Prawda i piękno

Przeczytałem "Prawdę i piękno", nie znając jeszcze, czym jest Ruch Świadomości Krishny. Sugerując się za młodu ładną okładką i przyciągającym uwagę tytułem, zajrzałem do środka. Po czym odłożyłem ją z powrotem na półkę. Wróciłem dopiero, jak dorosłem. Zaskoczeniem była dla mnie wieść, że sam John Lennon był zwolennikiem Pana Krishny. Tym chętniej czytałem wywiady z nim przeprowadzone. To była jedna z pierwszych moich książek, więc na pierwszą myśl z nią związaną przychodzi mi wspomnienie kolorowej zawartości książki. Umieszczone w środku grafiki scen z wydarzeń życia Krishny. To wtedy, za pierwszym razem, pewniewłaśnie one mnie najbardziej pewnie interesowały. Co tu dużo pisać... Jeśli myślisz nad poznaniem filozofii Krishny, nie czytaj tej książki jako pierwszej. Ona nie jest dla Ciebie. Wybierz tytuł będący wprowadzeniem do Świadomości Krishny. Najlepiej poproś kogoś ze zrzeszonych o poradę. Na pewno pomoże. A "Prawda i piękno", to książka idealna dla sympatyka tej pięknej idei.

Przeczytałem "Prawdę i piękno", nie znając jeszcze, czym jest Ruch Świadomości Krishny. Sugerując się za młodu ładną okładką i przyciągającym uwagę tytułem, zajrzałem do środka. Po czym odłożyłem ją z powrotem na półkę. Wróciłem dopiero, jak dorosłem. Zaskoczeniem była dla mnie wieść, że sam John Lennon był zwolennikiem Pana Krishny. Tym chętniej czytałem wywiady z nim...

Trudno jest "ogwiazdkować" wydawnictwo takie jak "Prawda i piękno", ponieważ książki podejmujące zagadnienia filozoficzno-religijne nie podlegają podobnym kryteriom oceny jak naukowe opracowania, że o beletrystyce nie wspomnę. Jeśli ktoś jest absolutnym sceptykiem i każdą rozmowę - a "Prawda i piękno" to zapis wywiadów i wykładów założyciela Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny, Śrili Prabhupady - traktuje jak niepotrzebne zawracania głowy i bełkot, to nawet i dziesięć gwiazdek nie skłoni do zmiany zdania. Jednakże - cytując samego Prabhupadę - jeśli jesteśmy poważnie zainteresowani poszukiwaniem kluczowym odpowiedzi w życiu człowieka, to powyższa pozycja jest lekturą idealną. W przystępny sposób nie tylko przybliża filozofię wedyjską, ale też tak odmienną od zachodniej kulturę subkontynentu indyjskiego.
Rozmowa duchowego przywódcy z Johnem Lennonem, Yoko Ono i George'em Harrisonem należy do jednych z bardziej błyskotliwych i słusznie od tych "pogawędek" książka się rozpoczyna - Lennon i Ono są skrajnymi sceptykami i ich konfrontacja z guru to wzorcowy przykład pytań dociekliwego, ale i powątpiewającego, wręcz negującego prawdy objawione, ucznia.
Również rozmowa pomiędzy Prabhupadą a joginem organizującym konferencję religijną jest uroczo złośliwa i pełna celnych spostrzeżeń.
Jedyne, co może przeszkadzać w dłuższym obcowaniu z tą pozycją, to poczucie, że - pomimo szukania pewnej wspólnej duchowej platformy - ta "nieomylność religijna" gdzieś tam się przebija. Ale może to mój sceptycyzm.

Trudno jest "ogwiazdkować" wydawnictwo takie jak "Prawda i piękno", ponieważ książki podejmujące zagadnienia filozoficzno-religijne nie podlegają podobnym kryteriom oceny jak naukowe opracowania, że o beletrystyce nie wspomnę. Jeśli ktoś jest absolutnym sceptykiem i każdą rozmowę - a "Prawda i piękno" to zapis wywiadów i wykładów założyciela Międzynarodowego Towarzystwa...