyczne elementy w narrację. Las staje się żywym bohaterem, tętniącym życiem i pełnym ukrytych pułapek oraz tajemniczych istot. "Cierń" to jednak nie tylko opowieść o strachu i napięciu, ale także o sile rodzinnych więzi, determinacji i nadziei. Bohaterka musi zmierzyć się z największymi lękami i walczyć o życie swoje, swojej siostry, a także o przetrwanie osób, które spotyka na swojej drodze. Język Kingfisher jest misterny i bogaty w szczegółowe opisy, malujące przed oczami czytelnika obrazy pełne piękna i grozy. Jej słowa działają jak czary, poruszając emocje i wciągając w wir opowieści, pozostawiając trwałe wrażenie. "Cierń" to książka, która porusza nie tylko strachem, ale także głębszymi uczuciami, skłaniając do refleksji nad własnymi lękami i siłą ludzkiego ducha. To mroczna baśń, która nie pozwala o sobie zapomnieć i zostaje w sercu czytelnika na długo.

“Cierń" autorstwa T. Kingfisher to niezwykła podróż przez mroczne zakątki baśniowego świata, gdzie wątki dark fantasy, mistycznego horroru i nostalgicznej baśni splatają się w opowieść pełną tajemnic i niebezpieczeństw. Główna bohaterka, młoda kobieta, musi podjąć się pozornie niemożliwego zadania: wyruszyć do mrocznego lasu i odnaleźć Czarnego Kruka, by uratować swoją...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Po przeczytaniu tej krótkiej opowieści nie mogę nie wyrazić zachwytu nad tym, jak mistrzowsko Kingfisher potrafi zawrzeć całą historię, jej bohaterów i przede wszystkim, ich przemiany, w tak niewielkiej ilości tekstu. I to jaką historię! Stara baśń przedstawiona na nowo - w ponurej atmosferze grozy, w dodatku z księżniczką, której nie powinno się ratować. Autorka przewróciła wszystko do góry nogami. Tutaj nic nie jest takie, jakie powinno być. Odrażające, krwiożercze potwory, które okazują więcej miłości i troski, niż ludzie. Słodka, piękna dziewczynka, która jednak nie ma nic wspólnego z niewinnością.

Historia Ropuszki jest opowieścią o dziewczynie, która nie ma swojego miejsca na świecie. Pomimo tego, że życie było dla niej okrutne, pomału przekonuje się, że jest w nim też miejsce na miłość, troskę, zaufanie i szczęście.

Ta mroczna baśń jest jak promyk słońca na pochmurnym niebie po długiej, przytłaczającej zimie. Nawet jeśli to oksymoron, dla mnie jest wyjątkowo prawdziwy.  

Po przeczytaniu tej krótkiej opowieści nie mogę nie wyrazić zachwytu nad tym, jak mistrzowsko Kingfisher potrafi zawrzeć całą historię, jej bohaterów i przede wszystkim, ich przemiany, w tak niewielkiej ilości tekstu. I to jaką historię! Stara baśń przedstawiona na nowo - w ponurej atmosferze grozy, w dodatku z księżniczką, której nie powinno się ratować. Autorka...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kingfisher mistrzowsko buduje atmosferę grozy i niepewności, wplatając w narrację elementy dark fantasy. Mira, główna bohaterka, ma tajemniczą przeszłość, a Cierń jawi się jako miejsce pełne zagadek i niebezpieczeństw.Język autora jest poetycki i sugestywny, co dodaje intensywności czytelniczemu doświadczeniu. Jednak niektórzy czytelnicy mogą odczuwać niedosyt z powodu niewyjaśnionych tajemnic i niepełnego rozwoju postaci drugoplanowych.Mimo to, „Cierń” to książka dla fanów atmosferycznych i mrocznych opowieści, oferująca fascynującą podróż przez świat magii i tajemnic. Kingfisher potrafi wciągnąć czytelnika w swoje mroczne uniwersum, pozostawiając wrażenie i chęć odkrycia kolejnych dzieł tego autora.Dla miłośników dark fantasy i niepokojących historii „Cierń” może być znakomitą lekturą, choć niektórzy mogą oczekiwać więcej wyjaśnień i głębszego rozwoju postaci.

Kingfisher mistrzowsko buduje atmosferę grozy i niepewności, wplatając w narrację elementy dark fantasy. Mira, główna bohaterka, ma tajemniczą przeszłość, a Cierń jawi się jako miejsce pełne zagadek i niebezpieczeństw.Język autora jest poetycki i sugestywny, co dodaje intensywności czytelniczemu doświadczeniu. Jednak niektórzy czytelnicy mogą odczuwać niedosyt z powodu...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Cierń  umilał mi czas przez kilka dni, ale jest to historia, którą można przeczytać na raz, gdyż mieści się na niespełna 160-ciu stronach. Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Ursuli Vernon (T. Kingfisher to pseudonim) i stanowiło ciekawe doświadczenie. W podziękowaniach autorka nazywa swoją opowieść nowelą, a opis na okładce zapowiada przygodę w baśniowym stylu.
Książka charakteryzuje się jasnym tonem opowieści, choć dobro ściera się w niej ze złem. Napisana jest prostym językiem, niepozbawiona jednak sugestywnych porównań, metafor, epitetów czy innych figur stylistycznych. Baśniowe tło opowieści wykreowane jest spójnie, pozbawione rozległych opisów. Poznajemy tylko najważniejsze zasady rządzące światem i żyjące w nim istoty, bo też nie to jest kluczem tej opowieści.
Dla mnie jest to historia o Ropuszce. To jej T. Kingfisher poświęca najwięcej czasu na kartach swojej noweli. Aktualne wydarzenia opisywane w książce przeplatane są retrospekcjami, w których poznajemy główną bohaterkę. Towarzyszenie Ropuszce w jej historii, która wcale nie jest łatwa, to największy walor tej opowieści. Można wręcz potraktować to jak studium przypadku i z zacięciem psychologa przyglądać się i interpretować jej emocje, przeżycia, reakcje, decyzje, błędy i przekonania, po to, aby ostatecznie zadać samemu sobie wiele ciekawych pytań. O własną tożsamość, poczucie przynależności, cel życia, konsekwencje własnych decyzji i nie tylko.
Jedną z drugoplanowych postaci jest rycerz Halim, który w duecie z główną bohaterką fundował czytelnikowi wiele uśmiechu, bowiem na ich interakcji Kingfisher zbudowała w swojej noweli humor. Rozmowy między nimi, mogące wydać się w innych okolicznościach infantylne czy nieprzystające do rzeczywistości, tutaj rozweselają. Dotyczy to także humoru sytuacyjnego, potęgowanego charakterem bohaterów – nieporadnością, niepewnością, grzecznością. Halim to ciekawie zbudowana postać, ponieważ przełamuje wiele stereotypów rycerskości, a razem z Ropuszką - bohaterskości.
Moją uwagę zwróciły też serwowane przez autorkę smaczki, które subtelnie budowały świat opowieści. Podobał mi się motyw przeplatających się kultur i religii albo nawiązania do wydarzeń historycznych – epidemii Dżumy w czasach Justyniana. Znalazłem też przyczynek do rozważań na temat opowieści jako takiej, czym jest, kto ją przekazuje, ile w niej prawdy czy stereotypów związanych np. z pięknem – dobry bohater – ładny, bohater z natury zły – szkaradny.
 

Cierń  umilał mi czas przez kilka dni, ale jest to historia, którą można przeczytać na raz, gdyż mieści się na niespełna 160-ciu stronach. Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Ursuli Vernon (T. Kingfisher to pseudonim) i stanowiło ciekawe doświadczenie. W podziękowaniach autorka nazywa swoją opowieść nowelą, a opis na okładce zapowiada przygodę w baśniowym stylu.
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej