Weaver

Koniec cyklu Stephena Baxtera "Time's Tapestry" trochę mnie zaskoczył. Głównie dlatego, że "Weaver" odbiega formą od poprzednich trzech tomów. Jest to zdecydowanie najbardziej spójna część, najmocniej bazująca na fabule. Autor uzyskał ten efekt rezygnując z budowania historii liczonej w setkach lat. Akcja "Weaver" zamyka się w okresie 1940-43 i opowiada alternatywną wersję II Wojny Światowej. Punktem wyjścia jest Dunkierka i to, co by się stało, gdyby Niemcy okazali się tam bezwzględni i zamiast "pozwolić" na ewakuację wojsk, dokonali masakry. Baxter maluje dość przekonujący obraz świata, który jest zupełnie inny od tego, jaki znamy, ale w szerszym aspekcie historycznym nie wywołał większego zamieszania. Owszem, Niemcy dokonali inwazji na Anglię i zdołali zająć południową część, ale tylko tyle. Powstała nowa linia patowa. Niemcy, tak jak w naszej wersji świata, dokonali inwazji na Rosję, po Pearl Harbor Amerykanie dołączyli do działań wojennych i od 1943 roku Niemcy stopniowo, lecz skutecznie byli spychani ku totalnej porażce. I tylko zamiast D-Day w Normandii u Baxtera jest W-Day na południu Anglii.

W sumie powinienem się cieszyć ze zmian w podejściu Baxtera. W końcu mój podstawowy zarzut do poprzednich tomów polegał na tym, że autor za bardzo technicznie podchodził do tematu alternatywnej wersji historii i manipulacji w czasie, a za mało poświęcał fabule i postaciom (szczególnie słabo prezentował się drugi tom). Ale Baxter osiągnął to tracąc podstawową zaletę pierwszych trzech tomów, przyczynę, dla której sięgałem po kolejne części: poczucie ciągłości historycznej. Perspektywa wieków dawała możliwość zobaczenia, jak pokolenia po pokoleniach wpływały na siebie, jak przeszłość zmieniała się w teraźniejszość i kształtuje przyszłość. Tak jednak musiało być, skoro tom ten odsłania przed nami źródło całej zagadki, bohaterów, którzy odpowiadają przynajmniej za niektóre ze zmian wprowadzonych w materii czasu. Lecz choć rozsądek podpowiada, że Baxter zmyślnie wszystko zakończył, to serce czuje niedosyt.

Koniec cyklu Stephena Baxtera "Time's Tapestry" trochę mnie zaskoczył. Głównie dlatego, że "Weaver" odbiega formą od poprzednich trzech tomów. Jest to zdecydowanie najbardziej spójna część, najmocniej bazująca na fabule. Autor uzyskał ten efekt rezygnując z budowania historii liczonej w setkach lat. Akcja "Weaver" zamyka się w okresie 1940-43 i opowiada alternatywną wersję...