Gęba w niebie

Wulgarna książka, choć jest to w pewnym sensie wulgarność tolerowalna w literaturze współczesnej zahaczającej o eksperymenty. Ale tylko w pewnym sensie, bo chwilami trudno się ją czyta ze względu choćby na rolę kobiet, z grubsza zredukowaną do postaci atrakcyjnych wizualnie worków na spermę (w pewnym momencie bohater stwierdza, że kobiety są wyłącznie po to, by dało się "opróżnić zawartość jąder").

Do minusów należy też zaliczyć kilka miejsc, w których autor bezpośrednio zwraca się do czytelnika. Zapewne miało to świadczyć o "odwadze literackiej", ale skończyło się co najwyżej obnażeniem lekceważenia wobec odbiorcy ("trolejbusów to chyba nie ma w Małopolsce, przynajmniej narrator nie widział, a nie chce mu się teraz szukać w wuwuwu kropka Google"). Mam pewne wątpliwości również w stosunku do finału, który zachowawczo oferuje dwuwykładalność utworu. Jednak jeśli nawet zrezygnować z traktowania głównego wątku jako fantastyki, to i tak pozostają odbiegające od naszych realia, że choćby wspomnę powszechne operacje plastyczne, w poczet których wchodzi np. wszczepianie w krocze aromatyzerów owocowych.

Ogólnie więc książka jest dość dziwna, ale - co przy tym zaskakujące - czyta się sprawnie i z zaciekawieniem. Z jednej strony ze względu na wmieszanie do w miarę zwyczajnych realiów mrocznego kultu o niesprecyzowanych korzeniach, w jakiś sposób mających styczność z mitologią Cthulhu, z drugiej zaś z powodu gładkości języka. A to oznacza, że redakcja i korekta nie były tutaj pustymi pojęciami i rzeczywiście ktoś ten tekst skrupulatnie szlifował. Ostrzegam jednak, że nie jest to książka dla każdego...

Wulgarna książka, choć jest to w pewnym sensie wulgarność tolerowalna w literaturze współczesnej zahaczającej o eksperymenty. Ale tylko w pewnym sensie, bo chwilami trudno się ją czyta ze względu choćby na rolę kobiet, z grubsza zredukowaną do postaci atrakcyjnych wizualnie worków na spermę (w pewnym momencie bohater stwierdza, że kobiety są wyłącznie po to, by dało się...

"Gęba w niebie" to wczesna powieść Kaina - i to widać. Styl ma trudny do zniesienia, nawet w porównaniu z też niedoskonałym "Za pięć rewolta", przy którym non stop miałem wrażenie, że autor stara się za bardzo. Najchłodniejszymi uczuciami darzę bodaj łamanie przez narratora czwartej ściany, co nieraz służy uzupełnianiu luk fabularnych i łataniu błędów. Rozumiem, czemu niektórych może bawić, że Kain autoironicznie odnosi się do swoich wpadek, ale błąd zwyczajnie poprawiony wciąż wydaje mi się strawniejszy niż dowcipnie wypunktowany. Sama historia przedstawia się na szczęście dość interesująco. Przebiegły sprzedawca dewocjonaliów i kiepski pisarz usiłują wypromować nowego proroka, którego religia okazuje się być czymś więcej? Poproszę dokładkę! Całość niestety omija istotne szczegóły i jest bliźniaczo podobna do "Za pięć rewolta": znów mamy podział na bohaterów stłamszonych przez życie (i względnie lubialnych) oraz cynicznych showmanów, znów mamy wyzyskiwaczy i zaślepionych konsumentów, znów bohaterem medialnym staje się szaleniec, znów za tym wszystkim stoi nieokreślona mroczna siła, raz jeszcze tło dla historii stanowi prostacka dystopia. W "Za pięć rewolta" zresztą wyszło to wszystko minimalnie lepiej, więc nie dziwi mnie, że przy "Gębie" bawiłem się gorzej. Odradzam czytanie tych dwóch powieści jedna po drugiej, a już z pewnością - tak jak ja - niechronologicznie.

"Gęba w niebie" to wczesna powieść Kaina - i to widać. Styl ma trudny do zniesienia, nawet w porównaniu z też niedoskonałym "Za pięć rewolta", przy którym non stop miałem wrażenie, że autor stara się za bardzo. Najchłodniejszymi uczuciami darzę bodaj łamanie przez narratora czwartej ściany, co nieraz służy uzupełnianiu luk fabularnych i łataniu błędów. Rozumiem, czemu...

Świetna książka, napisana oryginalnym językiem. Pięknie ukazuje paradoksy współczesnego świata.

Świetna książka, napisana oryginalnym językiem. Pięknie ukazuje paradoksy współczesnego świata.