Zaburzenia okresu dzieciństwa i adoloscencji

Podręcznik dla tych, którzy chcą tylko trochę liznąć tematu, bardzo pobieżny.

Podręcznik dla tych, którzy chcą tylko trochę liznąć tematu, bardzo pobieżny.

W książce poznajemy specyficzne dla wieku dziecięcego zaburzenia zachowania, ADHD, zaburzenia lękowe, depresję, zaburzenia odżywiania, upośledzenie umysłowe, całościowe zaburzenia rozwojowe oraz tiki i zaburzenia wydalania. Jest to dobry podręcznik ale raczej jako wprowadzenie. Informacje są skrótowe, a opisy bardzo ograniczone. Nie mniej jednak polecam początkującym w tej dziedzinie ;)

W książce poznajemy specyficzne dla wieku dziecięcego zaburzenia zachowania, ADHD, zaburzenia lękowe, depresję, zaburzenia odżywiania, upośledzenie umysłowe, całościowe zaburzenia rozwojowe oraz tiki i zaburzenia wydalania. Jest to dobry podręcznik ale raczej jako wprowadzenie. Informacje są skrótowe, a opisy bardzo ograniczone. Nie mniej jednak polecam początkującym w tej...

Książka pana Kendalla jest czymś w rodzaju przeglądowego podręcznika, rozwijającego w niewielkim stopniu kryteria z DSM i ICD-10.
Tym bardziej jest to przykre, iż niewiele jest na polskim rynku wydawniczym pozycji z zakresu podręczników psychopatologii dziecka.
Niemniej, polecam dla tych, którzy chcą tylko zapoznać się z tematem.

Książka pana Kendalla jest czymś w rodzaju przeglądowego podręcznika, rozwijającego w niewielkim stopniu kryteria z DSM i ICD-10.
Tym bardziej jest to przykre, iż niewiele jest na polskim rynku wydawniczym pozycji z zakresu podręczników psychopatologii dziecka.
Niemniej, polecam dla tych, którzy chcą tylko zapoznać się z tematem.

Jestem wielkim piewcą i fanem nauk społecznych. Jako taki noszę w sercu również spory entuzjazm dla nowoczesnej psychologii. Z jej bezkompromisowym dążeniem do poszanowania wyjątkowości każdej jednostki ludzkiej. Walką o zrozumienie targających nią instynktów.
Książka niniejsza jest owej walki świadectwem.
Cytowany przez nią wielokrotnie, Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders wersja IV wśród wielu zaburzeń okresu dzieciństwa definiuje również przypadłość pod niewinną nazwą zaburzenia zachowania. Aby móc zasłużyć sobie na taką diagnozę trzeba ciężko pracować i przynajmniej trzykrotnie w ciągu 12 miesięcy i raz w ciągu kolejnych 6 miesięcy:
1/ wszcząć bójkę
2/ znęcać się, grozić lub zastraszać innych
3/ użyć broni, która może spowodować poważne uszkodzenia ciała
4/ wykazać się fizycznym okrucieństwem wobec ludzi
5/ dokonać kradzieży połączonej z fizyczną konfrontacją z ofiarą
6/ zmusić kogoś do czynności seksualnych
7/ umyślnie podłożyć ogień
8/ włamać się do cudzego domu lub samochodu
9/ skłamać w celu zdobycia dóbr lub uniknięcia zobowiazań
10/ ukraść przedmiot znacznej wartości ale już bez konfrontacji z ofiarą
Pytacie, zafrasowani rodzice i krewni jak postępować z kimś kto w ciągu ostatniego roku dokonał kradzieży połączonej z konfrontacją z ofiarą oraz takiej bez konfrontacji jak również umyślnie podłożył ogień a w ciągu kolejnego półrocza dorzucił jeszcze napad z bronią w ręku. Tu własnie przyjdzie Wam z pomocą pan Kendall:
"W zorientowanej na zachowanie terapii rodzinnej uczy się bezpośrednio rodziców radzenia sobie ze swoimi dziećmi. Terapia ta ma na celu osłabienie opartych na przymusie interakcji w rodzinie, wiążących się z antyspołecznym zachowaniem. Rodzina razem z terapeutą ustala cele terapii, formułując je w kategoriach zmian określonych zachowań. Za pomocą podręczników i ćwiczeń z terapeutą oraz zadań wykonywanych w domu rodzice uczą się rozpoznawać problematyczne zachowania, obserwować i zapisywać częstotliwość określonego zachowania i przestać nagradzać zachowania niepożądane"

Jestem wielkim piewcą i fanem nauk społecznych. Jako taki noszę w sercu również spory entuzjazm dla nowoczesnej psychologii. Z jej bezkompromisowym dążeniem do poszanowania wyjątkowości każdej jednostki ludzkiej. Walką o zrozumienie targających nią instynktów.
Książka niniejsza jest owej walki świadectwem.
Cytowany przez nią wielokrotnie, Diagnostic and Statistical Manual...

Większość typów zaburzeń, niestety mało precyzyjne opisy niewiele wychodzące poza terminologię ICD-10 i DSM.

Większość typów zaburzeń, niestety mało precyzyjne opisy niewiele wychodzące poza terminologię ICD-10 i DSM.

Napisana prostym językiem, koncentrująca się na najważniejszych zaburzeniach dzieci i młodzieży oraz świetna dla dopiero raczkujących w tym temacie.

Napisana prostym językiem, koncentrująca się na najważniejszych zaburzeniach dzieci i młodzieży oraz świetna dla dopiero raczkujących w tym temacie.