Japonia w sześciu smakach

Jako absolwentka japonistyki - błagam was, nie czytajcie tego zbioru stereotypów i wyciągniętych nie powiem skąd wniosków. Jeśli chcecie dowiedzieć się czegoś o Japonii, to wybierzcie raczej jakieś publikacje profesorów UW lub pooglądajcie begin japanology, a z tym dajcie sobie spokój

Jako absolwentka japonistyki - błagam was, nie czytajcie tego zbioru stereotypów i wyciągniętych nie powiem skąd wniosków. Jeśli chcecie dowiedzieć się czegoś o Japonii, to wybierzcie raczej jakieś publikacje profesorów UW lub pooglądajcie begin japanology, a z tym dajcie sobie spokój

Nie jest to książka tragiczna, ale biorąc pod uwagę, że napisana przez osobę po japonistyce, poniżej oczekiwań

Nie jest to książka tragiczna, ale biorąc pod uwagę, że napisana przez osobę po japonistyce, poniżej oczekiwań

W książce można znaleźć ciekawsze wspomnienia autorki z Kraju Kwitnącej Wiśni. Jest napisana lekkim piórem, nie trzeba się bardzo skupiać, by zrozumieć tekst. Opisane tam są podróże i nietypowe (dla człowieka z zachodu) zachowania Japończyków. Są w niej fajne zdjęcia. Żałuję tyIko, że nie wspomniano za wiele o mandze czy anime. Ale za to jest wiele innych ciekawych rzeczy.
Uważam, że to bardzo dobra książka i polecam ją przeczytać. Nie rozumiem czemu niektórzy ją tak krytykują.

W książce można znaleźć ciekawsze wspomnienia autorki z Kraju Kwitnącej Wiśni. Jest napisana lekkim piórem, nie trzeba się bardzo skupiać, by zrozumieć tekst. Opisane tam są podróże i nietypowe (dla człowieka z zachodu) zachowania Japończyków. Są w niej fajne zdjęcia. Żałuję tyIko, że nie wspomniano za wiele o mandze czy anime. Ale za to jest wiele innych ciekawych rzeczy....

Autorka troche za bardzo sie wywyzsza, twierdzi, ze mowi po japonsku lepiej niz sami Japioczycy i wszystko wie - taka opinia czytajac poczatek ksiazki.
W koncowych rozdzialach autorka dzieli sie duza wiedza na temat na przyklad gejsz i ogolnego pogladu zycia obcokrajowca w Japonii - za to wielki plus.

Autorka troche za bardzo sie wywyzsza, twierdzi, ze mowi po japonsku lepiej niz sami Japioczycy i wszystko wie - taka opinia czytajac poczatek ksiazki.
W koncowych rozdzialach autorka dzieli sie duza wiedza na temat na przyklad gejsz i ogolnego pogladu zycia obcokrajowca w Japonii - za to wielki plus.

Różowe części okładki na tle bambusowych cegiełek idealnie oddają zawartość książki. To są te kolorowe ekscentryczne smaczki Azji ma tle zorganizowanego trybu życia całego społeczeństwa. I ona. Anna o Japonii opowiada przez pryzmat smaków. Nie tylko słodkich, ale też gorzkich i kwaśnych. Zdecydowanie myślałam, że będzie to lekka lektura, jednak zawartość skrywa o wiele więcej przemyśleń autorki niż mogłaby na to wskazywać okładka. I pomimo tego, że spóźniłam się z jej przeczytaniem o jakieś 7 lat, to i tak znalazłam tam smaczki, o których nie wiedziałam. Nie jest to typowy przewodnik o Japonii, raczej spis przygód, a autorka miała ich wiele, które przytrafiły jej się podczas rocznego kontraktu tłumacza. Zatem, polecam!

Różowe części okładki na tle bambusowych cegiełek idealnie oddają zawartość książki. To są te kolorowe ekscentryczne smaczki Azji ma tle zorganizowanego trybu życia całego społeczeństwa. I ona. Anna o Japonii opowiada przez pryzmat smaków. Nie tylko słodkich, ale też gorzkich i kwaśnych. Zdecydowanie myślałam, że będzie to lekka lektura, jednak zawartość skrywa o wiele...

Książka bardziej niż o Japonii jest peanem na cześć autorki. Jej japońscy znajomi służą tutaj bardziej jako rekwizyty na tle których ona może błyszczeć jeszcze bardziej.
Język bardzo przeciętny, przypomina to raczej pamiętnik z podróży maturzystki robiącej sobie gap year a nie osoby po studiach filologicznych.
Co bardzo mnie uderzyło, osoba podkreślająca że jest japonistką przedstawia Japonię i tamtejsze społeczeństwo w sposób makabrycznie stereotypowy, powielając kłamliwe mity np na temat rzekomej obsesji Japończyków na punkcie zachodnich białych kobiet, bycia narodem głęboko zakompleksionym i ślepo zapatrzonym w biały Zachód. Nie ma tam ani żadnych wnikliwych analiz ani obiektywizmu czy próby wyjścia po za swoją bańkę kulturową. Co jest bardzo dziwne bo na studiach japonistycznych od pierwszego semestru mamy zajęcia z antropologii kulturowej gdzie jesteśmy uczeni obserwacji nie przez pryzmat swojej kultury.
Na pocieszenie tylko dodam że warszawska japonistyka nie jest dumna z tej absolwentki...

Książka bardziej niż o Japonii jest peanem na cześć autorki. Jej japońscy znajomi służą tutaj bardziej jako rekwizyty na tle których ona może błyszczeć jeszcze bardziej.
Język bardzo przeciętny, przypomina to raczej pamiętnik z podróży maturzystki robiącej sobie gap year a nie osoby po studiach filologicznych.
Co bardzo mnie uderzyło, osoba podkreślająca że jest japonistką...

"Japonię w sześciu smakach" pożyczyła mi przyjaciółka zafascynowana Japonią. Czytałam już kilka książek o Japonii, ale zawsze jestem ciekawa kolejnego spojrzenia na ten, jakże egzotyczny dla mnie, kraj. Książka napisana przez Annę Świątek wzbudziła we mnie mocno ambiwalentne odczucia. Z jednej strony pokazuje ona różne ciekawostki o Japonii, Japończykach, ich kulturze i mentalności, zwyczajach (niektóre dość popularne, inne nie),ale z drugiej strony bardzo irytowała mnie mania własnej wyższości, którą autorka niemalże w każdym rozdziale prezentowała. Niby japonistka, a przebija w jej postawie duże lekceważenie zwyczajów i obyczajów Japończyków. Co i rusz czuć szpilę wetknięta tak w Polaków, jak i mieszkańców 'kraju kwitnącej wiśni'. I ta nieustanna ocena innych... Gdyby autorka powściągnęła swoje ego mogłaby być z tego całkiem ciekawa książka....

"Japonię w sześciu smakach" pożyczyła mi przyjaciółka zafascynowana Japonią. Czytałam już kilka książek o Japonii, ale zawsze jestem ciekawa kolejnego spojrzenia na ten, jakże egzotyczny dla mnie, kraj. Książka napisana przez Annę Świątek wzbudziła we mnie mocno ambiwalentne odczucia. Z jednej strony pokazuje ona różne ciekawostki o Japonii, Japończykach, ich kulturze i...

Zamierzałem przeczytać tą książkę jako uzupełnienie przewodników po Japonii, których nie da się czytać od deski do deski z resztą po co ? Z takim podejściem do tematu książka spełniła swoją rolę. Była to pierwsza ksiażka podróżnicza o Japonii jaką przeczytałem, dlatego nie mogę porównać jej do innych tego typu. Podobały mi się fragmenty gdzie autorka opisuje podejście Japończyków do grupy krwi, przemyślenia o toaletach, o danielach ludojadach, o próbie farbowania włosów i o wsi spokojnej. Myślę że można polecić tą książkę osobie, która wybiera się do Japonii turystycznie. Ja na dzień dzisiejszy zamierzam ją zabrać ze sobą lub spisać przydatne informacje. Czytając 6 smaków wypisywałem interesujące mnie mniej lub bardziej obce mi hasła, precyzyjne japońskie nazewnictwo tutaj :

https://pl.pinterest.com/dominikbosekdb/japan/

Możliwe, że dla osoby, która już zna te wszystkie nazwy (gaijin, donburi, kawaii, koto, san, seiza, shiitake, torii, kowai, kotatsu, fusuma itd) książka może być bezwartościowa i po prostu nudna ale ja z wieloma miałem styczność po raz pierwszy...

Zamierzałem przeczytać tą książkę jako uzupełnienie przewodników po Japonii, których nie da się czytać od deski do deski z resztą po co ? Z takim podejściem do tematu książka spełniła swoją rolę. Była to pierwsza ksiażka podróżnicza o Japonii jaką przeczytałem, dlatego nie mogę porównać jej do innych tego typu. Podobały mi się fragmenty gdzie autorka opisuje podejście...

Czytałem jakiś czas temu i przyznam - na lepszą książkę o Japonii już potem nie trafiłem. Wciąga od pierwszej strony. Autorka ma fajny styl, czyta się lekko i przyjemnie. Tak więc jeśli szukacie obrazu prawdziwiej Japonii, do tego napisanej fajnym językiem to gorąco polecam. Do tego na plus ładne wydanie.

Czytałem jakiś czas temu i przyznam - na lepszą książkę o Japonii już potem nie trafiłem. Wciąga od pierwszej strony. Autorka ma fajny styl, czyta się lekko i przyjemnie. Tak więc jeśli szukacie obrazu prawdziwiej Japonii, do tego napisanej fajnym językiem to gorąco polecam. Do tego na plus ładne wydanie.

Subiektywne spostrzeżenia na temat Japonii z perspektywy młodej kobiety, będącej na tymczasowej emigracji. Dla mnie całkiem ok, ale jak ktoś woli suche fakty i bardziej przewodnikowe pozycje to nie polecam.

Subiektywne spostrzeżenia na temat Japonii z perspektywy młodej kobiety, będącej na tymczasowej emigracji. Dla mnie całkiem ok, ale jak ktoś woli suche fakty i bardziej przewodnikowe pozycje to nie polecam.