Philippe Pétain

Historia ciekawej i kontrowersyjnej postaci, żołnierza, który od odsuwanego na dalszy plan wojskowego w okresie przed pierwszą wojną światową, przeszedł na pozycję bohatera, gdy potrafił, stawiając wbrew innym dowódcom Wielkiej Wojny, na taktykę defensywną, utrzymać pozycje francuskiej armii i przeciwstawić się niemieckiej ofensywie, ale i demoralizacji wewnątrz armii, aż po okresie międzywojennego splendoru i kariery politycznej, dotarł do roli przywódcy okrojonego państwa idącego na kolaborację z Hitlerem, a skończył skazany za tę postawę po drugiej wojnie światowej.
Biografia jest krótka, dość oszczędna, bardzo konkretna. Pokazuje rys osobisty, postawy, charakter kobieciarza, być może pewne słabości, które później odbiją się na przyjęciu dość narcystycznej postawy w okresie państwa Vichy. Mamy opisaną karierę wojskową, która zakończyłaby się rozczarowaniem gdyby nie wybuch wojny i klęska ofensywnych zapatrywań dowództwa francuskiego. Bardzo krótko potraktowany jest okres międzywojenny, gdy ruszyła kariera polityczna Petaina, prowadząca go do najwyższych urzędów, a zwieńczyła się objęciem władzy za cenę kolaboracji z hitlerowcami.
Całościowo to ciekawy rys biograficzny, stroniący od wyrazistych jednostronnych ocen, a pokazujący szarości tego niezwykłego człowieka, dobrego dowódcy, kobieciarza, kolaboranta, męża stanu, narcysty o tendencjach do autokratycznych rządów. Na pewno to postać kontrowersyjna, na swój sposób tragiczna, jednak trudna w ocenie, a przez to jeszcze bardziej interesująca.
Kolejna z serii biografii Ossoloneum, która mnie nie zawiodła.

Historia ciekawej i kontrowersyjnej postaci, żołnierza, który od odsuwanego na dalszy plan wojskowego w okresie przed pierwszą wojną światową, przeszedł na pozycję bohatera, gdy potrafił, stawiając wbrew innym dowódcom Wielkiej Wojny, na taktykę defensywną, utrzymać pozycje francuskiej armii i przeciwstawić się niemieckiej ofensywie, ale i demoralizacji wewnątrz armii, aż...

Bardzo dobra biografia pióra polskiego historyka. Autor ukazał chronologicznie życiorys Petaina, który stał się sławny dopiero na starość. Najpierw jako bohater, potem jako zdrajca.
W chwili wybuch I wojny światowej pułkownik Petain czekał już tylko, aż upłyną mu dwa lata do upragnionej emerytury. Zdaniem przełożonych nie nadawał się na generała. W odróżnieniu od wychowanych w nacjonalistycznym hurraoptymizmie i rewanżyzmie przełożonych, Petain był w porównaniu z nimi defetystą. Nie chciał tak szafować życiem ludzkim, jak to robili inni, za co kochali go żołnierze. I to mu dało popularność oraz stanowisko Naczelnego Wodza sił francuskich.
Niestety, to czego dokonał Petain od czerwca 1940 r. zmieniło odbiór jego postaci, nie tylko we Francji, ale przede wszystkim za granicą.
Autor znakomicie pokazuje, że konserwatywny i kolaboracyjny reżim marszałka (a później Lavala) cieszył się znacznym poparciem społecznym. Francuzi nie chcieli umierać, nie chcieli okupacji, chcieli żyć w sposób jak najbardziej podobny do tego, jak było przed wojną. Coś jak obecna reakcja społeczeństwa na pandemię. Najlepszym dowodem jest to, że skazano go jednym głosem (14:13),a sędziowie przysięgli (niezawodowi) byli wybrani spośród tych, którzy glosowali w 1940 r. przeciwko powierzeniu władzy oskarżonemu.
Z pracy Eislera można wysnuć wniosek, że skazując Petaina i kilku kolaborantów społeczeństwo francuskie chciało zaprzeczyć akceptacji polityki marszałka uległości wobec Hitlera.
Autor stara się być maksymalnie obiektywny. Język jest prosty i łatwy a wywody nie są przeładowane faktami, datami i nazwiskami. Bardzo dobra i wartościowa pozycja.

Bardzo dobra biografia pióra polskiego historyka. Autor ukazał chronologicznie życiorys Petaina, który stał się sławny dopiero na starość. Najpierw jako bohater, potem jako zdrajca.
W chwili wybuch I wojny światowej pułkownik Petain czekał już tylko, aż upłyną mu dwa lata do upragnionej emerytury. Zdaniem przełożonych nie nadawał się na generała. W odróżnieniu od...

Tytułowy bohater był postacią niezwykle kontrowersyjną i Autor starał się pokazać go możliwie wielostronnie. To najwyraźniejsza cecha tej książki. Zrywa ona z niekorzystnym (ale i niepełnym) obrazem Pétaina jako zdrajcy i kolaboranta. Autor przedstawił złożoność problemu i nie podał czytelnikom gotowej "odpowiedzi" w najistotniejszej kwestii. Biografia ukazuje Pétaina od jego młodości, nauce w szkole wojskowej i mozolnie zdobywanych kolejnych awansów poprzez nagły sukces okresu 1914-18, późniejszą sławę zwycięzcy wielkiej wojny aż po kolaborację i uwięzienie na wyspie Yeu. Wyjaśnia też w jakimś stopniu fenomen sukcesu tego, bądź co bądź, defetysty. Przy okazji jest też ta książka panoramą dziejów III Republiki i państwa Vichy, którym Autor nie szczędzi krytycznych uwag. Ogólnie rzecz biorąc, jest to naprawdę ciekawa książka, w której czytelnik zobaczy nie tylko osobę marszałka-kolaboranta, ale i zrozumie trochę problemy, które doprowadziły do upadku III Republiki w 1940 r.

Tomasz Babnis

Tytułowy bohater był postacią niezwykle kontrowersyjną i Autor starał się pokazać go możliwie wielostronnie. To najwyraźniejsza cecha tej książki. Zrywa ona z niekorzystnym (ale i niepełnym) obrazem Pétaina jako zdrajcy i kolaboranta. Autor przedstawił złożoność problemu i nie podał czytelnikom gotowej "odpowiedzi" w najistotniejszej kwestii. Biografia ukazuje Pétaina od...