Trochę powtarzalne, ale i tak wciąga. Jezus mszczący się na Swoich prześladowcach to dość ciekawa wizja.

Trochę powtarzalne, ale i tak wciąga. Jezus mszczący się na Swoich prześladowcach to dość ciekawa wizja.

Podsumowując, jest to naprawdę bardzo dobra książka, solidnie osadzona w prostym koncepcie. Świetna kreacja postaci, pomysłowe wydarzenia i lekki język sprawiają, że świat wciąga, że czyta się to bardzo szybko. Owszem, brutalność i nietypowy pomysł mogą odrzucać, jednak warto dać temu szansę.

Tak trochę z zakresu intercepcji - to dobrze prowadzona, ironiczna zabawa uwypuklająca wady kościoła, polityków, jak i całego społeczeństwa.

Natomiast, jak komuś nie przypadnie do gustu koncept to się zapewne odbije od tego świata.

Podsumowując, jest to naprawdę bardzo dobra książka, solidnie osadzona w prostym koncepcie. Świetna kreacja postaci, pomysłowe wydarzenia i lekki język sprawiają, że świat wciąga, że czyta się to bardzo szybko. Owszem, brutalność i nietypowy pomysł mogą odrzucać, jednak warto dać temu szansę.

Tak trochę z zakresu intercepcji - to dobrze prowadzona, ironiczna zabawa...

Wspaniałe połączenie fantasty, humoru i brutalności. Jestem oczarowana!

Wspaniałe połączenie fantasty, humoru i brutalności. Jestem oczarowana!

Drugie spotkanie z cyklem inkwizytorskim i wciąż jakoś nie mogę się wkręcić - chętnie bym przeczytał powieść osadzoną w tym uniwersum, bo z opowiadaniami Piekary z Mordimerem mam ten problem, że jakby urywają mi się w trakcie. Akcja się zawiązuję, coś się zaczyna dziać, koniec, następne, nawet jeśli luźno powiązane, to jest takie antiklimaktyczne.

Drugie spotkanie z cyklem inkwizytorskim i wciąż jakoś nie mogę się wkręcić - chętnie bym przeczytał powieść osadzoną w tym uniwersum, bo z opowiadaniami Piekary z Mordimerem mam ten problem, że jakby urywają mi się w trakcie. Akcja się zawiązuję, coś się zaczyna dziać, koniec, następne, nawet jeśli luźno powiązane, to jest takie antiklimaktyczne.

Hmm.. Spodziewałem się dużo a tu parę wyjętych z życia Mordimera przygód i to takich co budowana jest otoczka, a potem cyk szybko się kończą. Jakoś tak nie aż tak wciągające te historie ale.. dam sznase jeszcze jednej książce.

Hmm.. Spodziewałem się dużo a tu parę wyjętych z życia Mordimera przygód i to takich co budowana jest otoczka, a potem cyk szybko się kończą. Jakoś tak nie aż tak wciągające te historie ale.. dam sznase jeszcze jednej książce.

Bardzo fajny świat i bardzo fajnie, przewrotnie skonstruowany antybohater. Ten tom jest świetnym niestety im dalej w tym cyklu, tym gorzej, aż w końcu nie da się czytać.

Bardzo fajny świat i bardzo fajnie, przewrotnie skonstruowany antybohater. Ten tom jest świetnym niestety im dalej w tym cyklu, tym gorzej, aż w końcu nie da się czytać.

Widać że Wiedźmin Sapkowskiego inspiruję. Fajny, dość złożony antybohater I jego przewrotny system wartości są gwarancją ciekawych wydarzeń, ale nie wartkiej akcji.

Widać że Wiedźmin Sapkowskiego inspiruję. Fajny, dość złożony antybohater I jego przewrotny system wartości są gwarancją ciekawych wydarzeń, ale nie wartkiej akcji.

Może gdyby było więcej o wykreowanym przez Piekarze świecie niz samych "dziwkach" to by było ciekawie. Serio jak dla mnie bylo tego dużo za dużo. Rozumiem wszystko ale na co deugiej stronie przedmiotowe trakowanie kobiet tutaj to norma. Drugi tom jeszcze przeczytam ale jak nic nie ruszy to porzucam serie.

Może gdyby było więcej o wykreowanym przez Piekarze świecie niz samych "dziwkach" to by było ciekawie. Serio jak dla mnie bylo tego dużo za dużo. Rozumiem wszystko ale na co deugiej stronie przedmiotowe trakowanie kobiet tutaj to norma. Drugi tom jeszcze przeczytam ale jak nic nie ruszy to porzucam serie.

Niestety Cykl Inkwizytorski (jak i większość książek Piekary) to przykład książek, nad którymi mogą się dobrze bawić tylko ci o dużej odporności na żenujące absurdy. To jest chyba właśnie najlepsze słowo - żenada. Nie można autorowi odmówić płynności narracji czy umiejętności budowania ciekawej fabuły, bo nawet przebrnęłam przez kilka tomów, ale psychologia postaci, zwłaszcza kobiecych, jest tak denna, że niemal wierzę, iż chłop uchował się gdzieś na jakimś końcu świata i nigdy z żadną nie rozmawiał... Nie musisz posiadać wykształcenia w tym kierunku, wystarczy, abyś był uważnym czytelnikiem, a bez trudu zorientujesz się, że pisał to mizogin, szowinista i homofob, nawet nie znając kilku krążących wokół autora skandali (ja nie znałam, a zdiagnozowałam po pierwszym tomie). Jeśli ktoś szuka ciekawego czytadła dla zabicia czasu, to jak najbardziej dobrze trafił, ale wspomniany uważniejszy czytelnik poczuje się tym żenującym poziomem osobiście urażony. Gdyby wyciąć te absurdy, typu straumatyzowanych, poddawanych przemocy kobiet wybawcy proponujących swe wdzięki (bo to przecież absolutnie nie tak, że właśnie na tym polegała ich trauma, nie, nie),to nawet dobrze by się to czytało, ale tak... Serio, można stracić wiarę w facetów, ja mam niesmak po przeczytaniu tego do dzisiaj

@wilcza_apteka_literacka

Niestety Cykl Inkwizytorski (jak i większość książek Piekary) to przykład książek, nad którymi mogą się dobrze bawić tylko ci o dużej odporności na żenujące absurdy. To jest chyba właśnie najlepsze słowo - żenada. Nie można autorowi odmówić płynności narracji czy umiejętności budowania ciekawej fabuły, bo nawet przebrnęłam przez kilka tomów, ale psychologia postaci,...

Widzę, że autor czerpał inspiracje z "Kronikam Jakuba Wedrowycza", alei to kompletnie nie przeszkadza. Bawiłam się równie dobrze🙃

Widzę, że autor czerpał inspiracje z "Kronikam Jakuba Wedrowycza", alei to kompletnie nie przeszkadza. Bawiłam się równie dobrze🙃