Gaumardżos! Opowieści z Gruzji

Zdecydowanie kategoryzacja tej książki w gatunku "biografia" i "pamiętnik" jest bardzo dobrą decyzją, ponieważ daleko jej do przekazywania wiedzy na temat tego kraju. Jest to subiektywna opowieść o zachwycie Państwa Meller nad Gruzją, o ich prywatnych przygodach, raz zabawnych, innym razem nieco strasznych, które mają nam pozwolić rozsmakować się w tym kraju siedząc w fotelu i popijając gruzińskie wino.
Niestety mój pech polegał na czytaniu równolegle do tej książki reportażu "Pokazucha" Stasi Budzisz, w którym autorka ukazuje ciężką sytuację społeczeństwa, w szczególności kobiet, w kraju postsowieckim o silnie patriarchalnych cechach. Porównanie jest porażające - tam gdzie Anna Dziewit Meller pokazuje życie kobiet na przykładzie swojej uprzywilejowanej przyjaciółki, która pomimo usługiwania całe życie mężczyznom twierdzi, że "jest szyją, która kręci głową", tam Stasia Budzisz pokazuje kobiety utrzymujące finansowe całe rodziny i zobowiązane do oddawania całej pensji bezrobotnemu mężowi (często z problemem z alkoholem lub narkotykami). W miejscu, gdzie porwanie dziewcząt w celu małżeństwa jest pokazane jako "młodzieńcza igraszka", brakuje miejsca na choćby zarysowanie problemu społecznego jakim jest brak sprawczości i niezależności kobiet.
Sposób widzenia zależy od punktu siedzenia, więc kraj wykreowany przez autorów jest barwny i dusza aż się rwie, aby w nim zamieszkać, jednak warunkiem powodzenia jest trafienie pod dach osób, o przynajmniej tak wysokim statusie społecznym jak przyjaciele autorów, ponieważ osoby gorzej sytuowane raczej w niej nie występują.
Lektura tej książki była bardzo przyjemna, jednak w taki sposób, w jaki czyta się perypetie panien, którym jedynym zajęciem jest szukanie odpowiedniego kandydata na męża, a nie zauważa się świata, do którego blask lamp nie dociera.

Zdecydowanie kategoryzacja tej książki w gatunku "biografia" i "pamiętnik" jest bardzo dobrą decyzją, ponieważ daleko jej do przekazywania wiedzy na temat tego kraju. Jest to subiektywna opowieść o zachwycie Państwa Meller nad Gruzją, o ich prywatnych przygodach, raz zabawnych, innym razem nieco strasznych, które mają nam pozwolić rozsmakować się w tym kraju siedząc w...

Gruzja jest niesamowita 🇬🇪. Były fragmenty, przez które długo się przedzierałam, ale w końcu skończyłam i nie żałuję.

Gruzja jest niesamowita 🇬🇪. Były fragmenty, przez które długo się przedzierałam, ale w końcu skończyłam i nie żałuję.

#Wyzwanie czytelnicze na kwiecień 2024r. - przeczytam książkę, która przeniesie mnie w inne miejsce.
Jedna z najlepszych książek podróżniczych jakie dotąd przeczytałam, która „PRZENOSI” czytelnika do Gruzji. Bardziej przypomina REPORTAŻ z podróży, ale też nie do końca. To międzygatunkowa książka o GRUZJI. Napisana przez małżeństwo Mellerów dla których Gruzja stała się drugim domem. Do tego stopnia, że wzięli tam ślub i wyprawili wielkie polsko – gruzińskie wesele w Tbilisi.
To książka o GRUZJI, napisana nie jako przewodnik, bo brak w niej opisów zabytków i tras do zwiedzania, ale jako wielka OPOWIEŚĆ o tym kraju:
- sposobie życia, bycia i myślenia jej mieszkańców w różnych regionach (Kachetia, Kartilia, Swanetia, Megrelia, Guria czy Adżaria);
- kulturze bycia: spędzania wolnego czasu, świętowania, przebiegu wspólnych spotkań z rodziną i przyjaciółmi, jedzenia, biesiadowania, podróżowania, …;
- kultywowaniu i uprawianiu dawnej oraz współczesnej sztuki – malarstwa, muzyki, tańców, folkloru;
- historii i konfliktów zbrojnych, które dotknęły ten antyrosyjski kraj, od wieków opierający się tej ogromnej sąsiedzkiej sile;
- o wydaniu na świat i kultu jednostki dla najsłynniejszego i najbardziej niechlubnego Gruzina urodzonego w Gorii – Stalina;
- sympatii dla Polaków i Polski oraz spostrzeganiu naszego kraju jako wielkiego sojusznika.
Cudowne, emocjonalne, prawdziwe opisy WSZYSTKIEGO oparte na autentycznych przeżyciach i własnym doświadczeniu autorów, poparte rozmowami i wywiadami z żyjącymi Gruzinami, przyjaciółmi autorów oraz własną dokumentacją zdjęciową ZACHĘCAJĄ do odwiedzenia i bliższego poznania tego regionu świata. Poznania ludzi tam mieszkających i przyłączenia się do wspólnego biesiadowania – SUPRY, spróbowania gruzińskich potraw i słynnego gruzińskiego wina…
W najbliższe wakacje planuję wyjazd do Gruzji do którego nie byłam szczególnie przekonana, ale dzięki „Gaumardżos” nie mogę się już doczekać tej podróży. Dziękuję autorom za tak wspaniałą książkę.
GORĄCO POLECAM wszystkim ciekawych Gruzji!

#Wyzwanie czytelnicze na kwiecień 2024r. - przeczytam książkę, która przeniesie mnie w inne miejsce.
Jedna z najlepszych książek podróżniczych jakie dotąd przeczytałam, która „PRZENOSI” czytelnika do Gruzji. Bardziej przypomina REPORTAŻ z podróży, ale też nie do końca. To międzygatunkowa książka o GRUZJI. Napisana przez małżeństwo Mellerów dla których Gruzja stała się...

Wspomnienia małżeństwa Mellerów z ich licznych podróży i zwiedzania kraju jakże niezwykłego - Gruzji. Ale przede wszystkim z kontaktów z jej mieszkańcami, którzy są tak różnorodni jak ich kraj, ale których wspólną cechą była niezwykła gościnność i umiłowanie życia. Napisałem w czasie przeszłym bo już w książce widać ślady, że kraj się zmienia. Co jest naturalne, tak jak my zmieniliśmy się od 1989 r. i nie możemy im odbierać tego prawa. Tylko dlatego, że chcemy aby kraj ten pozostał skansenem naszych wyobrażeń o "starych dobrych czasach".
Bardzo ciekawe wspomnienia pana Marcina z lat 90tych i wojny domowej w Gruzji.

Wspomnienia małżeństwa Mellerów z ich licznych podróży i zwiedzania kraju jakże niezwykłego - Gruzji. Ale przede wszystkim z kontaktów z jej mieszkańcami, którzy są tak różnorodni jak ich kraj, ale których wspólną cechą była niezwykła gościnność i umiłowanie życia. Napisałem w czasie przeszłym bo już w książce widać ślady, że kraj się zmienia. Co jest naturalne, tak jak my...

Jedna z lepszych książek o Gruzji dostępnych na rynku. Bardzo ciekawym zabiegiem jest podwójna narracja prowadzona przez autorów. Anna przybliży nam kulturę, śpiew, wino, gruzińskie uczty, zaś Marcin przeniesie w burzliwe czasy wojny, opisze dramaty gruzińskich narodów i bratobójcze walki. Całość książki można uznać za zbiór felietonów, z których, co jasne, niektóre są nieco lepsze, inne ciut gorsze. Ostatni rozdział jest dość smutny, pokazuje niesprawiedliwość komunistycznego, a następne post-radzieckiego państwa. W mojej opinii mógłby znaleźć się nieco wcześniej w książce, bowiem w takiej formie kończymy czytać z myślami o Gruzji depresyjnej i morderczej. Wiele pozostałych opowieści autorów mówi jednak o kraju wina, śpiewu i beztroski - o tym też starajmy się pamiętać!

Jedna z lepszych książek o Gruzji dostępnych na rynku. Bardzo ciekawym zabiegiem jest podwójna narracja prowadzona przez autorów. Anna przybliży nam kulturę, śpiew, wino, gruzińskie uczty, zaś Marcin przeniesie w burzliwe czasy wojny, opisze dramaty gruzińskich narodów i bratobójcze walki. Całość książki można uznać za zbiór felietonów, z których, co jasne, niektóre są...

Głównym powodem sięgnięcia po „Gaumardżos!” był fakt, iż też miałem okazję być w Gruzji. I chciałem porównać wrażenia. Mimo, że moje pobyty (bo byłem tam dwa razy) znacząco różniły się od wyjazdów Państwa Meller. Ale wrażenia mamy chyba podobne. Ogólnie pozytywne.
„Gaumardżos!” to połączenie wspomnień z reportażem. Autorzy opisują swoje pobyty w Gruzji i przy okazji opisują ten kraj. Z różnych perspektyw. Dzięki lekturze możemy dowiedzieć się sporo o życiu mieszkańców Gruzji, ich zwyczajach i historii. A jako, że autorzy często podróżowali z reguły po nieutartych szlakach, to zdobywamy wiedzę o faktach, których raczej nie znajdziemy w przewodnikach turystycznych. Poza tym opisują zdarzenia, o których mało kto wie w naszym kraju. Przykładem może być historia o próbie porwania samolotu lecącego z Tbilisi do Leningradu, która miała w roku 1983.
„Gaumardżos!” warto polecić tym, którzy już w Gruzji byli i tym, którzy planują tam się udać. Dla pierwszych będzie to możliwość przypomnienia sobie swojego pobytu. Dla drugich, możliwość zdobycia informacji, co może ich spotkać w tym niewątpliwie ciekawym kraju.

Głównym powodem sięgnięcia po „Gaumardżos!” był fakt, iż też miałem okazję być w Gruzji. I chciałem porównać wrażenia. Mimo, że moje pobyty (bo byłem tam dwa razy) znacząco różniły się od wyjazdów Państwa Meller. Ale wrażenia mamy chyba podobne. Ogólnie pozytywne.
„Gaumardżos!” to połączenie wspomnień z reportażem. Autorzy opisują swoje pobyty w Gruzji i przy okazji opisują...

Do niedawna nie wiedziałem, że będę marzył o podróży do Gruzji. To chyba najlepsza recenzja książki "Gaumardżos! Opowieści z Gruzji". To zbiór barwnych reportaży, anegdot i refleksji dwojga ludzi, którzy zakochali się w gruzińskiej kulturze, historii i ludziach, zwłaszcza ludziach. Dzięki jej lekturze poznałem ten kraj z innej perspektywy.

Do niedawna nie wiedziałem, że będę marzył o podróży do Gruzji. To chyba najlepsza recenzja książki "Gaumardżos! Opowieści z Gruzji". To zbiór barwnych reportaży, anegdot i refleksji dwojga ludzi, którzy zakochali się w gruzińskiej kulturze, historii i ludziach, zwłaszcza ludziach. Dzięki jej lekturze poznałem ten kraj z innej perspektywy.

Bardzo fajnie i ciekawie opisana Gruzja, jej tradycje, potrawy i zwyczaje. Czyta się niemal jak dobrą powieść :-)

Bardzo fajnie i ciekawie opisana Gruzja, jej tradycje, potrawy i zwyczaje. Czyta się niemal jak dobrą powieść :-)

To jest jeden z najlepszych (nie)przewodników jaki czytałam ❤️
Do Gruzji wybieram się za 4 dni i apetyt na poznanie tego kraju rosną wraz z każda koleją przeczytaną strona.
Wspaniale napisana, zachęca po pierwsze do podróży, po drugie do sięgnięcia po kolejna literaturę dotycząca Gruzji.
Widać, że autorzy kochają Gruzję. Widać, ze wspaniale potrafią dostrzegać w podróżach to co najważniejsze - ludzi, kulturę, miejsca. I to wszystko inne zupełnie od tego, które znamy, a jednocześnie swojskie, jakbyśmy znali od zawsze.
Gorąco polecam !

To jest jeden z najlepszych (nie)przewodników jaki czytałam ❤️
Do Gruzji wybieram się za 4 dni i apetyt na poznanie tego kraju rosną wraz z każda koleją przeczytaną strona.
Wspaniale napisana, zachęca po pierwsze do podróży, po drugie do sięgnięcia po kolejna literaturę dotycząca Gruzji.
Widać, że autorzy kochają Gruzję. Widać, ze wspaniale potrafią dostrzegać w podróżach...

Zdecydowanie wprowadza w klimat. Szczególnie będąc wcześniej w Gruzji można poczuć sentyment.
Parę historii było dla mnie nowych - ciekawa lektura podróżnicza.

Zdecydowanie wprowadza w klimat. Szczególnie będąc wcześniej w Gruzji można poczuć sentyment.
Parę historii było dla mnie nowych - ciekawa lektura podróżnicza.