Thinking, Fast and Slow

Książka jest dobra. Ciekawe przykłady jak pamięć, ciało i mózg potrafią nas oszukać oraz jak sami tworzymy klisze i na tej podstawie oceniamy i odbieramy świat. Wszystko to wplecione jest w system matematyczny. Książka nie jest tak dobra jak recenzje, ale można wyciągnąć wiele cennych informacji dla siebie. Mam wrażenie, że wiele teorii przeczytałam już w przeszłości. Minusem jest chaos, brak uporządkowania i liczne powtórzenia. Jest zdecydowanie zbyt rozwlekła i rozciągnięta. Zamiast 200 konkretnych stron mamy ich 600.

Książka jest dobra. Ciekawe przykłady jak pamięć, ciało i mózg potrafią nas oszukać oraz jak sami tworzymy klisze i na tej podstawie oceniamy i odbieramy świat. Wszystko to wplecione jest w system matematyczny. Książka nie jest tak dobra jak recenzje, ale można wyciągnąć wiele cennych informacji dla siebie. Mam wrażenie, że wiele teorii przeczytałam już w przeszłości....

Wielki oczekiwania i… wielkie rozczarowanie. Książka napisana tak topornym stylem, że męczyłem się z nią miesiąc. Cały czas czekałem, aż dowiem się czegoś odkrywczego, nowego, a tu ledwie na lekarstwo się uzbierało. Mimo Nobla z ekonomii nie polecam.

Wielki oczekiwania i… wielkie rozczarowanie. Książka napisana tak topornym stylem, że męczyłem się z nią miesiąc. Cały czas czekałem, aż dowiem się czegoś odkrywczego, nowego, a tu ledwie na lekarstwo się uzbierało. Mimo Nobla z ekonomii nie polecam.

Autor przedstawia sposób działania naszego mózgu na przykładzie dwóch systemów:
System 1- automatyczny, mimowolny, nieświadomy, stosowany do codziennych decyzji, które nie wymagają wysiłku i są intuicyjne
System 2- powolny, wywoływany wtedy, gdy konieczne jest bardziej skomplikowane rozumowanie, obliczanie, analizowanie czy też rozwiązywanie różnych problemów. Jego zadaniem jest również korygowanie ocen 1. Systemu. Używanie go wymaga od nas realnego wysiłku i odpowiedniej ilości czasu.
Wraz z tym, jak myślimy, wyczerpują się nasze zdolności umysłowe. Nasze ciało stara się zawsze wykonywać najmniej wyczerpujące czynności. W związku z tym, iż system 2. Zużywa więcej energii, to domyślny jest ten 1., który automatycznie przejmuje kontrolę nad naszym działaniem.
Według autora system 2 świetnie radzi sobie w przypadku nowych, nienaturalnych zadań, natomiast ten pierwszy w przypadku rutynowych, które wymagają natychmiastowej reakcji.
Heurystyka
Cechą charakterystyczną systemu 1. Jest to, że do swojego szybkiego działania wykorzystuje heurystyki, czyli skróty myślowe, które są jednak zawodne. Poniżej omówione zostaną kilka z nich:
Torowanie- polega na tym, że każdy z powiązanych pomysłów dostarcza jeszcze więcej pomysłów, uczuć i wspomnień, przykładowo osoby, które czytają na temat osób starszych nieświadomie mogą poruszać się wolniej
Łatwość poznawcza- czujemy swobodę, gdy coś jest znajome, nie wymaga wysiłku i jest dla nas jasne
Spójność asocjacyjna- wydarzenia, z którymi możemy się utożsamić, pasują do naszych historii, są uznawane za normalne, podczas gdy te nieoczekiwane- nietypowe
Przeskok do wniosków- umysł sam dopełnia sobie brakujące informacje, których brakuje w naszych historiach
Błąd potwierdzenia- mamy skłonność do znajdowania i poszukiwania dowodów, które potwierdzają nasze przekonanie, zamiast patrzeć na to obiektywnie
Efekt halo- lubimy coś lub nie lubimy już na podstawie pierwszego wrażenia. Z tego powodu osoba, która jako pierwsza ujawni swoją opinie może wpłynąć na opinie pozostałych osób.
Heurystyka osądów- kiedy błyskawicznie podejmujemy decyzje, wówczas bardziej intuicyjne są dla nas szerokie średnie aniżeli zmienne sumaryczne. Oznacza to, że bardziej zrozumiałe jest dla nas, że coś zwiększyło się dwa razy, niż coś zwiększyło się 5000 do 10 000.
Zastępowanie pytań- gdy mamy do czynienia z irytującym problemem, wówczas lubimy ułatwiać sobie i odpowiadać w istocie na łatwiejsze, zastępcze pytania.
Heurystyka afektu i nastroju- jeśli emocjonalnie jesteśmy przekonani do wyniku, wówczas zwiększamy korzyści, a minimalizujemy wady.
Prawo małych liczb- jak wiadomo, mniejsze próbki nie są tak reprezentatywne, jak te duże. Niemniej jednak system 1. Nie zwraca na to uwagi i przyjmuje wyniki małych prób jako prawidłowe. W praktyce zatem często podejmujemy decyzje, nie mając wystarczającej ilości danych
Efekt zakotwiczenia- liczby, które usłyszeliśmy wcześniej lub możemy sobie jakoś skojarzyć ze zjawiskiem wpływają na nasze wybory i szacunki
Heurystyka dostępności-oceniamy ważność pomysłu na podstawie uczuć i znajomości, a nie obliczeń statystycznych. Jeśli biegle poruszamy się w jakimś temacie, wówczas możemy przeceniać częstotliwość zdarzeń. Przykładowo jeśli straciliśmy na giełdzie, będziemy przeceniać liczbę osób, które osiągają straty na giełdzie.
Reprezentatywność- oceniamy wszystko na podstawie tego, w jakim stopniu przypomina nam coś innego.
Regresja do średniej- losowe wahania z reguły cofają się do średniej. My jednak staramy się szukać przyczynowych wyjaśnień tego zjawiska, mimo tego, że często takowe nie występują.
Błąd narracyjny- tworzymy własne, często błędne historie, aby wyjaśnić zdarzenia z przeszłości, a to z kolei kształtuje nasze wyobrażenie i oczekiwania co do przyszłości. Wierzymy, że znamy przeszłość i że mamy zdolność przewidzieć przyszłość, co doprowadza do fałszywego poczucia bezpieczeństwa.
Iluzja po fakcie- w sytuacji, gdy zmieniamy nasz pogląd, często zapominamy o tym, w co wierzyliśmy wcześniej, efekt „wiedziałem od samego początku”.
Iluzja umiejętności- myślimy, że posiadanie umiejętności dają nam przewidywalne rezultaty
Formuła i intuicja- według autora lepsze są algorytmy statystyczne, aniżeli eksperci, bowiem ci drudzy często myślą nieszablonowo, biorą pod uwagę zupełnie niepotrzebnie złożone kombinacje.
Optymizm- jest to z reguły pozytywna cecha, niemniej jednak kiedy optymizm jest nadmierny, wówczas możliwe jest podejmowanie zbyt dużego ryzyka. Aby poradzić sobie z tym błędem, warto poszukać bardziej obiektywnego odniesienia, np. osoby, które są zaangażowane w podobne rzeczy. Możemy skorzystać z ich statystyk.
Teoria perspektywy- od realnej wartości pieniądza ważniejsze jest subiektywne doświadczenie towarzyszące zmianom w zakresie naszej zamożności. Oznacza to, że posiadanie 5000 złotych dla osoby, która wczoraj miała 1000 zł jest dobre, ale dla osoby posiadającej 10 000 zł- złe. Można zatem stwierdzić, że w rzeczywistości nie przywiązujemy wagi do bogactwa, a do strat i zysków. Straty są boleśniejsze od zysków. Autor podsumowuje teorię perspektywy, że mózg szybciej przetwarza złe wieści, a ludzie pracują ciężej nie po to, by osiągnąć zyski, a po to, by uniknąć strat.
Efekt wyposażenia- posiadana i używana rzecz jest dla nas cenniejsza, często ją przeceniamy i nadajemy jej dodatkową wartość, której nie dostrzegają inni.
Efekt pewności- unikamy ryzyka, jeśli istnieje duże prawdopodobieństwo uzyskania pożądanego rezultatu.
Efekt możliwości- przypisujemy dużą wagę do pożądanych, ale niemalże nieprawdopodobnych wyników, czego przykładem jest uczestnictwo w loteriach.
Heurystyka w kontekście finansów
Ludzie, którzy chcą się wzbogacić często nie zwracają uwagi jedynie na korzyści ekonomiczne, ale również emocjonalne ryzyko i potencjalny żal w przypadku utraty.
Efekt dyspozycji- często sprzedajemy akcje, które mają wyższą cenę niż w cenie zakupu, a nie te gorsze, w ten sposób generując zobowiązania podatkowe.
Mit utopionych kosztów- inwestujemy dodatkowe środki w instrumenty stratne, zamiast w te zyskowne. Wiąże się to z tym, że samo cięcie strat jest zjawiskiem wysoce emocjonalnym, bowiem musimy wówczas przyznać się przed sobą, że odnieśliśmy porażkę.
Ramki- sposób, w jaki problem zostanie sformułowany wpływa na nasze reakcje emocjonalne. W związku z tym, ze np. nie lubimy przegrywać, to lepiej trafia do nas „10% na wygraną”, zamiast „90% na przegraną” co z racjonalnego punktu widzenia jest tym samym.

Autor przedstawia sposób działania naszego mózgu na przykładzie dwóch systemów:
System 1- automatyczny, mimowolny, nieświadomy, stosowany do codziennych decyzji, które nie wymagają wysiłku i są intuicyjne
System 2- powolny, wywoływany wtedy, gdy konieczne jest bardziej skomplikowane rozumowanie, obliczanie, analizowanie czy też rozwiązywanie różnych problemów. Jego zadaniem...

Świetna. Uczy logicznego, wręcz matematycznego myślenia w celu uniknięcia błędów w rozumowaniu.

Świetna. Uczy logicznego, wręcz matematycznego myślenia w celu uniknięcia błędów w rozumowaniu.

Swietna książka

Swietna książka

Doskonała lektura !!! Otwiera oczy na zjawiska: manipulacji popularnymi przekonaniami, iluzjami, ofertami ubezpieczeniowymi itp. wydawałoby się, oczywistościami. Lektura obowiązkowa dla każdego czytającego człowieka. Należy u mnie do pozycji żelaznych, których nigdy nikomu nie wypożyczam, bo jej utrata byłaby nie do powetowania. To biblia wiedzy o pułapkach, jakie zastawia na nas nasza tzw. racjonalność.

Doskonała lektura !!! Otwiera oczy na zjawiska: manipulacji popularnymi przekonaniami, iluzjami, ofertami ubezpieczeniowymi itp. wydawałoby się, oczywistościami. Lektura obowiązkowa dla każdego czytającego człowieka. Należy u mnie do pozycji żelaznych, których nigdy nikomu nie wypożyczam, bo jej utrata byłaby nie do powetowania. To biblia wiedzy o pułapkach, jakie zastawia...

Bardzo ciekawa książka omawiająca liczne badania i eksperymenty, które pokazują, że ludzie wcale nie postępują tak racjonalnie, jak się niektórym wydaje. Dużo materiału do refleksji nad naturą człowieka oraz poznawaniem i rozumieniem siebie i innych.

Bardzo ciekawa książka omawiająca liczne badania i eksperymenty, które pokazują, że ludzie wcale nie postępują tak racjonalnie, jak się niektórym wydaje. Dużo materiału do refleksji nad naturą człowieka oraz poznawaniem i rozumieniem siebie i innych.

Momentami ciekawa.
Powtórzenia sprawiają, że zamiast 200 stron, mamy ich 600.

Momentami ciekawa.
Powtórzenia sprawiają, że zamiast 200 stron, mamy ich 600.

Dużo ciekawych informacji.

Dużo ciekawych informacji.

Będzie krótko, żeby w żadne pułapki umysłu nie wpaść...

A może by tak włączyć tę książkę do programu nauczania i już od najmłodszych lat zwracać uwagę na to jak nasz mózg czasami nas oszukuje, wprowadza w błąd i robi nam psikusy. Może, tylko może tak często nie podejmowalibyśmy głupich decyzji, a tym bardziej nie gadali głupot tak często, albo chociaż byśmy się głębiej zastanawiali co właśnie powiedzieliśmy i nie brnęlibyśmy ślepo przekonani, że to JA WŁAŚNIE MAM RACJĘ...

A może to właśnie ja wpadłem w taką pułapkę? Nie ufam swojemu mózgowi....

Będzie krótko, żeby w żadne pułapki umysłu nie wpaść...

A może by tak włączyć tę książkę do programu nauczania i już od najmłodszych lat zwracać uwagę na to jak nasz mózg czasami nas oszukuje, wprowadza w błąd i robi nam psikusy. Może, tylko może tak często nie podejmowalibyśmy głupich decyzji, a tym bardziej nie gadali głupot tak często, albo chociaż byśmy się głębiej...